Beschrijving Ervaring:

Ik dronk vloeibare parafine om zelfmoord te plegen, om ongeveer twee of drie uur ‘s morgens. Toen ging ik terug naar bed. Simpel, dat dacht ik tenminste.

Een tijdje later werd ik wakker en moest overgeven. Ik maakte mezelf schoon. Ik had de ergste pijn die ik ooit had meegemaakt dus ik belde 911. Ik herinner me dat ik naar het ziekenhuis werd gebracht. Ik vertelde de dokter dat de ambulanciers onbeleefd waren (zacht uitgedrukt). Ik herinner me dat hij zei dat het belangrijker was om mij beter te maken dan ombeleefde ambulanciers aan te pakken. Ik zei hem dat ik vloeibare parafine had gedronken, vroeg hem om een pijnstiller en viel flauw.

Blijkbaar werd ik onmiddellijk naar het ziekenhuis gebracht. Ik was cyanotisch (blauw, geen lucht). Ik weet niet of ik klinisch dood was of niet. Maar wat ik nu weet is dat in 3 weken lang in coma lag.

Tijdens deze 3 weken leefde ik een ander, volledig leven. In deze tijdsspanne zag ik dat mijn vader moest kiezen tussen 3 persoonlijkheden die hij kon grootbrengen. Hij kon eigenlijk kiezen tussen 3 versies van mij: een, mooi en dom; of twee, onherstelbaar beschadigd; of drie, ik zoals ik nu besta – die gerepareerd kon worden. Nummer drie was zijn keus voor deze veranderde realiteit. Ik observeerde zijn keuze in de derde persoon. Voor de rest van de ervaring werd het een ervaring in de eerste persoon. Ik was eventjes weer 14 (als je het over eng hebt!).

Op de een of andere manier mocht ik liefde op het eerste gezicht, van beide kanten, beleven. Ik ontmoette mijn echtgenoot, Keirin, en we trouwden in mijn 'veranderde' gestalte. Hij was mijn neef, de derde zoon van de tweede neef van mijn moeder, voldoende om het akkoord van een antropoloog te verkrijgen. Hij was veel jonger dan ik en 1.90 meter lang. Hij kwam van een familie uit de regio van Lake Erie, van Schotse afkomst.

Hun bekende familiebedrijf in scheepsbouw bestond al minstens drie generaties. Alle schepen die ze bouwden waren van hout, zelfs na de komst van glasvezel. De familie was bekend om hun houtwerkkunst, en daarom ook gevraagd om een grote commemoratie te maken voor een bekende persoon.  

Mijn echtgenoot had het familiebedrijf overgenomen toen zijn vader en broers naar de oorlog gingen. Mijn schoonvader en schoonbroers zaten samen op een onderzeeer. Ze waren jarenlang verloren, maar werden toen gevonden. Allen in goede gezondheid, hoewel ik niet zeker was van hun mentale toestand.

De familie-politiek zat niet goed. Niemand was gelukkig. Mijn familie koos ervoor om te vertrekken. Zijn vader was een van de meest onaardige  personen die ik ooit heb ontmoet. Zijn moeder was een gesofisticeerd kreng. Ze haatten me allemaal, zonder uitzondering.  Ik begreep de diepte van hun gevoel echt niet, nu nog steeds niet.  

Er gebeurde ook een ongeluk en mijn echtgenoot verloor zijn rechterarm tijdens de bouw van een nieuw schip. Dit was geruime tijd voordat ik hem ontmoette (ik kan hem niet “beschadigd” voor de geest halen hoewel hij bezweerd dat dit de waarheid is. Als ik me herinner hoe wij in bed lagen zie ik geen probleem met de ene of de andere kant. Maar dat zou er duidelijk wel hebben moeten zijn).

Mijn huwelijk was prachtig, hoewel enigszins gehaast. Ik was niet zwanger, hoewel ik me herinner dat we de liefde hadden bedreven en betrapt wilden worden, zodat de familie met ons huwelijk zou instemmen. De zussen en broers en de rest van zijn familie waren er allemaal.

Mijn ring was de trouwring van zijn moeder. Hij vroeg me of ik zijn moeder’s ring aanvaardbaar vond. Ik wist dat het veel voor hem betekende, en ik zei natuurlijk, ‘ja.’ We hadden overal lelies en witte rozen.

