[NB Waarschuwing – Lezers, deze BDE bevat gewelddadige grafische inhoud]

Dit is een van de meest verbazingwekkende gevallen die ik ben tegengekomen. Ik wil Bob van harte bedanken voor het delen van zijn verhaal. Ook al is hij een beetje verlegen in verband met zijn dyslexie, iets dat hem heeft weerhouden om het BDERF formulier in te vullen, en zich hiervoor keer op keer verontschuldigde, hij mailde ons alsnog en vertelde ons dat hij zijn verhaal heel graag wilde delen. Ik kan jullie niet vertellen hoe nederig ik me voelde in de aanwezigheid van zo’n unieke en hoog spirituele man. Het was een eer om te mogen interviewen zodat ik hem kon helpen om zijn ervaringen met anderen te delen. – Jody]

Beschrijving Ervaring:

Je vraagt je zeker af waarom ik eigenaar ben van een kerk? Als kind bracht ik veel tijd door met mijn grootouders. Zij woonden in een schoolhuis dat in 1896 gebouwd was, langs de rivier de Mississippi. In 1984 stond de kerk te koop, dus kocht ik het. Mijn opa was zo trots als maar kon en zei, ‘Ik bezit de school, jij de kerk; samen kunnen we het stadhuis runnen’.

Terwijl ik aan het werk was op het dak van de kerk, bracht mijn oma me lunch. Ik kwam van het dak af om pauze te nemen. Ik betaalde mijn zwager om te helpen het afval op te ruimen terwijl ik het dak eraf haalde. Ik had haast om weer het dak op te gaan en het vilten papier te installeren, dus ik liep weg van mijn zwager en oma die op de stoep hun lunch aan het eten waren en ging het dak weer op. Toen ik een paar dagen met een touw om mijn riem had gewerkt, dacht ik dat ik niet zou vallen dus besloot ik om hem deze keer niet te gebruiken. Godzijdank deed ik dat, want een plotselinge stop halverwege naar beneden zou mijn rug in tweeën hebben gebroken.

Ik herinner me nog dat ik de spijkers uit de dakplanken trok waar ik op stond, niet wetende dat de plank zou gaan kantelen. Ik herinner me dat ik over de rand viel en tegen mezelf zei, ‘Misschien is het niet zo ver.’ Ik vloog van het dak af. De volgende ervaring is zo moeilijk uit te leggen want ik kan het nergens anders mee vergelijken. Toen ik de grond raakte leek het of het zwaarste deel van een goederentrein met een snelheid van 100 kilometer per uur me uit mijn lichaam sloeg. Ik herinner me dat ik op stond en om me heen keek en dat ik zag dat alles groen was. Licht groen, donker groen, allemaal tinten groen. De kerk was groen, de rivier de Mississippi was groen. Ik dacht dat ik mijn hoofd gebroken had, ik deed mijn handen op mijn hoofd om het vast te houden en ging op mijn rug liggen. Toen mijn lichaam de grond weer raakte gingen er beelden van mijn leven door mijn hoofd. Het was als een goederentrain van kennis, met de snelheid van het licht.

Elke auto vervoerde ervaringen uit mijn leven (goede en slechte), vanaf het moment dat ik ter wereld kwam tot op heden. Ik was de enige die oordeelde over mijn acties. Ik herinner me dat ik me zo rot voelde dat ik als jong kind een kikker met een stok had geslagen. Het laatste beeld dat ik zag was van mijn vrouw met mijn twee kinderen van 2 en 4 jaar oud. Na de laatste levensevaluatie hoorde ik mijn oma voor me bidden, dus bad ik ook, ‘Lieve Heer Jezus, als u me mijn kinderen laat opvoeden zal ik de rest van mijn leven voor u werken, in de naam van Uw zoon Jezus Christus, Amen.’

Ik kwam terug in mijn lichaam. Ik zag dat mijn borst bont en blauw was vanwege mijn kin die er tegen aan was gekomen, maar ik begreep het niet. Mijn verstandskies was een paar dagen ervoor getrokken en vergat tegen de dokters te vertellen dat ik pijnstillers daardoor innam.

