Beschrijving Ervaring:
Ik begon de dag met het aanbrengen van een nieuwe wimperkrullende mascara. Tegen het eind van de werkdag kreeg ik razende hoofdpijn en waren mijn ogen bloeddoorlopen dankzij wat ik geloof een allergische reactie op de mascara was. Ik had er niet aan gedacht een hoofdpijnpilletje in te nemen voor ik van het werk vertrok, dus toen ik voor het stoplicht stond besloot ik even het parkeerterrein aan de overkant in te rijden en door de drive-through te gaan om een klein drankje te halen om het in te nemen. Toen ik het parkeerterrein op kwam, waar ik al heel vaak geweest was, herinnerde ik me dat ik absoluut een betonnen lichtmast moest vermijden voor ik mijn bocht naar de doorrijstrook inging. Ik herinner me duidelijk het licht langs mijn voorruit te zien gaan. Maar voor ik het wist, voelde het aan alsof ik over een pas geïnstalleerde middenberm was gereden. Ik draaide mijn hoofd naar achter om te kijken en nee, er was daar niets nieuws en toen ik weer vooruit keek, zag ik de paal.
Het volgende dat ik me herinner is dat ik op een reeks prachtige witmarmeren treden lag die ongelooflijk comfortabel waren. Ik weet dat ik daar in een smeekbede lag. Op de volgende paar treden waren mijn handen boven mij geheven en gevouwen als in gebed. Ik herinner me ook duidelijk te denken dat mijn lichaam ergens achter me lag
Toen ik opkeek, zag ik grijsheid. Toen besefte ik dat er een rij wezens voor me stond. Achter hen bevond zich het beroemde 'Witte Licht'. Het reflecteerde van achter hen en gaf mij een grijsachtig beeld, zodat ik niet kon onderscheiden wie de wezens waren. Ik weet wel dat ze heel vertrouwd aanvoelden, maar ik ga niet zo ver om te zeggen dat het werkelijk familieleden waren.
Ik herinner me een hoop gefluister. De langste in het midden heeft 'zijn' hoofd gebogen naar een persoon die in zijn oor fluistert die ik aan zijn linkerkant zie. Ik herinner me dat ik op dat moment dacht: 'Nou jo, dit is het dan.' Toen begon ik met het 'herinneren' van alle zogenaamd slechte dingen die ik in mijn leven had gedaan. Plotseling keken ze toen allemaal in mijn richting, alsof ze beseften dat ik wist dat ze daar waren en dat ik nu bij bewustzijn was. Toen voelde ik plotseling een stroom van warmte en liefde. Ik kan je dit niet beschrijven, als je verliefd wordt is er dat gevoel, het is niks vergeleken met echt eerlijke, lichamelijke liefde te voelen zoals ik het van hen ondervond. Ik was als met ontzag vervuld.
Dan herinner ik me die aan zijn linkerkant aan wie hij echt het oor had geleend, en ik begon ze werkelijk te horen en besefte toen dat ze het over mij hadden. Met name of ze mij zouden laten blijven of mij meenemen. IK STA ER OP, DIT WAS GEEN DROOM. Ik herinner me levendig dat ik die hele tijd wakker was en me gewaar was van mijn lichaam in de auto.
Ik raakte toen in paniek, en dacht in wanhoop dat ik mijn man niet in de steek kon laten, niet nu. Hij heeft mij nodig. En dan, heel opeens, was het voorbij.
Ik was helemaal wakker en me bewust van waar ik zojuist geweest was, en stak mijn hand op om hen te vragen of ik er nog eens over mocht nadenken. Toen besefte ik dat dat geen mogelijkheid was. Toen keek ik in mijn achteruitkijkspiegel en zag donker, dik bloed langs mijn voorhoofd neerlopen. Mijn allereerste gedachte ging terug naar een hoofdhuidwond die ik als kind kreeg. Het was helderrood, geen probleem. Ik wist meteen dat dit niet goed was. De volgende gedachte was om mijn koplampen uit te doen omdat de auto was afgeslagen, om zo geen lege accu te krijgen. Mijn volgende gedachte was dat ik hulp nodig had. Ik probeerde mijn deur te openen, maar die was achteruit geduwd en dus moest ik uit mijn veiligheidsriem en mijn lijf in de zetel draaien en hem een een beetje openduwen. (Ik had elektrische ramen, maar de gedachte om deze te openen kwam nooit bij me op totdat één van de mensen die hielpen het voorstelde).
