Esperientziaren Deskribapena:

1986ko abenduaren 22ko 4: 15ean, benetan hiltzen ari nintzela sentitu nuen. Oheratu egin nintzen eta laster bete ninduen unibertsoko botere eta maitasun harrigarrienaz betetako argi zuri distiratsuenak. Argitan entzun nituen haize ikaragarrien hegadak eta aingeruen ahotsen soinurik ederrenak, haize ikaragarriak baino ozenago kantatuz. Nire gorputza geldiarazten ari zen Argiaren boterearekin. Maitasuna izugarria izan zen niretzat. Izututa nengoen nire gorputz funtzioen gaineko kontrola galtzeaz: kontrola, desira bera, mugimendua, pentsamendua, giza guztia argi honetan hiltzen ari zen. Erabat irentsi ninduenean, estasi eta maitasun eztanda bat hasi zen nire sabeletik eta argirantz hedatu zen. Laster, Argia bihurtu nintzen eta Inozentzia, Maitasuna, Estasia, Bakea, Boterea, Edertasuna eta Argiaren Jakituria bihurtu nintzen. Ume bat besoetan daraman ama baten antzera, argiak abiadura ikaragarrian eraman ninduen gora. Argiak berak hitz egin zidan eta Jainkoa zela jakin nuen, unibertso osoa sortu zuen Boterea. Argiak esan zidan lehen zeru argi hura (lurrean sentitu dudan edozein maitasun baino milioi bat aldiz distiratsuagoa zena) ezin konta ahala planeta paradisiakoz beteta zegoela. Nire gorputzari begiratu nion eta argi zuriz egina zegoen, baina artean giza forma argitsua zuen.

Denbora bat eman nuen han, baina gorago eraman ninduten, non Jainkoaren Poztasuna eta Aintza Estasia gehiago jasan ezin nuen puntuan zanpatzen ari zitzaizkidan, horrela lehertu nintzen argi berri batean eta Loria Inozentzia, Maitasuna, Estasia, Bakea, Boterea eta Jakinduria lehen Zerua baino milioi bat aldiz distiratsuago batean. Nire gorputz berria distiratsuagoa eta argiagoa zen, eta nolabait jasan zezakeen Gloriaren handitze esponentzial hori. Esan zidaten Bigarren Zeru hau ezin konta ahala planeta paradisiakoz beteta zegoela. Goranzko Zeru bakoitzean, koalitate hauen Aintza argitan, beste milioi bat aldiz biderkatu zen. Pentsaezina da zeinen distiratsua eta ederra den bizitza zeru hauetan, argi honetatik bereizitako edozein adimenentzat. Estasia eta Maitasuna hain izugarriak ziren tokira eraman ninduten, energia kosmikoaren eta estasiaren mailak ozta-ozta jasan nitzakeen.

Bigarren Zerua baino milioi bat aldiz distiratsuago lehertu nintzen argi berri batean; horrela Hirugarren Zerua. Hemen, nire gorputza oraindik gizatiarra zen, baina hainbeste argi zuri zegoen, ezin nuen sinetsi ikusten nuena. Milioika milia ikus zitzakeen argi eta garbi. Aingeruen kantuaren soinuak hain ziren ederrak, arranditsuak eta loriatsuak nire gainean, haien soinu-bibrazioak jakituriaz (hain sofistikatuak) beterik baleude bezala sentitu nuen ezen soinu-bibrazio horiek bizitza eta posibilitate-begirada bat sortzen ari zirela unibertsoan: aingeru-soinuak ez zirela bakarrik dibertimenduz abesten, baizik eta soinuekin sortzen.

Hirugarren Zeru honetan zehar azeleratu eta Jainkoaren Aintza hain distiratsua zen gelara eraman ninduten. Hemengo edozein izaki Gloria pentsaezinaz haratago zegoela sentitu nuen. Nire gorputza hain zen distiratsua hemen, non giza formaren hondar gutxi baitzeukan. Gloria zen hain distiratsua eta dohain horiek betea; esan nion Jainkoari: "Ezin dut gehiago jasan. Jainkoa neurri pentsaezinean izango zela uste izan nuena baino askoz handiagoa zara. Argi honek energia galaxia osoak sor ditzake.

Jainkoari eskatu nion ni gorago ez eramateko, baina Jainkoak egin zuen. Puntu horretan, Gloria hain distiratsua eta nire trebetasunez haraindikoa zenez, nolakotasun harrigarri hori argitasun are distiratsuenetik jaisten zen nigana. Ez dut uste planetarik dagoenik hemen goian, baina agian izakiak hemen biziko dira izarren barruan. Jainkoaren Grazia, Jainkoaren nolakotasunik eder eta poetikoena, milioika hosto bezala jaitsi zen harmonian eroriz, eta Estasia eta Aintza baretu eta garbitu zituen jasan nezakeen punturaino. Gloriari buruzko kapitulu oso bat idatz nezake eta ez nioke justiziarik egingo.

Gero Bosgarren Zerura eraman ninduten. Nire gorputza eguzki erraldoi bat bezalakoa zen. Ez zuen giza itxurarik. Gloria hemen deskribaezina zen. Hemen gertatzen dena sinestezina da gizakientzat.

Han geratu nintzen denbora batez, eta Seigarren Zerura eraman ninduten, Bosgarrena baino milioi bat aldiz distiratsuagoa baita. Ez dut esango zeinen distiratsua den Jainkoa hemen. Aingeruek hain ozenki kantatzen zuten, ezen inork ezin baitzuen entzun unibertsoko musika hau. Nire gorputza eguzki distiratsuago bat zen, Jainkoaren erdiko argiarekin fusionatua.

Gero Zazpigarren Zerura eraman ninduten, eta han gertatzen dena nire trebetasunak baino askoz haratago dago, Jainkoak jaitsarazi ninduen. Hamar segundo bakarrik iraun nuen Zazpigarren Zeruan. Galaxia osoak sor litezke han argiarekin, erraztasun osoz. Hara joan daitekeen edozein izakik nik baino milioika urte gehiago ditu. Goiko zeru horietako bakoitzean Errugabetasunaren, Maitasunaren, Estasiaren, Bakearen, Boterearen, Edertasunaren, Graziaren eta Jakituriaren Argia eta Aintza aurreko zeruan milioi bat aldiz ugaltzen direla pentsatzeak, hain zaila egiten du bertan ibiltzea eta bizitzea.