Beschrijving Ervaring:

Ik was als in een enorme leegte, met lichtvlekken als sterren rondom. Op de een of andere manier voelde het alsof ik tussen de Aarde en de Maan was. Ik voelde die overweldigende aanwezigheid naast me aan mijn rechterzijde, zoals de Maan, maar het was een intelligentie. Het straalde liefde uit, ver boven alles wat ik eerder had gedroomd of gehoord, een soort vader. Er was geen beeld. Hij maakte me verdrietig dat ik in die toestand terecht was gekomen, als een uitgescholden kind, maar op een liefdevolle manier. Ik voelde andere wezens in de buurt, maar geen vormen of gezichten. Er was een overweldigend gevoel van vrede en tevredenheid om me heen. Zoals de dokter vanavond in het programma zei ( 25/02/2003), het was alsof ik thuis was. Het wezen naast me liet me naar mezelf kijken terwijl ik op het ziekenhuisbed lag door deze 'buis van licht' (nu is het een cliché). Hij vroeg me of ik weer terug wilde naar dat lichaam en het duurde even voor ik een beslissing nam. Hij zei me dat ik drie redenen moest bedenken waarom ik zou mogen terugkeren. Dit is wat mijn ogen opende tijdens de radioshow vanavond.

Niemand had ooit gezegd dat ik met redenen moest komen. Op dat moment realiseerde ik me hoe zielig de doelen van mensen waren die zich omringden met materiële zaken en mensen om hen te aanbidden. Ze wisten echt niet dat het geen verschil zou maken. Ik kan me herinneren dat de eerste reden die ik gaf iets te maken had met het tonen van liefde voor mijn moeder. De tweede reden was dat ik nog van niemand echt had gehouden (ik was pas veertien). De derde ben ik vergeten, maar ik denk dat het iets te maken had met het tonen van liefde aan medemensen. Nogmaals, de reden dat ik mocht terugkeren was dat ik de liefdeservaring niet had geleerd. Dit is het tweede dat mij de ogen opende over de radioshow waardoor de show meer werd dan een sensationele hoax.

Toen de derde reden eenmaal bekend was, was er een verblindende flits en lag ik op bed. Op dat moment was ik omringd door ijszakken om mijn lichaamstemperatuur laag te houden. Ik wist dat er mensen in de buurt waren die me verzorgden. Ik stak mijn hand uit naar de verpleegster en vertelde haar dat de persoon aan het einde van mijn bed een jurk had die op die van mijn moeder leek, en natuurlijk was het mijn moeder.

Uitgebreide versie gepubliceerd op 11/04/2003

In die tijd was ik niet echt een kind. Ik was veertien, maar omdat ik 1 meter 80 was, ging ik om met veel oudere kinderen. We dronken bier en hingen rond in het bos aan het eind van Lido Beach in Sarasota, Florida. Toen het tijd was om te vertrekken, rond 1 uur 's nachts of zo, stapten we allemaal in de auto, behalve ik en één andere die op de kofferbak zat. Ik viel eraf en stootte mijn hoofd op de stoep, waardoor ik bewusteloos raakte. De andere Man op de kofferbak dacht dat ik deed alsof, dus tilde hij me op aan mijn haar en liet me vallen. Deze tweede klap op mijn hoofd veroorzaakte een schedelbreuk en het bloed stroomde uit mijn linkeroor. De andere kinderen dachten dat ik dood zou gaan, dus vertrokken ze met de auto en lieten me daar achter. Ze reden naar het huis van mijn beste vriend, maakten hem wakker en vertelden hem dat ik dood was.

Gelukkig had een nabijgelegen hoteleigenaar de politie gebeld over luidruchtige kinderen in het bos (wij dus) en de agent arriveerde net nadat de kinderen waren vertrokken (wonder nummer één). Hij belde een ambulance en die bracht me naar de spoedeisende hulp, waar toevallig de top-neurochirurg was, voor nog een spoedoperatie (wonder nummer twee). Ze moesten mijn hoofd kaalscheren en gaten in mijn schedel boren om de druk op de hersenen te verlichten. Ze belden mijn ouders en vertelden hen dat er een kleine kans was dat ik het zou overleven en als dat zo was, zou ik in het beste geval een plant zijn en waarschijnlijk aan epileptische aanvallen lijden. Ik ben de oudste van acht kinderen, dus dit was geen goed nieuws. De volgende acht dagen was ik bewusteloos. Mijn moeder was verpleegster toen ze jonger was, dus ze bleef de hele tijd bij me. Ik herinner me dat de dokter me vertelde dat ik alleen maar hoefde te niezen en ik zou sterven. Ik dacht dat hij gek was om al dat ijs om me heen te leggen. Ik lag zeven weken in het ziekenhuis, inclusief een extra week voor een stafylokokinfectie op mijn rug die ik op mijn eerste ontslagdag ontdekte.

