Beschrijving Ervaring:

Tijdens mijn operatie bevond ik me in de hoek van het plafond, waar ik van bovenaf naar mijn lichaam kon kijken dat een operatie onderging. Ik kon niet veel zien omdat het operatieteam en veel apparatuur de tafel omsingelden, en de grote lampen boven de operatietafel blokkeerden een groot deel van mijn zicht. Ook bedekten witte lakens of dekens vrijwel elk deel van mijn lichaam, behalve de open holte en de chirurg’s eigen lichaam belemmerde mijn zicht toen hij zich heen en weer bewoog. Ik kon echter enkele dingen verstaan die werden gezegd, en ik realiseerde me dat ze de aderen al uit mijn been geoogst hadden. Helaas was het allemaal krampachtig terwijl ik in en uit bewustzijn vaagde en het eindigde allemaal voordat ze aan de hartoperatie begonnen.

Ik dacht dat dit een droom was totdat ik later iets leerde, waardoor ik me realiseerde dat het misschien meer dan een droom was. Vele jaren geleden had ik vaak een prachtige droom waarin ik boven de daken in mijn buurt kon zweven wanneer ik maar wilde door geworn erop te concentreren. Maar het was frustrerend omdat het altijd eindigde voordat ik het wilde, omdat ik mezelf niet in de lucht kon houden en uiteindelijk, ondanks mijn concentratie, terug naar de aarde dreef. Het was echter altijd ontzettend leuk en ik dacht ten onrechte dat mijn operatie gewoon een andere vorm van mijn oude droom was.

Mijn chirurg bezocht me op mijn kamer nadat ik was overgebracht van de intensive verzorging om te vragen hoe het met mij ging. Ik maakte grapjes en vertelde hem dat ik vermoedde dat hij verrast was om te ontdekken dat een oude Man zoals ik geen vet hart had, en hij vroeg wie me dat had verteld. Ik vertelde hem dat ik het hem tijdens de operatie hoorde zeggen. Hij zei dat dit niet mogelijk was omdat ze me te diep onder narcose hadden om iets te horen. Ik vertelde hem precies dezelfde woorden die hij gebruikte om tegen één van de andere artsen te zeggen, ‘Ik had voor duizen dollar durven wedden dat de borstholte van deze Man voll met vet zou zitten. Dit ding is als van een jonge Man.’ Een andere opmerking die ik me niet precies kan herinneren, gaf aan dat de operatie veel sneller zou gaan omdat ze niet eerst het vet hoefden te verwijderen. Ik vroeg hem of hij die dingen inderdaan had gezegd, en hij zei ja, maar ik denk dat iemand van mijn team het je heeft verteld. Ik vertelde hem dat ik er met niemand over had gepraat. Ik zei verder niets omdat ik niet wilde dat hij dacht dat ik één of andere gek was door hem te vertellen dat ik hem vanaf ‘het plafond’ aan het bekijken en beluisteren was. Maar dit is wat me deed denken dat dit een buitenlichamelijke ervaring was.

