Beschrijving Ervaring:

DIANE'S WEBSITE: http://www.BeyondtheVeil.net

(Prachtige inspirerende dingen daar!)

Die zomer in 1971 was ik met mijn Man en kinderen in de bergen van noordelijk Georgia terwijl hij werkte met de cameraploeg van de film "Deliverance". In het weekend gingen sommigen van de cast en de crew met hun gezinnen de rivier op voor wat ontspanning. Ze filmden op hetzelfde deel van de Chattahoochee River als waar wij gingen raften. Op deze bewuste zondagmiddag hadden vier van ons achten, waaronder ikzelf, al eerder op dit stuk geraft.

Maar de rivier was anders deze keer. Laag, door meerdere dagen zonder regen. Er moesten andere paden door de vele stroomversnellingen genomen worden. Bij de laatste stroomversnelling maakten we een bijna fatale fout. Het vlot waarin ik zat, draaide om, en ging achterwaarts over anderhalve meter verval en kwam daar vast te zitten in het kolkende water.

Het vlot zat vast in een "hydraulic", een wildwaterfenomeen, die het vlot tegen de rotsen hield. Ik werd eruit geslingerd en kwam klem te zitten tussen het vlot en de rotsen, waarbij de kracht van de rivier tegen mijn hoofd beukte en de zuigkracht van de "hydraulic" me onder water trok. Een Man in het vlot hield mijn arm vast en probeerde me terug in het vlot te trekken, maar het enige wat hij kon doen was me af en toe in staat stellen snel adem te halen voordat het water me weer naar beneden zoog. Ik zat vast tussen een rots en een harde plek!

Heel bewust en rustig, zonder enige paniek, wist ik dat ik zou sterven, het was alleen een kwestie van hoe. Tegen de rotsen geslagen worden was pijnlijk, dus besloot ik dat verdrinken de betere keuze was. Het volgende moment toen ik met mijn hoofd boven water kwam, zei ik met mijn laatste adem tegen hem om mij los te laten, en dat deed hij. Ik voelde hoe de zuiging mij onder water trok en ik ontspande me erin. Ik wist dat het geen zin had om ertegen te vechten toen ik het water inademde en alles zwart werd. Voor een moment...

Voor ik het wist bevond ik me honderd meter boven de rivier en keek ik neer op het vlot dat beneden tegen de rotsen vastzat. Ik zag de twee mannen in het vlot naar me kijken om me eronder vandaan te halen. Ik zag de andere Vrouw, die in ons vlot had gezeten, stroomafwaarts, zich vastklampend aan een rots. Ik zag hoe mijn Man en mijn tienerzus, die zonder incidenten de stroomversnellingen voor ons hadden afgevaren, terug de heuvel op renden om uit te zoeken waarom al het puin in de rivier dreef. We hadden alles uit hun vlot gehaald en in het onze gelegd voor het geval ze zouden omslaan, maar ze gingen zo gemakkelijk naar beneden dat we er gewoon in sprongen om hen te volgen.

Van bovenaf zag ik mijn Man op een rots in de rivier klimmen. Hij kon niet horen wat de twee mannen in het vlot tegen hem riepen boven het geraas van het water uit. Hij had geen idee waar ik was of wat er was gebeurd, maar hij wist dat ik vermist was. Hij keek alsof hij erin wilde springen om me te zoeken en plotseling stond ik naast hem en probeerde hem tegen te houden omdat hij niet zo'n goede zwemmer was en ik wist dat het geen zin had. Toen ik hem wilde tegenhouden, ging mijn hand dwars door hem heen. Ik keek naar mijn hand en dacht... oh, mijn god, ik ben dood!

Op dat moment verscheen de totale kennis van de werkelijkheid aan mij en zag ik de multidimensionaliteit van het universum. Mijn bewustzijn breidde zich zo ver uit voorbij het fysieke vlak dat ik me er niet langer van bewust was, noch van mezelf. Ik was zozeer een deel van dit alles, dat er geen onderscheid meer was. Het was een schitterende lichtflits en ik mocht er voor een kort moment in kijken en een gevoel van liefde ervaren dat zo diep, krachtig en overweldigend was dat ik het alleen maar kan omschrijven als pure gelukzaligheid (ook al is dat geen goede omschrijving).