Wat geweldig was, was dat ik mijn broer de dag ervoor had gevraagd het losse hout rond de kerk op te ruimen. Hij had alles opgeruimd behalve een stuk multiplex dat werd gedragen door timmerhout en stenen, ongeveer 2,5-4 centimeter van de grond. De multiplex was zacht genoeg om mijn val te breken zodat ik niet dood zou gaan. Ik ben veranderd sinds het ongeluk. Ik ken die persoon nog, maar onze interesses en hobbies zijn helemaal anders. Het meest bijzonder stukje van mijn BDE zijn de psychische en paranormale gaven die ik erna heb mogen ontvangen. Het meest benadrukt hierin is de verbinding met Jezus en de kracht van het gebed. Eenmaal weer thuis gekomen nam ik een klus aan om aan een aangepaste woning te gaan werken. Op dezelfde dag een week later viel ik ongeveer twee meter naar beneden langs het fundament, mijn arm ging uit de kom en daar ging ik weer terug naar het ziekenhuis. Deze keer maakten ze röntgenfoto’s van de bovenkant van mijn lichaam en ze konden zien dat er veel schade was. De verzekering wilde er niet voor betalen omdat het maar een bijbaan was. Ik vertelde hem dat ik een week ervoor van het dak van een kerk was gevallen en dat deze tweede val hier waarschijnlijk mee te maken had, maar dat hielp niet. In de verslagen staat dat ik op mijn voeten geland was.

Ik herinner me dat ik biddend op bed zat, ‘Lieve Heer Jezus, wie wilt er nu een timmerman met een arm die niet goed kan lezen en schrijven?’ Toen kwam er een engel naar me toe die me vertelde dat ik een werkgever zou worden. Engelen liegen niet, en tot op de dag van vandaag heb ik aan 30 projecten meegewerkt. En elke zeker wanneer ik bid, worden mijn gebeden beantwoord. Mijn hele leven lang heb ik al last van mijn dyslexie. Op de lagere school kreeg ik alleen maar slechte cijfers. Ik heb mijn vrouw op de middelbare school ontmoet en zij maakte al mijn huiswerk om me door de middelbare school periode heen te krijgen. Maar het verdrietige is dat alle mensen die wel kunnen lezen en schrijven, zelden tot hun schepper bidden. Ik zou mijn beperkingen voor niets willen veranderen, want ze hebben mijn ogen geopend naar een hoger besef in dat mijn boeken een open gebed zijn en dat God me altijd op de juiste pagina zet.

Een jaar later sprak ik met mijn over mijn val en dat ik rondliep en zag dat alles groen was, dat ik mijn hoofd vasthield en was gaan liggen. Mijn oma zei, “Je viel van het dak en ben niet omhoog gekomen tot het ambulancepersoneel je in de ambulance brachten”. Mijn oma is oud dacht ik en ze kan zich niet meer herinneren dat ik op was gestaan en rond had gelopen, dus belde ik mijn zwager op die erbij was geweest. En hij zei hetzelfde: “Je viel en lag op de grond tot het ambulancepersoneel je in de ambulance brachten.” Ik kwam nog ergens achter: het is onmogelijk voor me om mijn hoofd met twee handen vast te houden en dan op de grond te gaan liggen. Maar ik weet dat ik het heb gedaan. Ik denk dat toen God me weer teruglegde in mijn lichaam, ik mijn fysieke armen niet nodig had.

Ps God heeft me een geweldige vrouw gegeven en ze typt dit bericht nog steeds voor me, niet kijkend naar mijn fouten. En sinds ik haar ontmoette op mijn 15e heb ik al gedacht dat ze een engel is, en ik draag deze pagina aan haar op omdat ze van me houdt, door alles heen. Heb een geweldige dag, want dat is een keuze.

Achtergrondinformatie:

Geslacht:    Man

Datum BDE:  1984

Was er een levensbedreigende gebeurtenis op het moment van de ervaring?    Ja   Ongeval       Ik kan de ervaring niet verklaren, ik kan alleen maar vergelijkingen maken. Het voelde als het zwaarste deel van een goederentrein die 100 kilometer per uur reed. 

BDE elementen:

Hoe schat je de inhoud in van je ervaring?     Positief

Kan drugs of medicatie de ervaring beïnvloed hebben?   Onzeker  

Leek de ervaring op één of ander manier op een droom?   Nee

De ervaring bevatte:   Uittreding (Uit-het-Lichaam) ervaring

Voelde je je afgescheiden van je lichaam?   Ja   I didn't see myself.

Op welk moment tijdens je ervaring was je op je hoogste peil van bewustzijn en alertheid?     Ik realiseerde me niet dat mijn lichaam op de grond lag, omdat ik stond en rond aan het lopen was en alles voelde goed. Het enige verschil was dat alles groen was, alsof je door een zonnebril kijkt met groene glazen. Er ging een energie door me heen, ik kon mijn oma niet zien maar ik hoorde haar wel.

