Beskrivelse af oplevelsen:

Ineens is er een explosie in mijn hoofd, een grote, alles overheersende zee van licht. Zo intens helder dat mijn ogen als in een reflex zich sluiten, maar het helpt niet, het felle licht dringt zich door mijn oogleden en perst zich samen tot een nog fellere bal die vervolgens diagonaal omhoog wegschiet naar omhoog in een steeds smaller wordende felle lichtbundel en blijft daar aan de horizon hangen. Een brede lichtkring achterlatend op de plek waar mijn lichaam ligt. Ik word meegezogen in die felle lichtbundel en laat alles, inclusief mijn lichaam achter. Ik weet niet waar ik ben. Wel weet ik dat mijn lichaam op de grond ligt en mijn achterhoofd ligt tot aan mijn oren verzonken in het beton, alsof het beton drijfzand is … of … misschien wel mijn achterhoofd. Ik weet het niet. Er ontwikkelt zich een enorme druk in mijn achterhoofd tot ergens achter mijn neus, op slag lijk ik neusverkouden te zijn geworden. Er zijn stemmen om mij heen, er wordt geroepen naar me, keer op keer mijn naam. Ik erger me eraan en wil graag dat ze me met rust laten. Ik wil dat het stil is om me heen. Steeds weer wordt mijn naam geroepen, maar ik wil niet, ik wil rust, ik wil weg.

Terwijl ik dat denk word ik verder meegezogen, langzaam zweef ik omhoog in die smaller wordende straal van steeds feller licht. Mijn ogen en mijn lichaam worden er als vanzelf naar toe getrokken en ik laat me gaan, me volkomen overgevend. Ik ‘beweeg’ me in een oneindige oase van rust en veiligheid. Langzaam zweef ik door een ruimte van intense vredelievendheid, zacht grijsgroen van kleur. Ik word erdoor omgeven en opgenomen tot in het diepst van al mijn poriën, ben er onderdeel van, ben er één mee. De stemmen vervagen, ik ‘hoor’ ze op de achtergrond maar ze bereiken me niet. Ergens halverwege kom ik in een andere omgeving, waar de zachte grijsgroene kleur over gaat in helder lichtgrijs, nog mooier dan waar ik eerst was. Op dit punt blijf ik hangen en zie een vrijwel onzichtbare grens tussen waar ik nu ben en waar het mooie schitterend witte licht begint. Ik sta aan het einde en aan het begin. De ‘deur’ staat uitnodigend open. Met een schok realiseer ik me dat het nu aan mij is. Maar … is dat wel zo? Ik ben er al, mijn hele wezen is ervan doortrokken, erdoor opgenomen, en de ‘deur’ staat open naar een nóg mooier ‘zijn’. Een ongekend gevoel van rust en vrede daalt in me neer, een gevoel van vrijheid, en een overweldigend gevoel van verlangen naar het licht, naar de rust, naar de vrede, naar de vrijheid, naar het mooie. Zonder een spoor van twijfel wil ik daar zijn! Het trekt en trekt en voelt ongekend goed. Ik ben ‘thuis’. Er is geen twijfel of angst in me en geen enkele vorm van weerstand.

“Mam…, mam …, ik ben bij je hoor.” Een zachte stem. Ik voel iets aan mijn hand, zachte vingers pakken hem op en houden hem teder vast en zachte, koele vingers strelen liefdevol de bovenkant van mijn hand. “Mám … ik ben bij je.” Een lieve stem herhaalt steeds dat zinnetje, en de zachte vingers blijven liefdevol de bovenkant van mijn hand strelen. Met wanhoop en tegenzin voel ik dat ik van het licht word weggetrokken, naar beneden, naar de stem die steeds tegen me praat, naar de handen die mijn hand vasthouden en strelen. De stem en handen van mijn dochter, dringt het veel later tot me door. Ik praat van ‘verre afstand’ tegen haar maar ze kan me niet horen natuurlijk. Ik zeg haar dat ik niet wil, dat ik ongelooflijk moe ben en naar het licht wil. Dat ik ‘thuis’ ben, dat ik ernaar verlang om daar te blijven. Dat ze me los moet laten en me moet laten gaan. Ze stopt met roepen, en strelen, en als een pijl uit een boog schiet ik omhoog, niet zwevend, zoals de eerste keer, naar het licht, naar die lichtgrijze plek, om daar weer tot stilstand te komen. De ‘deur’ staat nog steeds open maar in mij lijkt er een aarzeling hoewel hetzelfde verlangen me nog intenser overmant. 

