Beschrijving Ervaring:

Het is niet duidelijk of ik een buitenlichamelijke ervaring had. Ik had gewoon het gevoel dat ik mezelf door de gang van het ziekenhuis zag rijden. Toen ik bijkwam, had ik het gevoel dat ik op een plek was geweest die geruststellend en veilig was.

Ik lag al twee dagen in een coma. Ik probeerde uit te zoeken waar ik was en wat er was gebeurd. Ik kon niet praten vanwege een adembuisje voor mijn klaplong. Ik kon alleen communiceren door te schrijven. Ik herinner me dat ik een ongelooflijk verlangen had naar een Butterfinder-reep, dat was het eerste dat ik at toen ze de buisjes vewijderden. Ik lag elf dagen op de intensive zorg. Van wat de verpleegsters me vertelden, moesten ze mijn armen vastbinden zodat ik de techinici die met mij aan het werken waren niet kon aanvallen. De pijn was ongraaglijk. Morfine hielp niet veel tegen de pijn van de gekneusde ribben.

Pas toen ik naar mijn eigen kamer werd overgebracht, werd ik me meer bewust van wat er was gebeurd. Blijkbaar werd ik op de dag van het ongeval DBA (Dood by Aankomst) naar de eerste hulp gebracht. Het team van de spoedeisende hulp in het ziekenhuis kon geen polsslag vinden. Ik geloof dat zonder de hoodchirurg die dienst had toen ik met het ambu-team aankwam, ik hier vandaag niet zou zijn geweest. Hij was mijn engel. Ze hadden een hele tijd aan me gewerkt om een hartslag te krijgen, zonder success en zouden stoppen. De hoofdchirurg stond erop dat ze door zouden werken. Hij was nog niet klaar om me op te geven, aangezien ik toen pas achtentwintig jaar oud was.

Ik was in het ziekenhuis voor ongeveer twee maanden. Van 20/7/79 tot 17/09/79. Mijn verwondingen waren zeer ernstig. Ik had een klaplong, gekneusde ribben, gekneusd been en gekneuse milt, wat resulteerde in een splenectomie, gekneuse lever, gecompliceerde fractuur van het linker scheenbeen en kuitbeen. Gebroken neus en wat krassen in het gezicht. De dokters dachten dat mijn hersenen beschadigd zou zijn door de zwelling van mijn hersenen en een hersenschudding. Ze gaven me tien procent overlevingskans. Ik was het hele ziekenhuisverblijf in tractie. Ik kan niet tellen hoeveel operaties ik heb gehad tijdens mijn ziekenhuisverblijf. Laat staan de operaties nadat ik thuis kwam.

Achtergrondinformatie:

Geslacht: Vrouw

Datum BDE: 20 juli, 1979

Was er een levensbedreigende gebeurtenis op het moment van de ervaring? Onduidelijk. Ongeval.

BDE elementen:

Hoe schat je de inhoud in van je ervaring? Gemengd.

Leek de ervaring op één of ander manier op een droom? Het enige dat op een droom leek, was het gevoel om mezelf op de brancard door de ziekenhuisgang te zien rijden. En natuurlijk, toen ik bijkwam het gevoel dat ik ergens was geweest dat gaf me een geruststellend gevoel.

Voelde je je afgescheiden van je lichaam? Onduidelijk. Ik was boven mijn lichaam en zag mezelf door het ziekenhuisgang rijden. Ik keek neer van achter mijn hoofd.

Op welk moment tijdens je ervaring was je op je hoogste peil van bewustzijn en alertheid? Ik was total bewusteloos. Ik herinner me niets. Nooit geweten wat er gebeurde totdat ik foto’s van mijn auto te zag. Ik kon niet geloven wat er allemaal gebeurd was en ik was er niet eens bewust van. Ik ben dankbaar dat ik het me niet kan herinneren. Ik was een beetje ongerust toen ik eindelijk weer kon rijden en reed langs de plek waar ik het ongeluk had. Ik was bang dat ik het ongeval zou herleven, maar gelukking gebeurde dat niet en ik reed die route elke dag toen ik weer ging werken.