Plotseling werd ik meegesleurd en reisde ik snel door een draaikolk naar een prachtig wit licht in de verste verte. Ik bleef een overweldigend gevoel van liefde in mij en om mij heen ervaren. Er was geen angst, geen bezorgdheid en geen zorgen. Het voelde zelfs alsof ik dit eerder had gedaan en me herinnerde dat ik naar huis ging. Ik was vervuld van vreugde. Ik had geen besef van een lichaam, geen gevoel van beperkingen of grenzen. Toch was ik nog steeds mezelf en me ervan bewust dat ik deze ervaring had.

Al snel realiseerde ik me dat ik niet alleen was. Er was iemand, die ik alleen maar kan beschrijven als een Liefdevol Wezen van Licht, die naast me reisde... met de snelheid van het licht! We communiceerden mentaal. Dit was iemand die ik altijd heb gekend en dat wist ik zodra ik de aanwezigheid van dit wezen voelde. Toch kan ik je nu niet vertellen wie het was. Ik had niet het gevoel dat het een bekende religieuze figuur of een overleden familielid was, maar eerder een speciale vriend die altijd bij me is, waar ik ook ben; misschien wel mijn beschermengel. Dit Wezen vertelde me telepathisch dat ik een keuze had om terug te gaan. Ik dacht: nee, nee, nee, ik wil dat dit voor altijd doorgaat!

Plotseling kwamen we in het licht en werd mij een geheel nieuwe werkelijkheid geopenbaard, vergelijkbaar met de fysieke wereld, maar in deze hogere trilling kleurrijker, mooier, verbazingwekkender. Ik zag planten, bomen, bergen, meren, dieren en glinsterende kristalachtige gebouwen, sommige zeer groot en sierlijk. Ik zag wezens bewegen, lichtwezens, die hun dagelijks leven leidden. Ze hebben geen fysieke lichamen, maar ze zijn duidelijke velden van energie. Ze lopen niet, ze zweven. Ze hebben levens zoals wij, maar zonder de worstelingen en het verdriet. Zij zijn kunstenaars, muzikanten, dansers, zangers, uitvinders, bouwers, genezers, scheppers van magische dingen... dingen die zij in hun volgende leven in het fysieke universum zullen manifesteren.

Opnieuw vertelde het Wezen van Licht me dat het mijn keuze was om te blijven of te gaan, maar dat er meer voor me te doen was in dat leven en dat het nog geen tijd was om te vertrekken. Nog steeds aarzelend, werd mij verteld dat als ik ervoor koos om terug te gaan, ik bepaalde kennis mee terug zou krijgen om met anderen te delen. Na veel discussie stemde ik toe om terug te gaan en bevond me plotseling voor een hoog kegelvormig gebouw; zo hoog dat het eeuwig leek door te gaan. Er werd mij verteld dat dit de Hal van Kennis was. Ik ging het gebouw binnen en vloog, spiraalsgewijs naar boven, door wat rekken met boeken leken te zijn, zoals in een bibliotheek, vele miljoenen boeken, en ik vloog er allemaal doorheen. Toen ik de top bereikte, barstte ik erdoorheen in een caleidoscoop van kleuren en tegelijkertijd knalde mijn hoofd uit het water. Ik was beneden de rivier, ongeveer tien meter van het vlot.

Ik wist onmiddellijk waar ik was en greep naar de dichtstbijzijnde rots. Ik kon mezelf overeind trekken en hoestte veel water op. Ik was in shock, maar had geen medische hulp nodig. Ik weet niet hoe lang ik onder het vlot lag, niemand keek toen op zijn horloge. Het kan drie of vier minuten zijn geweest, maar ook tien. Er was geen tijd waar ik was geweest.

Ik kan niet zeggen dat ik klinisch dood was, maar ik herinner me geen worsteling onder water of pogingen om mijn adem in te houden tot ik de oppervlakte bereikte. (Ik ben een zwemmer, waterskiër, duiker en surfer geweest, dus ik heb onder water al heel wat keren meegemaakt dat ik dacht dat ik dood zou gaan, maar niet zoiets als dit. Die andere keren herinner ik me nog goed dat ik worstelde om de oppervlakte te bereiken, mijn longen op het punt van barsten). Wat ik me wel herinner gedurende de tijd dat mijn lichaam in het water lag onder het vlot is wat ik je verteld heb.

