Beskrivelse af oplevelsen:

Ik was 28 jaar oud, alleenstaand en ik woonde met mijn 6 jaar oude dochter in Texas. Ik was bijzonder gedeprimeerd, ik dronk veel te veel en had het gevoel dat mijn leven geen richting of doel had. Ik was totaal de weg kwijt en een ervaring die ik had toen ik 3 jaar was, was ik helemaal vergeten. Toendertijd was er een bal van witgouden licht mijn slaapkamer binnengekomen die zich met me had onderhouden. Via gedachtenoverbrenging vertelde hij me dat ik aan het eind van mijn leven iets moest doen. Ik herinner me niet wat hij me vertelde dat ik moest doen, maar ik weet nog wel dat ik tegen het licht zei:"Dat is te hoog gegrepen voor mij, dat kan ik nooit". Het licht zei:"Je zult er in groeien". De Aanwezigheid in het Licht was lief, zacht, warm, liefdevol, buitengewoon intelligent en van een absolute goedheid.

Zo hier was ik nu dus op 28 jarige leeftijd, de weg kwijt, de Lichtervaring vergeten en mijn hoogste doel in het leven was om te trouwen met een man die genoeg geld had om al mijn problemen op te lossen. Op een dag kwam ik, uitgeput, thuis van mijn werk, en ging op bed liggen. Ik was in een sombere stemming en ik ging liggen met het idee: laat de wereld maar verdwijnen. Bijna onmiddellijk viel ik in mezelf, ik klapte ineen. Ik ervaarde een gevoel van snelheid alsof ik op een roetsjbaan zat - een suizend geluid - en ik viel heel snel door een tunnel van zacht blauw licht. Aan het eind van de tunnel was een open ruimte met in het midden een "blauwe zak". De zak was van organisch materiaal en leek op het vlies waar een baby in zit. Een geboortebuidel. Hij was ruwweg peervormig met een opening aan de bovenkant. Ik zweefde naar de bovenkant van de buidel en terwijl ik dat deed begon de zak "het weten" uit te spuwen. Met "het weten" bedoel ik een compleet vierdimensionaal begrip van een concept of idee zonder het laagje woorden. Heb je ooit iets honderd keer gehoord en dan op en dag "wist" je ineens wat het betekende? Het is heel erg moeilijk om mijn ervaringen met woorden te beschrijven omdat er geen woorden in voor kwamen. Maar goed, "het weten" floepte uit de bovenkant van de zak net zo dik en snel als popcorn uit een pan knalt. Ik probeerde er een paar te grijpen om mee terug te kunnen nemen en er woorden aan te geven zodat ik me ze zou kunnen herinneren. Maar het waren er teveel en het gebeurde te snel om ze te kunnen pakken. Ik "wist" dat wat ik gevonden had de totale som was van al het "weten" en de kennis van alle mensen van alle tijden - verleden, heden en toekomst. Alle kennis komt uit deze poel van gezamelijk weten en alles wat we leren gaat er weer in zodat iedereen het kan gebruiken.