“Mám” … mám!!” … ik ben bij je mam!” Indringend roept dezelfde stem. Weer die strelende hand over mijn hand. Ik tuimel weer naar omlaag en voel de weerstand die dat oproept. Ik kan niet … ik wil echt niet! Ik voel paniek. Een andere stem ineens, een beetje boos snauwend, ongeduldig en geïrriteerd (of is het bezorgd? Maar … zo klinkt het niet … niet écht … of toch wel?): “blijf van je moeder af, laat haar met rust, ga weg bij haar.” Ik hoor geen begrip in die stem jegens mijn dochter op dat moment. Na een tijdje realiseer ik me dat het de stem van mijn man is en ik voel boze verontwaardiging in me opborrelen, hoor dat mijn dochter tegen hem tekeer gaat, haar bedoeling probeert duidelijk te maken, haar angst. Maar ze moet weg, ze laat me los, huilend roepend dat ze 112 gaat bellen. Van ‘verre afstand’ zeg ik tegen haar: goed zo lieverd, dat is heel goed van je. Maar weer kan ze me niet horen. Ik wil haar achterna, voel haar paniek, en haar pijn omdat ze weggestuurd wordt, haar angst omdat ze niet weet wat er aan de hand is. Met een huilend hart moet ik haar alleen laten gaan, geen arm kan ik om haar heen leggen, niets kan ik bewegen en niets in me kan reageren om tot actie te komen. Zodra ik haar handen niet meer voel, en haar stem niet meer hoor schiet ik weer terug naar boven, weg van daar. Maar deze keer kom ik niet ver, de open ‘deur’ lijkt zich terug te trekken naarmate ik er dichterbij probeer te komen, steeds verder en verder...



Was de ervaring moeilijk in woorden te vatten? Yes Ongeloof ten opzichte van mijzelf dat ik het meegemaakt heb, hoewel ik meteen wist dat het een bijna dood ervaring was. Ongelooflijke angst dat het teniet gedaan zou worden wanneer ik er één woord over zou zeggen. Pijn, verlangen en schaamte omdat ik zo graag daar wilde blijven, duizendmaal lieverd dan weer terug te keren.

Tijdens de ervaring was er een hiermee samenhangende levensbedreigende situatie?  Uncertain

Hoe stond dit hoogste niveau van bewustzijn en helderheid tijdens de ervaring in verhouding tot Uw normale alledaagse bewustzijn en helderheid? More consciousness and alertness than normal Ergens halverwege kom ik in een andere omgeving, waar de zachte grijsgroene kleur over gaat in helder lichtgrijs, nog mooier dan waar ik eerst was. Op dit punt blijf ik hangen en zie een vrijwel onzichtbare grens tussen waar ik nu ben en waar het mooie schitterend witte licht begint. Ik sta aan het einde en aan het begin. De ‘deur’ staat uitnodigend open. Met een schok realiseer ik me dat het nu aan mij is. Maar … is dat wel zo? Ik ben er al, mijn hele wezen is ervan doortrokken, erdoor opgenomen, en de ‘deur’ staat open naar een nóg mooier ‘zijn’. Een ongekend gevoel van rust en vrede daalt in me neer, een gevoel van vrijheid, en een overweldigend gevoel van verlangen naar het licht, naar de rust, naar de vrede, naar de vrijheid, naar het mooie. Zonder een spoor van twijfel wil ik daar zijn! Het trekt en trekt en voelt ongekend goed. Ik ben ‘thuis’. Er is geen twijfel of angst in me en geen enkele vorm van weerstand.

Week uw gezichtsvermogen op een of andere manier af van uw normale alledaagse gezichtsvermogen (in om het even welk aspect, zoals helderheid, duidelijkheid, gezichtsveld, kleuren, contrast, diepte, doorzichtigheid van objecten, etc. )? No 

Week uw gehoor in enig opzicht af van uw normale gehoor (in om het even welk opzicht zoals duidelijkheid, mogelijkheid om de bron van het geluid te identificeren, toonhoogte, volume, etc. )? No 

Maakte U een scheiding mee van uw bewustzijn en uw lichaam? Yes

Welke emoties voelde U tijdens de ervaring? Ik ‘beweeg’ me in een oneindige oase van rust en veiligheid. Langzaam zweef ik door een ruimte van intense vredelievendheid, zacht grijsgroen van kleur. Ik word erdoor omgeven en opgenomen tot in het diepst van al mijn poriën, ben er onderdeel van, ben er één mee.

Met een schok realiseer ik me dat het nu aan mij is. Maar … is dat wel zo? Ik ben er al, mijn hele wezen is ervan doortrokken, erdoor opgenomen, en de ‘deur’ staat open naar een nóg mooier ‘zijn’. Een ongekend gevoel van rust en vrede daalt in me neer, een gevoel van vrijheid, en een overweldigend gevoel van verlangen naar het licht, naar de rust, naar de vrede, naar de vrijheid, naar het mooie. Zonder een spoor van twijfel wil ik daar zijn! Het trekt en trekt en voelt ongekend goed. Ik ben ‘thuis’. Er is geen twijfel of angst in me en geen enkele vorm van weerstand.

