Beschrijving Ervaring:

Op 21 juli vorig jaar ben ik bevallen met een Keizersnee onder ruggenprik. Ongeveer twee uur later, terug in mijn kamer, kreeg ik een behoorlijke bloeding. Ik riep het ziekenhuispersoneel om hen te vragen mijn laken te verschonen, bloedvlekken. De verpleegkundige vroeg of ik mij goed voelde en ik antwoordde ja. Ze liet het piepalarm afgaan en twee hulpverpleegkundigen kwamen om hulp... Dezelfde vraag... Maar deze keer antwoordde ik: 'Ik voel mezelf flauwvallen, mijn hoofd tolt'. Er kwamen nog twee hulpverpleegsters, vijf mensen die voor mij zorgden... En ondanks dat voelde ik mezelf steeds dieper flauwvallen... Nog steeds half bij bewustzijn hoorde ik mijn baby huilen, ik hief het hoofd op om hem te zien, en een kinderverpleegkundige kwam binnen en nam hem mee... Ik dacht dat alles in orde was; ze zorgen goed voor hem... En ik liet los, ik liet mezelf flauwvallen, ondanks de bevelen van het hulpverplegend personeel dat tikjes op mijn wang gaf ‘blijf bij ons!!! Hallo!!! Mevrouw!!!!'

Toen ging ik uit mijn lichaam, ik wist wat het was omdat mijn echtgenoot al een uittredingservaring had gehad. Ik zag mezelf op bed liggen met vijf drukke mensen om me heen alsof ik vastzat aan het plafond van de kamer. Alles was donker; de silhouetten van de mensen leken zwart op een donkerbruine achtergrond. Ik kon hun gezichten niet onderscheiden... noch de mijne... Ik dacht dat ik dood was.

'Wees niet bang', toen hoorde ik... ik was niet bang... ik was dood, tenminste dat dacht ik, en ik had geen pijnlijk gevoel... En ik had het gevoel vol te zijn van een oneindige liefde zoals ik nog nooit eerder had gevoeld... Waarom bang zijn voor de liefde? Liefde wil geen kwaad doen...

De herinneringen die ik hieraan heb zijn vaag: ik weet nog dat ik geadviseerd werd over mijn manier van leven en mijn gezondheid: bijvoorbeeld niet meer roken en niet meer drinken. Ik werd ook geadviseerd over mijn gedrag met mijn naaste familieleden en vooral over mijn relaties met mijn moeder, die tot daar nogal gespannen waren.

Ik heb geen geheugen over plaats en tijd... Ik was omringd door zeer liefdevolle zielen... En dat is nog niet alles: geen ruimte, geen landschap... alleen de zielen. Het is één van de hulpverpleegkundigen die de naam van mijn zoon zegt en eraan toevoegt ‘hij heeft je nodig’, waardoor ik weer tot leven en de aardse realiteit ervan kwam. Gedurende de volgende drie dagen vertelden drie van de vijf ondersteunende verpleegkundigen, die erbij waren toen dit allemaal gebeurde, dat ze bang waren mij te verliezen.

Achtergrondinformatie:

Geslacht: Vrouw

Datum BDE: 14/07/2004 Was er een levensbedreigende gebeurtenis op het moment van de ervaring? Ja. Bevalling.

BDE elementen :

Hoe schat je de inhoud in van je ervaring? Positief.

Kan drugs of medicatie de ervaring beïnvloed hebben? Onzeker. Het gebeurde twee uur na de bevalling, via een keizersnede onder ruggenprik, ik weet niet of de ruggenprik nog efficiënt was.

Leek de ervaring op één of ander manier op een droom? Wat ik aan mijn vader vertelde, die mij dezelfde vraag stelde, is het volgende: het verschil tussen een droom en de werkelijkheid bestaat uit het hebben van gevoelens tijdens dromen en waarnemingen in de werkelijkheid: tijdens deze ervaring had ik waarnemingen, dus het was geen droom.

Voelde je je afgescheiden van je lichaam? Ja Ik had geen fysieke omtrek, ik was slechts een ziel; er lag niets materieels, buiten het verplegend personeel en ikzelf, op bed.

Op welk moment tijdens je ervaring was je op je hoogste peil van bewustzijn en alertheid? Ik was volkomen bewusteloos, maar zeer helder. Lichamelijk onbewust van wat er werkelijk gebeurde: iemand sloeg me krachtig op de wang en ik kan het me niet herinneren. Maar aan de psychische kant was ik helder: ik wist dat ik dood was of bijna dood was en ik wist dat deze zielen behoorden tot wat gewoonlijk de volgende wereld wordt genoemd... Dat ik daarvan waarschijnlijk niet meer terug zou komen.