Leek het alsof de tijd sneller of trager ging?   Alles leek ineens te gebeuren; of tijd leek te stoppen of verloor alle betekenis. Ik zag alles in een oogwienk voorbij schieten – een evaluatie van mijn leven. Het zou jaren in ‘Aarde tijd’ hebben gekost om mijn leven stukje voor stukje te laten zien aan iemand anders. De golf van informatie van omgezet in een golf van licht. 

Vergelijk je gehoor tijdens de ervaring tegenover je alledaags gehoor die je had net vóór het moment van de ervaring.   Ik hoorde alleen mijn oma.

Ben je in of door een tunnel gegaan?   Nee

Was je bewust van of ben je overleden (of levende) wezens tegengekomen?     Nee    

De ervaring bevatte:    Onaards licht

Heb je een onaards licht gezien?     Ja, alles had een groene tint.

Leek het alsof je een andere, onaardse wereld binnendrong?    Nee

Welke emoties voelde je tijdens de ervaring?     None

Leek je opeens alles te verstaan?     Alles over het universum. Ja, ik wist dat als God me terug zou laten komen ik mijn leven aan Hem zou wijden en dat ik ervoor zou zorgen dat ik een goede vader zou zijn voor mijn twee kinderen.   

De ervaring bevatte:   Bewustwording van gebeurtenissen uit het verleden in mijn leven

Heb je beelden gezien uit je verleden?   Ik zag elke daad in mijn leven, beeld voor beeld en elk goed en elk slecht ding. Er was geen oordeel, behalve hoe ik me voelde bij dat incident. Bijvoorbeeld, ik herinner me nog hoe rot ik me voelde toen ik tijdens mijn levensevaluatie een kikker met een stok aan het slaan was. Het laatste beeld was van mijn vrouw en kinderen. Toen hoorde ik mijn oma bidden voor me. Toen begon ik ook te bidden. Op dat moment leerde ik de van de kracht van het gebed kennen en legde ik mijn geloof in Jezus.

Waren er beelden uit de toekomst?    Beelden van de toekomst van de wereld . Niet gedurende de ervaring maar kort hierna. Ik ken de toekomst omdat ik in dromen heb gezien dat het zou uitkomen.  

 Kwam je een obstakel tegen of een fysieke structuur die je tegenhield?     Nee

Kwam je aan een grens of een punt waar je niet meer kon terugkeren?   Ik kwam aan een barrière waar ik geen toegang kreeg om verder te gaan; ik werd teruggezonden tegen mijn zin. Ik bad tot God om me terug te laten komen en dit deed Hij.

Na de BDE: 

Ben je van job veranderd door je ervaring?     Werk en opleiding

Ben je psychisch veranderd door je ervaring?     Toegenomen gevoeligheid, genezende of paranormale gaven

Zijn je gevoelens veranderd door je ervaring?   Gevoelens over familie, vriendn en de maatschappij.

Is je angst voor de dood veranderd door je ervaring?     Gevoelens over de dood zijn veranderd.

Is je levensdoel veranderd door je ervaring?     Gevoel van een levensdoel.

Was de ervaring moeilijk te verwoorden?     Onduidelijk, ik zat onder de pijnstilling voor het ongeluk gebeurde

Heb je helderziende, ongewone of andere speciale gaven gekregen na je ervaring die je niet had vóór je ervaring?     Ja, in mijn dromen kan ik de toekomst zien, ik weet dingen door te bidden en door te luisteren naar de andtwoorden. Ik doe ook sjamanistische dingen die niemand me heeft geleerd maar die, naar mij werd verteld, alleen binnen families worden overgeleerd. Ik heb zoveel ervaringen gehad door gebed en hands-on genezing. Laatst heb ik geholpen een moordzaak op te lossen waar een jong kind bij betrokken was. En ik heb een visioen van een vorig leven gehad en genezing van wat er van over was gebleven in dit leven. Ik heb de man ontmoet die mijn bataljon heeft afgeslacht. Waar het om ging uiteindelijk was vergiffenis.

EXPANDED BELOW

Is er één of zijn er verschillende delen van je ervaring die meer betekenis heeft/hebben voor jou?      The best part was knowing I would be there for my kids. The worst part was thinking that I would not be there for my kids.

Heeft er ooits iets in je leven je hetzelfde gevoel gegeven als jouw ervaring?     Ja. Drie jaar na de ervaring ging ik naar een hypnotiseur om erachter te komen of ik echt buiten mijn lichaam had gelopen. Mijn oma en zwager hadden me verteld dat ik niet heb bewogen vanaf het moment dat ik de grond raakte tot het moment dat ik in het ziekenhuis kwam. Ik zou zweren dat ik had bewogen omdat ik rond aan het lopen was. Tijdens de regressie her-beleefde ik de BDE weer. Ik zag mezelf in de wolken op ongeveer 900 meter hoogte van het dak van de kerk vallen.  

