Beschrijving Ervaring:

Het was een gewone zaterdagochtend. Ik ben een man van 46 zonder ziekteverleden. Ik werd wakker en kleedde me aan om te gaan ontbijten. Ik liep de trap af en toen ik me omdraaide om de woonkamer binnen te gaan, voelde ik me vreemd. Het gevoel deed me stilstaan. Ik hoorde geen stem, maar voelde iets in me dat me instrueerde. Ik herinner me dat ik dacht: 'Oh nee. Ik hoop dat ik niet doodga. Ik heb te veel te doen. Het was alsof ik iemands vragen beantwoordde. Ik uitte angst voor mijn oudere zus. Zij is gehandicapt en heeft hulp nodig op financieel gebied en bij het dagelijks leven. Ik vreesde voor haar verzorging. Hoe eenzaam ze zou kunnen zijn.

Mijn gedachten raasden, mijn gevoelens ebden en vloeiden, onthecht, ik volgde mijn innerlijke gevoelens. Mijn binnenste zei: ga zitten en wees stil, of riskeer je zus te alarmeren. Ik wist dat ze een paar meter verderop aan de keukentafel zat. Mijn hoofd voelde plotseling heel groot, ik kon mijn hart horen kloppen. Het bonkte in een downbeat of decrescendo ritme. Ik zag nu alleen een warme oranje gloed die overging in helder wit terwijl ik mezelf voelde wegzweven. Ik zag mijn lichaam ineengezakt op de rand van de stoel onder me zitten terwijl ik werd omgeven door een warm, helder, zomerzonachtig licht. Het voelde warm aan. Ik was er zo gelukkig in. De ervaring voelde gewoon zo heerlijk. Ik kan geen woorden vinden om mijn vreugde uit te drukken.

Ergens wist ik dat als ik zou toegeven aan het gevoel en nog langer zou blijven, ik niet meer terug zou kunnen. Om terug te keren naar het leven. Zodra die gedachte opkwam keerde mijn visioen terug. De ervaring eindigde en ik was terug in mijn lichaam en keek naar de woonkamer. Ik was verbaasd en bang tegelijk. Ik dacht, 'Wow! Ik hoop dat dit niet meer gebeurt. Ik was bang om te bewegen.

Ik werd me ervan bewust dat ik niet kon ademen. Ik was aan het hyperventileren. Ik stopte mijn gezicht in mijn shirt en probeerde mijn ademhaling te normaliseren. Toen ik weer kon ademen stond ik op om in de keuken water te gaan drinken en merkte dat ik maar een paar meter kon lopen zonder volledig buiten adem te raken. Ik nam een aspirine en binnen een kwartier of zo was ik weer normaal, behalve dat ik me erg moe voelde. Ik ging naar boven om te rusten.

De volgende dag, zondag, zwol mijn rechterbeen op en maandag ging ik naar de dokter. Hij belde voor een ambulance en ik werd onmiddellijk naar een ziekenhuis gebracht en op de intensive care geplaatst voor stolling en alle embolieën. Op de spoedafdeling bekeek de longarts me. Verbaasd zei hij: "Ik kan niet geloven dat je het overleefd hebt! Je hebt bloedproppen in je longen en toch lig je daar perfect gezond te lijken. Je weet dat dit meestal catastrofaal is. Degenen die het overleven hebben moeite om te ademen en toch ligt u daar maar kamerlucht te ademen. Hij schudde zijn hoofd en vertelde me over het filter dat ik nodig had om te voorkomen dat er klonters in mijn longen zouden komen en wat ik nog meer kon verwachten. Zijn woorden leken niet echt. De artsen noemden mij de man die de dood had bedrogen. Verschillende artsen liepen in en uit tijdens het verblijf. Ik ben nu thuis, aan het herstellen en aan het wennen aan bloedverdunners; ik probeer alles wat er gebeurd is te bevatten. Het blijkt dat ik een genetische afwijking heb. Ik denk dat ik daarom niet veel nadacht over wat er die zaterdag lichamelijk met me gebeurde. De lichtheid en het hyperventileren is me al vaker overkomen. Niet in die mate als zaterdag, bovendien was ik naar de dokter geweest voor zwelling en pijn in mijn kuiten. Hij zei dat het gewoon strakke kuitspieren waren en stuurde me door voor fysiotherapie. Met alle pijn in mijn kuit door de stolsels, en al het porren en prikken van de artsen, vraag ik me af of ik de dood of de dood mij bedrogen heeft.