Het volgende is moeilijk en ik kan het alleen maar beschrijven als totale euforie. Voordat ik wakker werd van de operatie, was ik me ervan bewust dat ik omhuld was in een heldere gloed die niet glinsterde – het was gewoon volmaakt. Ik voelde een euforie die zo intens was dat ik het alleen maar kan vergelijken met een seksueel orgasme, behalve dat het helemaal niet seksueel was en er geen klimax was. Hoe intens en glorieus het ook was, het was niet te veel en bleef op een konstante leefbare intensiteit die je voor altijd zou willen behouden. Het was niet het gebruikelijke ‘licht aan het einde van de tunnel’-ding, het was gewoon de comfortabele essentie van waar ik was, ik heb geen idee van waar dat is. Ik zag geen landschap of mensen en hoorde geen geluiden – ik werd gewoon ondergedompeld en omhuld door een prachtig licht dat ik nooit wilde verlaten. Toen ik merkte dat ik wakker werd, begon ik herhaaldelijk het woord nee te schreeuwen – ik wilde niet terugkeren. Toen ik helemaal wakker werd, was ik boos en mijn dochter vroeg me waarom ik bang was. Ik vertelde haar geirriteerd dat ik niet wilde terugkomen. Ze vroeg waar vandaan en ik vertelde haar dat het een droom was. Ik vroeg haar of ik schreeuwde. Ze zei nee, dat ze naast mijn bed een book aan het lezen was en me zachtjes hoorde zeggen ‘Nee.’ Ik concludeerde dat ik was teruggekeerd van de dood, geen bijna-doodervaring. Ik dacht dat omdat ze mijn hart hadden gestopt, dat werd vervangen door de bloedpomp, maar ik weet dat mijn elektrische systeem gestoord was en dat sommige dingen permanent zijn veranderd. Of dit nu onzin is of niet, ik geloof dat ik de dood heb meegemaakt en dat wanneer het mijn tijd is, ik een glimlach op mijn gezicht zal hebben.

Voordat ik de veranderingen in mijn persoonlijkheid en mentale processen uitleg, moet ik verduidelijken dat hoewel ik zevenenzeventig jaar oud ben, mensen denken dat ik veel jonger ben. Ik weet dat ze denken dat het mijn uiterlijk is, maar ik geloof dat het mijn metale scherpte en universele interesses zijn die ervoor zorgen dat ze denken dat ik jonger ben. Hoewel ik vergeetachtiger lijk te worden, weet ik dat ik niet seniel ben. Maar met uizondering van wanneer ik schrijf, is mijn concentratievermogen ernstig verminderd als gevolg van de operatie. Aan de andere kant, mijn herinnering is veel beter dan ooit tevoren en ik kreeg een geschenk van deze kortsluiting in mijn hersenen dat een beetje eng is. Ik heb altijd al willen schrijven, en nadat ik met pensioen was, ben ik dat gaan doen. Ik schreef over wat ik wist en scheef een boek. Ik schreef ook korte verhalen en essays en begon zelfs een wekelijkse column te schrijven voor kleine stadskranten. Ik ben echter dol op schrijven, maar ik heb nooit een poging gedaan om iets gepubliceerd te krijgen, omdat het het schrijfproces was dat me boeide. Op mijn leeftijd wilde ik mijn kostbare tijd niet verspelen aan de frusterende spanning en het gedoe om mijn werk op de markt te brengen – ik wilde schrijven, punt uit! Voor mijn operatie frustreerde ik mezelf als ik iets probeerde te bedenken om over te schrijven. Maar sinds de operatie heb ik een klein wonder meegemaakt.

Met het risico te klinken zoals één van de gekken die naar de George Noory-show bellen, zal ik je vertellen dat ik op de één of andere manier toegang heb gekregen tot een deel van mijn hersenen dat ik nog nooit eerder heb gehad. Het is alsof er een deur is geopend naar een ander celgebied, en ik kan, vrijwell naar wens, creative verhalen uit mijn hoofd oproepen – terwijl ik het verhaal vertel. Bijvoorbeeld, ik volgde een wekelijkse schrijfcursus. Bij één sessie plaatste ik mijn naam op de lijst om te lezen. Ik had van tevoren geen woord geschreven. Onderweg naar de sessie, vroeg ik aan mezelf voor een idee van een horrorverhaal en het begon zich in mijn gedachten te vormen. Toen ik werd geroepen om te lezen ging ik zonder papieren naar het podium en de leraar herinnerde me eraan dat ik mijn schrijven had achtergelaten en ik zei dat ik het niet nodig zou hebben. Hij zei dat dit een schijfklas wa, en ik vertelde hem dat dit de manier is waarop ik schrijf, dus gaf hij me toestemming. Ik begon het verhaal te vertellen en zocht nooit naar een woord of aarzelde. Ik had niet eens aan het einde gedacht totdat hij me na twintig minuten vertelde dat mijn tijd erop zat en dat ik het verhaal moest beëindigen. Ik draaide me weer om naar het podium en na een paar seconden was ik klaar met een verrassend en bevredigend einde.