Ik vertel zelden iemand over wat er gebeurde tijdens die NDE. Mensen worden er doodsbang van. Ik wil ze vertellen dat het goed is om te sterven. Ik heb het zelfs mijn Vrouw pas gisteravond verteld, nadat ik het op het web had gezien. Eén ding dat ik me herinner, en dat echt moeilijk te beschrijven is, is dat terwijl ik naar mezelf keek op de tafel en de optie om terug te keren overwoog, het wezen waarmee ik praatte het deed voorkomen dat terugkeren naar de Aarde één van de *vele* opties was. Ik moest aan hem, en aan mezelf, toegeven dat de reden dat ik me in die situatie bevond mijn eigen schuld was. Ik had een bovengemiddelde intelligentie, een goed en gezond lichaam en een prachtige omgeving meegenomen en weggegooid. In wezen kreeg ik het gevoel dat God niet zijn hand in alles had, zoals ons in de kerk werd geleerd. Ik voelde (begreep) dat we hier eigenlijk alleen zijn voor de ervaring. Mijn benadering van andere levende wezens veranderde daarna. Ik voel nu dat elk wezen hier een goddelijk recht van bestaan heeft zonder onderworpen te hoeven worden door andere mensen (regeringen, mishandelende echtgenoten, enz.). Vooral mensen en honden voelen dat aan. Misschien vind je de analogie vreemd, maar zoiets als Crocodile Dundee, de macht die hij had over dieren en bekenden. Ik lijk op een veel lager niveau te kunnen communiceren. Ik weet dat ik op een plek ben geweest waar maar heel weinig mensen vandaan zijn gekomen, en dat komt door die twee uiterst gelukkige omstandigheden die wonderen nummer één en twee worden genoemd. Ik heb nog nooit iemand ontmoet die een NDE heeft gehad. Ik vraag me af wat voor soort elektriciteit er zou vloeien. Ik denk aan alle anders gezonde mensen die niet uit de greep van de dood werden geplukt. Sommige delen van de film "Jacob's Ladder" hebben me de stuipen op het lijf gejaagd.

Maar over het algemeen sta ik er niet bij stil hoe gelukkig ik ben dat ik hier ben. Maar ik denk wel na over mensen die dwaas door het leven gaan en het geschenk ervan niet waarderen. John Lennon had het juiste idee en Duane Allman ook. Dat is mijn grote vraag in het leven. Waarom sterven de mensen die liefde en vrede prediken zo snel?

Achtergrondinformatie:

Geslacht: Man

Datum BDE: oktober, 1966

Was er een levensbedreigende gebeurtenis op het moment van de ervaring? Ja Ongeval Viel van een auto terwijl die in beweging was en raakte bewusteloos. Een vriend dacht dat ik deed alsof en tilde me op aan het haar en liet me gaan. Mijn hoofd sloeg tegen de stoep, wat een schedelbreuk veroorzaakte en een bloeding door mijn oor. Ik was bewusteloos voor de volgende 8 dagen, zoals hierboven uitgelegd.

BDE elementen:

Hoe schat je de inhoud in van je ervaring? Gemengd

Kan drugs of medicatie de ervaring beïnvloed hebben? Nee

Leek de ervaring op één of ander manier op een droom? Nee

Voelde je je afgescheiden van je lichaam? Ja Ik wist dat ik uit elkaar was omdat ik mezelf op de tafel kon zien liggen. Ik had het gevoel dat mijn uiterlijk slechts rond licht was.

Op welk moment tijdens je ervaring was je op je hoogste peil van bewustzijn en alertheid? Ik leek volkomen bewust op dat moment.

Leek het alsof de tijd sneller of trager ging? Alles leek ineens te gebeuren; of tijd leek te stoppen of verloor alle betekenis Het voelde alsof er geen tijd was, alleen maar bestaan.

Vergelijk je gehoor tijdens de ervaring tegenover je alledaags gehoor die je had net vóór het moment van de ervaring. Nee

Ben je in of door een tunnel gegaan? Nee Ik ging van het kijken naar mezelf liggend op de tafel naar het kijken uit mijn ogen met een enorme schok van kou.

Was jij je bewust van of ben je overleden (of levende) wezens tegengekomen? Ja Ik zag lichtvormen waarvan ik begreep dat het zielen waren.

Heb je een onaards licht gezien? Ja Al beschreven hierboven.

