Beschrijving Ervaring:

Verhaal 1: Leeftijd: 11; Vakantie in Kiefer, Oklahoma. Zwemmen in het zwembad van een vriendin. Haar dochter sprong van de rand van het zwembad nadat ik er net was in gedoken. Ze landde bovenop me en schrok. Omdat ze jonger was dan ik, was ze erg bang en bleef me terug onder water duwen, haar benen waren om mijn bovenborst gewikkeld en vervolgens om mijn nek. Ik herinner me dat ik mezelf thuis in Georgia zag buiten spelen met mijn jongere broer, spelen in de modder, moddertaarten maken, stenen gooien, in bomen klimmen. Ik zag mezelf in de tuin werken met mijn mama en papa. Ik zag mijn (toen nog levende) grootouders en overgrootouders. De vakanties die we samen hadden doorgebracht.

Het was alsof er een onderwaterfilm speelde van mijn korte 11 jaar aan de binnenkant van het zwembad. Mijn oma (die was gestorven toen ik 9 was) zei mijn naam alsof ze door een luidspreker riep. Ik kon haar gezicht zien en stak mijn hand uit om haar onder water aan te raken toen mijn ogen zo zwaar voelden dat ik ze niet open kon houden en ik naar beneden zonk. Ik herinner me dat ik de hitte van het door de zon verwarmde water kouder voelde worden. Het volgende dat ik zag was mijn moeder die me uit het zwembad had getrokken. Nadat het medische personeel me had onderzocht was ik vastbesloten om in orde te zijn en hoefde ik niet naar het ziekenhuis te gaan maar mocht in het huis van mijn vriendin blijven.

Verhaal 2: Leeftijd ongeveer 20-21, thuis in Georgia.

Terwijl ik bij de buren was, begon ik me ziek op mijn maag te voelen en besloot om snell naar mijn apartement te rennen. Ongeveer 4 stappen van hun deur, landde ik op de stenen stoep en begon te stuiptrekken.

Het is tijdens die aanval; Ik voelde geen pijn, ik voel doorgaans geen pijn tijdens een aanval, en ik realiseer me ook niet dat ik een aanval heb totdat het voorbij is als het een grand mal is. Deze keer leek het een beetje anders. Het was vertrouwd en voelde een beetje alsof ik droomde van sterven en tegen mezelf praten in de droom.

Ik zag complete duisternis met een klein beetje licht in het midden, alsof het door een speldenprikgat scheen. Ik concentreerde me op het licht om te zien wat het was toen ik muziek begon te horen.

Beschrijven het licht is eenvoudig. Het was helder, een oogverblindend wit licht, helderder dan ik ooit had gezien en toch zo klein, maar een hint van licht. De muziek kan ik niet beschrijven en ik heb het nooit kunnen beschrijven. Het was rustgevend, niets dat ik ooit ergens eerder of daarna heb gehoord, maar toch voelde het vertrouwd aan, alsof ik het deuntje zou moeten kennen; geen stemmen bij de muziek, het had ook geen echt ritme, het bestond gewoon.

Van daaruit hoorde ik mijn eigen stem zeggen: ‘dus zo is het om dood te gaan, het valt mee.’

Vervolgens hoor ik mijn naam keer op keer zeggen bij een hectische stem die me smeekt om wakker te worden. Toen ik mijn ogen opendeed, zonder zelfs maar te beseffen met wie ik aan het praten was of waar ik was, zei ik: ‘Ik stierf. Ik ben net dood gegaan.’ Op dat mement kon ik het bloed proeven en alle pijn voelen die ik had door een gebroken kaak en een hele grote knobbel op mijn hoofd. Ik werd naar de eerste hulp gebracht en probeerde de dokter daar uit te leggen wat er was gebeurd. Zijn mening was dat ik gewoon heel hard mijn hoofd had gestoten en dat was de oorzaak van het licht, de hersenen misschieten. Hij had geen verklaring voor de muziek en wees me aan een andere arts toe voor hechtingen, röntgenfoto’s enzovoort.

Achtergrondinformatie:

Geslacht: Vrouw

Datum BDE: 2 verschillende verhalen; exacte datums onbekend.

Was er een levensbedreigende gebeurtenis op het moment van de ervaring? Ja Ongeval: verdrinking. Ander: Heb epilepsie. Verhaal 2 op de leeftijd van 20-21 jaar; overgrootmoeder was juist gediagnosticeerd met leverkanker.

BDE elementen :

Hoe schat je de inhoud in van je ervaring? Verontrustend.

Kan drugs of medicatie de ervaring beïnvloed hebben? Nee.

Leek de ervaring op één of ander manier op een droom? De tweede ervaring was voor mij droomachtig en vertrouwd.