(excepted from www.BeyondtheVeil.net/nde.html)

Achtergrondinformatie:

Geslacht: Vrouw

Datum NDE: 8/1/1971

Was er een levensbedreigende gebeurtenis op het moment van de ervaring? Ja Ongeval. We waren aan het wildwatervaren. Ik werd uit het vlot gezogen en zat vast tussen ons vlot en een stortvloed van water die op mijn hoofd neerkwam. Ik kon niet ademen en verloor de controle.

NDE elementen:

Hoe schat je de inhoud in van je ervaring? Positief

Kan drugs of medicatie de ervaring beïnvloed hebben? Nee

Leek de ervaring op één of ander manier op een droom? Op geen enkele manier.

Voelde je je afgescheiden van je lichaam? Ja Ik zag mezelf niet. Het leek Niet belangrijk of ik een lichaam had of niet.

Op welk moment tijdens je ervaring was je op je hoogste peil van bewustzijn en alertheid? Ik was volledig alert en bewust van wat er gaande was. Mijn bewustzijn was veel verder dan mijn normale waakbewustzijn, ik was me bewust van alles in het Universum en hoe het allemaal als Eén werkt. Ik wist dat ik in de aanwezigheid van God was zonder God te 'zien'. Er was geen angst, alleen liefde om me heen.

Leek het alsof de tijd sneller of trager ging? Alles leek ineens te gebeuren; of tijd leek te stoppen of verloor alle betekenis. Er was geen ruimte of tijd... heel moeilijk om dat anders uit te leggen. Het leek alsof ik dagen weg was, maar er konden slechts minuten verstreken zijn.

Vergelijk je gehoor tijdens de ervaring tegenover je alledaags gehoor die je had net vóór het moment van de ervaring. Nee

Leek jij je bewust te zijn van zaken die elders gebeurden, zoals een buitenzintuiglijke waarneming? Ik observeerde wat de andere mensen deden terwijl ik boven de scène was, maar niemand van ons heeft er naderhand ooit over gesproken om details te verifiëren (niemand geloofde dat het gebeurd was).

Ben je in of door een tunnel gegaan? Ja. Ik had het gevoel dat ik met de snelheid van het licht door de tunnel reisde, maar het was echt moeilijk te zeggen of ik stilstond en er lichten langs me heen schoten, of dat ik langs de lichten scheerde. Ik zag het als het effect van een overgang tussen dimensies.

Was jij je bewust van of ben je overleden (of levende) wezens tegengekomen? Ja. Er was een Lichtwezen bij me in de tunnel. Ik wist toen wie het was, maar ik kan het je nu niet vertellen. Iemand die ik door de eeuwigheid heen heb gekend... geen religieus figuur, mogelijk mijn beschermengel. We hadden veel telepathische communicatie, maar ik kan je niet vertellen wat er werd gecommuniceerd, want het was niet in woorden. Dit wezen leidde me rond aan de andere kant waar ik vele andere lichtwezens zag die hun leven leidden. De enige communicatie die ik me herinnerde was dat het niet mijn tijd was om te gaan, dat ik meer werk te doen had in dit leven, en als ik ervoor koos om terug te gaan, zou ik toegang krijgen tot kennis die me zou helpen met mijn missie.

Heb je een onaards licht gezien? Ja. In de tunnelervaring leek ik op weg naar een schitterend helder licht dat groter werd naarmate ik dichterbij kwam. Hoe helder het ook was, het was niet verblindend... het was liefde en warmte. Het werd enorm groot en ik ging er doorheen naar een ander bestaansgebied.

Leek het alsof je een andere, onaardse wereld binnendrong? Een duidelijk mystiek of onaards gebied

Welke emoties voelde je tijdens de ervaring? Overweldigende onvoorwaardelijke liefde... opwinding... verbazing... verwondering... ontzag... vrijheid... grote vreugde... gelukzaligheid... vrede... dankbaarheid...

