E-mail by permission:  cougar@webvizion.net

Verbazend! Cougar-Inanna gelijkenissen

1) Inanna keek in de kloof vanuit de Hemel. Ik keek naar de kloof vanuit de heilige medische cirkel.

2) Inanna bleef nieuwsgierig in haar leven. Ik hield een queeste naar dé waarheid.

3) Gebed voor haar door een priester. Gebed voor mij door een medicijnman.

4) De heilige mannen sloegen op een gong voor onze zielen.

5) Het heilige ritueel gebeurde nadat we al vertrokken waren naar de Hel.

6) We kwam beiden de Hel binnen met onze onsterfelijkheid.

7) We hadden beiden een gouden rind in onze handen geklemd.

8) Gelijkaardige namen: Een land van waar geen reiziger terugkeert/ weinig mensen overleven deze reis.

9) Beiden waren we ontdaan van alle kleding

10) Verbazende WET van de onderwereld dat iedereen naakt moet zijn.

11) Ereshkigal, Grote Koningin van de Donkere Wereld. In mijn BDE, de verschijning van de Grote Donkere Grootmoeder en Grootvader.

12) Inanna viel op haar knieën/ Ik viel flauw terwijl ik respectvol zei “Dank u, maar neen dank u”, toen ik deze donkere vorm van onsterfelijkheid aangeboden kreeg.

13) 7 Rechters spraken zich uit over Inanna. 7 Rechters vanuit mijn hemelse ervaring wilden mij niet redden.

14) Ze spraken de straf van de vervloektheid uit over Inanna. Ze toonden me hun perverse vorm van de creatie.

15) Beiden van ons waren vol afschuw door de helse verhalen.

16) Haar lichaam hing aan een nagel. Mijn lichaam lag op een koude stalen brug, 2 voet breed, boven de Put.

17) We keerden beiden terug vanuit de doden, vanuit een plaats waar niemand terugkeert.

18) Twee gedaanten gemaakt door Enki, bewaakten de poorten van de Hel als vliegen. Twee bijen op ooghoogte die mijn terugkeer vanuit de Put naar de heilige cirkel zagen.

19) De twee reddened wezens aten en dronken niet in de Hel. Ik gebruikte gelijkaardige wijsheid om aan de verleiding in de Hel te weerstaan. The two rescuing beings were not to eat or drink in Hell. I used similar wisdom to resist seduction in Hell.

20) We kwamen beiden terug met demonen aan ons vastgeklemd.

Cougar's drie bijna-doodervaringen.

Ik heb één oppervlakkige en twee diepe BDE's meegemaakt. Ik ben naar de hemel en de hel geweest en ik kwam achter de merkbare harmonie tussen mijn ervaringen.

Mijn eerste ervaring was op de leeftijd van 11.

Ik kwam zwaar ten val uit een schommel en raakte gewond. Ik kon niet bewegen en kon niet meer ademen. Wat een beangstigend moment! Ik kon enkel meer uitademen en dus hield ik het kleine beetje lucht dat ik nog in me had vast. Ik ging sterven. Ik accepteerde het en ontspande.

Ik kon de hele aarde achter me voelen terwijl ik enkel mijn ogen kon bewegen. Alles werd levendiger. De bladeren in de bomen werden groener, de lucht werd blauwer. Ik had nog nooit zoveel schoonheid gezien in de natuur! Daarna zag ik het verleden vanuit de grond opkomen; of toch de laatste 400 jaar. Ik werd de neus van een inheemse Amerikaan. Ik kon makkelijk elk type boom onderscheiden door z'n geur alleen. Toen vreemdelingen naar dit land kwamen om het te veroveren leerde ik een nieuw inzicht omtrent de inheemse bevolking versus de Engelsen. Het was ook leuk om soldaat te spelen, maar na gezien te hebben wat er tijdens de burgeroorlog gebeurde, leerde ik meer respect krijgen voor het menselijke leven. (Ik realiseerde mij slechts heel veel later dat deze ervaring mij overkwam exact de 100ste verjaardag van het begin van de burgeroorlog, slechts 200 km verderop.)

