Beschrijving Ervaring:

Het was in juli 1987. Ik was vijftien jaar oud en mijn ouders hadden me naar een zomerkamp in North Carolina (VS) gestuurd.

Ik heb een fysiek probleem dat wanneer ik van een liggende of zittende positie overga naar een staande positie, het bloed van mijn hoofd naar beneden naar het lichaam stroomt. Dit verschijnsel wordt versterkt door de warmte, de vermoeidheid en de snelheid van de positieverandering. Het resulteert in wazig zicht of maakt me uit balans. Soms gaat het zelfs door tot het bewustzijnsverlies, ook al duurt het maar enkele seconden.

Vlak na de lunch lag ik op bed te lezen toen een van mijn vrienden me vroeg hem een pen te lenen. Ik stond onmiddellijk op om er een van de bovenste plank te pakken. Op het moment dat ik de pen pakte, kreeg ik een sterke hypotensie en verloor ik het bewustzijn. Ik viel bewusteloos voordat ik de grond raakte. Ik herinner me de klap die mijn hoofd maakte toen het de grond raakte, maar zonder lichamelijk gevoel of pijn.

De val op zich was niet problematisch. Wat meer was, was dat ik door de schok van mijn hoofd tegen de grond stikte en stuiptrekkingen kreeg. Gedurende die tijd had ik geen bewustzijn, dat het gebeurde. Ik had een indruk van zoveel vrede en rust.

Eerst had ik een flashback van mijn hele vorige leven. Men zou gezegd hebben dat dia's op volle snelheid bombardeerden zonder onderbreking. Tot mijn grote verbazing zag ik episodes uit mijn leven terug die ik helemaal vergeten was. Ik had de indruk dat het veertig minuten tot een uur duurde. Toen kreeg ik een indruk van grote sereniteit, van grote rust. Alsof ik losgekoppeld was van mijn vijf zintuigen, zonder enige waarneming van de buitenwereld. Ik zag niets, hoorde niets, voelde niets, raakte niets aan. Kortom, een grote innerlijke rust, met de indruk geleidelijk in het niets te smelten, bijna van meer te bestaan.

Toen deed ik de ogen weer open om een tiental mensen te ontdekken die me aankeken zonder dat ik wist waarom. Eén vertelde me over de val, de ingeslikte tong, de stuiptrekkingen, het feit dat één van mijn kameraden er snel in slaagde mijn luchtweg vrij te maken. Toen ik vroeg hoe lang mijn bewusteloosheid had geduurd, antwoordde men mij tot mijn grote verbazing hooguit een seconde of tien. Ik had de indruk dat de ervaring minstens een uur duurde.

Daarna heb ik er spijt van dat ik de flitsen die bij mij terugkwamen niet heb genoteerd, omdat de herinnering na enkele dagen verdween. Ik herinner me meer van de ervaring, maar niet van de inhoud van de flitsen.

Achtergrondinformatie:

Geslacht: Man

Datum BDE: July 1987

Was er een levensbedreigende gebeurtenis op het moment van de ervaring? Ja Ik had hortostatische hypotensie. Als gevolg van deze plotselinge bloeddrukdaling viel ik flauw en viel ik van een hoogte van ongeveer 1,5 meter. Toen mijn hoofd de grond raakte, terwijl ik al bewusteloos was, slikte ik mijn tong in. Ik had mijn tong ingeslikt en ik kreeg stuiptrekkingen terwijl ik bewusteloos was. Als iemand in de seconden daarna mijn tong niet uit mijn keel had gehaald, zou ik zijn gestorven.

BDE elementen :

Hoe schat je de inhoud in van je ervaring? Positief

Kan drugs of medicatie de ervaring beïnvloed hebben? Nee

Leek de ervaring op één of ander manier op een droom? Helemaal niet. Er was geen actie of productie, alleen een sessie van dia's, dan de geleidelijke verdwijning van mijn wezen.

Voelde je je afgescheiden van je lichaam?

