Beschrijving Ervaring:

Ik was erg depressief. De liefde van mijn leven maakte het die week uit en op deze dag (zoals vele anderen) smeekte ik hem om bij me terug te komen. Die dag maakte hij het zo duidelijk dat het voorbij was. Ik voelde de meeste pijn in mijn hart, ziel en op die dag kan ik het niet eens beschrijven. Ik heb nooit iets gevoeld dat ook maar in de buurt kwam van die pijn, behalve op die dag en enkele maanden daarna. Ik besloot dat niemand ooit met zoveel pijn zou kunnen leven en ik kon zien dat het nooit ECHT zou verdwijnen, dus ik zou gewoon opnieuw moeten opstarten zoals de computer doet. Ik moest een einde maken aan de pijn en NU.

Ik liep (terwijl ik hard en luid huilde) deze helling op naar een oude eik. Ik klom in de boom, bond het touw om mijn nek terwijl ik op deze zeer grote tak zat (achttien inch in diameter). Mijn geliefde die het uitmaakte, stond aan de voet van de helling een van zijn auto's te repareren. Hij zag me maar keek me zelden aan. Toen bond ik het touw aan de tak vast en stond op. Hij moet hebben beseft dat ik geen grapje maakte, want hij begon eindelijk de helling op te lopen, toen merkte ik dat hij iets zei, ik kan me niet herinneren wat ik zei, en toen merkte ik dat hij begon te rennen. Toen wist ik dat hij zou proberen me tegen te houden, dus ik sprong.

Hij was erg vlug en sterk, hij wist op de een of andere manier in de boom te klimmen terwijl ik nog in de lucht was. Het volgende dat ik wist, landde ik met geweld op zijn schoot, aangezien hij nu op de een of andere manier in het kruis van deze tak zat, waar hij de hoofdstam van de boom ontmoette. Ik herinner me dat het fijn voelde om op de schoot te zitten van de Man van wie ik zo veel hield. Toen voelde ik het touw plotseling strakker worden en - hier komt het.

Ik kan het me niet allemaal herinneren, maar er was bruin en wit als een film aan mijn rechterkant (wat meestal in de richting van het zuiden zou zijn) en ik was daar een tijdje en ik meen me te herinneren dat ik daar hing in die bruine en witte film. Ik hing dood aan de boom en toen begonnen de gevoelens, of moet ik zeggen sensaties. Ik voelde de meest intense niveaus van verdriet, vreugde, extase, gelukzaligheid, liefde, woede, stilte en vele andere dingen waar ik geen woorden voor heb. Ik herinner me dat ik zelfs het beste orgasme voelde dat ik nog nooit eerder heb gehad. Maar deze waren allemaal erg snel, zoals milliseconden, al deze sensaties raasden door me heen, zelfs sommige die mijn hele lichaam op een energetische manier trilden - wat is dat? Ik heb dat nog nooit eerder gevoeld en had er geen woord voor, en ik voel het nu terwijl ik typ. Dat is vreemd.

Hoe dan ook.

Ik herinner me ook enkele andere foto's van mijn leven, maar die gingen zo snel dat ik me de gevoelens veel, veel beter kon herinneren dan wat de foto's werkelijk waren, behalve die van mij daar hangende.

Toen was aan mijn rechterkant (of zuid) een regenboogdeur. Een bijna perfect vierkante regenboogdeur. Die verdomde deur, ik wist dat ik hem eerder had gezien, maar heb hem nooit echt erkend. Maar nu moest ik wel, want daar was het zo duidelijk en ik kon me zien doen wat ik de afgelopen vijf jaar of langer vóór die dag had gedaan. Ik kon me zien zitten aan de westkant van die deur, lachend in mijn hoofd, denkend dat ik ergens mee wegkwam door niet door die deur te gaan en toen danste ik rond de voorkant van de deur, bijna spottend. Ik zou een voet binnen de deur zetten en een voet buiten als onderdeel van mijn dans. Ik zou mijn hele hoofd erin steken en de twee paden zien die aan de andere kant van die deur bestonden. Degene aan de linkerkant is degene waarvan mijn weten wist dat hij degene was die ik moest nemen.