Leek het alsof je een andere, onaardse wereld binnendrong? Een duidelijk mystiek of onaards gebied

Leek je opeens alles te verstaan? Alles over het universum Ik heb geleerd dat we hier zijn om het liefhebben van andere mensen te ervaren. Al het andere is irrelevant. Niet op een nare manier bedoeld, maar het voelde alsof we bundels van licht zijn en de gave van een menselijk lichaam hebben gekregen om een ander wezen lief te hebben.

Waren er beelden uit de toekomst? Nee

Kwam je aan een obstakel of een fysieke structuur die je tegenhield? Nee

Kwam je aan een grens of een punt waar je niet meer kon terugkeren? Ik kwam aan een barriere waar ik geen toegang kreeg om verder te gaan; ik werd teruggezonden tegen mijn zin. Hij vroeg me of ik weer in dat lichaam wilde terugkeren en het duurde even voor ik een beslissing nam. Hij zei me dat ik drie redenen moest bedenken waarom ik zou mogen terugkeren. Op dat moment realiseerde ik me hoe zielig de doelen van mensen waren die zich omringden met materiële zaken en mensen om hen te bewonderen. Ze wisten echt niet dat het geen verschil zou maken. Ik kan me herinneren dat de eerste reden die ik gaf iets te maken had met het tonen van liefde voor mijn moeder. De tweede reden was dat ik nog van niemand echt had gehouden (ik was pas veertien). De derde ben ik vergeten, maar ik denk dat het iets te maken had met het tonen van liefde aan medemensen.

God, Spiritueel en Religie:

Wat was je godsdienst vóór je ervaring? Onduidelijk Ik was een acoliet in de Episcopale kerk. Wat ik meemaakte had helemaal niets met de kerk te maken.

Welke godsdienst beoefen je nu? Conservatief/fundamentalistisch Ik ga af en toe naar de kerk, ten behoeve van de familie en om respect te tonen voor vrienden die mij uitnodigen voor begrafenissen enz.

Veranderden je waarden en overtuigingen door de ervaring? Ja Hierboven al uitgelegd.

Leek het alsof je een mystiek wezen of aanwezigheid ontmoette? Of een stem hoorde die je niet kon identificeren? Ik zag duidelijk een wezen of ik hoorde duidelijk een stem van mystieke of onaardse origine

In verband met onze levens op Aarde niet gerelateerd aan godsdienst:

Veranderingen in je leven na je BDE: Bleef ongeveer hetzelfde.

Wat is er veranderd in je leven na je ervaring? Hierboven al beantwoord.

Zijn je relaties specifiek veranderd door je ervaring? Ik ben erg tolerant tegenover andere mensen.

Na de BDE:

Was de ervaring moeilijk te verwoorden? Ja In die tijd moest ik nog herstellen van ernstig hoofdletsel en een langdurig verblijf in het ziekenhuis. Ik dacht pas ongeveer een jaar later echt na over de ervaring, maar toen (1967) had nog niemand echt over zulke dingen gepubliceerd of gesproken. Ik zag het meer als een persoonlijke ervaring tussen God en mij. Ik sprak er niet over met mijn priester omdat wat ik ervoer niets gemeen leek te hebben met wat we in de kerk leerden.

Heb je helderziende, ongewone of andere speciale gaven gekregen na je ervaring die je niet had vóór je ervaring? Onduidelijk Ik schijn in de ogen van mensen te kunnen kijken en zien of ze me in de maling nemen.

Is er één of zijn er verschillende delen van je ervaring die meer betekenis hebben/hebben voor jou? Het beste deel is weten dat er een plek als de hemel is. Het ergste was dat je bijna vermoord werd om het te ontdekken.

Heb je ooit deze ervaring gedeeld met anderen? Ja Ze geloofden me niet toen ik ze vertelde over het keuzedeel.

Heeft er ooit iets in je leven je hetzelfde gevoel gegeven als jouw ervaring? Nee, ik heb daarna psychedelica geprobeerd en er is niets dat ook maar in de buurt komt.

Is er nog iets dat je wilt toevoegen over je ervaring? Ik denk niet dat mensen die geen NDE hebben gehad, de onmetelijkheid van de liefde kunnen doorgronden. Ik realiseerde me toen dat, hoewel het wezen naast me waarschijnlijk God was, hij geen controle had over wat we hier beneden deden. Het was alsof als wij de lessen van liefde en begrip voor medemensen niet volgen en besluiten anderen te overheersen en te doden, en dat HIJ ons niet kan tegenhouden. Hem de schuld geven van natuurrampen was ook zinloos.

Zijn er andere vragen die we kunnen stellen om jouw ervaring beter te begrijpen? Het lijkt erop dat mensen dingen kunnen verzinnen. Ik heb het gevoel dat ik vertrouwen heb beschaamd met deze informatie.