Gelukkig stond er al een ambulance op het parkeerterrein, want ze waren het slachtoffer van een val aan het ophalen. Ze kwamen meteen langs, nadat de mensen die mij bijstonden hun aandacht hadden getrokken. Helaas staat er in het officiële rapport dat ik geen gordel droeg, geen koplampen aan had en een ster op de voorruit, wat allemaal niet waar was. Hoe dan ook, sindsdien heb ik geprobeerd dit aan de mensen te vertellen. Ze gedragen zich als: oké, kalmeer die dwaze vrouw en we gaan er mee akkoord. Of, o nee, ik geloof wel dat JIJ gelooft dat het gebeurd is.
Ik ben er zeker van dat het voor niemand zo'n geweldig evenement was, en allerminst voor jullie zaak, maar wat mij betreft, of nog anderen op deze wereld het wel of niet geloven, ik ben iemand die ongeduldig op het einde wacht, vanwege mijn enkele seconden bij de trap naar de hemel.
Ik geloof door mijn belevenis dat God ons lief heeft. Dat de meeste van de genoteerde slechte dingen die we hebben gedaan, vergeven kunnen worden, en dat ook zijn. Ik geloofde vroeger in een ‘Dag Des Oordeels’. Toen ik me zorgen begon te maken over mijn problemen in het verleden, en zo fantastisch door hen werd behandeld, geloof ik nu dat je wordt beoordeeld als je daar aankomt. Geen wachten. Ik geloof diep in mijn hart dat ik een goed mens ben en dat God en Jezus bestaan. Ik geloof dat ik om die redenen onmiddellijk de hemel was binnen gegaan als ik niet in paniek was geraakt. De volgende keer zal ik niet in paniek raken. Ik heb ook mensen die ik ken, die op sterven staan, geholpen om alles makkelijker los te laten. Ik geloof dat het hebben van mijn ervaring en het vertellen ervan aan anderen ervoor zorgt dat ze minder gespannen zijn om naar huis te gaan.
Achtergrondinformatie:
Het rapport over deze BDE-ervaring bevat antwoorden op een mengsel van open vragen en meerkeuzevragen. De eerste open vragen vroegen om een volledige beschrijving van de BDE, in de deelnemer’s eigen woorden, terwijl de latere naar details vroegen, ook in zijn of haar eigen woorden. De vragenlijst bevatte echter ook verscheidene meerkeuzevragen, die hen vroegen één van 2 of meer kant-en-klare antwoorden te kiezen, die gebaseerd waren op de rapporten van eerdere BDE-deelnemers.
Vandaar dat iemand die verscheidene BDE-rapporten heeft gelezen, merken kan dat op sommige vragen meerdere deelnemers dezelfde antwoorden gegeven hebben; dit kwam door de meerkeuzevragen-methode. Niettemin waren die deelnemers vrij om verdere waarnemingen te geven, en sommigen hebben dat ook gedaan; vandaar dat op hun vragenlijst bepaalde “standaard” antwoorden worden gevolgd door aanvullende opmerkingen. |
Geslacht: Vrouw
Datum BDE: January 4, 2001
Was er een levensbedreigende gebeurtenis op het moment van de ervaring? Ja Ongeluk. Allergische reactie. Ik had een ongeluk en mijn hoofd botste tegen de bovenkant van mijn voertuig en spleet open. Ik had veel hechtingen nodig.
BDE elementen :
Hoe schat je de inhoud in van je ervaring? Positief
Kan drugs of medicatie de ervaring beïnvloed hebben? Nee
Leek de ervaring op één of ander manier op een droom? Helemaal niet. Ik was de hele tijd bij bewustzijn. Van het ogenblik van mijn ongeluk tot dat de verplegers van de ambulance mij op hun brancard legden.
Voelde je je afgescheiden van je lichaam? Ja Ik geloof dat het botsen tegen het plafond van mijn auto mij min of meer uit mijn lichaam heeft geslagen. I herinner me niet dat ik het verliet. Maar het terugkomen was alsof ik van bovenaf op mijn hoofd gebeukt werd.
Op welk moment tijdens je ervaring was je op je hoogste peil van bewustzijn en alertheid? Ik was heel waakzaam en wist op iedere sekonde wat er rond mij en met mij gebeurde.
Leek het alsof de tijd sneller of trager ging? Nee
Vergelijk je gehoor tijdens de ervaring tegenover je alledaags gehoor dat je had net vóór het moment van de ervaring. Alleen het fluisteren van de mensen. Ik was lichamelijk alleen in mijn auto en er was niemand dicht bij. Dus weet ik dat het fluisteren was wat ik zei dat het was.