Dat was het. Ik herinner me dat ik nu hoestte en me erg duizelig voelde terwijl ik op dit grote tak lag met delen van mijn benen die nog steeds die Man van wie ik hield aanraakte. Toen hoorde ik hem zeggen: 'Wat een dramaqueen'. Ik was nog steeds te duizelig om te reageren of zelfs maar op te staan. Ik herinner me hoe comfortabel ik op die tak lag. Ik ben tenslotte een serieuze liefhebber van bomen. Hij lachte toen een korte, ietwat stille lach en zei dat ik moest stoppen met de hele act. Ik beefde nog steeds. Ik begon een beetje te huilen van zijn opmerkingen. Hij zei toen: 'Kom op, sta op'. Hij hielp me gedeeltelijk rechtop te gaan zitten. Ik zei hem dat hij me een beetje met rust moest laten en dat ik nog steeds een beetje duizelig was. Hij zei oké. Hij gaf me veel tijd daarboven in die boom om te ademen en na te denken. Uiteindelijk vroeg hij of het goed met me ging. Ik zei ja, maar dat ik gewoon wat meer tijd nodig had om daar uit te rusten. Ik ging weer op de tak liggen (er zat veel zacht mos op). Ik vertelde de boom dat ik er dol op was of zoiets. Uiteindelijk stond ik op en hij hielp me uit de boom naar beneden.

Omdat ik er bijna in slaagde mezelf op te hangen, was mijn oude minnaar die me op het laatste moment betrapte en redde zo boos dat hij besloot me te wurgen. Ik denk niet dat hij besefte dat hij me bijna dood had gewurgd. Ik denk dat hij gewoon zo boos was dat hij me alleen een klein beetje probeerde wakker te schudden, maar niet in die mate. Later had ik een reiki-sessie en het hielp me om de hele ervaring beter te begrijpen.

Achtergrondinformatie:

Geslacht: Vrouw

Datum BDE: 1999

Was er een levensbedreigende gebeurtenis op het moment van de ervaring? Ja. Eerst probeerde ik zelfmoord te plegen, maar werd gered door een ex-vriend die op dat moment zo boos was dat hij me toen wurgde. Ik had een touw om mijn nek gebonden. Ik probeerde mezelf op te hangen, maar werd op het laatste moment tegengehouden.

BDE elementen :

Hoe schat je de inhoud in van je ervaring? Positief.

Kan drugs of medicatie de ervaring beïnvloed hebben? Nee.

Leek de ervaring op één of ander manier op een droom? O ja, zeker, afgezien van de gevoelens, waren ze echt, echter dan iets wat ik ooit had gevoeld.

Voelde je je afgescheiden van je lichaam? Ja. Ik keek nooit op mijn lichaam neer - ik realiseerde me niet dat ik uit mijn lichaam was, als ik het had geweten, zou ik naar beneden hebben gekeken, maar ik keek alleen naar links en rechts, nooit naar beneden of achter me.

Op welk moment tijdens je ervaring was je op je hoogste peil van bewustzijn en alertheid? Wat een interessante vraag. Ik heb hier nooit over nagedacht. Was ik eigenlijk bewuster? Ik heb de afgelopen zes jaar geworsteld met wat bewustzijn is. Wat is bewustzijn? Als ik echt wist wat bewustzijn was, zou ik die vraag kunnen beantwoorden. Iets zegt me dat ik bewuster was dan ooit in mijn leven.

Leek het alsof de tijd sneller of trager ging? Alles leek ineens te gebeuren; of tijd leek te stoppen of verloor alle betekenis.

Vergelijk je gehoor tijdens de ervaring tegenover je alledaags gehoor die je had net vóór het moment van de ervaring. Nee. Niet dat ik me kan herinneren.

Ben je in of door een tunnel gegaan? Onduidelijk. Ik zag het, maar deze vraag beangstigt me en doet mijn lichaam onwillekeurig trillen en mijn maag voelt metaalachtig aan. Ik zag het. Ik weet het. Ik kan er nog niet doorheen. Dit maakt me verdrietig, maar ik kan het niet. Ik weet dat daar mijn kracht ligt, maar ik kan daar nog niet heen. Het zal zo groots en geweldig zijn maar om de één of andere reden kan ik er nog niet doorheen. Ik wil er doorheen, maar het lukt me om de één of andere reden niet, ik heb blokkades of zoiets.

Was je je bewust van of ben je overleden (of levende) wezens tegengekomen? Nee.

Heb je een onaards licht gezien? Ja. Een heldere, zeer snelle flits, dan niet zo'n helder licht, maar nog steeds behoorlijk helder licht dat van rond de regenboogdeur komt. Het was alleen de regenboog op het frame, niet de binnenkant - eigenlijk was het geen deur die dicht en open ging. Het is altijd open; Ik denk dat ik het een venster moet noemen om nauwkeuriger te zijn in mijn uitleg. Maar het VOELT als een deur en ziet er toch uit als een raam.

