Beschrijving Ervaring:

Een paar dagen voor kerst liep ik met mijn moeder in Wal-mart. Ik begon wat vreemde gevoelens te krijgen; mijn lippen waren opgezwollen, mijn voeten begonnen te tintelen, mijn handen begonnen op te zwellen en ik herkende het als een allergische reactie omdat ik als kind astma had en andere allergieproblemen.

Ik zei tegen mijn moeder dat ze naar de apotheek moest gaan om allergiemedicate te kopen, ik geloof dat ik om Benadryl vroeg denkend dat dat mijn symptonen zou verlichten en vertelde haar dat ik naar de auto ging om te proberen om te ontspannen.

Toen ik bij de auto kwam, ging ik zitten en begon me steeds ongemakkelijker te voelen.

Mijn moeder besefte zeker niet de ernst van de situatie en het was druk in de winkel vanwege de mensen die kerstinkopen op het laatste moment deden. Ik wist niet hoe lang het duurde voordat ze bij de auto kwam maar ik schat zo’n vijfteen tot twentig minuten. Gedurende deze tijd werd ik steeds zieker en ik wist niet zeker wat er met mij aan de hand was, behalve dat ik me realiseerde dat het een allergische reactie was. Na verloop van tijd kreeg ik het overweldigende gevoel dat ik op het punt van sterven stond. Ik werd erg bang en begon te proberen om me te ontspannen want ik lost het vermogen om adem te halen. Ik begon te worstelen en aan mijn kleren te rukken vanwege het brandende en het jeukende gevoel van mijn huid. Eindelijk kwam mijn moeder en toen ze de deur opende, had ik maar een klein beetje ruimte in mijn luchtweg over om te ademen. Met moeite zei ik het woord ‘ziekenwagen’. Toen viel ik om in de autostoel. Ik herinner me dat ik me ervan bewust was dat mensen zich rond de auto verzamelden. Mijn hoofd lag op de passagierskant van de voorstoel.

De deur openede en een Vrouw begon me mond op mond te geven. Een Man trok haar weg. Op dat moment had ik nog steeds moeite om adem te halen en ik was bang, maar fysiek vocht ik niet meer.

Opeens gebeurde er iets met mij. Ik voelde alsof ik zweefde. Ik zag geen licht, of enige entiteiten, of mensen die gestorven waren. Ik voelde alleen deze golf van warmte me omhullen. Het enige dat ik het metaforisch mee kan vergelijken is hoe het moet voelen om in de baarmoeder te zijn voordat je wordt geboren. Het was alsof ik in een vloeibare bubbel dreef. Ik had het gevoel van vredigheid dat ik niet kan beschrijven. Ik zou het voor je beschrijven als ik het juiste adjectief zou kunnen vinden, maar er zijn geen woorden voor, tenminste niet dat ik mee bekend ben. Het was als perfecte vrede. Ik voelde GEEN pijn, en geen strijd meer.

De ziekenwagen kwam aan en ik herinner me dat ik naar de ziekenwagenploeg keek toen ze me op de brancard legde alsof ik buiten mijn lichaam stond. Ik was niet bang, maar gewoon meer verbaasd. Tegelijkertijd, was ik zo in beslag genomen door het gevoel van vrede dat ik niet alles opnam wat ik observeerde. Het was een soort tweeledige gebeurtenis waarbij ik ernaar keek denkend dat het heel interessant was, en toen realiseerde me ik dat ik niet dood zou gaan omdat ik min of meer intuïtief wist (denk ik) dat hulp op tijd was gekomen en ze zouden mijn leven redden. Het meest bijzondere dat ik met je kan delen is het gevoel dat ik had. Het was een gevoel van enorme sereniteit en vrede. Ik ben het nooit vergeten en ik heb me vaak afgevraagd of dit het begin van een BDE was. Het was donker, geen lichten – maar het zo geruststellend en warm.

Ik herinner me dat ik op een bepaald moment in de ziekenwagen weer terug in mijn lichaam was – en enigszins bewust van het werk dat ze deden om mijn leven te redden.

Vele uren later, toen ik het ziekenhuis verliet, herkende ik de ziekenwagenploeg die aan mij hadden gewerkt. Ze waren daar, misschien hadden ze een andere patiënt binnengebracht. Ik bedankte hen voor hun hulp. Ik herinner me dat ze een stomverbaasd blik op hun gezicht hadden en ik realiseerde me pas later dat ze niet fysiek kon herkennen omdat ik niet bij bewustzijn was. Ik redeneerde dat ik misschien hun stemmen herkende want ik herinner me dat ik ze in de ziekenwagen hoorde praten, maar het was een specifieker gevoel dan dat – alsof ik hun gezichten herkende.

Achtergrondinformatie:

Geslacht: Vrouw

Datum BDE: December 23, 1995

Was er een levensbedreigende gebeurtenis op het moment van de ervaring? Ja. Anafylactische shock door allergie voor PCN

BDE elementen:

Hoe schat je de inhoud in van je ervaring? Positief.

Kan drugs of medicatie de ervaring beïnvloed hebben? Onzeker. Allergische reactie op een medicijn die een bijna doodervaring veroorzaakte.

Leek de ervaring op één of ander manier op een droom? Nee – het was niet als een droom. Het was anders vanwege het gevoel van rust.

Voelde je je afgescheiden van je lichaam? Ja, ik kan mijn vorm niet beschrijven. Het was alsof ik wat vormloos was en toch bestond ik los van mijn lichaam. Een gevoel van gewichteloosheid en toch was het zo echt. Is moeilijk uit te leggen.

Op welk moment tijdens je ervaring was je op je hoogste peil van bewustzijn en alertheid? Bewusteloos en dan half bewusteloos.

Leek het alsof de tijd sneller of trager ging? Alles leek ineens te gebeuren; of tijd leek te stoppen of verloor alle betekenis Dat is moeilijk te beantwoorden, maar ik wil ja zeggen. Veranderde ruimte – als een andere plaats.

Vergelijk je gehoor tijdens de ervaring tegenover je alledaags gehoor die je had net vóór het moment van de ervaring. Nee.

Leek jij je bewust te zijn van zaken die elders gebeurden, zoals een buitenzintuiglijke waarneming? Ik zag de ziekenwagenmedewerkers die me hielpen. Omdat ik ze later herkende..

Was jij je bewust van of ben je overleden (of levende) wezens tegengekomen? