Beschrijving Ervaring:

Toen de epidurale anesthesie werd ingespoten, ging alles goed en begon ik een gevoel of warmte of een ellende te krijgen. Ik zei tegen de verpleegster dat ik me niet zo lekker voelde, dat ik het gevoel had naar beneden te gaan in mijn lichaam, van hoofd tot aan de voeten. Ze controleerde mijn bloeddruk, alles was normaal. Gedurende deze tijd ging mijn Man uit. En plotseling bleef ik haar vertellen dat ik me heel slecht voelde, ze hoorde me niet, ze zei tegen haar collega: 'Ze gaat weg. Haar drukbloed staat op niveau zes en daalt nog steeds.'

Mijn lichaamstemperatuur was onder de vierendertig en ik bleef tegen haar zeggen: 'Ik zeg je dat ik me slecht voel, maar je gelooft me niet. Ik realiseerde me dat ze me niet kon horen. Op dit moment ging ik door iets zwaars heen. Toen voelde ik mij aangetrokken door een lichte gloed. Maar hoe meer ik naar voren ging, hoe meer ik een soort cirkelboog om me heen zag, als armen die me beschermden.

Ik begon me gekweld te voelen. Ik wist niet waar ik heen ging, maar als ik mijn hoofd boog, kon ik niets zien. Ik had het gevoel te zweven. Ik was bang en hoe verder ik naar voren ging, hoe groter en heeter het licht werd. Toen hoorde ik, zonder iets te zien, een stemmetje dat tegen me zei: 'Wees niet bang, laat je zweven.' En ik denk dat ik mijn grootmoeder zag en dat ik me daar goed voelde. Toen hoorde ik een stem die tegen me zei: 'Je hebt hier vandaag niets te doen.' Precies op dat moment zei ik: 'MIJN BABY!' en het voelde alsof ik tegen een muur werd gegooid. En ik schreeuwde zo veel dat ik vreselijke pijn kreeg in al mijn leden, mijn lichaam, heel mijn hoofd. Ik begreep niet wat er met mij gebeurde, maar het gevoel ging van mijn voeten naar mijn hoofd. De verpleegster zei tegen mij: 'Nu ben je beter.' Ik vroeg haar waarom ze me terug liet komen, en ze vroeg me: 'Waar vandaan?' En ik zei tegen haar: 'Vanaf daar.' Toen ging de andere verpleegster naar buiten en vroeg waar ik heen was. Ik vertelde haar dat ik een tunnel was binnengegaan en precies beschreef wat ze had gezegd en gedaan, maar ze zei tegen mij dat het onmogelijk was omdat ik op dat moment in een toestand zonder reflexen was. Maar hoe dan ook, ze leek verrast en zei tegen mij: 'Als ik tijd heb, kom ik terug om erover te praten.' Ik heb haar nooit meer gezien. Maar toen mijn Man terugkwam, raakte ik in paniek. Voor mij duurde dat allemaal maar twee of drie minuten, maar op dat moment hoorde ik dat hij al meer dan vijftig minuten buiten stond te wachten. (Ik had echt geen gewaar van tijd meer.)

Achtergrondinformatie:

Geslacht: Vrouw

Datum BDE: 6 juli 1990

Was er een levensbedreigende gebeurtenis op het moment van de ervaring? Onduidelijk. Bevalling.

BDE elementen :

Hoe schat je de inhoud in van je ervaring? Positief.

Kan drugs of medicatie de ervaring beïnvloed hebben? Onzeker. Serum om suiker te brengen tijdens de bevalling, magnesium, ruggenprik.

Leek de ervaring op één of ander manier op een droom? Nee.

Voelde je je afgescheiden van je lichaam? Ja. Ik voelde al het lijden uit mijn wezen komen, maar zonder in mijn lichaam te zijn.

Op welk moment tijdens je ervaring was je op je hoogste peil van bewustzijn en alertheid? Ik voelde me heel goed en voelde me net zo helder als wanneer ik opsta.

Leek het alsof de tijd sneller of trager ging? Alles leek ineens te gebeuren; of tijd leek te stoppen of verloor alle betekenis. Het leek mij dat ik heel snel zweefde en dat dit allemaal heel snel ging.

Vergelijk je gehoor tijdens de ervaring tegenover je alledaags gehoor die je had net vóór het moment van de ervaring. Nee. Alleen sommige stemmen.

Ben je in of door een tunnel gegaan? Ja. Ik stak iets heel diks over om uiteindelijk in een gebogen tunnel terecht te komen.

Was je je bewust van of ben je overleden (of levende) wezens tegengekomen? Onduidelijk. Ik zag mijn grootmoeder niet duidelijk, maar ik wist dat het haar lach was en haar handen.

Heb je een onaards licht gezien? Ja. Een intense en bijna oogverblindende glans die ook het gevoel van warmte geeft, alsof je tijdens het warme seizoen naar de zon kijkt, maar zonder enige verbranding.

Leek het alsof je een andere, onaardse wereld binnendrong? Nee.

Welke emoties voelde je tijdens de ervaring? Gevoelens van malaise en vervolgens van welzijn met enige angst.