Ondanks de ruzie in de familie hielden wij van elkaar en ze respecteerden hem genoeg om ons onze droom-bruiloft te geven. De jurken van de bruidsmeisjes waren de beste die ik ooit gezien had – niet uit het rek. Ze waren in het zalmroze van dames-ondergoed uit de dertiger jaren met drie-kwart mouw, lange ballerina rok, juwelenkraag, een diepe V die uitliep in een luie Spaanse strik met korte sleep. Mijn jurk leek er erg op, maar ik was weduwe voordat ik met Keirin trouwde (in ben in dit leven nu ook weduwe) en de kleur was creme. Ik zou willen zeggen dat hij een duifgrijze smoking droeg, omdat dat beter zou passen bij de tijd. Maar het was diepdonker grijs of misschien zelfs zwart. Het maakt niet uit, ik heb nooit een knappere man gezien.  

Het belangrijkste was het gevoel van zijn lippen net na de ceremonie. Liefdevol, hongerig, en vol belofte. Ik 'wist' wat ik kon verwachten maar had nooit gedacht dat een man al de hoop en vertrouwen en begeerte van het nu en de toekomst in een enkele adem, een enkel moment, kon overbrengen. Het was er allemaal: hij en ik, wat er ook zou komen.

Ik moet zeggen dat ik nooit eerder zo lief heb gehad, of zo geliefd ben geweest. Ik kan dat niet vergeten, en wil dat ook niet. In deze sfeer ken ik niemand op die manier. . Ik ben nu al 15 jaar weduwe [2002] en een tweede huwelijk staat echt niet op mijn lijstje (geen kritiek op de institutie zelf hoor). Nadat ik in deze staat terugkeerde, ging ik door een normale rouwperiode omdat ik Keirin had moeten achterlaten.  Ik zou het niet gek vinden als hij ineens de hoek zou omkomen en voor mijn neus zou staan.

Nu ik hier weer ben, in deze realiteit, is hij soms zo erg aanwezig dat ik me moet omdraaien om zeker te zijn dat ik hier ben, en niet daar. Gezien wat er in de wereld gebeurt, voelt het soms alsof ik in  een derde realiteit zit.

Gedurende de eerste 3 maanden na mijn ervaring moest ik voor mezelf uitmaken welke realiteit echt was. De verleiding om terug te gaan was bijna overweldigend, in het begin. Dat is niet het einde van de reis, maar welke normale vrouw hunkert nu niet naar zulke liefde? Er waren momenten waarop het verlangen zo sterk is in dit leven, dat ik ik denk dat mijn hart zal breken.

Achtergrondinformatie:

Geslacht:    Vrouw

Datum BDE:  9-24-2000 to 10-17-2000

Was er een levensbedreigende gebeurtenis op het moment van de ervaring?   Onduidelijk   Zelfmoordpoging        

BDE elementen:

Hoe schat je de inhoud in van je ervaring?     Positief

Kan drugs of medicatie de ervaring beïnvloed hebben?   Nee     Ik kreeg een valium drip, maar niets dat me zou doen hallucineren. De drip was vooral prettig maar niet zo dat het een nieuwe referentie zou creeren.

Leek de ervaring op één of ander manier op een droom?   Nee! Geen droomachtige toestand. Het was een gelijkwaardig, sequentieel en zeer begrijpelijk leven dat logisch was. Ik had geen enkele reden om die realiteit in twijfel te trekken omdat ik me er niet van bewust was dat het onwerkelijk was. Het is nu bijna twee jaar geleden en het lijkt nog steeds meer op een herinnering dan een droom.

Voelde je je afgescheiden van je lichaam?   Ja   Ik zoals ik ben, misschien ietsje jonger?

Op welk moment tijdens je ervaring was je op je hoogste peil van bewustzijn en alertheid?     Geen enkel. Hoewel andere zouden getuigen dat ik op minimale stimuli reageerde. Men zei me dat ik bankrekening nummers gaf, maar dat kan ik me niet herinneren.

Leek het alsof de tijd sneller of trager ging?   Alles leek ineens te gebeuren; tijd leek te stoppen of verloor alle betekenis   Niet op het moment zelf. Echter na mijn ervaring begreep ik dat een een kort leven had beleefd in drie weken. De verkiezing van George Bush in November [2000] gebeurde voordat ik 'wakker werd'. In die realiteit was tijd was samengeperst, vergeleken met deze realiteit.

Vergelijk je gehoor tijdens de ervaring tegenover je alledaags gehoor die je had net vóór het moment van de ervaring.   Nee  

Leek jij je bewust te zijn van zaken die elders gebeurden, zoals een buitenzintuiglijke waarneming?   Vele dingen, de meest bekende de wetenschap dat George Bush het presidentschap zou winnen [George Bush werd voor de eerste keer verkozen tot president in 2000].

