Esperientziaren Deskribapena:

Art Bell programa entzuten ari nintzen gaur goizean (99-2-5) Tennesseen egunkariak banatzen ari nintzela. Hain ongi sentitu zen HHE izan duten beste batzuengandik entzutea. Esan didate erabat erotuta nengoela duela 40 urte inguru 5-6 urteko ume bat nintzela nire esperientzia kontatu nuenean. Ez dakit ezohikoa den ala ez hain ume txikiak horrelako esperientzia izatea ala ez.

Dakidan guztia da egin dudala! Nire esperientzia udan gertatu zen. Aita saiatzen ari zen ume bat ahalik eta ondoen hazten. Ume kisketadun bat nintzen garai hartan, hain publikoki hitz egin baino lehen. Ibai batera eramaten ninduen, non beste jende askok igeri egiten zuen nire adineko beste ume batzuekin harremanetan jartzeko.

Zoritxarrez, ibaiak entregatzeko puntu bat zuen erdian. Ez nekien igeri egiten. Gogoan dut hirugarren aldiz jaitsi eta konturatzea ez nintzela biziko. Hiltzen ari nintzen eta banekien. Ez nuen hil nahi. Jakin nuen hurrengo gauza izan zen tunel bat ikusi nuela argi distiratsu batekin amaieran. Jende mordoa zegoen han. Banekien senideak zinetela. Nire bi aitona-amonak han zeudela iruditu zitzaidan. Norbait, aitona-amonetako bat hizketan ari zitzaidala sentitu nuen.

Esan zidaten itzuli behar nuela, ikasgai batzuk ikasi behar nituela. Ez zuen itzuli nahi, batzuetan itzuli beharrik ez izatea nahiko zuen, baina aitonak arrazoi zuen, lezioak zituen ikasteko. Beso bat heltzen ari zitzaidala jakin nuen hurrena. Aitak salbatu ninduen!!! Nire esperientziez hitz egiten saiatu nintzen, baina inork ez zidan sinetsi. NOIZBAIT!!!!!!! 40 urte izan ditut esperientzia honi aurre egiteko. 46 urte beteko ditut apirilean. Arbasoek (bai, ziur nago nire aitona-amonak, izebak, osaba-izebak eta ahaideak zirela, lehenago hil zirenak) arrazoi zuten, ikasteko lezioak zeuden, ikasteko hain zailak. Drogekiko mendekotasuna gaindituz duela 13 urte; mina eta haserrea barkatzen ikastea, kontrola nezakeenetik haratago dauden zirkunstantziek eta antzeko beste gauza batzuek eraginda. Esperientziak heriotzaren beldur izan behar ez nuelako sentsazioarekin utzi ninduen. Batzuetan hemen gaude ikasteko, hazteko eta abar.

Negarrez uzten nau esperientzia berreskuratzen dudanean. 24 ordu on batzuengatik erabat suntsitua, ez bainuen kontzienteki eskatu ikasi behar izan nituen ikasgaietatik pasatzea. Berraragitzean ere fededun sendo bat utzi dit (benetakoak ziren amets batzuk izan nituen, beraz, ez dakit hori HHEren kategoria berean sailkatuko litzatekeen ala ez eta ametsetako leku batzuk, gero aurkitu eta ikusi nituen benetako lekuak zirela). Uste dut errespetu handia ere utzi zidala izaki bizidun guztien bizitzarekiko, lur honekiko.

Konturatzen naiz denbora asko izan dudala izan nuen esperientzia gogoratzeko eta aztertzeko, baina eragin handia izan zuen nigan. Nolabait, nire jaiotza bezala kontatzen dut, nire bidaiaren hasiera bezala, eta baita horregatik desberdina nintzelako sentimendua ere. Inoiz ez zela "normala" izango. Inoiz gehiago ezin izango zela gizarte normaltzat hartuko zenaren parte izan. Ez dakit beste batzuek hori adierazi duten ala ez. Beste batzuek "sentimendu" bera adierazi duten jakin nahiko nuke.

Eskerrik asko entzuteagatik.