Is er nog iets dat je wil toevoegen over je ervaring?     Paranormale gaven, genezing

Er was een vrouw die 3 maanden zwanger was en die een bloeding kreeg. De eerste keer gaf ik haar een rozenkrans en vroeg haar tot Jezus te bidden. Ze verloor de baby, maar het bloeden stopte. Toen ze voor de tweede keer drie maanden zwanger was en weer begon te bloeden, belde ze me. Ik kwam weer langs met de rozenkrans en we baden. Deze keer bleef de baby leven en stopte het bloeden. De derde keer bloedde ze ook tijdens het eerste trimester van haar zwangerschap en ze belde me weer. There was a lady who would hemorrhage three months into her pregnancy. Deze keer gaf ik haar de rozenkrans en baden we samen. De baby bleef leven en het bloeden stopte.

Mijn broer

Ik reed naar huis en zag een ernstig autogeluk gebeuren. Ik moest stoppen en bidden voor de motorrijder. Later kwam ik erachter dat de motorrijder mijn broer was, maar hij was zo verminkt dat ik hem niet herkende. Door de kracht van het gebed is mijn broer nog steeds bij ons.

Werknemer

Er werkte een man voor mij. Zijn familie kwam uit Ierland en zijn moeder werd erg ziek en was stervende. De man wilde bij zijn moeder zijn voor ze overleed maar had geen geld voor een normaal vliegticket. Hij moest een speciaal ticket kopen zodat het mogelijk was om naar Ierland te gaan. Hij blijf me vragen wanneer ik het ticket moest komen. Ik bleef herhalen dat ik niks binnenkreeg. Na ongeveer zes maanden vroeg hij me of het tijd was om het ticket te kopen. Ik zei ‘ja’, het is tijd nu. De man kocht het ticket, en was drie dagen met zijn familie en zijn moeder voor ze overleed. Hij was zo dankbaar dat hij daar kon zijn dat hij me bleef bedanken toen hij terug kwam naar de States.

Reïncarnatie

Ik had een diepgaande ervaring toen ik mezelf zag als een soldaat van de vakbond in de burger oorlog. Mijn schoenen waren kapot, ik voelde hoe de kou door de gaten bij mijn tenen heen kwam. Ik was zo moe en miste mijn zwaard. Ik liep langs een geul en tilde hoofden op om te zien of er nog iemand leefde na de slag bij Antietam. Later bezocht ik een paar kennissen en had een raar gevoel, een gevoel dat ik moest rondrijden en iets moest vinden dat met de Burger Oorlog te maken had. Ook al begreep ik niet waarom ik daar was, ik stapte toch uit. Terwijl ik langs een tipi liep, kreeg ik een raar gevoel. Ik ging naar de curator en vroeg naar de tipi. Hij zei dat een man die Larry heette erop stond dat het deel van de collectie uit zou gaan maken en dat het uit de Burger Oorlog kwam.

I contacted Larry and we had a good talk that evening. I found out that he also had flashbacks of the war, just like I did. We didn't know our connection, but somehow we were tied together. He encouraged me to go the 135th anniversary reenactment of Gettysburg. When the time came, I went and was trying to find Larry. In the first place that I checked, nobody knew him. So, I prayed to God and was directed to a spot in the middle of a Confederate camp. It turned out that Larry wasn't there, but his brother was. His brother told me that Larry couldn't make it because he was allergic to the wool suit. All through this, I was having a lot of flashbacks.

Ik nam contact op met Larry en die avond hadden we een goed gesprek. Ik kwam erachter dat hij ook flashbacks had van de oorlog net als ik. We wisten niet wat onze connectie was maar op de een of andere manier zijn we met elkaar verbonden. Hij moedigde me aan om naar de 135^e verjaardag te gaan van het naspelen van Gettysburg. Toen het moment daar was ging ik daar heen en probeerde Larry te vinden. Op de eerste plek waar ik keek kende niemand hem. Dus bad ik tot God en werd geleid naar een plek in het midden van het confederatie kamp. Het bleek dat Larry niet kon komen omdat hij allergisch was voor het wollen pak. Door al dit heen bleef ik maar flashbacks krijgen.

Toen ik thuiskwam belde ik Larry direct. Ik vertelde hem dat ik hem had vergeven, omdat hij de soldaat was die het bevel had gegeven om mijn bataljon af te slachten en hij was de man die mijn zwaard had afgepakt. Larry werd erg emotioneel aan de telefoon. Dit was zo’n mooi moment. Het is nooit te laat om te vergeven – in dit leven of in een volgend leven.