Ik ging weg bij de blauwe zak en ik bevond me onmiddellijk hoog boven de aarde. Ik kon naar beneden kijken en de kromming van de aarde bekijken, haar kleuren en de vorm van haar zeeën en continenten. Ik was echter niet alleen boven de ruimte, ik was ook boven de tijd. Ik kon de beweging van de mensen zien en de ideeën die zich vormden en gevormd waren door de geschiedenis heen. Bij elke periode in de geschiedenis ervaarde ik het totale "gevoel" van die periode, zoals de muziek, de bouwkunst, de kledingstijlen, het politieke gedachtengoed en de literatuur. Het was als een enorme mars van mensen uit verschillende tijden met verschillende ideeën over de wereld en toch werkten ze allemaal samen. Het was net zoals je de bovenkant van een enorme machine afhaalt zodat je alle wielen, raderen en katrollen kunt zien samenwerken. Aan de buitenkant zien we er niets van, maar haal de bovenkant er af en we kunnen het zien. Mijn visioen haalde de bovenkant er af. Ik "wist" dat we allemaal met elkaar verbonden zijn - zoals bergbeklimmers met touwen aan elkaar vast zitten. Als een van ons valt slepen we de anderen mee. Als we omhoog klimmen helpen we anderen ook omhoog. We zitten allemaal in het zelfde schuitje. Ik "wist" dat wat we als lege ruimte tussen ons in beschouwen, in werkelijkheid niet leeg is. We zijn als kiezels in een glazen vaas. Je ziet het glas niet maar je ziet de kiezels wel. Maar het glas houdt de kiezels bij elkaar. We worden bij elkaar gehouden door een onzichtbare stof die om ons heen en tussen ons in is. We kunnen het niet zien maar het is er wel. Ik zag dat leven op de planeet geen toeval is, er is een reusachtig ontwerp. Dit ontwerp is echter op een schaal die wij niet kunnen begrijpen. Onze geesten zijn te beperkt om het te kunnen snappen. Ik kreeg een bal tet zien die ingewikkeld was en die alle oppervlakten bevatte. Jarenlang na mijn ervaring ben ik op zoek geweest naar iemand die dit allemaal kon verklaren. Ik nam dan een strook papier, draaide de uiteinden en plakte ze aan elkaar. "Wat is dit", vroeg ik dan. Uiteindelijk ontmoette ik jaren later een natuurkundige die me vertelde dat het een Möbius strook was. Ik vertelde hem dat ik een vaste ronde bal had gezien die er net zo uitzag als de Möbius strook. De natuurkundige zei dat dat een Möbius vast lichaam was. Wiskunde heeft bewezen dat een Möbius vast lichaam kan bestaan, zei hij, maar met onze driedimensionale breinen kunnen we ons er geen voorstelling van maken. Ik vertelde hem dat ik er een had gezien. Hij schudde alleen maar zijn hoofd. Tijdens mijn ervaring werd me verteld dat alle tijd "nu" is en alle ruimte "hier". Ik geloof dat het middengedeelte van mijn ervaring meer te betekenen heeft en dat het aan mijn zal worden geopenbaard als de juiste tijd daar is.

Ik ging van dit vooruitziende punt terug het mooie blauwe licht in. Ik kwam er in van rechts aan de voorkant en met een flauwe bocht naar het midden. Voor me zag ik een groep "aftreksels" van mensen. Als je een veld met bloemen veredelt tot 1 druppel parfum is die druppel het aftreksel van die bloemen. Deze aftreksels van mensen waren als druppels water in een emmer met water. Ze waren afzonderlijk maar toch verenigd. Ze waren bij elkaar in de vorm van een driehoek - zoals je bowlingkegels neerzet - en de top punt van de driehoek was naar mij gericht. Er was 1 aftreksel die een beetje voor de anderen stond. Ik had het gevoel dat deze voor de anderen sprak maar niet de baas over hen was. Toen ik dichterbij hen kwam was ik me er onmiddellijk van bewust dat deze groep mij beter kende dan ik mezelf ooit zou kennen en dat ze me volledig accepteerden en van me hielden. De liefde die ze uitstraalden overspoelde me in golven en was zo rein en sterk dat ik het amper kon verdragen. Ik was een van hen en was dat ook altijd geweest. Zij wisten het en ik wist het. Degen die een beetje naar voren stond stelde zich in verbinding met mijn hart en geest en vertelde me dat ik niet kon blijven, dat ik terug moest. De aanwezigheid voelde mannelijk aan ofschoon ik hem niet herkende als een bekend godsdienstig figuur. Ik smeekte hem om me niet terug te sturen. Hij vertelde me vastberaden dat er iets was dat ik moest doen, maar dat ze er voor me zouden zijn en dat ik terug kon komen als mijn werk gedaan was.

Ik floepte meteen naar buiten en ik stond op van het bed, heel erg boos dat ik hier weer terug was. Ik was wekenlang boos omdat ik terug moest, maar daarna zette ik mezelf er toe om te gaan doen wat er van me verwacht werd dat ik zou doen. Deze ervaring heeft mijn leven veranderd en omdat ik deze ervaring had heb ik veel goede veranderingen in mijn leven tot stand gebracht. Ik ben me beter gaan gedragen en begon vol overgave aan een spirituele zoektocht die me naar allerlei verrijkende en interessante plekken heeft gebracht.

Sinds 1973 heb ik visioenen gehad waarin me werd verteld wat er zou gaan gebeuren tussen 1990 en 1999.

Je moet het me maar laten weten als ik je kan helpen met je onderzoek. Ik ben bereid op elke mogelijke manier te helpen.