Ik werd losgelaten van de aarde en ik zweefde door verschilllende lagen van de atmosfeer. Ik voelde een volwassen liefde die me omringde; een liefde die anders was dan die die een kind ervaarde van z'n ouders, of zelfs z'n grootouders. Een stem vulde mijn hoofd en vertelde me dat alles ok was. Ik gaf me eraan over. Ik ging naar huis!

Opeens was er een explosie van lucht die door mijn keel geduwd werd. Ik was terug in mijn lichaam. Heerlijke lucht vulde mijn longen en liet me herleven.

Mijn tweede BDE was een diepzinnige toen ik 24 was in 1974, terwijl ik in Colorade leefde. Ik kreeg 3 voorspellende waarschuwingsdromen van een aankomend verkeersongeval. Waarom weet ik niet. Ik was machteloos. Het was een frontale botsing. Ik werd de lucht in gegooid, van mijn motor en uit mijn lichaam. Ik zag mijn lichaam de grond raken. M'n rug was gebroken op twee plaatsen.

Een koele grijze mist omringde me en draaide weg in een tunnel van licht, die me mee omhoognam naar de hemel. Ik voelde een enorme liefde en tegelijk een vaag geluid dat sterker en sterker werd tot iets wat op 'HUUU' leek. Het gezoem was ook in mij aanwezig. Een stem verscheen vanuit dit geluid. Deze stem leek op de stem van een verre grootvader die van me hield als z’n zoon. Het wist alles van me en sprak erover tegen me. Zelfs mijn tekortkomingen werden met liefde en begrip vermeld.

Ondertussen werd ik doorheen prachtige landschappen naar een tempel hoog op een berg gebrachgt. Het geluid bleef van overal komen. In de tempel waren er grote trappen en pilaren die tot hoog in de koepel reikten. Ze leken gemaakt uit steen, en ze gloeiden van binnenuit.

Ik werd naar een kamer geleid waar mensen die op aarde sliepen hier aan het leren waren. Ik werd in de hoofdkamer binnengeleid en zag een schijnend licht. In dit licht waren er zeven lichtwezens die onderling verbonden waren via dit licht. Ze waren één, maar tegelijk ook met zevenen. De liefde die deze zeven gezichten van God uitstraalden herinnerde mij aan mijn BDE toen ik elf jaar oud was. Het was vergelijkbaar en ik voelde me thuis. De zeven lichtwezens spraken me telepathisch toe. Ze vulden mijn hoofd met met hun wijsheid. Terwijl ze spraken, was het alsof de kamer leek te verdwijnen, doordat de beelden die ze me gaven zo werkelijk waren, dat ze de hele kamer vulden. Ik was middenin het beeld en alles rond me leefde.

Ik werd de toekomst van de mensen getoond. Het was van in het begin geen vredevolle toekomst. Het was bijna onuitstaanbaar. Ik was zo naief en idealistisch geweest. Mijn idee van de wereld verbleekte toen ik deze beelden zag. Ik zag verhongering. Ik zag oorlog, pijn en egoistische manipulatie. “Hoe kan er zoveel wreedheid in de wereld zijn??”, dacht ik en ik schudde mijn hoofd met ongenoegen. Ik wilde dit niet zien. Hoewel er een sterke fascinatie was om zoiets, op zo’n grote schaal te zien, was er geen sprake dat ik op één of andere manier erin wilde bij betrokken zijn.

Toen kwam een scène die een cruciaal omkeringspunt voor me was. Ik zag een man in een cowboyhoed furieus over het land rijden, een veestapel achterna. Het was in zwart wit zoals in sommige oude cowboyfilms. Bij die ene man werd mijn aandacht getrokken door een insigne op z’n borst, die R.R. voorstelde. “Wie is dit”, vroeg ik. Ik moest mijn mond niet gebruiken om te spreken, het gebeurde telepathisch. De stem vertelde me, “Hij zal president van de Verenigde staten worden”. “Roy Rogers”, dacht ik bij mezelf, “dit slaat nergens op”. Ik twijfelde jaren aan dit visioen.