Ben je in of door een tunnel gegaan? Nee, niet, maar toen ze over mijn lot aan het beslissen waren dacht ik dat ik met hen door het licht achter hen zou gaan, ik had geen bezwaar met hen mee te gaan. Maar ik werd bang en paniekerig.
Was je je bewust van of ben je overleden (of levende) wezens tegengekomen? Ja. Verscheidene wezens, ik schat dat er vijf tot zeven mensen voor mij stonden. Ik kon hun gezichten niet onderscheiden, zoals ik al zei, hun gelaatstrekken waren in grijze schaduwen. De langste persoon zat in het midden, met de rest aan weerszijden geflankeerd. De persoon in het midden bleek een Man te zijn; de persoon rechts van hem (mijn linkerkant als ik naar hen kijk) leek een Vrouw te zijn. Ik had het gevoel dat deze mensen Man en Vrouw waren. Van de anderen kon ik het geslacht niet onderscheiden. Maar ze hadden me allemaal lief en wilden graag weten of ik weg zou gaan of bij hen blijven. Ik weet niet wat wie dan ook van hen vond van mijn uitbarsting dat ik mijn Man niet in de steek wou laten. Zo snel als een flits zat ik weer in mijn auto. Ik hoefde er verder niet over na te denken.
Heb je een onaards licht gezien? Ja. Het was duidelijk dat het wit was ACHTER de wezens, maar zij blokkeerden het licht en het leek mij grijs te zijn. Donker bijna.
Leek het alsof je een andere, onaardse wereld binnendrong? Een duidelijk mystiek of onaards gebied
Leek je opeens alles te verstaan? Nee
Heb je beelden gezien uit je verleden? Ik herinner me sommige dingen die ik in het verleden gedaan had, en voelde schuld and schaamte doch maar een sekonde voor het scheen dat die mensen mij kwamen redden. Ze zeiden het niet, maar ik VOELDE hen zeggen dat alles goed is, je hoeft je over die dingen geen zorgen te maken. En ik VOELDE de warmte en liefde als niets dat ik lichamelijk ooit heb ondervonden.
Waren er beelden uit de toekomst? Nee
Kwam je aan een obstakel of een fysieke structuur die je tegenhield? Nee
Kwam je aan een grens of een punt waar je niet meer kon terugkeren? Ik kwam aan een barrière waar ik geen toegang kreeg om verder te gaan; ik werd teruggezonden tegen mijn zin.
God, Spiritueel en Religie:
Wat was je godsdienst vóór je ervaring? Onduidelijk
Welke godsdienst beoefen je nu? Gematigd
Veranderden je waarden en overtuigingen door de ervaring? Jazeker, ik ben niet langer bang van het hiernamaals of van de dood. Ik leef elke dag in de wetenschap dat dit slechts een proefrit is. Ik ben ook niet langer bang van het leven, omdat ik weet dat ze allemaal echt daarboven zijn, een oogje op mij houden en mijn belangen behartigen. Ik voel me zoveel veiliger dan ooit ook vóór mijn ongeval en belevenis.
Leek het alsof je een mystiek wezen of aanwezigheid ontmoette? Of een stem hoorde die je niet kon identificeren? Ik zag duidelijk een wezen of ik hoorde duidelijk een stem van mystieke of onaardse origine
In verband met onze levens op Aarde niet gerelateerd aan godsdienst:
Veranderingen in je leven na je BDE: Bleef ongeveer hetzelfde
Wat is er veranderd in je leven na je ervaring? Ja, Ik voel me absoluut gezegend dat ik deze ervaring heb gehad. Het heeft ervoor gezorgd dat ik helemaal niet meer bang ben voor deze wereld en mijn part er in. Ik heb een vertrouwen dat ik nooit eerder had. Ik weet ook dat ik dat vertrouwen niet als arrogantie moet uiten. Ik voel mij bevoorrecht dat ik heb kunnen gaan en terugkomen om erover te vertellen. Ook al ZAG ik de hemel niet, ik wist zonder twijfel dat ik aan de ingang stond.
Zijn je relaties specifiek veranderd door je ervaring? Ik heb mijn religieuze praktijken niet echt veranderd. Ik ga niet vaak naar de kerk. Ik geloof niet dat ik daar naar toe moet om met mijn God te communiceren. Dat heb ik nooit echt gedaan. God woont in je geest en ziel. Je spreekt met hem, niet via iemand anders, en niet door te vergaderen, maar alleen jij en hem. Eén op één. Ik weet dat hij tijd heeft voor iedereen, tot aan het kleinste ding dat hij ooit op aarde heeft gemaakt, anders zou hij geen van ons hebben gemaakt.