Ben je in of door een tunnel gegaan?   Nee 

Was jij je bewust van of ben je overleden (of levende) wezens tegengekomen?     Ja     Er was een man of wezen, een gids die mannelijk was die dingen uitlegde nadat ik mijn man had moeten verlaten. Hij had het over telekinetica en het gemak en de natuurlijke aanleg die wij ervoor hebben. Hij legde uit dat ‘we’ onze eigen dilemma’s creeren. De bedoeling is niet om dilemma’s te creeren of ze te omzeilen, maar ze te ondergaan alsof ze niet bestaan. Onze aardse realiteit is slecht een illusie. In andere woorden, deze realiteit is een vals gevoel van macht waarin we geloven.

De gids liet overduidelijk weten dat ik dingen te leren had en dingen die ik moest zien op de weg terug. Nu ik er over denk, was het een soort voorbereidingscursus in 'het begrijpen' van sommige grotere complexiteiten van het leven, of het nu hier of daar is, omdat het vooral over menselijke interactie en de fundamenten van onze wonderlijke natuur als species ging.  

Heb je een onaards licht gezien?     Nee 

Leek het alsof je een andere, onaardse wereld binnendrong?    Een duidelijk mystiek of onaards gebied

Welke emoties voelde je tijdens de ervaring?     Ik werd verliefd. Ik sloot vrede met mijn moeder, op een bepaalde manier. Ik begreep meer, en beter. Ik voelde me geliefd. Ik had geen behoeften, maar dat is een afwezigheid, toch? Er was een ander wezen wiens aanwezigheid troostend was.

Leek je opeens alles te verstaan?     Alles over het universum     [geen beschrijving]

Heb je beelden gezien uit je verleden?   [geen beschrijving]

Waren er beelden uit de toekomst?    Beelden van de toekomst van de wereld     [zie hiervoor]

Kwam je aan een obstakel of een fysieke structuur die je tegenhield?     Nee

Kwam je aan een grens of een punt waar je niet meer kon terugkeren?   Ik kwam aan een barriere waar ik geen toegang kreeg om verder te gaan; ik werd teruggezonden tegen mijn zin.   Wat ik zeker kan zeggen is dat mijn vertrek uit mijn 'nieuwe' situatie bijzonder pijnlijk was en dat ik de man die ik huwde, Keirin, diep gekwetst heb. Het afscheid staat me heel helder bij; ik kan het me met grafisch detail herinneren. Het letterlijke antwoord is dat ik me niet kan herinneren of er een soort formele vraag was waar een keuze werd voorgelegd. Ik herinner me dat ik de keuze heb gemaakt. Ik denk dat het aannemelijk is dat ik dus meerdere keuzes had. Om de notie te onderschrijven dat het een keuze was, echter,…ik heb nog steeds momenten waarop ik denk, ‘Hoe heb ik in hemelsnaam terug kunnen keren?’ Ik probeer over te brengen dat dat de eerste gedachte is die door mijn hoofd gaat, zonder enige andere gedachte. Een soort reflex reaktie. De spontaniteit van het antwoord zou duiden op het feit dat ik enige controle over de situatie had.

Na mijn vertrek bleef de ervaring met mijn 'echtgenoot' bijzonder helder en gelijkmatig. Zelfs toen ik nog in een coma lag voelde ik spijt en schuld en rouw om het 'verloren' leven. Keirin, mijn echtgenoot, kwam nog een keer kort voorbij middenin een andere ervaring, om me te vertellen dat hij het begreep en me vergaf voor het feit dat ik weggegaan was. De ironie was that ik dacht dat hij er geen idee van had! Hij zou nooit de 'echte' reden van mijn vertrek kennen, omdat ik een verbod had hem de volledige waarheid te vertellen.

Ik herinner me dat ik een soort ruzie met zijn vader had voordat ik vertrok. Ik wist dat ik wegging en, zoals ik het me herinner, had hem toen al geinformeerd. Hij behandelde Keirin slecht en de rest van de kinderen niet veel beter. Ik liet hem weten dat hij dankbaar moest zijn voor het feit dat ik wegging, maar dat als hij zo doorging er geen twijfel bestond dat hij al zijn kinderen zou verliezen, en de last van schuld voor hem en hem alleen zou zijn. Het voelde als een soort missie.

