Beschrijving Ervaring:

Ik was 25, hoogzwanger, en voor mijn tweede kind was een keizersnede gepland. Mijn eerste kind was geboren via een keizersnede, dus ik wist wat ik kon verwachten. Ik had geen angst, was niet zenuwachtig. Na de ruggenprik zou alles snel voorbij zijn. Zo ging het, ik kreeg een ruggenprik en kort daarna begon de operatie.

Onverwachts verslechterde mijn situatie heel snel. Mijn bloeddruk daalde enorm. Plotseling voelde ik me heel kalm, een bijna perfecte vrede. Maar ik had mijn kind nog niet gezien. De dokters hebben me erdoorheen geholpen, tot twee keer toe. Maar ik wist dat ik zou sterven. Vraag niet hoe, ik had gewoon deze zekerheid. Eindelijk werd mijn dochter geboren. Ze brachten haar naar mij. Een prachtige baby, een geweldige dochter die ik op de wereld had gezet. En dat dacht ik ook. Het was het enige dat telde, ik had mijn dochter gezien en het was oké. Nu kon ik gaan. Zelfs vandaag de dag voel ik me nog steeds schuldig over die gedachte. Hoe kon ik haar in de steek laten

om voor zichzelf te zorgen? Maar niets hield mij tegen. Toen voelde ik mezelf voor de derde keer sterven, en deze keer vocht ik niet. Ik hoorde de dokters schreeuwen, ze hadden een tumor in mijn maag en lever ontdekt. Het interesseerde me niet meer: ‘Ik had mijn dochter gezien en het was oké’. Toen voelde ik een vrede zoals ik nog nooit eerder had gevoeld. Perfecte pure, heerlijke rust. Vrede. Geluk.

Ik ben ervan overtuigd dat niemand tijdens zijn aardse leven zo vredig en gelukkig kan zijn als ik me toen voelde. Zelfs niet op de mooiste dag van je leven. Deze rust en gelukzaligheid zijn onvergelijkbaar.

Ik zag geen tunnel, geen licht aan het einde van de tunnel. Ik zag een allesomvattende gouden gloed. Voor een moment, niet lang. Toen betrad ik het mooiste landschap dat ik me kon voorstellen. Een knalgroen weiland, vol met roodgloeiende tulpen. Ik was me er heel erg van bewust dat ik dood was. Dit was geen droom en dat wist ik. Ik keek naast me en zag een blonde, mooie Vrouw in een blauwe jurk.

Twaalf jaar geleden had ik haar ook gezien, ze liep op een avond dwars over mij en mijn ex-Man heen. Hij was gek van angst, ik was heel kalm. We werden allebei wakker en zagen deze ‘geest’ of ‘gids’ over ons heen lopen. Tot die dag van de geboorte van mijn dochter heb ik haar nooit meer gezien.

Na wat voor mij uren leken, werd ik weer ‘wakker’ in mijn lichaam. Zo, plotseling. Ik had mezelf daar niet zien liggen. Doktoren snelden naar binnen, ik was erg boos. Boos op hen, dat ze mij hadden teruggebracht, ik wilde niet terugkomen. Ik wilde daar zijn, met vrede en geluk. Niet hier, op aarde. Ik schreeuwde, schreeuwde, huilde…Later vertelden ze me dat dit een normale reactie was van iemand die ‘dood’ was.

Ze hadden mijn ex-Man verteld dat ik was overleden. Ik denk daarom dat ik door iets anders ben teruggebracht, niet door de doktoren. Ze hadden mij al opgegeven. Ongeveer tien minuten nadat ze mij dood hadden verklaard, was ik terug.

Ik kon het niet aan. Was erg blij met mijn dochter, maar had zo'n verlangen om terug naar het groene veld te gaan. Dagen, weken, maanden had ik het gevoel dat ik iets miste. Ik wilde teruggaan. Het ergste is, wat mij vaak een schuldgevoel geeft: tot op de dag van vandaag bedenk ik hoe mooi het was. Er is in die acht jaar veel gebeurd, slechte en ook goede dingen. Ik wil teruggaan, maar weet dat de mensen die ik achter zou laten teveel verdriet zouden hebben.

