Beschrijving Ervaring:

EMMA LOUISE

(GEBOREN 1849, GESTORVEN 1933)

Zoals verteld door kleindochter Janice B.  (BDE uit 1884, verteld door twee familieleden)

Deze gebeurtenissen vonden plaats in 1884. Mijn grootmoeder woonde met haar gezin in een groot huis in Greenville, Michigan. Ze had vier kinderen tussen de 0 en tien jaar. Mijn grootvader was huisarts. 

Ik vertel haar verhaal van een bijna-dood-ervaring zoals ik me herinner dat  mij verteld werd, jaren geleden. Ik voeg ook de weergave die mijn vader van deze gebeurtenissen maakte in de 30-er jaren toe, als onderdeel van zijn autobiografie.

Mijn grootmoeder was ernstig ziek. Ze lag in een voor haar gerserveerde ziekenkamer op de derde verdieping van het huis, weg van het geroezemoes van haar aktieve kinderen. Een "hulpje" zorgde voor de kinderen en het huishouden tijdens mijn grootmoeder’s ziekbed. Gedurende deze periode leek mijn grootmoeder een bizarre kennis te hebben van wat er in het huishouden en de buurt gebeurde, hoewel niemand haar die informatie verschafte en zij ook niet kon horen wat er op de lagere verdiepingen gebeurde. Het enige voorbeeld hiervan dat ik kan citeren is bijvoorbeeld dat ze zei "Een buur heeft wat verse boter voor de achterdeur neergezet; wil je het alsjeblieft even binnenzetten?" Ze had dit absoluut niet kunnen  zien of horen. Ik hoorde dat e r veel van dit soort dingen gebeurden.

Ze werd steeds zieker. Mijn grootvader haalde er een medische college bij voor consultatie. Terwijl zij bij haar waren stopte ze met ademen en noch mijn grootvader noch zijn collega konden haar polsslag voelen. Ze verklaarden haar dood maar mijn grootvader gaf niet snel op. Hij zette een batterij op om haar hart een shock te geven. Toen begon ze weer te ademen en leefde vervolgens nog 50 jaar.

Ze vertelde over een bijzondere ervaring op het moment nadat ze  “dood" was verklaard.  Het voelde alsof ze een kalme reis over een rivier maakte. Ze hoorde prachtige muziek. Ze voelde een mate van vrede en vreugde die ze nog nooit eerder had gevoeld. Ze geloofde dat ze in de hemel was en wist dat ze dood was gegaan. Terwijl dit gebeurde begon ze tegenstrijdige gedachten te krijgen – ik moet teruggaan, mijn kinderen hebben me nodig tov. ik kan deze tevredenheid en schoonheid niet verlaten. Deze interne strijd duurde een tijdje. Toen werd ze wakker en werd beter, en leefde een lang en vervullend leven, en zag haar kinderen allemaal opgroeien en hun eigen succesvolle levens leiden

Hetzelfde verhaal verteld door de vader van Janice, 6 april 2002

Een andere levendige herinnering is de ziekte van mijn moeder. Mijn broers en ik hadden de mazelen, maar het was niet zo erg; maar mijn moeder, oververmoeid door het zorgen voor ons, kreeg het ook. Daarbij kreeg ze een longontsteking toen wij weer beter werden, en na een intens ziekbed leek ze dood te zijn. Toen ze wegviel werden wij bij haar geroepen om afscheid te nemen. Toen andere doktoren haar dood verklaarden, stond mijn vader erop om verschillende dingen te proberen om haar weer bij te brengen, zoals een elektrische batterij, en na een tijdje begon ze weer te ademen, en leefde nog 50 jaar. Een element van deze ziekte waren de heldere dromen waarn ze andere plaatsen leek te bezoeken en verschillende scenes te zien. Ze kon zelfs vertellen over gebeurtenissen en incidenten die in het huis gebeurden tijdens haar ziekte en waarvan nietmand haar verteld had. Wij konden deze hele ziekte en de begeleidende fenomenen nooit echt verklaren. Onmiddellijk na deze ziekte ging ze op reis naar Madison, Wisconsin om bij te komen van de spanning van haar ervaring en terwijl dat ze Lake Michigan overstak, brak er brand uit op haar boot en ze bracht het merendeel van de nacht door in een open boot, in haar nachtjapon.

Achtergrondinformatie:

Geslacht:    Vrouwelijk