Heb je beelden gezien uit je verleden? Ik was erg bang voor de dood, maar nu, na deze ervaring, heb ik deze angst nooit meer gevoeld. Vroeger was ik bang bij het zien van een overledene, nu heb ik geen angst meer.

Kwam je aan een obstakel of een fysieke structuur die je tegenhield? Ja. Ik stopte voor deze glans die overal om mij heen straalde, maar als niemand mij deze zin had verteld (zie volgende vraag), denk ik dat ik deze glans voorbij zou zijn gegaan.

Kwam je aan een grens of een punt waar je niet meer kon terugkeren? Ik kwam aan een barriere waar ik geen toegang kreeg om verder te gaan; ik werd teruggezonden tegen mijn zin. Ik hoorde een hartelijke stem tegen mij zeggen: 'Je hebt hier vandaag niets te doen.' En op dat moment besefte ik dat ik moest afmaken wat ik moest doen en dat ik terug moest om te bevallen van mijn kind. Niettemin voelde ik mij tegelijkertijd van streek omdat ik verplicht was te vertrekken.

God, Spiritueel en Religie:

Wat was je godsdienst vóór je ervaring? Onduidelijk.

Welke godsdienst beoefen je nu? Gematigd.

Veranderden je waarden en overtuigingen door de ervaring? Ja, ik geloofde wanneer het mij uitkwam. Nu geloof ik, dankzij wat ik diep in mij heb, aan de andere kant die na ons bestaat, dat als we hier zijn, het niet alleen dankzij geluk is dat we iets te doen hebben. Ik geloof in God en in de wezens om mij heen. Ik geloof niet in al die mensen die religie onderwijzen.

Leek het alsof je een mystiek wezen of aanwezigheid ontmoette? Of een stem hoorde die je niet kon identificeren? Ik zag duidelijk een wezen of ik hoorde duidelijk een stem van mystieke of onaardse origine.

In verband met onze levens op Aarde niet gerelateerd aan godsdienst:

Veranderingen in je leven na je BDE: Vermeerderd.

Wat is er veranderd in je leven na je ervaring? Nu denk ik dat er veel mensen om mij heen zijn, maar dat we niet zelf kunnen beslissen hoe ons leven zal zijn. Slechts één persoon kan beslissen over ons leven en onze dood.

Zijn je relaties specifiek veranderd door je ervaring? Ik besteed meer zorg aan het selecteren van mijn relaties, rekening houdend met wat ik over hen voel. Nu leef ik van dag tot dag, met hoogtes en dalen, zoals iedereen. Ik beoefen buiten mezelf geen enkele religie meer. Ik leef mijn geloof in mij, ongeacht het moment van de dag of de nacht, en het zit in mij. Voor deze ervaring was ik kapper, nu werk ik in een ziekenhuis, om in dienst van de ander te zijn.

Na de BDE:

Was de ervaring moeilijk te verwoorden? Onduidelijk. Mensen kijken je met grote en verbaasde ogen aan alsof je gek bent.

Heb je helderziende, ongewone of andere speciale gaven gekregen na je ervaring die je niet had vóór je ervaring? Ja. Soms denk ik dat sommige gebeurtenissen, niet altijd maar soms, alleen betrekking hebben op enkele familieleden. En hoewel ik voorheen in sommige situaties erg onvolwassen was, maak ik nu geen fouten meer over mensen.

Is er één of zijn er verschillende delen van je ervaring die meer betekenis heeft/hebben voor jou? Het beste is dit gevoel van licht zijn, van zweven, van warmte en welzijn. Maar het ergste is om terug te komen en mijn lichaam te voelen lijden aan het einde van deze ervaring.

Heb je ooit deze ervaring gedeeld met anderen? Ja. In eerste instantie was mijn familie erg verrast, maar ze geloofden mij omdat ik hen later enkele gebeurtenissen vertelde die werkelijk hebben plaatsgevonden. En in feite hebben ze mij geholpen om mij hiervan bewust te worden. Andere mensen hebben verschillende en uiteenlopende meningen over dit alles, maar ik maak altijd nogal discrete verwijzingen naar deze ervaring.

Heeft er ooit iets in je leven je hetzelfde gevoel gegeven als jouw ervaring? Nee.

Is er nog iets dat je wil toevoegen over je ervaring? De woorden en de zinnen zijn niet genoeg, maar hoe vaker je je ervaring opschrijft, hoe meer je het opnieuw beleeft en hoe meer je je extra foto's herinnert. Hoe dan ook, het is een geweldige ervaring, ondanks deze innerlijke angst blijft het een enorme ervaring.

Zijn er andere vragen die we kunnen stellen om jouw ervaring beter te begrijpen? Nee, deze ervaring is niet gemakkelijk om te beleven, noch om te beschrijven. Zelfs daarna kun je er soms nog steeds niet over praten zonder kippenvel te krijgen, niet van angst maar gewoon door erover te praten. Woorden blijven moeilijk uit te spreken. De vragen zullen altijd onbeantwoord blijven!!