Beschrijving Ervaring:

Ik had mijn ervaring ca. 20 jaar geleden toen ik zo'n 17 jaar oud was. Ik was heel erg ziek, maar de resultaten van alle onderzoeken waren goed. Ook al was mijn vader arts, niemand wist wat ik mankeerde. Toen ik een week later werd opgenomen in het ziekenhuis zei mijn vader tegen mijn moeder dat ik waarschijnlijk niet meer thuis zou komen. Dat hoorde ik allemaal later. Toen ik in het ziekenhuis lag voelde ik dat ik alleen wilde zijn en ik was niet helemaal bij bewustzijn, zo bleef het tot ik 5 dagen later wakker werd. Op een nacht werd ik wakker en ging naar de wc, hetgeen ik waarschijnlijk niet mocht. Hoe het ook zij, ik wilde terug naar mijn bed maar ik kon het niet. Ik probeerde het uit alle macht. Ik sprak mezelf toe om het met mijn rechterkant te proberen maar dat ging niet. Dus probeerde ik mijn linkerkant en viel op de grond. Ik was zo zwak dat ik zelfs mijn hand niet kon bewegen. Ik riep om hulp en iemand die voorbij kwam hoorde mijn stem en haalde een verpleegkundige. Ze kwamen samen maar kregen me niet overeind. Ik hoorde ze tegen elkaar zeggen dat ze hulp moesten halen, ze kwamen terug met 2 mannen die me oppakten en op bed legden. De volgende ochtend lag ik op mijn moeder te wachten omdat ik wist dat ze er elke ochtend al was voordat ik mijn ogen open deed. Dat herinnerde ik me terwijl ik lag te wachten. Omdat ik alleen wilde zijn zei ik tegen mijn moeder dat ze naar huis moest gaan. Ze smeekte: "Kijk me aan en vertel me hoe het met je gaat". Ik zei slechts dat ik alleen wilde zijn. Nadat ze weg was gebeurde er niets totdat ik mijn lichaam zag liggen. Zoiets had ik nog nooit meegemaakt, ik voelde me vrij, geen grenzen, geen angst. Ik kan niet met woorden beschrijven hoe het was en ik weet niet hoelang het geduurd heeft. Ik herinner me verder niets omdat ik 5 dagen in coma heb gelegen. Tijdens de coma zat mijn moeder dag en nacht aan mijn bed, zo vertelde ze me later. Op de ochtend van de 5e dag voelde ik dat de atmosfeer in de kamer veranderd was, het voelde zwaar aan. Mijn moeder vertelde dat ik mijn hand bewoog en het liet zien aan imam Ali die aan mijn linkerkant zat. Ik kan me dat niet herinneren, zelfs nu nog niet. Daarna zag ik een man in gebedshouding, ik kon me absoluut niet bewegen. En zoals ik al zei, ik heb geen idee hoelang het geduurd heeft. Ik hoorde van mijn moeder dat ze ook begon te bidden. Nogmaals ik weet hier niets meer van.

Maar goed, dat was de ochtend en mijn moeder vertelde dat ik die avond uit mijn coma ontwaakte. Ik kon me herinneren dat ik op een plek was waar het groen was. Ik stond op een grote kei boven een graf en ik was zo blij en ik voelde me 8-9 jaar oud. Iemand kwam naar me toe en hij zei:"Ik kwam je halen, maar mij is verteld dat het je tijd nog niet is".

Ik wist dat ik geen vragen mocht stellen, desondanks wilde ik daar niet weg. Hij pakte mijn rechterhand en nam me mee naar een driesprong, waar hij me alleen liet. Daarna draaide mijn bed twee keer 360 graden rond en ik opende mijn ogen. Eerst kon ik dat niet omdat het licht zo fel was en ik wist dat ik mijn ogen langzaam moest open doen. Allereerst vroeg ik naar mijn moeder en hield haar hand vast. Weer later vertelde mijn moeder me: "Zodra je mijn hand vast had vertelde je dat je terugkwam uit een andere wereld". Dat kan ik me ook niet herinneren.

Ik woon hier nu 13 jaar en mijn moeder is intussen overleden. Er is naderhand nog iets gebeurd. Ik heb een boodschap van mijn moeder gekregen, maar op dit moment praat ik daar nog niet graag over. 

Op de verschillende vragen die we stelden antwoordde ze: 

Ik heb mijn best gedaan om de juiste informatie te geven. De plek waar ik over vertelde was een begraafplaats, maar alles op de grond was groen. Alleen een ander soort groen dan we normaal op een begraafplaats zien. Ik herinner me ook dat ik een zwart/witte jurk aan had.

Nee, ik kende het wezen niet, ik weet alleen dat het een man was. ( In feite heb ik heel lang nagedacht over die vraag, want ik geloof dat alleen God weet wanneer het je tijd is). Hoe kan het dan dat hij zei: ik kwam je halen, maar mij is verteld dat het je tijd nog niet is. Toen hij mijn hand pakte kreeg ik een gevoel dat ik niet kan beschrijven. Ik weet niet hoe ik wist dat ik geen vragen mocht stellen. Maar toen ik naar hem opkeek was hij heel erg lang, hij reikte tot de hemel. Daarna draaiden we ons om en gingen rechtdoor, hij hield nog steeds mijn hand vast tot we aan het kruispunt kwamen. Eigenlijk kon je alleen maar linksaf, hij verliet me daar en ik geloof dat hij rechtdoor ging.

Op het moment dat ik links ging draaide mijn bed twee keer 360 graden rond. En daarna wist ik waar ik was, zoals ik verteld heb.