Voelde je je afgescheiden van je lichaam? Het tweede verhaal. Ik praatte tegen mezelf alsof ik iemand anders was. Op welk moment tijdens je ervaring was je op je hoogste peil van bewustzijn en alertheid. Ik dacht dat ik alert was, maar degenen die getuigen waren van beide gebeurtenissen verklaarden dat mijn ogen dicht waren en voor hen leek het also ik nauwelijks ademde.

Leek het alsof de tijd sneller of trager ging? Alles leek ineens te gebeuren; of tijd leek te stoppen of verloor alle betekenis In beide ervaringen was het alsof alle tijd was gestopt en het voelde alsof de tijd terug ging.

Vergelijk je gehoor tijdens de ervaring tegenover je alledaags gehoor die je had net vóór het moment van de ervaring. Ja. Stemmen en muziek.

Ben je in of door een tunnel gegaan? Onduidelijk. In de tweede ervaring was ik erg getrokken naar het kleine licht dat ik kon zien. Het was zo klein, maar ik had het gevoel dat ik er naartoe werd getrokken, of beter gezegd, mijn aandacht was er volledig op gericht. Toen hoorde ik de muziek, dat leidde me af.

Was je je bewust van of ben je overleden (of levende) wezens tegengekomen? Ja. Eerste verhaal, 11 jaar: Ik zag mijn oma die was overleden toen ik 9 was. Ze zei keer op keer mijn naam, enigzins luid.

Heb je een onaards licht gezien? Ja, zie het vehaal hierboven.

Leek het alsof je een andere, onaardse wereld binnendrong? Nee.

Leek je opeens alles te verstaan? Nee.

Heb je beelden gezien uit je verleden? Eerste verhaal leeftijd 11 jaar; ik zag mezelf alle kinder aktiviteiten doen die ik had gedaan; buiten spelen met mijn jongere broertje, modder maken, stenen gooien, bomen klimmen. Ik zag mezelf op familiebijeenkomsten; vakantie evenementen wanneer ons hele gezin samen was, ouders, grootouders en overgrootouders, tanters, ooms en neven. Ik heb niets geleerd dat ik al niet wist in mijn kort jaren.

Waren er beelden uit de toekomst? Nee.

Kwam je aan een obstakel of een fysieke structuur die je tegenhield? Ja. In de tweede ervaring; ik voelde en voel alsof het licht een grens was; een scheidingspunt tussen waar ik was en waar ik heen kon gaan.

Kwam je aan een grens of een punt waar je niet meer kon terugkeren? Ik kwam aan een barriere waar ik geen toegang kreeg om verder te gaan; ik werd teruggezonden tegen mijn zin.

God, Spiritueel en Religie:

Veranderden je waarden en overtuigingen door de ervaring? Ja. Ik ben doodsbang om dood te gaan.

Leek het alsof je een mystiek wezen of aanwezigheid ontmoette? Of een stem hoorde die je niet kon identificeren? Ik zag duidelijk een wezen of ik hoorde duidelijk een stem van mystieke of onaardse origine.

In verband met onze levens op Aarde niet gerelateerd aan godsdienst:

Veranderingen in je leven na je BDE: Ongeveer hetzelfde gebleven.

Zijn je relaties specifiek veranderd door je ervaring? Ik ben bang om dood te gaan; Ik heb paniekaanvallen en ben nu gehandicapt omdat ik geen control heb over mijn aanvallen.

Na de BDE:

Was de ervaring moeilijk te verwoorden? Ja.

Heb je helderziende, ongewone of andere speciale gaven gekregen na je ervaring die je niet had vóór je ervaring? Ja. Mijn intuïtie is enorm verbeterd; Bijvoorbeeld: Ik weet wanneer er iets heel ergs gaat gebeuren. Ik zou niet zeggen dat het een geschenk is, het is gewoon intuïtie dat ik nu beter volg in plaats van het te negeren.

Is er één of zijn er verschillende delen van je ervaring die meer betekenis heeft/hebben voor jou? Verhaal 1: Het beste; mijn oma zien. Ergste; Het zien van de angst op het gezicht van mijn moeder nadat ze me uit het zwembad had getrokken. Verhaal 2: Het beste: kalm voelen, geen pijn, niet verward, niet bang zijn om nieuwsgierig te zijn. Ergste: Gebroken kaak

Heb je ooit deze ervaring gedeeld met anderen? Ja. Ik heb het gedeeld met zowel familie als vrienden. Zij hebben dezelfde dingen meegemaakt als ik.

Heeft er ooit iets in je leven je hetzelfde gevoel gegeven als jouw ervaring? Nee.