De engelen vertelden me; “Wat je nu ziet, zijn waarschijnlijke toekomstbeelden van jouw planeet, maar het moet zo niet gebeuren als je bereid bent te veranderen. Alles is in beweging, en kan veranderen waar nodig is. Ik zag verder dan het jaar 2000 en ik zag m’n eigen persoonlijke toekomst; zo ook wat ik zal doen op de laatste momenten van mijn leven. Actief en blij.

Ik had gemengde gevoelens en beperkte vatbaarheid voor dit alles op dat moment.

Een gebrul als dat van een waterval diende zich aan in mijn hoofd. De grijze mist kwam terug en ik opende mijn ogen onmiddelijk. Er was geen tunnel op de terugweg. Ik zag de binnenkant van de ambulance. Stemmen die vervaagden beloofden me van in de toekomst mij opnieuw op te zoeken.

Zes jaar later, in 1980, werd Ronal Reagan tot president van de Verenigde Staten verkozen; een acteur die president geworden was. Dit was de cowboy die ik gezien had in het toekomstvisioen waarbij ik de initialen R.R. herkend had.

In 1994 ontdekte ik de BDE’er Dan, die schreef over hoe hij tijdens zijn ervaring in een grote kathedraal terecht kwam om hetzelfde visioen tezien. Hij zag, in 1975, een cartoon over een cowboyacteur, waarbij diezelfde initialen R.R. afgedrukt waren die hij eerder gezien had.

Dit alles gebeurde binnen het jaar van mijn BDE. Ongelofelijk!

We zagen hetzelfde in een bijna dezelfde tijdsperiode. Het enige verschil was, dat Dan dacht dat het hier om Robert Redford ging, en ik om Roy Rogers.

We waren beiden verkeerd, maar tegelijk juist ook!

Dit noem ik een significant toeval. Maar wacht, er is meer! We zijn beiden geboren in een tijdspanne van 1 maand, in hetzelfde jaar. Ik heb ook de dubieuze eer om samen met hem, in dezelfde klas, afgestudeerd te zijn. Toeval is een verschuilend woord dat we gebruiken wanneer we het hele verhaal niet zien.

In 1987, terwijl ik bij grootvader Roberts in de leer was, werd ik ziek. Grootvader zag mijn koorts niet enkel als een fysieke aandoening , maar zag met zijn spirituele zijn dat er iets mis was.

Terwijl hij me onderzocht, werd hij ongerust. Hij zag iets krachtigs, maar zei enkel ;”veel mensen sterven als ze de plaats binnengaan waar jij naartoe gaat, en diegene die overleven, zijn blijvend gek”. Het hielp me niet veel, maar tenminste vertelde hij me de waarheid, dus wist ik ergens wat ik kon verwachten. Hij zei dat als ik nergens liefde kon vinden, dat ik dan tenminste toch de deur op een kier moest laten en dat hij dan op mij zou wachten aan de andere kant.

Ik was fel verzwakt door het afwisselend bibberen van koorts en het zweten. Een uil krijste spookachtig. (Sommige oorspronkelijke bewoners hier zien een uil als een brenger van leven, anderen als een boodschapper des doods.) De laatste keer dat ik het bewustzijn verloor was rond 7 uur 's avonds. Daarna werd ik wakker, dood.

Hoewel over dit deel van mijn ervaring meer geschreven staat in mijn boek, weiger ik het hier toe te lichten, om niet nog meer te verontrusten. Het enige wat ik erover kan vertellen is dat ik wakker werd in de put van de hel. Ik was een sterveling die gevangen zat tussen een onsterfelijk gevecht tussen goed en kwaad. Het kwaad slaagde erin me zijn perverse nachtmerrie te tonen. De donkere grootvader en donkere grootmoeder kwam me hun perverse versie van de schepping, verleden en toekomst tonen. Ik was hun doel, en bijbelse beschermende gedachten waren van geen hulp. Ik was van alles ontdaan, geen bescherming, nada. Geen zwaard, geen schild, geen logica, geen grammetje liefde was hier om me aan vast te klampen. Er was meer horror dan een wat sterveling ooit kan inbeelden. Goed, laten we verder gaan.