Kwam U in een tunnel of buis terecht? No 

Hebt U een licht gezien? Yes Ineens is er een explosie in mijn hoofd, een grote, alles overheersende zee van licht. Zo intens helder dat mijn ogen als in een reflex zich sluiten, maar het helpt niet, het felle licht dringt zich door mijn oogleden en perst zich samen tot een nog fellere bal die vervolgens diagonaal omhoog wegschiet naar omhoog in een steeds smaller wordende felle lichtbundel en blijft daar aan de horizon hangen. Een brede lichtkring achterlatend op de plek waar mijn lichaam ligt. Ik word meegezogen in die felle lichtbundel en laat alles, inclusief mijn lichaam achter. Op dit punt blijf ik hangen en zie een vrijwel onzichtbare grens tussen waar ik nu ben en waar het mooie schitterend witte licht begint.

Nam U andere wezens waar, of kwam U die tegen? No 

Ervoer U een soort samenvatting van vroegere gebeurtenissen uit uw leven? No 

Kon U iets waarnemen of horen ten aanzien van mensen of gebeurtenissen dat U later kon verifiëren? No 

Hebt U mooie of anderszins specifieke plaatsen, niveaus of dimensies gezien of bezocht? Uncertain Alles was oneindig

Had U een gevoel van veranderde tijd of plaats? Yes Hier was geen tijd

Had U het gevoel bijzondere kennis te hebben, of een algemene onderliggend beginsel te ervaren, of een doel te kennen? Uncertain Ik kreeg het gevoel dat alles klopte, dat alle stukjes in elkaar pasten, dat ik klaar was om te gaan, de deur stond open

Kwam U bij een grens of een soort gebouwde afscheiding terecht? Yes Op dit punt blijf ik hangen en zie een vrijwel onzichtbare grens tussen waar ik nu ben en waar het mooie schitterend witte licht begint. Ik sta aan het einde en aan het begin. De ‘deur’ staat uitnodigend open. Met een schok realiseer ik me dat het nu aan mij is. Maar … is dat wel zo? Ik ben er al, mijn hele wezen is ervan doortrokken, erdoor opgenomen, en de ‘deur’ staat open naar een nóg mooier ‘zijn’. Een ongekend gevoel van rust en vrede daalt in me neer, een gevoel van vrijheid, en een overweldigend gevoel van verlangen naar het licht, naar de rust, naar de vrede, naar de vrijheid, naar het mooie. Zonder een spoor van twijfel wil ik daar zijn! Het trekt en trekt en voelt ongekend goed. Ik ben ‘thuis’. Er is geen twijfel of angst in me en geen enkele vorm van weerstand. Ik wilde de grens overschrijden zoals hierboven beschreven staat. Als ik de grens zou overschrijden wist ik dat ik niet meer terug zou komen, zou ik daar zijn waar het oneindig mooi en vredig is.

Werd U zich bewust van toekomende gebeurtenissen? No 

Had u enige paranormale of andere speciale gaven na deze ervaring, die U eerder niet had? No 

Hebt U Uw ervaring aan anderen medegedeeld? Yes De volgende ochtend wilde ik het met mijn man delen, hij reageerde gepikeerd en geïrriteerd. Ik heb het er met mijn dochter over gehad, zij was erbij, hoe lang dat na de ervaring was weet ik niet meer precies. Ook vertelde ik het tegen mijn vriendin, haar eerste reactie weet ik helaas niet meer, het was in ieder geval fijn het haar te vertellen al kostte het me moeite.

Had U al enige kennis aangaande bijna dood servaringen (BDE) voor Uw eigen ervaring? No 

Hoe zag U de realiteit van Uw ervaring kort (enige dagen of weken) nadat het gebeurd was? Experience was definitely real Dat weet ik omdat ik 3x achter elkaar voor die deur was, dat voelde ik in elke vezel en in elke porie van mijn wezen.

Hoe beoordeelt U tegenwoordig de werkelijkheid van uw ervaring? Experience was definitely real Hoe meer ik erover lees (wil weten) hoe meer ik ervan overtuigd raak dat mijn ervaring werkelijk is geweest.

Zijn Uw relaties met anderen veranderd specifiek als een gevolg van Uw ervaring? Yes Ik ben gescheiden van mijn man. Achteraf deels door mijn ervaring.

Zijn Uw religieuze overtuigingen of gewoontes veranderd op grond van deze ervaring? No 

Heb je na deze ervaring nog andere gebeurtenissen meegemaakt, of geneesmiddelen of andere middelen gebruikt die de ervaring of een deel ervan reproduceerden? Uncertain 

Is er nog iets wat U zou willen toevoegen over Uw ervaring? Is there anything else you would like to add concerning the experience? Hoewel ik het in woorden heb proberen te vatten, is dat bijna onmogelijk. Hoewel het een verrijking is, is het moeilijk om weer in mijn lichaam en leven te zijn. Dood gaan is niet erg, je mag uitrusten na je leven, in oneindige vrede en blijheid.

Geven de antwoorden op de gestelde vragen en de informatie die U totnogtoe gaf een nauwkeurig en volledig beeld van Uw ervaring? Yes Zo goed als mogelijk is heb ik de vragen beantwoord.