Beskrivelse af oplevelsen:

Ik was 25, hoogzwanger, en een keizersnede van m'n tweede kindje was gepland. Ik ging binnen voor de operatie, mijn eerste kind was ook met keizersnede gekomen, dus ik wist wat me te wachten stond. Ik had geen angst, geen zenuwen. Na de epidurale zou alles snel voorbij zijn.

Zo ging het ook. Ik kreeg een epidurale, en de operatie begon kort daarna. Onverwacht ging mijn situatie heel snel achteruit. Mijn bloeddruk daalde enorm. Plots kwam er een rust over me, een bijna perfecte vrede. Maar ik had mijn kind nog niet gezien. De dokters hielpen me erdoor, tot tweemaal toe. Maar ik wist dat ik zou sterven. Vraag me niet hoe, maar ik had die zekerheid. Eindelijk werd mijn dochter geboren. Ze brachten haar tot bij mij. Een mooi kind, een prachtige dochter had ik daar op de wereld gezet. En zo dacht ik ook : het was het enige wat telde : ik had mijn dochter gezien en het was goed. Nu kon ik gaan. Tot vandaag voel ik me nog steeds schuldig over die gedachte. Hoe kon ik haar in de steek laten? Maar niets hield me meer tegen. Toen, voor de derde keer, voelde ik me sterven, en deze keer vocht ik niet. Ik hoorde de dokters nog roepen, ze hadden ondertussen ook een kankergezwel ontdekt aan mijn maag en lever. Ik interesseerde me er niet meer in.

"Ik had mijn dochter gezien en het was goed". Toen kwam er rust over mij zoals nog nooit ervaren. Perfecte zuivere heerlijke rust. Vrede. Geluk. Woorden kunnen dat gevoel niet omschrijven. Ik ben er van overtuigd dat niemand in zijn aards bestaan zo rustig en gelukkig kan zijn zoals ik me toen voelde. Ook niet op één van de mooiste dagen van het leven. Die rust en gelukzaligheid zijn onevenaarbaar. Ik zag geen tunnel, geen licht aan het einde van een tunnel. Ik zag een alomvattend gouden gloed. Even, niet lang. Toen kwam ik in het mooiste landschap terecht wat ik me kon voorstellen. Een heldergroene weide, vol met warmrode tulpen. Ik was me volkomen bewust dat ik dood was. Dit was geen droom en dat wist ik ook. Ik keek naast me en zag een blonde mooie vrouw in een blauw gewaad.

Twaalf jaar eerder zag ik haar ook, ze liep op een avond over mij en mijn exman heen. Hij was razend van angst, ik heel rustig. We werden beiden wakker en zagen deze 'geest' of 'gids??' over ons heen lopen. Tot op de bewuste dag van de geboorte van mijn tweede dochter heb ik haar nooit meer gezien.

Na - wat voor mij enkele uren leek - werd ik 'wakker' terug in mijn lichaam. Zomaar, plots. Ik heb mezelf niet zien liggen. Dokters kwamen toegestormd. Ik was razend van woede. Razend op hun, dat ze me hadden teruggebracht. Ik wou niet terugkomen. Ik wou 'daar' zijn, met rust en geluk. Niet hier, op aarde. Ik heb geroepen, getierd, gehuild.... Later zeiden ze me dat het een normale reactie is van iemand die 'dood' is geweest. Aan mijn exman hadden ze toen al gezegd dat ik helaas was overleden. Ik denk bijgevolg dat ik door iets anders ben teruggebracht dan de dokters hun hulp. Zij hadden me al opgegeven.

Een tiental minuten na mijn doodverklaring was ik er terug...

Ik kon er niet mee om. Was dolgelukkig met mijn dochtertje, maar had zo een groot verlangen om terug naar dat groene veld te gaan. Dagen, weken maanden heb ik een gemis gehad. Ik wou terug.

Het erge is, wat me ook vaak een schuldgevoel geeft : tot de dag van vandaag denk ik nog steeds hoe mooi het was. Er is in die acht jaar zoveel gebeurd, slechte en gelukkig goede dingen. Ik wil terug, maar ik weet dat de mensen die ik zou achterlaten teveel verdriet zouden hebben. Het gemis is afgenomen. Maar ik denk er nog aan. Nog vaak.