Leek het alsof de tijd sneller of trager ging? Alles leek ineens te gebeuren; of tijd leek te stoppen of verloor alle betekenis. Ik was volkomen bewusteloos, maar zeer helder. Lichamelijk onbewust van wat er werkelijk gebeurde: iemand sloeg me krachtig op de wang en ik kan het me niet herinneren. Maar aan de psychische kant was ik helder: ik wist dat ik dood was of gesloten was en ik wist dat deze zielen behoorden tot wat gewoonlijk de volgende wereld wordt genoemd... Dat ik daarvan waarschijnlijk niet meer terug zou komen. Het is voor mij totaal onmogelijk om te zeggen of de ervaring 3 dagen of 2 minuten duurde... Hulpverpleegkundig personeel vertelde me dat het 10 minuten duurde... en ik was ergens, op een plek zonder fysieke realiteit: noch muren, noch landschap... geen oriëntatiepunten.

Vergelijk je gehoor tijdens de ervaring tegenover je alledaags gehoor die je had net vóór het moment van de ervaring. Nee.

Ben je in of door een tunnel gegaan? Nee.

Was je je bewust van of ben je overleden (of levende) wezens tegengekomen? Ja. Het waren zielen, op een plek zonder materiële realiteit. Ik had het gevoel ze te kennen, maar ik herkende ze niet. Ze adviseerden mij over de gewoonten die ik in mijn dagelijks leven had: stoppen met roken, op mijn eten letten... en over mijn relaties met mijn naaste familieleden. En die Liefde is sterker dan alles… Er is een soort Liefde die we niet meer kennen of waarvan we vergeten zijn te ervaren, het is aan ons om die terug te vinden en aan anderen te geven.

Heb je een onaards licht gezien? Nee.

Leek het alsof je een andere, onaardse wereld binnendrong? Nee.

Leek je opeens alles te verstaan? Alles over het universum. Liefde die sterker is dan wat dan ook bestaat werkelijk, maar kan niet met onze woorden worden beschreven... Het is onze taak om deze liefde om ons heen over te dragen.

Waren er beelden uit de toekomst? Beelden van de toekomst van de wereld. Hieraan heb ik nog steeds vage herinneringen, maar het is waar, ik heb het gevoel dat ik informatie heb gekregen over toekomstige gebeurtenissen…

Kwam je aan een obstakel of een fysieke structuur die je tegenhield? Nee.

Kwam je aan een grens of een punt waar je niet meer kon terugkeren? Ik kwam aan een barriere waar ik geen toegang kreeg om verder te gaan; ik werd teruggezonden tegen mijn zin.

God, Spiritueel en Religie

Wat was je godsdienst vóór je ervaring? Onduidelijk.

Welke godsdienst beoefen je nu? Liberaal.

Veranderden je waarden en overtuigingen door de ervaring? Ja. Ik voel me minder bezorgd over alleen materiële zaken… Ik breng meer tijd door met mijn naaste relaties, die mijn prioriteit zijn geworden.

Leek het alsof je een mystiek wezen of aanwezigheid ontmoette? Of een stem hoorde die je niet kon identificeren? Ik zag duidelijk een wezen of ik hoorde duidelijk een stem van mystieke of onaardse origine.

In verband met onze levens op Aarde niet gerelateerd aan godsdienst:

Veranderingen in je leven na je BDE: Vermeerderd.

Zijn je relaties specifiek veranderd door je ervaring? Zie hierboven.

Na de BDE:

Was de ervaring moeilijk te verwoorden? Ja. Een zo sterke liefde kan niet met woorden worden beschreven... Ook niet zo'n niveau van emotionaliteit... Sommige gevoelens zijn zo sterk dat ze onmogelijk te beschrijven zijn... Ik heb nog nooit zoiets sterks meegemaakt.

Heb je helderziende, ongewone of andere speciale gaven gekregen na je ervaring die je niet had vóór je ervaring? Ja. Ik heb het gevoel dat ik met mijn handen kan genezen, maar ik ken daar geen praktische methode voor, maar ik heb de sterke wens om dieper op dit onderwerp in te gaan.

Heb je ooit deze ervaring gedeeld met anderen? Ja.

Heeft er ooit iets in je leven je hetzelfde gevoel gegeven als jouw ervaring? Nee.