Leek het alsof je een andere, onaardse wereld binnendrong? Een duidelijk mystiek of onaards gebied.

Leek je opeens alles te verstaan? Alles over het universum. Sorry, ik kan dat helemaal niet uitleggen, behalve om je te vertellen dat het weer de regenboogdeur is. Ik voel het; Ik weet het, maar kan het nog helemaal niet onder woorden brengen. Ik heb blokkades die me er niet doorheen laten gaan.

Heb je beelden gezien uit je verleden? Zoals ik al zei, ik wil al die gevoelens voelen die ik die dag in mijn BDE voelde, dus ik zal nooit meer een zelfmoordpoging doen, want ik wil er niets van missen als dat nog moet komen.

Waren er beelden uit de toekomst? Beelden van de toekomst van de wereld.

Kwam je aan een obstakel of een fysieke structuur die je tegenhield? Ja. Het is geen fysieke structuur. Het is beperkend, ja. Geen fysieke structuur. Mijn maag begint nu pijn te doen. Ik heb je verteld wat er zou gebeuren als ik de grens zou overschrijden. Iets geweldigs, iets prachtigs, vreugdevols, vredigs, extase, seks, liefde, kracht, vlucht, en nog groter dan dat alles waar ik geen woorden voor heb, iets stralends.

Kwam je aan een grens of een punt waar je niet meer kon terugkeren? Ik kwam aan een barriere waar ik geen toegang kreeg om verder te gaan; ik werd teruggezonden tegen mijn zin. My lover there must have brought me back because he told me he was shaking me because he did not know what was wrong with me. Maybe he was saying my name? I don't know. I never asked. Mijn geliefde daar moet me hebben teruggebracht omdat hij me vertelde dat hij me schudde omdat hij niet wist wat er met me aan de hand was. Misschien zei hij mijn naam? Ik weet het niet. Ik heb het nooit gevraagd.

God, Spiritueel en Religie:

Wat was je godsdienst vóór je ervaring? Onduidelijk.

Welke godsdienst beoefen je nu? Wat is godsdienst?

Veranderden je waarden en overtuigingen door de ervaring? Ja. Ik geloof meer in mezelf.

Leek het alsof je een mystiek wezen of aanwezigheid ontmoette? Of een stem hoorde die je niet kon identificeren? Ik zag duidelijk een wezen of ik hoorde duidelijk een stem van mystieke of onaardse origine.

In verband met onze levens op Aarde niet gerelateerd aan godsdienst:

Veranderingen in je leven na je BDE: vermeerderd.

Wat is er veranderd in je leven na je ervaring? Ik geloof in mezelf. Ik kan de dingen beter aan.

Zijn je relaties specifiek veranderd door je ervaring? Ik ben er niet zeker van.

Na de BDE:

Was de ervaring moeilijk te verwoorden? Ja. Geen woorden in het Engels kunnen het beschrijven; mischien heeft een andere taal betere woorden. Ik ken echter alleen maar Engels.

Heb je helderziende, ongewone of andere speciale gaven gekregen na je ervaring die je niet had vóór je ervaring? Onduidelijk.

Is er één of zijn er verschillende delen van je ervaring die meer betekenis heeft/hebben voor jou? Het ergste was de paar dagen en moment net tevoren.

Heb je ooit deze ervaring gedeeld met anderen? Ja. Veel mensen die van dit soort dingen weten, zeiden dat wat mij is overkomen het beste was dat me had kunnen overkomen. Ze zeiden dat ik geluk had. Ze zeiden dat ik dingen zou kunnen begrijpen die anderen niet weten. Een Vrouw vertelde me vandaag zelfs dat ze kon zien dat ik er één had gehad.

Heeft er ooit iets in je leven je hetzelfde gevoel gegeven als jouw ervaring? Onduidelijk. Dat waren goede vragen, maar ik weet dat er nog een paar zijn die nog dieper op de zaak zouden ingaan, maar ik weet niet hoe je erachter zult komen wat die zijn.

Is er nog iets dat je wil toevoegen over je ervaring? Ik kan niets bedenken.

Zijn er andere vragen die we kunnen stellen om jouw ervaring beter te begrijpen? Als ik het wist, zou ik het je vertellen. Dat grensgedoe komt echt ECHT dicht bij de kern van de ervaring. Stel meer en verschillende soorten vragen over de grens.