Beschrijving Ervaring:

Rond half twee of twee uur verliet ik mijn lichaam en zweefde naar het plafond van het ziekenhuis. Ik keek terug naar mezelf en zag hoe bleek ik eruit zag. Ik had me niet gerealiseerd hoe ziek ik was. Ik herinner me dat ik een heel helder licht zag. Ik liep niet precies in de richting van het licht, maar ik bewoog er op de een of andere manier naartoe. Toen zag ik de verpleegster de kamer binnenstormen en om de doktoren roepen, maar dit was allemaal in het Frans en hoewel ik geen Frans sprak, wist ik wat ze zei.

Ik begon hysterisch te huilen en smeekte om niet 'teruggestuurd' te worden, maar om naar het licht te gaan. Huilend en huilend toen kwam er plotseling een kalmte, terwijl een stem zachtjes tegen me sprak, alsof warme honing over me heen werd gegoten, heel warm en troostend, zoals ik sindsdien nooit meer had gevoeld. Deze ogenschijnlijk bekende stem had een lange lijst met redenen waarom ik moest terugkeren, maar ik kan me geen van deze redenen specifiek herinneren (ze leken me allemaal triviaal dacht ik toen). Ik kon een mannelijke figuur zien met een heel helder licht achter hem, dus ik kon niet precies onderscheiden hoe hij eruit zag. Hij sprak heel liefdevol en vriendelijk tegen me, alsof hij me niet bang wilde maken, maar me gerust wilde stellen dat alles goed zou komen. Toch wilde ik alleen maar bij hem blijven.

Toen herinner ik me dat ik het ziekenhuispersoneel zag: verschillende verpleegsters en de dokter (ik herinner me dat ik ze van bovenaf zag, omdat ik me herinner dat ik zag dat de dokter een kale plek bovenaan zijn achterhoofd had). De dokter zei tegen mij: 'Barbara, het is nog niet jouw tijd om te gaan, je moet bij ons terugkomen.' Hij bleef mijn naam roepen en ik herinner me dat ik me afwendde van de 'schaduwman' in het licht en naar de dokter keek. Toen was ik, alsof ik plotseling weer in mijn lichaam zat, de pijn van het 'in de zak zitten' (er was pijn in mijn borst door de reanimatie). Ik wilde alleen maar terug 'daar' waar het zo vredig was en was behoorlijk boos omdat ik 'terug' werd gebracht.

Achtergrondinformatie:

Geslacht: Vrouw

Datum BDE: 1970

Was er een levensbedreigende gebeurtenis op het moment van de ervaring? Ja. Ziekte. Longontsteking.

BDE elementen :

Hoe schat je de inhoud in van je ervaring? Gemengd.

Kan drugs of medicatie de ervaring beïnvloed hebben? Ja .

Leek de ervaring op één of ander manier op een droom? Het leek mij heel reëel, helemaal niet droomachtig.

Voelde je je afgescheiden van je lichaam? Ja. Zeer licht gevoel, vrij, vloeiend en pijnvrij.

Op welk moment tijdens je ervaring was je op je hoogste peil van bewustzijn en alertheid? Ik was doodverklaard voor three minuten.

Leek het alsof de tijd sneller of trager ging? Alles leek ineens te gebeuren; of tijd leek te stoppen of verloor alle betekenis.

Vergelijk je gehoor tijdens de ervaring tegenover je alledaags gehoor die je had net vóór het moment van de ervaring. Alleen de Man die tegen mij sprak, verder een zeer vredige stilte.

Ben je in of door een tunnel gegaan? Nee.

Was je je bewust van of ben je overleden (of levende) wezens tegengekomen? Ja. Ik heb de Man die tegen mij sprak nog nooit gezien en ik was destijds niet bijzonder religieus. Ik was een grote scepticus, zelfs als kind.

Heb je een onaards licht gezien? Ja.

Leek het alsof je een andere, onaardse wereld binnendrong? Nee.

Leek je opeens alles te verstaan? Alles over het universum. Maar ik kan niet uitleggen hoe ik dat weet.

Heb je beelden gezien uit je verleden? Ik wist dat ik nooit bang hoefde te zijn voor de dood en dit is nooit verdwenen. beelden uit de toekomst? Beelden van de toekomst van de wereld. Maar ik herinner me ze niet, zelfs niet toen ik weer tot leven werd gebracht.

Kwam je aan een obstakel of een fysieke structuur die je tegenhield? Nee.

Kwam je aan een grens of een punt waar je niet meer kon terugkeren? Ik kwam aan een barriere waar ik geen toegang kreeg om verder te gaan; ik werd teruggezonden tegen mijn zin. Ik kreeg te horen dat ik terug zou gaan en begon erg van streek te raken en te huilen en kreeg een echte driftbui die heel zacht en gevoelig werd aangepakt om me te kalmeren, zodat de stem verder met me kon praten.

God, Spiritueel en Religie:

Wat was je godsdienst vóór je ervaring? Onduidelijk.

Welke godsdienst beoefen je nu? Liberaal.

Veranderden je waarden en overtuigingen door de ervaring? Ja. Maar destijds had ik de onschuld en het vertrouwen van een kind, die ik tot op de dag van vandaag heb behouden.

Leek het alsof je een mystiek wezen of aanwezigheid ontmoette? Of een stem hoorde die je niet kon identificeren? Ik zag duidelijk een wezen of ik hoorde duidelijk een stem van mystieke of onaardse origine.

In verband met onze levens op Aarde niet gerelateerd aan godsdienst:

Veranderingen in je leven na je BDE: Ongeveer hetzelfde gebleven.

Wat is er veranderd in je leven na je ervaring? Ik ben, net zoals een kind, heel open gebleven en accepteer alle overtuigingen en heb geen angst voor de 'dood'.

Zijn je relaties specifiek veranderd door je ervaring? Geen angst voor de dood van mezelf of anderen.

Na de BDE:

Was de ervaring moeilijk te verwoorden? Ja. Het intuïtieve gevoel van de ervaring.

Heb je helderziende, ongewone of andere speciale gaven gekregen na je ervaring die je niet had vóór je ervaring? Onduidelijk.

Is er één of zijn er verschillende delen van je ervaring die meer betekenis heeft/hebben voor jou? Rust, een gevoel van thuis, acceptatie en liefde, erbij horen.

Heb je ooit deze ervaring gedeeld met anderen? Ja, maar mijn moeder 'verontschuldigde' het dat het slechts de fantasie van een jong kind was. Geen discussie, alleen afwijzing.

Heeft er ooit iets in je leven je hetzelfde gevoel gegeven als jouw ervaring? Ja. Sommige van mijn meditatiepraktijken lijken er een klein beetje op, maar pas na zeer lange en intense retraites waarin ik heb kunnen ontspannen in deze staat van zijn. Ik doe vipassana-meditatie.