Na de BDE:
Was de ervaring moeilijk te verwoorden? Nee
Heb je helderziende, ongewone of andere speciale gaven gekregen na je ervaring die je niet had vóór je ervaring? Ja. Ik ben nu twee keer wakker geworden met het gevoel dat ik net met een schok naar mijn lichaam teruggekeerd was. Beide keren, net als toen ik naar mijn lichaam terugkwam, ervoer ik wat aanvoelde alsof iemand me op mijn hoofd sloeg, gevolgd door een hele zware hoofdpijn.
Is er één of zijn er verschillende delen van je ervaring die meer betekenis heeft/hebben voor jou? Het fysieke gevoel van liefde was het allerbeste. Het tweede beste was te weten dat de ‘slechte’ dingen die ik in mijn leven had gedaan, vergeven waren. (Ik heb keer op keer om die vergeving van Christus gevraagd voor dezelfde dingen, soms zonder te weten of ze vergeven waren en blijkbaar was dat zo.) Dank u Jezus. Ik ben daar zo dankbaar voor. Het ergste is nogmaals dat ik het gevoel heb dat ik met hen mee had moeten gaan in plaats van hier te blijven.
Heb je ooit deze ervaring gedeeld met anderen? Ja. Ongeloof natuurlijk. Doe haar een lol, ze is niet goed snik. Ik weet dat je GELOOFT dat je deze belevenis hebt gehad. Anderen die beweren mij te geloven; ik kan hun reactie niet goed inschatten. Ik zeg gewoon tegen mezelf: God heeft mij deze ervaring om een reden gegeven: om erover te vertellen. Dus doe ik dat, zonder schaamte. En met totale oprechtheid, en wat ze ook willen geloven, dat moeten ze zelf weten. Ik hoef niet meer bang te zijn voor het onbekende. Dat op zichzelf stoort sommigen, zoals mijn Man. Hij is een beetje bang en een beetje jaloers denk ik, omdat ik erachter ben gekomen wat mijn lot zal zijn en hij weet het zijne nog steeds niet. Ik heb vrienden en familie die zijn overleden met wie ik dit heb gedeeld en zij geloofden, en ik geloof dat ik hen heb geholpen om niet zo bang te zijn. Ik ben blij dat ik dat kon doen.
Heeft er ooit iets in je leven je hetzelfde gevoel gegeven als jouw ervaring? Ja. Twee buitenlichamelijke ervaringen. Ik heb geen herinnering van buiten te zijn. Ik herinner me wel dat ik fysiek in mijn lichaam terugkwam en dat het pijn deed. Het maakte me wakker met een schok, en gaf me een zware hoofdpijn. Wat betreft alle andere gebeurtenissen die hetzelfde zouden veroorzaken: nee.
Ik moet binnenkort een operatie ondergaan. Ik ben een beetje bang omdat ik niet weet hoe het zal gaan. Ik laat het je weten als er dan iets gebeurt. Al denk ik niet dat dat zal gebeuren. Ik hou je op de hoogte. Om de een of andere reden heb ik het gevoel dat mijn tijd hier nog lang niet voorbij is. Ik voel dat gewoon zeker.
Is er nog iets dat je wil toevoegen over je ervaring? Ja, tijdens deze hele ervaring tot het moment dat de dokter een naald in mijn hoofd stak om het te verdoven, heb ik nooit enige pijn gevoeld. Helemaal geen. Ik brak het stuur met mijn borst en had er geen gevolgen van. Ik botste tegen de kruin van mijn hoofd, wat een een spinnenweb van scheuren in mijn hoofdhuid veroorzaakte, het sluiten waarvan veel steekjes in en uit vereiste. Het leek erop dat ik een hersenschudding had, die zich de volgende dag kenbaar maakte. Ik voel me echt gezegend dat ik deze ervaring heb gehad.,
Zijn er andere vragen die we kunnen stellen om jouw ervaring beter te begrijpen? Nee, dit was zeer hulpzaam om de gebeurtenis in verhaalformaat te zetten. Ik herinner me alles als in een fractie van een seconde. Maar één ding is zeker: hoe ik me ook voel, als ik me niet goed voel of ontevreden, dan herinner ik me gewoon hoe het aanvoelde om door deze wezens omarmd te worden met HUN GEVOELENS. Het is gewoon onvergelijkbaar!!!