Dankzij de Eeuwigen en grootvader Roberts, herleefde ik miraculeus en herwon ik mijn geestesgezondheid. Pas vorige week ontdekte ik dat een trip doorheen een universele mythe had gemaakt. Ik zag slechts een deel van de Assyrische afdaling van Ishtar omstreeks de 7e eeuw voor Christus. Vandaag, in september 2000, ontdekte ik een tekst die verslag maakt van de volledige Innana's (een Sumerisch prototype), over de afdaling naar de hel. Een volledige 7 van de 8 elementen van het verhaal vertellen letterlijk wat mij overkwam. Ik was getuige, en wat nog meer is, ik kan het verhaal vertellen dat zij verboden waren door te geven. Ik heb ook de toelating om bepaalde hemelse communicatie te beschrijven, die voordien door de woorden van de Apocalyps 10:4 verboden werd. "En wanneer de 7 donderslagen weerklonken hadden", wilde ik opschrijven, toen ik een stem vanuit de hemel hoorde aanrollen, zeggende "Sluit wat de zeven donderslagen zeiden op, en schrijf het niet neer."

Nodeloos te zeggen, ben ik nu vol enthousiasme over wat Kimberly Clark "Woo-woos" noemt. Pijnlijk genoeg echter, is mijn mond dichtgesnoerd. Ik zou het zo graag van de daken schreeuwen. BDE onderzoekers vroegen me naar mijn persoonlijke veranderingen na mijhn ervaring.

Mijn eerste gave is dat mijn IQ heel sterk steeg, ik heb hiervan documentatie. Het is logisch, als iemand zo'n ingrijpende ervaring krijgt waarbij er een toename in percepte en bewustzijn is, dit ook zijn uitval heeft naar wat men het IQ noemt.

Ik kreeg het geduld en de mogelijkheid om achter de mensen hun bewustzijn en onderbewustzijn te kijken. Ik kreeg de kracht mijn lichaam te verlaten, en kreeg ook in een beperkte mate de kracht van het healen. Ik kan ondertussen ook mijn hartslag te vertragen en de theta bewustzijnsstaat bereiken.

Ik kreeg ook meer kracht om lief te hebben, maar ik voel mij nog steeds nietiger dan een kaars die voor de zon wordt gehouden. Zoals je ziet, de allesomvattende liefde in de hemelen is niet in woorden te vatten.

De vloeken die met dit alles gepaard gaan, zijn de vervreemding, vooral op jonge leeftijd. De kracht om straatlichten te doven, soms meerdere in een rij, om lichtreclames te kunnen doven en om kapot elektrisch speelgoed weer werkend te krijgen. De gave om niet enkel gedachten te kunnen lezen, maar om aan pure telepathie te kunnen doen. Wat? Noem je dat geen vloek? Het mag dan wel ongelofelijk zijn om wolken te splijten met enkel gedachten, of om een telefoontje te krijgen van iemand waaraan je net zat te denken of om iemands zinnen af te maken... Het mag misschien fantastisch lijken om een wilde vogel te zien landen op je uitgestoken arm - zonder voedsel in je hand -, terwijl je vaarwel zegt tegen een verblijf van een week op de Shasta-berg.

Ik mag dan misschien wel warme herinneringen hebben aan het telepathisch roepen van katten als ik dat wilde, maar wat dan met de occasionele depressieve dag waarop je besluit een ritje te gaan maken om je gedachten op te klaren, als plots een grote hond tegen je auto aanspringt, alleen maar omdat je niet van honden houdt? (Later zei een 20 jarige vriend van de eigenaar, dat die hond dat normaal nooit deed...)