De klas die mijn werk moest bekritiseren, overviel me met vragen. Waar kwam ik op met mijn ideeën? Hoe lang duurde het om het verhaal uit het hoofd te leren. Hoe deed ik dat? Enz. Ik vertelde hen dat het alleen verbeelding was, dat was niet voldoende. Mijn opschepperij had me in de problemen gebracht. Ik had altijd een Man bewondered die een uitstekende dichter was, dus ik vertelde hem dat er een deur in mijn geest was geopend waardoor ik toegang kreeg tot dingen die ik voorheen nooit kon, en hij begreep het, dus ik vroeg him om het uit te leggen aan de klas omdat ik het niet kon. (Hij vertelde me later dat hij z’n halve leven naar die deur had gezocht.) In antwoord op een andere vraag pochte ik dat ik een onderwerp of ding kan kiezen en er vrijwel onmiddellijk een verhaal over kan schrijven. Een Vrouw vroeg me een verhaal te vertellen over een meisje met haar naam. Ik begon, maar een paar minuten later zei de instructeur dat hij weer het programma wilde volgen en de volgende schrijver wilde laten lezen. Ik pakte mijn spullen en ging weg, omdat ik wist dat iedereen me meer wilde testen en het deed afbreuk aan de klas. Ik ging daarna nog een keer terug naar de klas, maar er was een snotterige kerel die me steeds nep noemde en ik wist dat ik hem in elkaar zou slaan, dus stopte ik met de klas. Dat is de laatste keer dat ik besloot om op te schepen omdat het een onaangename ervaring was.

Hoe dan ook, het is een geschenk dat ik naar wens kan in- en uitschakelen en mijn enige spijt is dat het niet gebeurde toen ik jonger was. De reden dat ik het beangstigend vind, is dat ik, terwijl ik het doe, het gevoel heb dat ik afgesneden ben van de realiteit. En aangezien ik het grootste deel van mijn leven in fantasie heb geleefd die ik ook aan en uit kon zetten, begon ik nu te vrezen dat ik het op een dag misschien niet meer onder controle zou kunnen krijgen. Ik will geen Poe worden. Dit heeft waarschijnlijk niets te maken met uw werk, maar het was het enige opmerkelijke dat mij is overkomen en aangezien ik gisteravond Dr. Long op Coast to Coast enkele verhalen hoorde vertellen die als gegoten bij mijn ervaringen pasten, dacht ik dat het misschien behulpzaam zou zijn voor anderen. Ik vertel dit aan niemand, omdat ik het liefst als normaal wordt gezien. Ik ben niet op zoek naar roem en ik heb er ook niet over nagedacht hoe ik mezelf zou kunnen verrijken. Ik gebruik het gewoon graag om te schrijven. Ik dacht dat ik het hier zou vertellen om het onderzoek te helpen. En nee, ik heb niet ‘mijn magische deur geopend’ om dit te schrijven.

Achtergrondinformatie:

Geslacht: Man

Datum BDE: Januari 7, 1997

Was er een levensbedreigende gebeurtenis op het moment van de ervaring? Nee. Operatie gerelateerd.

BDE elementen:

Hoe schat je de inhoud in van je ervaring? Positief.

Kan drugs of medicatie de ervaring beïnvloed hebben? Ja. De medicijnen voor hartchirurgie.

Leek de ervaring op één of ander manier op een droom? Ja, mischien was het allemaal een droom, maar ik weet beter.

