Beschrijving Ervaring:

Ik was net om kwart over negen 's avonds naar mijn slaapkamer gegaan; ik had mijn wekker voor de volgende ochtend gezet en zat op bed toen ik een enorme astma-aanval kreeg. Ik viel achterover op het bed en probeerde mijn ouders te roepen, maar had geen adem. Naarmate de aanval heviger werd, merkte ik dat ik me niet meer kon bewegen. Dit deel was volledig bewust.

Toen ik een black-out kreeg (ik denk door zuurstofgebrek) hoorde ik een stem bij mijn oor. De toon en cadans van de stem was er een van absolute zorgzaamheid en volkomen kalm, wat in schril contrast stond met de paniek die ik voelde omdat ik niet kon ademen. De stem was niet van mij, en zei me dat ik me geen zorgen hoefde te maken. Op dat moment verliet ik mijn lichaam en keek neer op mezelf, liggend op het bed met mijn ogen open. Ik was nu volkomen kalm en niet bang. De stem zei me dat hij me iets wilde laten zien en ik voelde me heel snel in de richting van een licht reizen; toen ik door het licht ging, bevond ik me in een andere wereld.

Alles in deze andere wereld was gemaakt van wat ik alleen maar kan beschrijven als vloeibaar licht. Alles leefde, de grond, de bergen, zelfs de lucht. De stem was nog steeds bij me en heeft me tijdens deze ervaring nooit verlaten. Het vertelde me dat waar ik was de 'echte' wereld was en dat ik een taak te doen had terwijl ik daar was. Ik landde op de zijkant van een kale aardse berg; er waren geen bomen, gras of rivieren enz. Er was overal licht maar geen zon, het licht leek in alles te komen, zelfs in de lucht.

Op deze berg lag ongeveer halverwege een groot rotsblok. Op het rotsblok lag een gloeiende gouden steen (ik weet hoe dit moet klinken). De stem vertelde me dat ik een tuin moest aanleggen op de berg en dat elk jaar een steen zou verschijnen op de top van de kei en dat het de bedoeling was dat ik met de stenen een pad omhoog zou aanleggen van de basis naar de kei. Ik moest bomen planten die verschenen als eikels enz. op de top van de berg.

Ik was daar voor een ZEER lange tijd, waarin de stem altijd aanwezig was, ik voelde me nooit alleen en vroeg me nooit af waarom ik daar was, ik was totaal in vrede, en gevoelens van absolute vreugde en onvoorwaardelijke liefde doordrongen me de hele tijd. Ik wist dat de stem de meest betrouwbare persoon/ding in het universum was. Naarmate de jaren verstreken zag ik de bomen groeien, de bloemen en het gras dat ik had geplant groeiden ook, de kleur van de bloemen was van geen enkele kleur die ik ooit had gezien, alsof er twintig verschillende kleuren in de regenboog waren, ik kon ze niet beschrijven omdat er gewoon geen referentiekader was voor hoe ze eruit zagen.

Ik leerde veel dingen, en was in staat om, bij gebrek aan een betere uitdrukking, "in de ziel van mensen te kijken" en begreep in een oogwenk alle vertakkingen van al onze handelingen op elkaar, dat woede voortkomt uit pijn of angst, en vele andere leringen over wat ik nu beschouw als de menselijke conditie. Toen zag ik dat iedereen op de planeet volgens deze lijnen met elkaar verbonden was, en een gevoel van zo'n overweldigende liefde en empathie ging door me heen dat ik het gevoel had dat mijn hart zou ontploffen.

De laatste steen verscheen op het rotsblok zo'n tweeduizendvijfhonderd jaar nadat ik voor het eerst was aangekomen. Ik was me van elk jaar bewust, dit was geen droom, dit was 'echte tijd' als dat enige betekenis heeft. Het pad liep nu van de basis naar de kei, maar in de loop der jaren was de kei geleidelijk van vorm veranderd en leek nu vierkant op een soort altaar. De bomen die ik aanvankelijk had geplant, waren gegroeid, de bogen en de takken waren gebogen, en de stammen waren dikker geworden en vormden wat ik alleen maar kan beschrijven als een tempel op de top van de berg. De stem zei me dat het eerste deel van mijn taak erop zat en dat ik nu voet moest zetten op het pad. Ik ging naar de voet van de berg en zette een voet op het pad.

