Beschrijving Ervaring:

Op m’n werk werd ik gebeld door één van mijn werknemers die vroeg wanneer ik thuis zou komen. De persoon zei dat ze in mijn huis waren en ik zei dat ik er in ongeveer dertig minuten zou zijn. De persoon zei: ‘doe je bril af wanneer je aankomt’. Door die uitspraak wist ik wat ik thuis kon verwachten. Ik ben 1,70 meter lang en weeg 63,5 kilo. De persoon in mijn huis was 1,86 meter lang en woog 86 kilo. Die persoon was erg dronken en jaloers dat hij van mij geen promotie kreeg; derhalve had hij besloten om z’n baan op te zeggen en mij in elkaar te slaan.

Ik werd uit mijn pick-up truck getrokken. Hij reikte naar de gereedschapskisten en wurgde mij achter de auto. Het lukte me om zijn handen van mijn nek af te wrikken en hem weg te duwen en hij rende naar me toe en trof me in het gezicht. Ik greep hem bij zijn torso, drukte zijn armen tegen zijn zij en dacht erover om hem tegen de grond te drukken. Ik voelde me echter niet bij machte om hem neer te gooien, dus greep ik hem lager bij zijn benen en billen. Toen ik hem oppakte struikelde ik naar achteren en de hiel van mijn laars raakte de rand van de stoep. Ik viel achterover en landde op mijn achterhoofd en hij lande bovenop mij. Ik voelde een vreselijke kraak in mijn nek en verloor m’n bewustzijn.

Hier begon mijn ervaring. Ik voelde dat ik alleen was in het donker, erg bewust van mijzelf in deze duisternis. Ik zag een lichtpunt, niet groter dan de kop van een lucifer. Het lichtpuntje begon langzaamaan te groeien en toen het ongeveer zo groot was als een basketbal, realiseerde ik me dat het licht niet werkelijk groter werd, maar dat ik er naartoe bewoog. Hoe dichterbij ik kwam, hoe sneller ik leek te reizen. Het leek erg op het berijden van een klein voertuig, iets als een achtbaan karretje, helemaal open, geen dak, korte zijden, enz. Ik moet zeggen dat ik bang was voor wat zich afspeelde en op dat moment relateerde ik het niet aan sterven en naar de hemel gaan.

Toen ik bij het licht kwam was het alsof er plotseling niets anders was dan het meest intens heldere wit overal om me heen. Ik was me onmiddellijk bewust van het meest vredige, pijnloze, tevreden, euforische staat die ik me voor kon stellen. Niet eerder voelde ik me zo goed en thuis in al mijn levenservaringen op aarde. Ik voelde dat er drie of vier anderen in het licht waren, maar kon hen niet goed zien vanwege de intensiteit van het licht dat hen en mij volledig omgaf. Wel had ik de impressie dat ze op een wijde trap stonden die omhoog ging. Ik voelde ook dat er een belangrijker persoon was die iets hoger op die trap stond, die ik helemaal niet kon zien, en die zeker weten dat bron van het licht was.

Nadat ik daar voor ongeveer één minuut was, gewoon wat staan en me realiseren hoe ongelooflijk goed ik me voelde, kwam er een stem die overal om me heen leek te zijn en me vroeg: ‘Wil je blijven of wil je terug?’. Ik weet niet of dit de precieze formulering was, maar hier kwam het op neer. Ik weet niet zeker of die woorden hardop uitgesproken werden of dat ze mijn hoofd zozeer vulden dat het leek alsof ze uitgesproken werden. Ik wist dat ik een keuze moest maken en het was geen gemakkelijke keuze. Ik heb twee dochters die toen acht en twaalf jaar oud waren, en ook al wilde ik blijven, antwoordde ik of tegen mezelf of hardop dat ik voor hen terug moest gaan. Onmiddellijk reisde ik door duisternis, terug over de weg vanwaar ik kwam. Daar was een klein licht dat groter werd toen ik dichterbij kwam. Toen ik aankwam, lag ik in de tuin op mijn rug en keek naar de blauwe lucht.