Ik geloof dat de beslissing om terug te keren gebaseerd was on ‘goede’ actie.  Dat er niet allen een doel was, maar de keuze zelf was een maatstaf vam de staat van mijn ziel. Ik vraag me dus af hoeveel keuze ik eigenlijk had. Laat me kraakhelder maken dat ik niet geloof in de hel en het vagevuur. Tijdens mijn hele ervaring kreeg ik ook geen enkele indicatie dat er zoiets bestond. Goede actie heetf meer te maken met het concept dat alle dingen met elkaar verbonden zijn. Als je een stuk van het spinneweb verstoord, wordt zelfs het verste stuk geraakt, alleen al door de vibraties. Iets gebeurt dat niet gebeurd zou zijn zonder inteferentie..

God, Spiritueel en Religie:

Wat was je godsdienst vóór je ervaring?     Onduidelijk    Christen: Episcopaal : geen aannames doen! Ik aanvaard de notie dat ‘velen Een zijn’----------inclusiviteit ------het Buddhisme zou me aanspreken, maar mijn overtuigingen zouden niet goed vallen bij de Dalai Lama

Welke godsdienst beoefen je nu?     Vrij   Hetzelfde

Veranderden je waarden en overtuigingen door de ervaring?    Ja    [geen beschrijving]

In verband met onze levens op Aarde niet gerelateerd aan godsdienst:

Veranderingen in je leven na je BDE:     Toename

Zijn je relaties specifiek veranderd door je ervaring?   Het maakt me echt niets meer uit nu. Ik was veeleisend op het gebied van vriendschappen. Nu laat ik iedereen vrij om te doen wat ze moeten doen.

Na de BDE: 

Was de ervaring moeilijk te verwoorden?     Ja     Het is moeilijk om over te praten. Mijn familie is altijd helderziend geweest. Daar praatte ik niet licht over met vrienden, in deze bijzondere omstandigheden.

Heb je helderziende, ongewone of andere speciale gaven gekregen na je ervaring die je niet had vóór je ervaring?     Ja     Hyper-intuitie.

Is er één of zijn er verschillende delen van je ervaring die meer betekenis heeft/hebben voor jou?      Terug hier zijn [op aarde].

Heb je ooit deze ervaring gedeeld met anderen?     Ja     In het begin praatte ik hier niet veel over. Nu, als ik mijn ervaring deel, snappen anderen dat, wat het ook was, voor mij reeel was. Geen enkele rationele persoon heeft dit verhaal gehoord en gezegd dat het onzin was. Ik ben nooit in een psychiatrische instelling geweest.

Heeft er ooits iets in je leven je hetzelfde gevoel gegeven als jouw ervaring?   Sommigen zouden dit cynisme noemen. Ik weet wel beter. Ik had dit voor geen geld willen missen. Nu droom ik opnieuw van de dingen waarvan ik weet dat ik ze kan hebben.  

Persoonlijk geloof ik niet in het concept van de chaos theorie. Ik geloof dat wij mensen niet altijs de verbindingen zien, en dat we daarom de capaciteit om de consequenties van elke actie niet kunnen voorspellen. Als je over parapsychologische gaven nadenk, kan je afleiden dat deze competenties de natuurlijke antwoorden zijn om op  toekomstige gebeurtenissen te anticiperen, gezien de huidige situaties. Dus, geen chaos meer. De vraag is, “zou kennis van de uiteindelijke uitkomst van huidige acties slecht gedrag verhinderen, hoe aanlokkelijk het ook is?” Gezien de echt stomme dingen die de slimsten en besten onder ons dagelijks doen, moet je daar wel even over nadenken. Ik heb het gevoel dat de ideeen over de hel, de inherente staat van ‘zonde’, en andere negatieve versterkingsconcepten een vervanging zijn - en slechte, daarenboven, voor waar begrip en de vrije keuze van gedrag (gebaseerd op ware kennis van consequenties). Zoals de ‘Gids’ zei, 'Wij zijn de ware oorsprong van al onze eigen problemen’. Het is misschien niet zo simplistisch op een planeet met mailjarden mensen, maar het is zeker de kern van de zaak.

Is er nog iets dat je wil toevoegen over je ervaring?     Het is misschien 'anders' maar de 'doktors' die ik dit vertelde [over mijn ervaring] waren zo geinteresseerd in de fysische aspecten (het wonder en mijn herstel) dat de rest van mijn ervaring ze niet zo interesseerde.

Beschreven de gestelde vragen en de informatie die je gaf accuraat en uitgebreid de ervaring?     Onduidelijk