Achtergrondinformatie:

Geslacht: Man

Datum BDE: October 5, 2002

Was er een levensbedreigende gebeurtenis op het moment van de ervaring? Ja Erfelijke bloedziekte (factor vijf leiden) Bloedproppen hadden zich gevormd en bereikten mijn longen, armen en hoofd.

BDE elementen:

Hoe schat je de inhoud in van je ervaring? Gemixt

Kan drugs of medicatie de ervaring beïnvloed hebben? Nee

Leek de ervaring op één of ander manier op een droom? Nee. Het was levendig en voelde heel echt.

Voelde je je afgescheiden van je lichaam? Ja Ik keek boven naar mijn woonkamer. Mijn lichaam zat voorovergebogen op de rand van de rechte stoel. Ik kon mijn gezicht niet zien, alleen de bovenkant en achterkant van mijn hoofd.

Op welk moment tijdens je ervaring was je op je hoogste peil van bewustzijn en alertheid? Heel bewust en alert.

Leek het alsof de tijd sneller of trager ging? Alles leek ineens te gebeuren; of tijd leek te stoppen of verloor alle betekenis De ervaring leek lang te duren, maar was in werkelijkheid waarschijnlijk slechts een seconde of twee in reële tijd.

Vergelijk je gehoor tijdens de ervaring tegenover je alledaags gehoor die je had net vóór het moment van de ervaring. Behalve mijn hartslag, neepart

Ben je in of door een tunnel gegaan? Nee

Was jij je bewust van of ben je overleden (of levende) wezens tegengekomen? Onduidelijk. Ik was me bewust van een aanwezigheid, maar het was meer een gevoel dan een visioen.

Heb je een onaards licht gezien? Ja Het begon als een warme oranje gekleurde gloed die overging in zonnig daglicht.

Leek het alsof je een andere, onaardse wereld binnendrong? Een duidelijk mystiek of onaards gebied

Welke emoties voelde je tijdens de ervaring? Het vreemdste voor mij is dat ik helemaal niet bang was toen het me overkwam. Pas toen het ophield werd ik bang... nerveus. Ik voelde vooral verbazing en vrede en de warmste tevredenheid die ik ooit in mijn leven heb gevoeld. Mijn goede gevoelens werden allemaal versterkt ik had geen negatieve gevoelens.

Leek je opeens alles te verstaan? Alles over het universum It Het lijkt vreemd, zelfs voor mij, omdat ik nooit over deze dingen heb nagedacht, maar het werd me duidelijk dat niets in het leven lineair is. In plaats daarvan is alles cirkelvormig. Dus, in plaats van geboren te worden op een dag en lineair te evolueren naar de dag dat je sterft, wordt de geboorte het begin van een cirkel die eindigt met de dood. Deze dood wordt de geboorte van een nieuw begin. Raar hè?

Waren er beelden uit de toekomst? Nee

Kwam je aan een obstakel of een fysieke structuur die je tegenhield? Onduidelijk Ik bereikte een punt van tevredenheid waar ik me realiseerde dat als ik naar het licht bleef bewegen, ik niet in staat zou zijn terug te keren naar het leven.

Kwam je aan een grens of een punt waar je niet meer kon terugkeren? Ik kwam aan een barriere waar ik geen toegang kreeg om verder te gaan; ik werd teruggezonden tegen mijn zin. Aanvankelijk was ik bang dat ik niet kon sterven omdat mijn zus me nodig had om voor haar te zorgen. Toen ik me comfortabel voelde in het licht besefte ik dat ik niet meer terug zou kunnen als ik het verder zou volgen.