Ik voelde me geweldig en dacht nergens aan, behalve aan waar ik net vandaan kwam. Na ongeveer een minuut besloot ik om op te staan. Ik kreeg het gevoel dat ik mijn armen bewoog om om te rollen, maar niets bewoog. Al gauw realiseerde ik me dat ik nog geen vinger kon bewegen, ook al stuurde ik ze wel aan. Ik lag in de tuin voor ongeveer vijftien minuten voordat het me eindelijk lukte om om te rollen en op te staan. De mogelijkheid om te rollen kwam langzaamaan terug, maar ik voelde geen pijn. Ik ging mijn huis binnen, herinnerde me dat ik was aangevallen, en besloot te controleren of ik een blauw oog zou krijgen van de klappen die ik had ontvangen.

Toen ik m’n gezicht waste in de wasbak, zag ik bij het opstaan sterretjes. Ook zag ik dat m’n shirt tot halverwege gescheurd was en ik had een duidelijke opdruk van de tennisschoen van de aanvaller op m’n voorhoofd en gezicht staan. Hij had ook op m’n buik en borst ingebeukt, die zagen er rood en geschaafd uit. Na een aantal minuten kwam er gehaast een auto m’n oprit oprijden. De zwager van de aanvaller, ook wel een goede vriend van mij, rende op mijn huis af. Ik liet hem binnen en hij keek naar me en zei: ‘we gaan naar het ziekenhuis’.

Op weg naar het ziekenhuis zei m’n vriend dat zijn dronken zwager naar hem toe was gekomen en had toegegeven dat hij mij had vermoord. In het ziekenhuis liep ik de crisis ruimte in en vroeg of ze naar m’n rug wilden kijken. Ik vertelde hen dat ik van een ladder was gevallen. Ze maakten röntgenfoto’s van m’n wervelkolom en zagen dat de tweede wervel (T2) in m’n nek op drie plekken was gebroken. Nog steeds deed het niet pijn toen ik daar op de röntgentafel lag te wachten op een speciale nekband. Vier dagen later, de T2 en T3 werden samengesmolten doordat er een stukje ribbot uit m’n rug was gehaald. Ik herstelde in zes maanden in een SOMY hoofdsteun en alles is goedgekomen. Mijn ruggenwervels had ik gekneusd waardoor er een tijdelijke verlamming was opgetreden en ik heb veel geluk gehad dat ik nog kan lopen.

Zelfs na bijna zestien jaar ben ik deze ‘ervaring’ nog niet vergeten. Het heeft me eigenlijk veel geruststelling geboden omtrent sterven en wat ons na de dood wacht. Dit heb ik gedeeld met veel familieleden en vrienden en kon gelukkig bij een aantal geliefden zijn in de laatste twee jaar van hun leven. Ik heb hen allemaal aangemoedigd om naar het licht te kijken en niet bang te zijn om er naartoe te gaan. Ik ben gerustgesteld te weten dat ik op een dag bij hen zal zijn. Ik heb een chronische obstructieve longziekte en zit 24/7 aan de beademing, maar ik ben allerminst bang om te sterven.

Achtergrondinformatie:

Geslacht: Man

Datum BDE: 9/5/1985

Was er een levensbedreigende gebeurtenis op het moment van de ervaring? Ja Criminele aanval. Gebroken nek (T2 wervel) van het vallen terwijl ik een aanvaller in mijn tuin probeerde af te weren.

BDE elementen :

Hoe schat je de inhoud in van je ervaring? positief

Kan drugs of medicatie de ervaring beïnvloed hebben? Nee

Leek de ervaring op één of ander manier op een droom? Niet echt, het leek zo echt als wat dan ook.

Voelde je je afgescheiden van je lichaam? Op welk moment tijdens je ervaring was je op je hoogste peil van bewustzijn en alertheid? Ik voelde me volledig bij bewustzijn en erg alert.

Leek het alsof de tijd sneller of trager ging? Alles leek ineens te gebeuren; of tijd leek te stoppen of verloor alle betekenis . De tijd leek wel stil te staan, maar ik denk dat dat slechts enkele minuten duurde.