Op dat moment ging de meest verzengende, ondraaglijke pijn door me heen, maar de stem zei me niet van het pad af te gaan. Ik vroeg wat de pijn was, want het was niet lichamelijk, het voelde als (en dit klinkt weer bizar) maar als een spirituele pijn. De stem vertelde me dat het de pijn was van de minste zonde die ik tegen mijn eigen ziel zou begaan. Mij werd duidelijk gemaakt dat het hier niet ging om een zonde in religieuze zin, maar om de pijn van de wond aan mijn eigen ziel die ik zelf in mijn leven zou begaan. Ik ging verder het pad op en elke keer dat ik op een andere steen stapte, was de pijn erger dan de vorige, totdat ik bij het bereiken van de top tegen de stem zei dat ik het niet kon afmaken.

De stem was vriendelijk en geduldig en zei dat hij bij me was en dat ik het zou afmaken, maar dat ik de lessen die hij leerde moest leren. Ik werd op dat moment extreem kwaad en vroeg waarom ik al die tijd hierheen was gebracht om zo'n vreselijke pijn te ervaren. Ik ging verder naar het einde van het pad met de aanmoediging en aanwezigheid van wat ik nu begreep als een hoger spiritueel wezen. Ik bereikte de ingang van de boomtempel, ging naar binnen en zag het enige andere wezen dat ik de hele tijd dat ik daar was had gezien. Het stond met zijn rug naar me toe en knielde als in gebed.

Ik was weer kwaad en snelde naar deze figuur toe om te zeggen dat ik nu wist dat alles echt was, dus waarom moest ik al die pijn ervaren. De figuur stond op en draaide zich om, en het was onbeschrijfelijk, een wezen van perfectie en wat ik alleen maar kan omschrijven als gemaakt uit pure liefde. Ik wist dat dit de bron van de stem was. Ik was met stomheid geslagen na alles wat er gebeurd was en kon alleen maar zeggen: "Ik kan je zien. Het wezen raakte me zachtjes op mijn wang aan en zei eenvoudig: 'En nu weet je het. Het is nu tijd om terug te gaan.' Er werd mij ook verteld dat de tuin die ik had gecreëerd daar voor altijd zou blijven bestaan, en dat ik er op een dag zou terugkeren.

Terwijl ik met het wezen terugliep uit de boomtempel zag ik voor het eerst andere mensen naar de tuin komen en op het gras zitten, naar de bloemen kijken, praten en lachen. Het wezen glimlachte en zei: 'Kijk eens wat je hier hebt bereikt.' Ik voelde me volkomen overweldigd, maar ik werd toen onmiddellijk teruggevoerd naar mijn lichaam, dat ik meteen als ongelooflijk zwaar en plakkerig en bijna onnatuurlijk ervoer. De astma-aanval was helemaal voorbij en ik keek op de klok, die 21.23 uur aangaf. De hele ervaring had ongeveer acht minuten geduurd vanaf mijn eerste aanval tot het 'terug' zijn. Ik heb dit nooit eerder gemeld, omdat ik denk dat de meeste mensen zouden zeggen dat het een hallucinatie was. Ik kan alleen maar zeggen dat het 'echter' was dan alles wat ik in deze wereld heb meegemaakt.

Achtergrondinformatie:

Geslacht: Man

Datum BDE: 9/12/1987

Was er een levensbedreigende gebeurtenis op het moment van de ervaring? Onduidelijk Ziekte Astma aanval.

BDE elementen:

Hoe schat je de inhoud in van je ervaring? Positief.

Kan drugs of medicatie de ervaring beïnvloed hebben? Nee

Leek de ervaring op één of ander manier op een droom? Nee, helemaal niet.

Voelde je je afgescheiden van je lichaam? Ja Toen ik op mezelf neerkeek, was ik gewoon puur bewustzijn zonder lichaam, op de 'andere' plaats had ik een fysieke vorm, maar mijn lichaam was net als al het andere daar alsof het gemaakt was van vloeibaar licht.

Op welk moment tijdens je ervaring was je op je hoogste peil van bewustzijn en alertheid? Volledig bewust en alert.

Leek het alsof de tijd sneller of trager ging? Alles leek ineens te gebeuren; of tijd leek te stoppen of verloor alle betekenis Ik was daar meer dan tweeduizend en vijfhonderd jaar in mijn ervaring.

Vergelijk je gehoor tijdens de ervaring tegenover je alledaags gehoor die je had net vóór het moment van de ervaring. One voice I conversed with over a considerable number of years.

Ben je in of door een tunnel gegaan? Ja Het was extreem kort en snel.

Was jij je bewust van of ben je overleden (of levende) wezens tegengekomen? Ja De stem altijd en uiteindelijk de eigenaar van de stem ontmoeten aan het einde en dan andere mensen in de tuin zien komen toen het klaar was.

