Beskrivelse af oplevelsen:

Gegroet allemaal! En bedankt voor de oprechte waardering. Ik ben al heel lang homeopatisch arts, ik heb al meer dan 30 jaar een praktijk. Onder mijn oorspronkelijke bericht stuur ik nu mijn persoonlijke BDE verhaal dat jullie mogen publiceren. Jullie mogen ook mijn e-mail adres erbij zetten. Zodat gelijkgestemde zielen kunnen samenkomen en praten over deze belangrijke zaak die de gemeenschappelijke indiase geest al duizenden jaren bezighoudt. Hartelijke groeten.

In India geloven wij, met onze oude filosofische tradities van meer dan 7.000 jaar en onze ervaringen met duizenden heiligen en wijzen, in de holistische filosofie van het leven.

Geen experimenten die zijn uitgevoerd op basis van gemiddelde ervaringen of objectieve studies van het brein kunnen de werking van het bewustzijn verklaren. Elke ervaring zal anders zijn net zoals geen 2 vingerafdrukken hetzelfde zijn.

Een BDE van een ontwikkelde ziel zal allesovertreffend zijn, een spectaculaire stap vooruit. Terwijl ervaringen van veel gewone mensen kunnen worden toegeschreven aan stress of emotionele factoren. In de zaak van het bewustzijn gaan we een spectaculair gebied in waar de moderne wetenschap geen richtlijnen heeft.

Ik stond ook sceptisch tegenover allesovertreffende ervaringen totdat ik een BDE ervaring had in 1969. Na een hevige aanval van dysenterie en veel bloedverlies was ik dichtbij de dood.

Plotseling verliet ik mijn lichaam en vanaf het plafond zag ik mijn lichaam liggen. In die toestand was ik me plotseling bewust van alles waar ik aan dacht. Ik dacht aan mijn moeder. Ik zag haar hals over kop over een perron rennen om een trein te halen. Later, toen ik gelukkig hersteld was, werd bevestigd dat ze inderdaad op dat exacte moment honderden kilometers ver weg over een perron rende om een trein te halen om naar mij toe te komen nadat ze een telegram had gekregen over mijn kritieke toestand.

Elke BDE die bevestigd kan worden is voor de objectieve werkelijkheid verbazingwekkend! Hoe kan de geest door tijd en ruimte reizen? De geest is een allesovertreffende werkelijkheid. Een "zijn" dat ons ver vooruit is. De wetenschap is nog steeds niet zo ver dat we het kunnen begrijpen.

Zoals Shakespeare al zei: "Er is meer tussen hemel en aarde dan wij weten!"

Bijzonderheden.

Dit voorval vond feitelijk plaats in september 1969. Maar aangezien een BDE een diepgaande ervaring is staat het in mijn geheugen gegrift. Ik kan me elk moment van de dag nog de kleinste details herinneren hoewel het al meer dan 30 jaar geleden is.

Toendertijd was ik 37 jaar oud, een sterke jonge man. Aangezien ik agnosticus was stond ik sceptisch tegeover religie en alles wat niet absoluut wetenschappelijk was.

Mijn gezin en ik waren pas verhuisd naar een kleine plaats genaamd Eluru, in Andhrapradesh in India. Door de onhygi�nische omstandigheden daar kreeg ik een ernstige dysenterie-aanval. Omdat ik mezelf niet wilde behandelen ging ik naar een vriend van me in het plaatselijke ziekenhuis. Ondanks een krachtige anti-bioticakuur werd de dysenterie niet minder en verloor ik veel bloed. Daarbij kreeg ik ook nog eens hoge koorts. Na een paar dagen ging mijn toestand hard achteruit. Mijn hartslag werd erg zwak en nauwelijks te voelen. Om middernacht op de 3e dag van de volle maan werd de dokter opgeroepen omdat ik hard achteruit ging en op het punt stond om te bezwijken. Terwijl hij naar mijn hart luisterde verliet ik plotseling mijn lichaam. Vanaf het plafond keek ik naar beneden naar mijn eigen lichaam!

Het zicht was erg slecht alsof een dikke wolk rook mij afscheidde van de rest van de omgeving. De vreselijke pijn die ik had voordat ik uit mijn lichaam trad was weg. Ik was rustig en bedaard.

Plotseling realiseerde ik me dat ik dood was! Mijn God! Ik heb mijn gezin met jonge kinderen hierheen gebracht en ze achtergelaten op een vreemde plek zonder enige bescherming, financieel of anderszins!

Het zicht was niet helder, alles was mistig. Maar het was alsof ik kon zien zonder ogen, horen zonder geluid. Ik was in een andere bestaansdimensie. Ik kon de jammerklachten horen van vrouwen beneden en de gedempte gesprekken. Er kwam steeds 1 gedachte bovendrijven. Wat is het leven onzinnig! Morgenochtend zou mijn lichaam gecremeerd worden. Is dit nu alles wat het leven te bieden heeft. Wat een zinloos einde aan een reeks van grenzeloze wonderen en mogelijke kansen. Het is als een zeepbel die op de zee drijft.

Wat is de dood dan? Een ingang naar een andere dimensie? Ik was rustig en afstandelijk aan het denken terwijl mijn hersenen en mijn lichaam daar beneden lagen! Alsof ik niet degene was die door de dood was aangeraakt. De evolutie begiftigd iets stoffelijks met hoger en hogere niveaus van bewustzijn en de dood lijkt het weg te grissen.

Terwijl ik dit allemaal zo overdacht werd ik me bewust van een aanwezigheid. In een bericht zonder spraak vertelde HET dat ik terug kon naar mijn lichaam als ik dat zou willen. Maar dan moest het wel nu meteen. Ik wilde echter op dat kritieke moment zo graag een antwoord op het raadsel van het Leven, want die gedachte hield me erg bezig! Ik kreeg een prachtig visioen van sterren die langs me heen schoten. In het centrum van al dat geweld was een gloeiend licht. Het leek of elke ster een klein centrum van bewustzijn was. Het ging op in en weer weg van het centrale bewustzijn volgens de kosmische WIL die scheen als een hele grote zon!

Het visioen verdween en ik merkte dat de dokter met verbazing op me neerkeek. Ik glimlachte zwakjes en zei tegen hem dat het goed met me ging.

Tijdens die buitenlichamelijke ervaring kon ik al mijn wensen vervullen alsof ik Almachtig, Alwetend was! Ik dacht aan mijn moeder en ik kon haar als een gek zien rennen over het perron van een station honderden kilometers ver weg! Toen ik weer terugkwam in mijn lichaam was de virusinfectie weg en na een paar dagen was ik beter. Later bevestigde mijn moeder dat ze inderdaad vertwijfeld heen en weer gerend had op het station van Vijayavada en gevraagd had naar een trein naar Eluru nadat ze het telegram over mijn kritieke toestand had gekregen. Een BDE kan niet verklaard worden in normale, objectieve termen. Ik onderging een positieve persoonlijkheidsverandering. Al mijn arrogantie is weg.