Beschrijving Ervaring:

In de tijd van de ervaring werkte ik in een zeer stressvolle baan en was ik net terug uit het buitenland na vele maanden van hectisch reizen en moeilijke onderhandelingen zonder enige verlichting.

De volgende avond, op 15 september, legde ik mijn jonge kinderen op mijn bed om te slapen, toen ik zelf in slaap viel. Een paar minuten later kwam mijn Man binnen en begon de kleintjes naar hun kamer te brengen. Terwijl hij de eerste bewoog, begon het vlees aan de linkerkant van mijn lichaam te ‘schreeuwen’. Het voelde alsof het om zichzelf heen draaide. Bijna onmiddellijk barstte ik uit mijn lichaam (dit was niet de eerste keer dat ik een BDE heb gehad – ik kan me een andere herinneren. Ook heb ik altijd spirituele ervaringen gehad, waaronder een herinnering aan een vorig leven; een tante herinnerde me daaraan.)

Ik ging via de bovenkant van mijn hoofd uit mijn lichaam, door de muur van het huis (het bed stond tegen de muur), ik stond op en sprak tegen een witte wolkachtige, mensvormige figuur met blauwe omtrekken (Ik begrijp nu dat dat één van mijn beschermengelen was). Ik vroeg hem om me te helpen omdat mijn lichaam stervende was (er was geen onzekerheid over zijn verlangen of vermogen om te helpen). Hij antwoordde: ‘Hij heeft je al zo lang verteld dat je eruit moet komen. Kijk nu eens wat er met je gebeurt.’

Onmiddellijk, (i) wist ik dat ik hem kende en hij mij kende en dat het goed was en dat het in orde was; (ii) Ik wist dat hij verwees naar de baan die God me had opgedragen te verlaten in January 1997. Maar ik had geprobeerd om de baan te houden. (iii) Ik raakte een beetje geïrriteerd omdat ik vond dat het op dit crisispunt oneerlijk was om me uit te schelden.

Ik zei: ‘Ok, ok, ik kom eruit. Ik zal weggaan. Help me alleen met mijn lichaam.’ Hij zei dat ik terug in mijn lichaam moest gaan en mijn Man moest roepen. Ik deed dat maar de linkerkant van mijn mond ‘faalde’ en ik had geen controle over mijn mond en kon geen woorden vormen. Ik sprong weer uit mijn lichaam en zei dat mijn mond niet werkte. Ik kon door de muur van het huis onze slaapkamer zien waar mijn Man de kinderen naar hun bed bleef dragen en hij zei toen tegen me om weer in mijn lichaam te gaan en de hersenen te proberen. Ik ging weer in mijn lichaam en probeerde mijn Man met mijn hersenen te roepen, maar het klonk alsof een oude record op een verkeerde, lagere snelheid werd afgespeeld. Nogmaals, kwam ik eruit en dacht ‘Oh jongen, dit is het – adios amigos.’ Ik vertelde hem dat de hersenen niet meer werkten en toen zei hij: ‘Oké, ga maar weer naar binnen. Ik ging mijn lichaam weer in en vreemd genoeg was ik in staat om ‘gelokaliseerd’ te denken (niet op een afstand, zoals iemand proberen te bellen). Ik vroeg God om me niet te laten sterven, maar dat als het zo zou moeten zijn, dat ik het tot de morgen zou kunnen volhouden zodat de kinderen niet het trauma hebben van een moeder die ’s nachts stierf zonder ze gedag te zeggen. Ik zei: ‘Vader, niet mijn wil maar de uwe geschiede. In uw handen beveel ik mijn geest.’ Daarna wist ik niets totdat mijn Man naar bed kwam. Het geheel duurde ongeveer twintig minuten.

Toen mijn Man naar bed kwam, was ik blijkbaar weer tot leven gekomen en ik vertelde hem dat ik me niet goed voelde (hij bevestigde de verklaring de volgende ochtend) en leek bewusteloos te raken. Het volgende dat ik wist, was dat ik wakker werd. Het was ochtend en ik controleerde of ik echt nog hier was. Ik ging naar buiten om ‘de wereld te onderzoeken’ en voelde me een beetje moe alsof ik net aan het joggen was. Buiten zagen de heuvels, bomen en bloemen er extra helder uit en ik was blij om terug te zijn.