Leek je opeens alles te verstaan? Alles over het universum. Ik begreep alles... hoe we op aarde komen, waarom, wat er gebeurt als we sterven, waar we naartoe gaan na de dood, wat onze spirituele reis inhoudt, God - Alles wat is, het begin van het fysieke universum, hoe het leven begon, de progressie van de Geest-ziel-mens die terugkeert naar de Bron... Ik vergat het meeste bij mijn terugkeer, maar het is in de loop der jaren weer bij me teruggekomen.

Waren er beelden uit de toekomst? Beelden van de toekomst van de wereld. Niet bewust, maar in de jaren daarna heb ik veel dingen voorspeld die zijn uitgekomen en ben ik een pionier geweest op het gebied van bewustwording. Veel dingen die ik ben begonnen zijn jaren later mainstream geworden.

Kwam je aan een obstakel of een fysieke structuur die je tegenhield? Nee

Kwam je aan een grens of een punt waar je niet meer kon terugkeren? Ik kwam aan een barrière waar ik geen toegang kreeg om verder te gaan; ik werd teruggezonden tegen mijn zin. Ik zat echt in deze ervaring en wilde niet terug... had geen gedachten of emoties over achtergelaten geliefden, maar het Wezen van Licht overtuigde me ervan dat het belangrijk voor me was om terug te keren. Ik was op geen enkele manier boos of ontdaan, had niet echt een kans want zodra ik instemde om terug te gaan, werd ik onmiddellijk teruggetrokken.

God, Spiritueel en Religie:

Wat was je godsdienst vóór je ervaring? Onduidelijk Liberaal

Welke godsdienst beoefen je nu? Tijdens mijn jeugd bezocht ik zelden christelijke kerken (Christian Science, Lutheran, Methodist, Presbyterian, Episcopalian). Op de middelbare school bekeerde ik me tot het katholicisme, trouwde in de kerk, liet mijn drie kinderen dopen, verliet de kerk toen ik 27 was en keerde nooit meer terug. Niets van wat ik had geleerd had enige zin of relevantie voor mijn leven. Op het moment van mijn ervaring was ik een agnostisch atheïst op de grens. Liberaal

Veranderden je waarden en overtuigingen door de ervaring? Ja. Zeker mijn overtuigingen veranderden drastisch zoals ik hierboven beschreef, maar ook mijn hele levenshouding veranderde. Een paar jaar later ben ik gescheiden. Persoonlijke en geestelijke groei werden belangrijker dan een normaal leven. Ik ging terug naar de universiteit en behaalde een diploma psychologie. Mijn focus werd het helpen van anderen in plaats van meer voor mezelf te krijgen. Ik werd erg non materialistisch. De kleine problemen van het leven storen me niet meer; ik ga gewoon met de stroom mee.

Leek het alsof je een mystiek wezen of aanwezigheid ontmoette? Of een stem hoorde die je niet kon identificeren? Ik zag duidelijk een wezen of ik hoorde duidelijk een stem van mystieke of onaardse origine

In verband met onze levens op Aarde niet gerelateerd aan godsdienst:

Zijn je relaties specifiek veranderd door je ervaring? Mijn NDE was dertig jaar geleden, dus dit zijn veranderingen die met de tijd zijn gekomen. Ik besefte dat ik geen andere persoon nodig had om me compleet te voelen en ben sinds mijn scheiding single gebleven. Ik ben ook al vijftien jaar vreedzaam celibatair en heb mijn seksuele energie omgezet in creativiteit, die mijn dagelijks leven in beslag neemt met een constante verscheidenheid aan projecten. Ik ben niet religieus, ik mediteer, doe aan yoga en wandel in de natuur. Na mijn afstuderen werkte ik twintig jaar lang voornamelijk als counselor, sprak in het openbaar, toerde door het land, schreef twee boeken en een scenario, had verschillende bedrijven en werk nu voornamelijk op internet, maar ik denk niet in termen van carrière... het is gewoon wat ik doe. Nu ben ik semi-gepensioneerd, woon in de bergen, doe wat ik wil en wanneer ik wil. Mijn leven zou er heel anders hebben uitgezien als ik geen NDE had gehad.