Het verlangen is minder geworden, maar ik denk er nog steeds aan. Vaak. Ik liep daar zoals hier in het aardse leven. Ik zag mijn handen en voeten, maar niet mezelf alsof ik liep. Het vreemde was dat bij elke beweging van mijn armen een soort ‘nabeeld’ achterbleef. Een slow motion die geen slow motion was. Heel vreemd. Destijds zelfs grappig en heel interessant. Alles wat ik zag was heel mooi, zelfs de nabeelden van mijn handen. Heel vreemd.

Achtergrondinformatie:

Geslacht: Vrouw

Datum BDE: Juli 1996

Was er een levensbedreigende gebeurtenis op het moment van de ervaring? Nee. Operatie gerelateerd. Bevalling.

BDE elementen :

Hoe schat je de inhoud in van je ervaring? Inheemse Amerikaan.

Kan drugs of medicatie de ervaring beïnvloed hebben? Nee.

Leek de ervaring op één of ander manier op een droom? Nee.

Voelde je je afgescheiden van je lichaam?

Op welk moment tijdens je ervaring was je op je hoogste peil van bewustzijn en alertheid? Ik was me bewust van wat er gebeurde. Ik was me er duidelijk van bewust dat ik dood was.

Leek het alsof de tijd sneller of trager ging? Nee.

Vergelijk je gehoor tijdens de ervaring tegenover je alledaags gehoor die je had net vóór het moment van de ervaring. Nee.

Ben je in of door een tunnel gegaan? Nee.

Was je je bewust van of ben je overleden (of levende) wezens tegengekomen? Ja een Vrouw, we hebben niet gepraat, tenminste niet met woorden. Maar ze bleef bij mij.

Heb je een onaards licht gezien? Ja. Een seconde van een allesomvattende gouden gloed.

Leek het alsof je een andere, onaardse wereld binnendrong? Een duidelijk mystiek of onaards gebied.

Welke emoties voelde je tijdens de ervaring? Boosheid en verdriet dat ik terug was.

Kwam je aan een grens of een punt waar je niet meer kon terugkeren? Ik kwam aan een barriere waar ik geen toegang kreeg om verder te gaan; ik werd teruggezonden tegen mijn zin.

God, Spiritueel en Religie:

Wat was je godsdienst vóór je ervaring? Onduidelijk.

Welke godsdienst beoefen je nu? Gematigd.

Leek het alsof je een mystiek wezen of aanwezigheid ontmoette? Of een stem hoorde die je niet kon identificeren? Ik zag duidelijk een wezen of ik hoorde duidelijk een stem van mystieke of onaardse origine.

In verband met onze levens op Aarde niet gerelateerd aan godsdienst:

Veranderingen in je leven na je BDE: Vermeerderd.

Zijn je relaties specifiek veranderd door je ervaring? Ik denk dat de enige reden waarom ik terugkwam, was om mijn dochters te beschermen. Ik doorzag plotseling mijn ex-Man, ik wist ineens wat hij van plan was. Hij was bang voor de manier waarop ik dingen wist die ik niet kon en niet mocht weten. Mijn angst voor de dood was ook verdwenen. Niet dat ik snel dood wil, maar als kind was ik vreselijk bang voor de dood.

Na de BDE:

Was de ervaring moeilijk te verwoorden? Ja. Ongeloof, en ook gemengde gevoelens over wat er met mij gebeurd was.

Heb je helderziende, ongewone of andere speciale gaven gekregen na je ervaring die je niet had vóór je ervaring? Ja. Dingen die ik over mensen weet zonder met ze te praten, deze vermoedens over wat er in de nabije toekomst gaat gebeuren, de diepgaande kennis over mensen die ik altijd ervaar, komen te vaak voor om toevallig te zijn.

Is er één of zijn er verschillende delen van je ervaring die meer betekenis heeft/hebben voor jou? Alles was prachtig.

Heb je ooit deze ervaring gedeeld met anderen? Ja. Alleen met een paar mensen. Eén van hen had dit ook meegemaakt tijdens de operatie en verlangde ook naar deze rust, die zo omschrijfbaar mooi is. Voor de rest nogal sceptische reacties. Daarom hield ik het voor mezelf.

Heeft er ooit iets in je leven je hetzelfde gevoel gegeven als jouw ervaring? Ja. Ik probeer mijn lichaam te verlaten, en in zeldzame gevallen lukt dat. Daar kan ik een deel van deze rust opnieuw beleven.