Vergelijk je gehoor tijdens de ervaring tegenover je alledaags gehoor die je had net vóór het moment van de ervaring. Het geluid van de wind toen ik steeds sneller naar het licht toe ging.

Ben je in of door een tunnel gegaan? Ja Te vergelijken met een tunnel.

Was jij je bewust van of ben je overleden (of levende) wezens tegengekomen? Ja Ik zag andere wezens (engelen?), maar kon ze niet goed genoeg zien om ze in detail te kunnen omschrijven. Ze waren ongeveer zo groot als mensen maar omgeven door licht waardoor ik ze niet goed kon zien.

Heb je een onaards licht gezien? Ja Het licht is het eerst dat ik zag in alle duisternis. En wat voor een licht!

Leek het alsof je een andere, onaardse wereld binnendrong? Een duidelijk mystiek of onaards gebied

Welke emoties voelde je tijdens de ervaring? Euphorie!! Nooit voelde ik me beter!! Alles was vredig!! Er was niets dat niet perfect was!!!

Leek je opeens alles te verstaan? Alles over het universum. Dat God wel bestaat en ik denk dat God het licht was dat ik zag en waarin ik stond.

Heb je beelden gezien uit je verleden? Wat ik leerde bevestigde mijn geloof over het hiernamaals, maar nu weet ik zeker dat de hemel bestaat en op ons wacht.

Waren er beelden uit de toekomst? Nee

Kwam je aan een obstakel of een fysieke structuur die je tegenhield? Ja Als ik niet besloten had om terug te gaan, dan weet ik zeker dat ik samen met die anderen (engelen) die trap op was gelopen.

Kwam je aan een grens of een punt waar je niet meer kon terugkeren? De keuze was aan mij of ik zou blijven of terug zou gaan. Ik weet niet zeker of ik hierom hardop werd gevraagd of dat ik het gewoon heel sterk voelde. Toen ik mijn beslissing nam keerde ik onmiddellijk terug.

God, Spiritueel en Religie:

Wat was je godsdienst vóór je ervaring? Onduidelijk

Welke godsdienst beoefen je nu? Matig

Veranderden je waarden en overtuigingen door de ervaring? Ja Niet echt een verandering, maar een bevestiging. Ik had het gevoel dat ik dit met iedereen moest delen.

In verband met onze levens op Aarde niet gerelateerd aan godsdienst:

Veranderingen in je leven na je BDE: Ongeveer hetzelfde gebleven.

Wat is er veranderd in je leven na je ervaring? Ik kijk ernaar uit om terug te gaan. De dood is niet zo erg als ik dacht dat het zou zijn.

Zijn je relaties specifiek veranderd door je ervaring? Ik deel dit met zij die geïnteresseerd zijn. Het heeft mijn relaties met familie en vrienden niet veranderd. Ik heb nog steeds hetzelfde geloof als ik altijd al had.

Na de BDE:

Was de ervaring moeilijk te verwoorden? Nee

Heb je helderziende, ongewone of andere speciale gaven gekregen na je ervaring die je niet had vóór je ervaring? Nee

Is er één of zijn er verschillende delen van je ervaring die meer betekenis heeft/hebben voor jou? Best – hoe perfect ik me mentaal, fysiek en emotioneel voelde. Minst – bang in het egin omdat ik niet wist wat er gebeurde of waar ik heen ging.

Heb je ooit deze ervaring gedeeld met anderen? Ja Mensen op hun sterfbed voelen zich op hun gemak gesteld wanneer ik mijn ervaring met hen deel.

Heeft er ooits iets in je leven je hetzelfde gevoel gegeven als jouw ervaring? Nee

Is er nog iets dat je wil toevoegen over je ervaring? Eerder twijfelde ik aan BDEs, maar nu weet ook ik beter.

Zijn er andere vragen die we kunnen stellen om jouw ervaring beter te begrijpen? Nee. Bedankt voor de mogelijkheid om mijn ervaring te delen.