Heb je een onaards licht gezien? Ja Het licht leefde.

Leek het alsof je een andere, onaardse wereld binnendrong? Een duidelijk mystiek of onaards gebied.

Leek je opeens alles te verstaan? Alles over het universum Alles is van één; alles maakt deel uit van al het andere. Op een meer praktisch niveau, terwijl ik daar was, wist ik elke kennis die ik wilde onmiddellijk. Toen ik terugkwam bleef veel van die kennis me bij, ik wist intuïtief de antwoorden op dingen zonder te hoeven studeren; ik ben uiteindelijk filosofie gaan studeren aan de universiteit van Oxford.

Heb je beelden gezien uit je verleden? Het effect dat alles wat ik ooit gezegd of gedaan had, had op de mensen om me heen.

Waren er beelden uit de toekomst? Nee

Kwam je aan een obstakel of een fysieke structuur die je tegenhield? Nee

Kwam je aan een grens of een punt waar je niet meer kon terugkeren? Ik kwam aan een barriere waar ik geen toegang kreeg om verder te gaan; ik werd teruggezonden tegen mijn zin. Ik kreeg te horen dat het tijd was om terug te komen. Ik had begrepen dat ik had voltooid waarvoor ik daarheen was gebracht.

God, Spiritueel en Religie:

Wat was je godsdienst vóór je ervaring? Onduidelijk

Welke godsdienst beoefen je nu? Liberaal

Veranderden je waarden en overtuigingen door de ervaring? Ja Ik ben zeker niet bang voor de dood, noch beschouw ik het als het einde. Ik ben me zeer bewust van mijn eigen daden en hoe ik me verhoud tot anderen en de wereld in het algemeen.

Leek het alsof je een mystiek wezen of aanwezigheid ontmoette? Of een stem hoorde die je niet kon identificeren? Ik zag duidelijk een wezen of ik hoorde duidelijk een stem van mystieke of onaardse origine

In verband met onze levens op Aarde niet gerelateerd aan godsdienst:

Veranderingen in je leven na je BDE: Blijf ongeveer hetzelfde

Wat is er veranderd in je leven na je ervaring? Het gebeurde te vroeg om te kunnen zeggen wat er gebeurd zou zijn als ik het nooit had gehad. Het heeft een grote invloed gehad op wie ik ben.

Zijn je relaties specifiek veranderd door je ervaring? Ik heb veel meer begrip voor anderen, ik zie mezelf niet als bijzonder materialistisch, ook al werk ik als marketingmanager in de industrie. Geld en 'dingen' hebben voor mij niet veel betekenis. Mensen zijn het belangrijkste wat er is.

Na de BDE:

Was de ervaring moeilijk te verwoorden? Nee

Heb je helderziende, ongewone of andere speciale gaven gekregen na je ervaring die je niet had vóór je ervaring? Ja Ik ben bezocht door mensen tijdens of vlak na hun dood, waaronder familieleden en vrienden van mijn familie. Dit gebeurde zowel in ervaringen tijdens de slaap die sterk verschillen van dromen, als bewust tijdens het ontwaken. Ik weet hoe dat klinkt; ik beschouw mezelf niet als bijzonder religieus of spiritueel. Hoe bizar dit ook klinkt na alles wat ik hierboven heb geschreven, ik beschouw mezelf als een rationeel, nuchter en praktisch persoon. Ik geloof niet in nieuwe dingen enz. Maar de ervaringen die ik heb gehad en nog steeds heb, zijn in mijn beleving (soms vervelend) echt. Ik beweer niet dat ze bewijsbaar zijn, maar ik heb in de afgelopen vijftien jaar boodschappen doorgegeven aan verschillende mensen, dat gebeurt niet vaak en ik haal er zeker geen persoonlijk voordeel uit, integendeel in sommige gevallen, want ik ben bij sommige gelegenheden belachelijk gemaakt (begrijpelijk denk ik).

Is er één of zijn er verschillende delen van je ervaring die meer betekenis heeft/hebben voor jou? Ik was zo jong toen het gebeurde dat ik een aantal jaren daarna de toekomst zag als iets waar ik doorheen moest om weer terug te komen; de laatste jaren heb ik daar begrip en vrede mee gekregen. Het beste is dat ik weet dat dit niet alles is wat er is.

Heb je ooit deze ervaring gedeeld met anderen? Nee

Heeft er ooits iets in je leven je hetzelfde gevoel gegeven als jouw ervaring? Nee

Is er nog iets dat je wil toevoegen over je ervaring? Ik weet dat het krankzinnig klinkt!