Ik nam kontakt met mijn zus op (een arts) en vertelde haar wat er was gebeurd.) Ze gaf me een reeks testen, maar toen ze merkte dat de reakties aan mijn linkerkant te traag waren, stuurde ze me onmiddellijk voor een CAT-scan (gecomputeriseerde axiale tomografiescan). De resultaten toonden een plek die overeenkwam met verkalking (verharding van de hersenen. Latere tests – ECG (elektrocardiogram en MRI (magnetic resonance imaging)- waren normaal. E-mail aan Jody Long als antwoord op de vraag ‘Kunt u een uitgebreidere beschrijving geven van hoe u weet dat u was overleden?’

Hallo Jodie

Er was in feite niemand aanwezig die klinisch kon bevestigen dat ik dood was. Het was in die zin inderdaad een ‘privéaangelegenheid’ – mijn Man besefte de omvang ervan niet eens – en ik had de hele nacht ‘geslapen’ (toen ik wakker werd voelde het meer als bewusteloos zijn) met mijn hoofd op zijn schouder. Het incident vond ’s nachts thuis plaats en tegen de ochtend leek het alsof ik hersteld was, afgezien van de na-effecten die ik in mijn verslag beschreef. Ik moet echter zeggen dat uit mijn ervaring duidelijk is dat mensen zich ervan bewust zijn dat ze sterven op het moment dat ze sterven. De gevoelens van het moment zijn niet te verwarren met andere gewaarwordingen zoals bijvoorbeeld flauwvallen of in slaap vallen. De stervende sensaties lijken uniek en zeker identificeerbaar te zijn.

Enkele maanden na de ervaring luisterde ik naar een tv-documentaire waarin ze de symptomen van een naderende beroerte beschreven. Elk beschreven symptoom, inclusief het soort ‘opstijgen en zweven’ dat men tijdens het lopen kan ervaren, was een symptoom dat ik ervoer voorafgaand aan de BDE.

Ik had in feite een baan gehad die, hoewel ik het leuk vond, ook behoorlijk stressvol was en begon te reageren op sommige elementen van de verantwoordelijkheden.

Ik hoop dat dit helpt,

Judith

Achtergrondinformatie:

Geslacht: Vrouw

Datum BDE: 15 september, 1998

Was er een levensbedreigende gebeurtenis op het moment van de ervaring? Ja. Wakker wordend van een dutje ervoer ik een scheurende pijn, aan mijn linkerkant, dat op een beroerte leek.

BDE elementen :

Hoe schat je de inhoud in van je ervaring? Positief.

Kan drugs of medicatie de ervaring beïnvloed hebben? Nee.

Leek de ervaring op één of ander manier op een droom? Ja. De lichten in de kamer waren uit en er was geen geluid van mijn Man of van mezelf die ik met mijn oren kon horen. Er was echter een hoog gejank terwijl het vlees ‘schreeuwde’.

Voelde je je afgescheiden van je lichaam? Ja. Ik was me ervan bewust dat mijn vorm normaal was. Daarna heb ik me echter niet meer op dat uiterlijk gericht; Ik was meer bezig met het proberen om hulp te krijgen voor het fysieke lichaam.

Op welk moment tijdens je ervaring was je op je hoogste peil van bewustzijn en alertheid? Wakker worden maar volledig bij bewustzijn en alertheid zodra de ondragelijk pijn begon.

Leek het alsof de tijd sneller of trager ging? Alles leek ineens te gebeuren; of tijd leek te stoppen of verloor alle betekenis. De muur was doorzichtig voor mij terwijl ik buiten mijn lichaam was. Het was als een negatief van een foto.

Vergelijk je gehoor tijdens de ervaring tegenover je alledaags gehoor die je had net vóór het moment van de ervaring. Het hoge gejank toen het vlees schreeuwde en net voordat ik uit mijn lichaam knalde.

Leek jij je bewust te zijn van zaken die elders gebeurden, zoals een buitenzintuiglijke waarneming? Ja, mijn Man verplaatst het tweede en derde kind. Mijn moeder, die ik ook had geprobeerd te bellen, vertelde me de volgende ochtend dat ze rond de tijd dat dit gebeurde (ik bevestigde het met mijn Man) een dringend alarm voelde dat ik in de problemen zat’. Ze zette de televisie onmiddellijk uit en stond erop dat mijn vader onmiddellijk voor mij zou bidden.