Leek het alsof de tijd sneller of trager ging? Alles leek ineens te gebeuren; of tijd leek te stoppen of verloor alle betekenis Pas toen ik halverwege bijkwam voelde ik dat ik ergens was geweest. Ik denk dat ik het een zone zou kunnen noemen die veilig, geruststellend, voelde.

Vergelijk je gehoor tijdens de ervaring tegenover je alledaags gehoor die je had net vóór het moment van de ervaring. Nee.

Ben je in of door een tunnel gegaan? Nee.

Was jij je bewust van of ben je overleden (of levende) wezens tegengekomen? Nee.

Heb je een onaards licht gezien? Nee.

Leek het alsof je een andere, onaardse wereld binnendrong? Nee.

Leek je opeens alles te verstaan? Alles over het universum. Het enige dat ik weet is dat ik niet bang meer ben voor de dood.

Waren er beelden uit de toekomst? Nee.

Kwam je aan een obstakel of een fysieke structuur die je tegenhield? Nee.

Kwam je aan een grens of een punt waar je niet meer kon terugkeren? Ik kwam aan een barriere waar ik geen toegang kreeg om verder te gaan; ik werd teruggezonden tegen mijn zin.

God, Spiritueel en Religie:

Wat was je godsdienst vóór je ervaring? Onduidelijk.

Welke godsdienst beoefen je nu? Liberaal.

Veranderden je waarden en overtuigingen door de ervaring? Ja. Ik ben niet bang voor de dood. Ik ben alleen bang voor het lijden ervoor.

Leek het alsof je een mystiek wezen of aanwezigheid ontmoette? Of een stem hoorde die je niet kon identificeren? Ik zag duidelijk een wezen of ik hoorde duidelijk een stem van mystieke of onaardse origine.

In verband met onze levens op Aarde niet gerelateerd aan godsdienst:

Veranderingen in je leven na je BDE: Ongeveer hetzelfde gebleven.

Wat is er veranderd in je leven na je ervaring? Ik verliet mijn gewelddadig huwelijk. Ik werd empathischer en toonde meer medeleven voor andere mensen. Ik heb genezende vermogens ontwikkeld. Ik vond een liefhebbende, gevoelige, zorgzame echtgenoot.

Zijn je relaties specifiek veranderd door je ervaring? Ik waardeer mezelf meer. Op het moment van mijn ongeluk was ik in een destructieve en gewelddadige relatie. Ik ben daar overheen gekomen en tolereer geen misbruik meer. Ik ben ook veel meer empathischer en toon meer medeleven voor mensen. Ik werd masseuse en genezer.

Na de BDE:

Heb je helderziende, ongewone of andere speciale gaven gekregen na je ervaring die je niet had vóór je ervaring? Ja. Ik geloof dat ik meer helderziende ben.

Is er één of zijn er verschillende delen van je ervaring die meer betekenis heeft/hebben voor jou? Het beste deel van mijn ervaring was om de dood op een ander niveau te begrijpen. En weer kunnen lopen. En gewoon een algehele innerlijke kracht voelen die ik voorheen niet had. Het ergste was de pijn en het lijden dat mijn lichaam doormaakte.

Heb je ooit deze ervaring gedeeld met anderen? Ja.

Heeft er ooit iets in je leven je hetzelfde gevoel gegeven als jouw ervaring? Onduidelijk. Ik had een hysterectomie in 1996 dat een bloeding veroorzaakte waardoor ik veel langer in het ziekenhuis bleef dan verwacht. Ik heb nogal wat geleden onder die ervaring.

Is er nog iets dat je wil toevoegen over je ervaring? Ik heb veel meer respect voor de medische professie. Ik ben me ook bewust van hoe het is om in een volkomen kwetsbare en afhankelijke staat te zijn. Ik moet zeggen dat ik me steeds afvroeg waarom ik het overleefde. Ik geloof echt dat het gewoon nog niet mijn tijd was om te gaan! Ik had nog steeds dingen hier in het leven te doen.

Zijn er andere vragen die we kunnen stellen om jouw ervaring beter te begrijpen? Ik kan er op dit moment niets bedenken.