Na de NDE:

Was de ervaring moeilijk te verwoorden? Ja. Ik kon praten over het buitenlichamelijke deel, maar daarna had ik niets in mijn ervaring om het aan te relateren, ik had gewoon de woorden niet... het is alsof je een zonsondergang probeert te beschrijven aan een blinde.

Heb je helderziende, ongewone of andere speciale gaven gekregen na je ervaring die je niet had vóór je ervaring? Ja. Veel klanten vragen me of ik helderziend ben, maar dat beweer ik niet. Ik lijk gewoon dingen te weten. Ik heb schriftelijke informatie gechanneld die van ik weet niet waar komt. Ik heb niet geprobeerd deze gaven te ontwikkelen of echt te onderzoeken.

Is er één of zijn er verschillende delen van je ervaring die meer betekenis heeft/hebben voor jou? Het beste was de ervaring, het slechtste was dat ik als een gek werd behandeld omdat ik de ervaring had gehad. Maar ik ben er zo dankbaar voor omdat het me bevrijdde van mijn angst voor de dood en me in staat stelde een leven te leiden dat ik zonder die ervaring nooit geleefd zou hebben.

Heb je ooit deze ervaring gedeeld met anderen? Ja. De mensen aan wie ik het in het begin vertelde, deden het af als een soort fantasie, dus heb ik het jarenlang niet verteld. Het duurde vijftien jaar voordat ik het weer vertelde op een moment en plaats waar mensen er meer voor openstonden. Sindsdien heb ik mijn verhaal op vele bijeenkomsten verteld en erover geschreven en wat ik geleerd heb. Via mijn website heb ik veel levens geraakt en veel mensen hebben me gemaild om me te vertellen hoe mijn verhaal hun leven heeft veranderd en hun geest heeft geopend.

Heeft er ooit iets in je leven je hetzelfde gevoel gegeven als jouw ervaring? Ja. Ik kon de tunnelervaring opnieuw beleven tijdens de meditatie, maar het was niet helemaal hetzelfde en ik ging niet verder dan de tunnel, er was geen helder licht. Ik ervoer ook een levensbeschouwing tijdens de meditatie. Ik wil nog iets noemen waar niet veel over gesproken wordt en dat zijn hallucinogenen. In de hoop de ervaring te kunnen nabootsen, heb ik verschillende drugs geprobeerd, waaronder LSD, paddenstoelen en ecstasy. Deze ervaringen waren allemaal prachtig, interessant, intrigerend, fascinerend, maar er is een groot verschil. Ja, je kunt andere niveaus van bewustzijn verkennen, maar er is vaak een gevoel van controleverlies en angst dat niet optreedt tijdens een NDE. Met de drugs is er een surrealistisch gevoel, maar bij de NDE voelt het echter dan dit leven. Met drugs is het meer een ervaring die je overkomt. Bij de NDE ben jij de ervaring, de ervaring is van jezelf, je bewustzijn. Het goede van hallucinogenen is echter dat ze mensen (die geen NDE hebben gehad) een kijkje geven in veranderde bewustzijnstoestanden en het besef dat er meer is dan men ons wil doen geloven.

Is er nog iets dat je wil toevoegen over je ervaring? Ik had de Bijbel voor mijn NDE gelezen en kan niet zeggen dat ik hem begreep of waardeerde, maar tijdens mijn ervaring had ik er een openbaring over. Na mijn ervaring las ik hem opnieuw en ik begreep hem volledig... niet langer door een donker glas. En niet iets zoals ik in Bijbelstudie leerde. Eigenlijk hielp de Bijbel me om mijn ervaring onder woorden te brengen... het is er allemaal, je moet alleen vanuit een ander bewustzijnsniveau lezen om het te zien. Ik realiseerde me dat veel ervan ging over wat mensen toen leerden door hun eigen nabij dood ervaringen. Mensen hebben ze nog steeds, maar we zijn er tegenwoordig veel mondiger over. Destijds dachten anderen dat mensen die beweerden mystieke ervaringen te hebben heiligen waren, tegenwoordig noemen ze ons gekken of proberen ze het wetenschappelijk weg te verklaren, zodat we geen twijfel zaaien over hun lang gekoesterde overtuigingen die gebaseerd zijn op een verkeerd wereldbeeld.