Voelde je je afgescheiden van je lichaam? Ja. Mijn vorm was mijn normale uiterlijk. Ik weet niet hoe ik mezelf in de hoek van het plafond kon zien, maar ik kon het en mijn uiterlijk was normaal, behalve dat ik me had opgerold in een bal met mijn rug naar de hoek en mijn hoofd tegen het plafond en omklemde beide enkels. Ik kan je niet zeggen of ik dichterbij was of niet.

Op welk moment tijdens je ervaring was je op je hoogste peil van bewustzijn en alertheid? Toen ik me bewust was van mijn toestand was ik zeer alert en bewust.

Leek het alsof de tijd sneller of trager ging? Alles leek ineens te gebeuren; of tijd leek te stoppen of verloor alle betekenis Het was een tijdloze ervaring.

Vergelijk je gehoor tijdens de ervaring tegenover je alledaags gehoor die je had net vóór het moment van de ervaring. Nee.

Leek jij je bewust te zijn van zaken die elders gebeurden, zoals een buitenzintuiglijke waarneming? Zie hierboven.

Ben je in of door een tunnel gegaan? Onduidelijk. Ik denk dat we het over mijn geest hebben die ergens was, maar ik weet niet waar; als dat zo was, moet het daar op de één of andere manier gekomen zijn.

Was jij je bewust van of ben je overleden (of levende) wezens tegengekomen? Nee.

Heb je een onaards licht gezien? Ja. Zie hierboven.

Leek het alsof je een andere, onaardse wereld binnendrong? Een duidelijk mystiek of onaards gebied.

Leek je opeens alles te verstaan? Alles over het universum. Ik weet niet of er een doel was, alleen dat het volkomen normaal was.

Waren er beelden uit de toekomst? Nee.

Kwam je aan een obstakel of een fysieke structuur die je tegenhield? Nee.

Kwam je aan een grens of een punt waar je niet meer kon terugkeren? Ik kwam aan een barriere waar ik geen toegang kreeg om verder te gaan; ik werd teruggezonden tegen mijn zin.

God, Spiritueel en Religie:

Wat was je godsdienst vóór je ervaring? Geen, maar ik herken de spirituele kant van mezelf.

Welke godsdienst beoefen je nu? Geen

Veranderden je waarden en overtuigingen door de ervaring? Ja. Zie hierboven.

Leek het alsof je een mystiek wezen of aanwezigheid ontmoette? Of een stem hoorde die je niet kon identificeren? Ik zag duidelijk een wezen of ik hoorde duidelijk een stem van mystieke of onaardse origine.

In verband met onze levens op Aarde niet gerelateerd aan godsdienst:

Veranderingen in je leven na je BDE: Vermindered.

Zijn je relaties specifiek veranderd door je ervaring? Mijn dagelijks leven is vredevol geworden. Nu ik weet hoe de dood is, creëren levenservaringen niet meer stress en spanning over dingen die ik persoonlijk niet kan veranderen. Ik heb meer vrede met mijn leven.

Na de BDE:

Was de ervaring moeilijk te verwoorden? Ja. De ervaring bestond uit twee delen. Eén tijdens de operatie, inclusief de uittredingservaring die krampachtig was, en ten tweede de enorme euforie die afnam en in woede veranderde toen ik met tegenzin besefte dat ik wakker werd.

Heb je helderziende, ongewone of andere speciale gaven gekregen na je ervaring die je niet had vóór je ervaring? Ja. Zie hierboven.

Is er één of zijn er verschillende delen van je ervaring die meer betekenis heeft/hebben voor jou? Euforie en de extra toegang to mijn hersenen was het beste. Het ergste was dat ik tijdens mijn operatie niet ‘wakker’ kon blijven. Zie ook hierboven.

Heb je ooit deze ervaring gedeeld met anderen? Ja.

Heeft er ooit iets in je leven je hetzelfde gevoel gegeven als jouw ervaring? Nee.

Is er nog iets dat je wil toevoegen over je ervaring? Zie hierboven.