Ben je in of door een tunnel gegaan? Nee. De twee keer dat ik me herinner dat ik door de dood mijn lichaam verliet, ben ik niet door ‘de tunnel’ gegaan. Hij lijkt meer alsof de ervaringen ‘timeouts’ zijn geweest of gewoon een checkin met ‘hoofdkwartier’ (glimlach).

Was je je bewust van of ben je overleden (of levende) wezens tegengekomen? Ja. Een figuur – hij stond alsof hij speciaal was aangewezen om voor mij te zorgen. Ik herinnerde me pas dat ik ‘hem’ (d.w.z. zijn essentie) kende nadat hij me begon uit te schelden. Misschien herkende ik ‘zijn houding’ (glimlach). Hij instrueerde me, hielp me, beschermde me en droeg me door de ervaring heen. Ik wist dat wat hij me vertelde te doen de juiste dingen waren om te doen onder de gegeven omstandigheden, maar ik raakte een beetje teveel in paniek om er zelf over na te denken.

Heb je een onaards licht gezien? Ja. Aan mijn linkerkant, een stukje naar voren en rechts achter de ‘helper’ (de engel).

Leek het alsof je een andere, onaardse wereld binnendrong? Nee.

Leek je opeens alles te verstaan? Nee, niet tijdens het evenement, maar achteraf wel.

Waren er beelden uit de toekomst? Beelden van de toekomst van de wereld. Ik heb meer vertrouwen gekregen in het begrijpen en geloven van indicaties die ik ontvang over de toekomst in mijn leven en in de levens van anderen.

Kwam je aan een obstakel of een fysieke structuur die je tegenhield? Onduidelijk. Het leek alsof ik met de engel sprak in een beperkt gebied. We hadden geen behoefte aan, of wilde, meer ruimte, maar het leek wel beperkt. Het overschrijden van de grens aan mijn linkerkant was geen probleem, omdat we ons zorgen maakten over het lichaam dat zich aan mijn rechterkant in de slaapkamer in huis bevond.

Kwam je aan een grens of een punt waar je niet meer kon terugkeren? Ik kwam aan een barriere waar ik geen toegang kreeg om verder te gaan; ik werd teruggezonden tegen mijn zin. Zoals boven beschreven.

God, Spiritueel en Religie:

Wat was je godsdienst vóór je ervaring? Katholiek.

Welke godsdienst beoefen je nu? Katholiek.

Veranderden je waarden en overtuigingen door de ervaring? Ja. Tijd is niet meer belangrijk. Ik draag geen horloges. Ik weet dat iedereen een doel heeft. Ik weet dat er sommige mensen zijn en worden geboren met een speciale opdracht om de wereld te verheffen.

Leek het alsof je een mystiek wezen of aanwezigheid ontmoette? Of een stem hoorde die je niet kon identificeren? Ik zag duidelijk een wezen of ik hoorde duidelijk een stem van mystieke of onaardse origine.

In verband met onze levens op Aarde niet gerelateerd aan godsdienst:

Veranderingen in je leven na je BDE: Vermeerderd.

Wat is er veranderd in je leven na je ervaring? Betere familie relaties.

Zijn je relaties specifiek veranderd door je ervaring? Ik heb verschillende positieve veranderingen gemaakt.

Na de BDE:

Was de ervaring moeilijk te verwoorden? Nee.

Heb je helderziende, ongewone of andere speciale gaven gekregen na je ervaring die je niet had vóór je ervaring? Nee. Het was niet de eerste keer dat ik een BDE had en ik heb ook altijd interessante spirituele ervaringen gehad. Nu begrijp ik ze gewoon beter en vertrouw ik de berichten meer.

Is er één of zijn er verschillende delen van je ervaring die meer betekenis heeft/hebben voor jou? Het ergste is het schreeuwende vlees. Het beste deel, de hele ervaring.

Heb je ooit deze ervaring gedeeld met anderen? Ja. Ze geloven ze omdat ze al bekend zijn met dergelijke ervaringen.

Heeft er ooit iets in je leven je hetzelfde gevoel gegeven als jouw ervaring? Nee.

Zijn er andere vragen die we kunnen stellen om jouw ervaring beter te begrijpen? De vragenlijst is zeer uitgebreid.