Het mag hulpvol lijken om in een relatie de verborgen angsten aan te voelen en naar boven te kunnen brengen. Maar wat dan met de keren dat je zo overstuur was, dat je zowel verbaal als onbewust telepathisch je partner toeschreeuwt. Later, als je te horen krijgt wat je allemaal gezegd hebt, hoor je dat je geliefde ook dat gehoord heeft wat je onbewust zei, zonder dat je het ooit zei... luidop...

Het is een drukke straat. 100 auto's per minuut passeren een voetganger, in beide richtingen. Je bent quasi onherkenbaar terwijl je je in één van die auto's begeeft.

Je ziet die ene persoon staan op het voetpad terwijl je haar tegemoet rijdt, maar je wil er geen aandacht aan besteden. Terwijl je dichter en dichter bijkomt, lijkt ze mooier te worden. Je wil naar de andere kant kijken, maar het lukt niet echt. Je auto is niet bepaald luidruchtig of stinkend, maar toch draait ze zich om en kijkt naar jou, recht in je ogen. Terwijl je haar passeert kijk je in je achteruitkijkspiegel, niet om haar schoonheid nog langer te bewonderen, maar om te kijken of ze nog naar iemand anders kijkt in het verkeer. Dat doet ze niet. Wat? Lijkt dit alles niet een vloek? Misschien is het leuke manier om aandacht te trekken? Misschien kun je er zelfs in slagen hiermee populariteit te veinzen? Laten we dan eens dieper kijken: Om mensen compleet andere dingen te horen denken dan dat zei eigenlijk zeggen? Dit niveau van telepathie heeft mensen tot krankzinnigheid geleid. Sommige mensen willen het onder controle houden, maar wanneer je het leert aan en afzetten door je eigen wil, verlies je het meeste van de gave. Maar er geen controle over hebben, zorgt voor grotere gevaren. Om telepathische controle te hebben over andere mensen hun lichaam, om ze uiteindelijk zelfs dingen te laten doen tegen hun eigen wil.

In tegenstelling wat hypnotiseurs vaak beweren, is het mogelijk mensen te laten doen wat je hen ook maar opdraagt.

Kunnen we zoveel verantwoordelijkheid en kracht dragen om deze gave niet te misbruiken? Ik heb tot op vandaag geen voordelen van telepathie gevonden in onze wereld zoals hij nu is. Mensen zijn er niet klaar voor. In mijn opinie, kan telepathie slechts misbruikt worden. Telepathie is zelfs immuun voor de wet. Het staat boven de wet. Bovendien worden telepathische krachten afgedaan als zijnde volledige nonsens, wat het nog verleidelijker maakt voor mensen die er gretig misbruik van willen maken. Het is vrij om misbruikt te worden onder de aanwijzingen en limitaties van de spirituele wetten, die buiten ons weten bestaan.

Dus, misschien is het tijd om een verhaaltje te vertellen. De tijd is rijp op te vertellen dat telepathie niet lichtzinnig moet opgevat worden. Toen ik nog jonger was, hoorde ik van twee mensen dat ze de kracht hadden om te doden vanop afstand. De prijs die ze betaalden was echter ongelofelijk. Scheiding, verlies van job, hun gezondheid leed eronder, en heel veel spijt. Ik wist niet goed wat te denken over die realiteit, maar ik ging ze er zeker niet over uitdagen.

Dan, op een dag, ervaarde ik de waarschijnlijkheid van zo'n ongelofelijke kracht, dat het voor mezelf een zeer ontnuchterende gebeurtenis was.