God, Spiritueel en Religie:

Wat was je godsdienst vóór je ervaring? Onduidelijk Ik ben rooms-katholiek opgevoed. Ik praktiseer dat geloof niet. Ik geloof in een hogere macht.

Welke godsdienst beoefen je nu? Liberal Ik ben rooms-katholiek opgevoed. Ik praktiseer dat geloof niet. Ik geloof in een hogere macht.

Veranderden je waarden en overtuigingen door de ervaring? Ja Geen religieuze of spirituele veranderingen, maar een soort versterking in het doorgaan na het sterfelijke leven. Het troost me dat mijn ouders en andere overleden dierbaren in orde zijn.a

Leek het alsof je een mystiek wezen of aanwezigheid ontmoette? Of een stem hoorde die je niet kon identificeren? Ik zag duidelijk een wezen of ik hoorde duidelijk een stem van mystieke of onaardse origine

In verband met onze levens op Aarde niet gerelateerd aan godsdienst:

Veranderingen in je leven na je BDE: Blijft ongeveer hetzelfde.

Wat is er veranderd in je leven na je ervaring? Op dit moment heb ik meer respect voor andere mensen. Ik wil gewoon dat iedereen gelukkig is... een soort gevoel van hoe kostbaar de tijd die we samen hebben echt is.

Zijn je relaties specifiek veranderd door je ervaring? Het leven heeft me geleerd te leven met grote waardering voor het moment. Ik ruik al jaren aan rozen en heb ontzag voor de schoonheid van onze wereld. Ik koester mijn vrienden zeer. In die zin zijn mijn overtuigingen alleen maar versterkt.

Na de BDE:

Was de ervaring moeilijk te verwoorden? Nee

Heb je helderziende, ongewone of andere speciale gaven gekregen na je ervaring die je niet had vóór je ervaring? Nee

Is er één of zijn er verschillende delen van je ervaring die meer betekenis heeft/hebben voor jou? Ik kan hier nog geen eerlijk antwoord op geven. Voor mij is het tot nu toe gewoon een ervaring.

IIk moet zeggen dat het ergste voor mij was dat ik op de intensive care lag, vastgemaakt aan apparatuur, artsen die me vertelden hoe ziek ik was, een operatie inplannen, ze lieten me denken dat ik elk moment kon sterven. Ik vond het sterven niet erg, wat ik erg vond was dat mijn leven daar in dat bed zou eindigen. Het enige wat ik wilde was mezelf uitschrijven en naar Hampton Beach gaan, waar ik op het zand kon zitten en uitrusten met een koffie en een sigaret en het geluid van golven die op de kust braken.

Heb je ooit deze ervaring gedeeld met anderen? Nee

Heeft er ooits iets in je leven je hetzelfde gevoel gegeven als jouw ervaring? Nee

Is er nog iets dat je wil toevoegen over je ervaring? In alle eerlijkheid is deze gedachte meerdere malen bij me opgekomen. Ik zou bijna willen dat mijn leven die dag was geëindigd. Het zou een mooie manier zijn geweest om te gaan. Ik had geen pijn en wist niet dat de dood zou komen. Ik had absoluut geen angst voor wat er die dag met me gebeurde terwijl het gebeurde en dat gevoel was zo goed toen ik baadde in het licht dat ik me daarin heel en volkomen tevreden voelde.

Zijn er andere vragen die we kunnen stellen om jouw ervaring beter te begrijpen? Misschien kan een follow-up op een later tijdstip helpen. Mijn ervaring is nog maar een paar weken oud. Ik vraag me af hoe ik me hierover zal voelen als de tijd verstrijkt. Bedankt voor deze plek waar mensen zoals ik dit kwijt kunnen.