Katie

Ik werd door de politie gevraagd om mijn paranormale gaven te gebruiken om een moordenaar te vinden. Ik dank God dat ik mijn kinderen mag opvoeden en voor al de zegeningen die hij me heeft laten ervaren.

De laatste zaak ging over een vermist meisje in Minnesota. Ik werkte op dat moment in Ohio en mijn broer belde op over een meisje dat verist was in Minnesota. Terwijl hij me haar naam vertelde kon ik de moordenaar zien en ook precies hoe hij haar had vermoord. Mijn broer zei dat ik de politie moest bellen en dat deed ik. Ze zeiden dat als ze mijn hulp nodig hadden, ze me zouden bellen!

Na een paar weken belde mijn broer me weer en vroeg ik de politie had gebeld. Ik vertelde hem wat ze tegen me hadden gezegd. Hij zei dat ik een specifiek nummer moest bellen en dat deed ik. Ik vroeg ze of het een hulplijn was voor het meisje dat vermoord was en ze zeiden:

‘Ja.’ Ik vertelde de persoon aan de andere kant van de lijn dat ik alles in detail zag, ook dat hij haar 7 keer had gestoken, dat hij haar had verkracht, hierna met een kettingzaag in stukjes had gehakt en dat hij haar op een barbecue had verbrand. En dat hij de as de volgende dag    had begraven in een moerassig gebied.

De vrouw begon te huilen en vertelde me dat ze de moeder van Katie was. Ze smeekte me om haar te helpen om haar meisje te vinden en dat geen geldbedrag te hoog was. Ik vertelde haar dat ik geen geld wilde, dat ik geloofde dat wat gratis kwam, ook gratis moest gaan. Ik vroeg haar me een shirt te mailen en een sok die van haar dochter was geweest.

Ik reed 1500 kilometer zonder kaart. Ik kwam 2 straten van het huis van de moordenaar terecht. De energie stopte op de hoek van een onverharde weg, ik belde het nummer, vertelde wie ik was en waar ik was uitgekomen. De persoon die opnam was Pat, Katie’s broer. Hij zei, je bent 2 straten verwijderd van het huis van de moordenaar. Ik vroeg hem om te komen en om me de volgende 2 straten te brengen zodat we voor de stoep van de moordenaar zouden komen te staan. Ik voelde de slechtste energie van mijn leven! Het voelde alsof ik moest overgeven en ik kreeg kippenvel.

Ik nam foto’s van alles wat ik om me heen zag. Pat was geschokt om te zien hoeveel effect deze buurt op me had. Ik zag de trailer en de tuin en de barbecue waar hij het meisje had verbrand, en zei dat dit de man was die zijn zus had vermoord.

Later die dag was ik mijn foto’s aan het downloaden toen iets me liet schrikken. Ik had een demoon op de foto gezet die op de weg stond met hoorns en een foto van Katie’s gezicht met een schedel aan de linkerkant. Ik belde Pat and vroeg hem om hem hiernaar te komen kijken. Hij was geschokt en vroeg, ‘Wil je dit alsjeblieft aan mijn moeder laten zien?’ De volgende dag ging ik naar Pam, de moeder, om de foto te laten zien. Ze huilde toen ik het huis binnenging en zei, ‘Ik haat God hiervoor!’ Op dat moment wist ik wat ik moest zeggen. Ik zei, ‘Pam, God heeft niets met deze moord te maken.’ Ik vroeg haar om naar de foto te kijken. ‘Heeft God hoorns? Dit is het werk van Satan.’ Weken, maanden later werd Blom veroordeeld tot het vermoorden van Katie, zonder dat het lichaam was gevonden, maar ze vonden een klein stukje kaak en een tand in de barbecue bij het huis, en hij werd opgesloten voor moord.

Het verdrietigste is dat ik de demoon heb gezien die daadwerkelijk de moord heeft gepleegd en die Blom’s lichaam gebruikte om zijn daden te verrichten. Toen de demoon het lichaam van Blom niet meer kon gebruiken sprong het uit zijn lichaam en stond op het pad, zoekend naar een andere zwakke ziel om over te nemen. Het echte probleem is nooit gestopt; de politie kan geen demonen in de gevangenis stoppen. Ik zette een internetpagina op voor Katie met de twee foto’s onderin. Kijk op de foto tussen de bandsporen en zie de gehoornde pudding achtige figuur, op de bovenste foto zie je aan de rechterkant net voorbij het witte hek het gezicht van Katie met een schedel aan de linkerkant. Eng, maar ik werk nog steeds voor mijn God, dankbaar dat hij me mijn kinderen laat opvoeden.