Hans V BDE
|
Beschrijving Ervaring:
Het begon allemaal met op een dag met schoolvrienden Mount Charleston op te rijdenI! We besloten twee meisjes van een andere school dicht bij die van ons mee te nemen en the spijbelen! Om ongeveer 3 in de middag vertrokken we om weer terug naar huis te rijden van de top van Mount Charleston naar Vegas -- we beseften dat we niet genoeg benzine in de tank hadden om helemaal naar huis in Las Vegas te rijden. Dus besloten we deze enorme heuvelachtige weg die die berg opging zonder benzinegebruik af te rijden. De auto waar we in reden was een 1962 Chevrolet Corvair Monza. Hij was van de kerel die mijn allerbeste vriend was. Hij chauffeurde het voertuig!! Naarmate we verder de heuvelachtige weg afreden - we bereikten een heel hoge snelheid en de chauffeur besefte niet dat de remmen op de auto niet werkten met de motor afgezet!! Hij verloor controle over het voertuig en we tuimelden de zijkant van de berg af met de auto! (Eén meisje was gedood, een ander liep licht letsel op, en de jongen had nauwelijks verwondingen opgelopen omdat hij uit de auto geslingerd was, ongelofelijk omdat het een cabriolet was!!)
Ik heb de hele rit meegereden tot de auto eindelijk is gestopt!! Ik zweefde boven het voertuig. Ik merkte de bemanning van een helicopter op, die een brancard droegen waarop zij mijn lichaam laadden!! Ik zag mij - bloedig - geslagen – ze namen mij voor dood aan. Ze vermeldden het. Ik hoorde het zeggen, maar ik voelde me geweldig waar ik was. Ik zweefde heel, heel vredig door de lucht terwijl ik blij toekeek hoe ik werd weggenomen. Het was mij die ze wegnamen!!!! Ik zag de helicopter met mij op de brancard aan de zijkant van de cabine opstijgen in de richting van Vegas en verloor direkt daarna het bewustzijn.
Gedurende deze tijd voelde ik me rijden als een klein jongetje op een mooie carrousel, prachtige orgelmuziek, mooie witte kleren. Ik was blij, glimlachte en lachte met alle andere kinderen. Wij beleefden volledige gelukzaligheid. Mijn andere kleine vriendjes waren ook uitgedost in witte kledij -- en gingen maar in de ronde. Een Man stond op, liep naar de handvatten van de machine die de carrousel aandreef en stopte deze. He riep mijn naam en vroeg mij van de carrousel af te stappen. Ik was zo heel verdrietig. Ik huilde, maar ik ging er af. Hij zei me dat het tijd was om hier weg te gaan.
Ik werd wakker. Ik keek op en zag mijn gezicht in de spiegel op mijn ziekenhuisbed. Mijn gezicht was een puinhoop. Ik kon me niet bewegen. Ik schreeuwde vuile woorden. Ik wilde doodgaan vanwege teruggebracht te zijn naar dit ellendige leven en zo begon ik wat ik mijn nieuw akelig leven noemde. Ik was boos omdat ze mij hadden bevolen om hier terug naar toe te gaan.
Achtergrondinformatie:
Het rapport over deze BDE-ervaring bevat antwoorden op een mengsel van open vragen en meerkeuzevragen. De eerste open vragen vroegen om een volledige beschrijving van de BDE, in de deelnemer’s eigen woorden, terwijl de latere naar details vroegen, ook in zijn of haar eigen woorden. De vragenlijst bevatte echter ook verscheidene meerkeuzevragen, die hen vroegen één van 2 of meer kant-en-klare antwoorden te kiezen, die gebaseerd waren op de rapporten van eerdere BDE-deelnemers. |