Ik ken een man (Ik zal hem Paul noemen) die een echtscheiding naderde. Op een dag kreeg hij in mijn bijzijn een danige woedeaanval. Zijn pijn vervloekende, viel hij in een trance. Hij kon niet van zijn doel afgeleid worden. Hij localiseerde fysiek haar nieuwe vriend (Ik zal hem Jon noemen). Jon was ongeveer drie blokken verder in het verkeer. Paul gooide z'n woede op Jon als een donderwolk. Paul voelde dat hij z'n zielsverwant had verloren door Jon's verachtelijke intrede in z'n vrouw haar leven, toen ze nog samen waren. Jon gebruikte alles wat Paul zei tegen hem, en deed zich voor als zijnde sterker, intelligenter... en leerde haar cocaïne kennen. Hij hield vol in al z'n leugens tot ze voor hem viel. Het was een opluchting voor Paul om z'n woede op Jon te gooien, omdat hij wist dat Jon nooit eerlijk was geweest. Eindelijk kon Paul er vrede mee nemen. Maar pas dan realiseerde Paul zich, dat zo'n daad ook voor hem niet ongestraft kon blijven... en een oude spirituele wet kwam in z'n hoofd, hamerend dat boontje om z'n loontje komt. Slechts momenten na de woede naar Jon te hebben gegooid, ontdeed Paul zich van z'n haatgevoelens, maar was het al te laat?

Door de jaren heen was Paul's vrouw gewend geraakt aan de ongewone dingen die rond hem gebeurden. Toen ze Jon in het ziekenhuis verliet stond ze in een adem bij Pauls huis. Het was het eerste bezoek sinds ze uit elkaar waren. Ze had een sterk vermoeden dat Paul er iets mee het vreemde verkeersongeval te maken had, daar hij Jon niet uit kon staan. Jon had geluk gehad dat hij niet gestorven was en enkel een breuk aan het onderste deel van z'n rug had overgehouden.

Ze ontdekte dat Paul drie dagen niet kon lopen en dat hij zo zwak was dat zij hem eten moest geven. Paul ontdekte slechts toen wat de gevolgen waren geweest van wat Jon kon overkomen zijn. Er zijn veel dingen onbeantwoord omtrent telepathie, vooraleer we het echt kunnen begrijpen. Er zit droefheid in kennis.

De zeven wezens van licht deden wat ze me beloofd hadden. Ze kwamen naar me toe in de volgende drie jaren na mijn BDE in 1974. Ze verschenen in dromen en tussen dromen zorgden ze ervoor dat ik in een staat van volledig bewustzijn verkeerde. Ze kwamen één per één, elk met een specifieke taak. Ze namen me mee rond de wereld en daarboven. Ze toonde me het universum. Ze namen me mee in de hemel en toonden me sommige lagen van het bestaan die we ervaren in onze reis naar de "ongecreeërde creatie". Ze toonden me vorige levens. Of het mijn vorige levens waren, of vorige levens in het algemeen, kan ik niet uitmaken. Maar dat kan me ook weinig schelen.

Wat ik belangerijk vond, is dat ik een grote hoeveelheid kennis had opgedaan tijdens mijn vorige levens. Mijn boek "Engelen in het Licht", gaat in op enkele van mijn vorige levens en hemelse taferelen.

Als een extra bonus tijdens mijn reis door vorige levens, ervaarde ik een pijnlijke sterfelijkheid. Op deze manier voelde ik mijn eigen onsterfelijkheid, toen ik terugkeerde.

Dat fysieke dood niet het einde van leven is. Dit ondersteunt het BDE gevoel van onsterfelijkheid. Wat geloof was, veranderde in ervaring, en dus komen we het zelf uiteindelijk allemaal te weten.

Ooit kreeg ik van een engel de tweede tien geboden van wat nu twintig geboden zijn, te horen. Dit met slechts één verschil. De eerste tien zijn "Gij zult niet", terwijl de tweede tien "Gij zult" zijn. Deze kunnen niet begrepen worden vooraleer we onze lessen zien in de eerste tien, de fundamenten. Dit is niet bijbels, dit is spiritueel.

Er is nog veel meer werk voor de boeg en verantwoordelijkheid nodig, maar veel eerlijkheid en plezier ook!

Deze engelen leerden me dat we allemaal verbonden zijn, dat elke vorm van leven kostbaar is, dat liefde in onszelf vinden hard werk is, dat we meer en vaker liefde moeten tonen, daar de menselijke liefde verbleekt in het aanschijn van de Eeuwige liefde. Ik ben veel kleiner dan een kaars, uitgestoken naar de zon.

Spirituele Liefde, COUGAR