Ik liep daar ook rond als hier in het aards leven. Ik zag mijn handen en benen, maar niet mezelf alsof ik erbij liep. Het rare was dat elke beweging van mijn handen een soort 'nabeeld' achterliet. Een slowmotion die geen slowmotion was. Heel er raar. Op dat moment zelfs grappig en enorm interessant. Alles was ik zag was mooi. zelfs de nabeelden van mijn handen. Heel bizar.

Wat was uw bewustzijnsniveau en alertheid tijdens de ervaring? Ik was me volledig bewust van hetgeen er gebeurde. Volledig bewust van het feit dat ik gestorven was

Leek de ervaring op enigerlei wijze op een droom? Nee

Heeft u een scheiding van bewustzijn en lichaam ervaren? Uncertain

Welke emoties voelde u tijdens de ervaring? Geluk, kalmte, rust. Vlinders in de buik van verliefdheid, maar dan tot de 1000ste macht

Hoorde u om het even welk ongebruikelijk geluiden of lawaai? nee

Ging u over in of door een tunnel of een bijlage? Nee

Zag u een licht? Ja, Een seconde een allesomvattend gouden gloed

Heeft u andere wezens gezien of ontmoet? Ja, ja, een vrouw. We hebben niet gepraat, niet met woorden althans. Maar ze bleef bij me

Heeft u een overzicht van gebeurtenissen in uw leven ervaren? Nee

Heeft u iets gezien of gehoord omtrent mensen of gebeurtenissen dat later geverifieerd kon worden? Nee

Heeft u mooie of anderszins bijzondere locaties, niveaus of dimensies gezien of bezocht? Ja, Een prachtig groen veld met warmrode tulpen

Heeft u een verandering in ruimte en tijd ervaren? Nee

Heeft u een grens of fysieke begrenzing bereikt? Nee

Heeft u gebeurtenissen in de toekomst gezien? Nee

Had u enige helderziende, paranormale of andere speciale gaven volgend op de ervaring die u eerder niet had? Ja, De dingen die ik soms weet over mensen zonder tegen hen te spreken, de 'invallen' van wat er gaat gebeuren in de nabije toekomst, de enorme mensenkennis die ik steeds ervaar zijn te frequent om toevallig genoemd te kunnen worden

Van welke invloed was uw ervaring op uw relaties? Dagelijks leven? Religieuze beoefening etc.? Keuzes m.b.t. banen? Ik denk dat de enige reden voor mijn terugkeer was voor de veiligheid van mijn dochters te zorgen. Ik doorzag plots mijn exman, wist opeens waar hij mee bezig was. Hij werd bang van de manier waarop ik zaken wist die ik niet kon en mocht weten. Mijn angst voor de dood was ook weg. Niet dat ik snel wil sterven, maar als kind had ik daar zo een enorme angst voor.

Heeft u deze ervaring met anderen besproken? Ja, Slechts met enkele mensen. Eén daarvan had dit ook door een operatie dit meegemaakt en verlangde ook nog naar die vrede en kalmte die zo onbeschrijfbaar mooi is. De rest.... nogal sceptishe reacties. Net daarom dat ik dit liever voor mezelf hield

Wat waren uw gevoelens direct na de ervaring? Woede verdriet dat ik terug was

Wat was het beste en wat het slechtste deel van de ervaring? Alles was mooi.

Is uw leven duidelijk veranderd als gevolg van de ervaring? Ja Door bepaalde dingen te 'weten', heb ik mezelf en m'n kinderen gered van een heel ongelukkig leven. Ik ben door een hel geweest de jaren erna, maar ik weet dat er iemand is die me bijstaat. Ik ben er ook doorgekomen, volgens mij met hulp van de gids'en die rond ons zijn

Zijn er na de ervaring dingen gebeurd in uw leven of heeft u medicijnen of andere middelen gebruikt die een herbeleving van een deel van de ervaring veroorzaakten? Yes, Ik probeer nu al een jaar uit te treden, heel af en toe lukt me dat ook. Daar vind ik een deel van de rust terug.

Hebben de gestelde vragen en de door u gegeven informatie een volledig beeld gegeven van uw ervaring? Ja