Op welk moment tijdens je ervaring was je op je hoogste peil van bewustzijn en alertheid? Ik was buiten bewustzijn

Leek het alsof de tijd sneller of trager ging? Nee

Vergelijk je gehoor tijdens de ervaring tegenover je alledaags gehoor die je had net vóór het moment van de ervaring. Nee

Ben je in of door een tunnel gegaan? Nee

Was je je bewust van of ben je overleden (of levende) wezens tegengekomen? Nee

Heb je een onaards licht gezien? Nee

Leek het alsof je een andere, onaardse wereld binnendrong? Nee

Welke emoties voelde je tijdens de ervaring? Een grote innerlijke rust. Van sereniteit.

Leek je opeens alles te verstaan? Nee

Heb je beelden gezien uit je verleden? Gebeurtenissen die ik helemaal vergeten was, doken weer op in de vorm van flashbacks. Helaas vervaagde hun herinnering, om na enkele dagen volledig te verdwijnen.

Waren er beelden uit de toekomst? Nee

Kwam je aan een obstakel of een fysieke structuur die je tegenhield? Nee

Kwam je aan een grens of een punt waar je niet meer kon terugkeren? Ik kwam aan een barriere waar ik geen toegang kreeg om verder te gaan; ik werd teruggezonden tegen mijn zin.

God, Spiritueel en Religie:

Wat was je godsdienst vóór je ervaring? Onduidelijk Ik ben atheïst

Welke godsdienst beoefen je nu? Liberaal Ik ben agnostisch

Veranderden je waarden en overtuigingen door de ervaring? Onduidelijk Het had geen invloed op mijn geloof. Ik heb niet altijd het geloof. Aan de andere kant heeft het me zonder angst voor de dood achtergelaten. Ik ben me meer bewust van mijn eigen sterfelijkheid. Het gaf me de indruk dat de dood een soort niets was. Zoiets als de toestand voorafgaand aan onze geboorte. Er was niets voor en er zal niets na zijn. Niets dramatisch aan: voor het bestaan voelde ik niets (en met reden!); en lang na mijn dood zal men weer in deze toestand komen.

Omdat ik echt waardeer dat ik leef, geniet ik van elke seconde die voorbijgaat. Anders had ik het gevoel dat ik een tweede kans kreeg. Ik beloofde mezelf die niet te verspillen en te proberen zo goed mogelijk te zijn voor mijn naaste. Op een bepaalde manier had ik de indruk de dood gekend te hebben om mijn leven te mogen voortzetten. Het maakt het mogelijk om de dingen van manier veel afstandelijker te zien en veel te relativeren.

Leek het alsof je een mystiek wezen of aanwezigheid ontmoette? Of een stem hoorde die je niet kon identificeren? Ik zag duidelijk een wezen of ik hoorde duidelijk een stem van mystieke of onaardse origine

In verband met onze levens op Aarde niet gerelateerd aan godsdienst:

Veranderingen in je leven na je BDE: Blijf ongeveer hetzelfde

Zijn je relaties specifiek veranderd door je ervaring? Niet echt van invloed vanuit dat oogpunt.

Na de BDE:

Was de ervaring moeilijk te verwoorden? Nee

Heb je helderziende, ongewone of andere speciale gaven gekregen na je ervaring die je niet had vóór je ervaring? Nee

Is er één of zijn er verschillende delen van je ervaring die meer betekenis heeft/hebben voor jou? Het beste: een gevoel van bevrijding tegenover de dood, of zelfs een gevoel van onkwetsbaarheid. In die tijd heeft men de indruk dat het een beetje bedwelmend was om een gevecht tegen de grimmige maaier te hebben gewonnen. Niets anders op aarde kan je raken. Een gevoel als een lichte euforie.

Het ergste: het besef van mijn eigen sterfelijkheid. Hoewel ik de indruk had de dood tijdelijk te hebben bedrogen, kreeg ik de zekerheid dat het vroeg of laat allemaal zal eindigen. Geen paradijs, geen hel of opstanding; gewoon niets. Ik ben een beetje geïrriteerd als ik denk aan alles wat ik ga missen van de toekomst van de mensheid. Maar goed, het is al goed om hier weer te zijn.

Heb je ooit deze ervaring gedeeld met anderen? Ja, ik sprak pas jaren later met mijn ouders over deze ervaring. Geen echte reactie van hun kant.

Heeft er ooit iets in je leven je hetzelfde gevoel gegeven als jouw ervaring? Nee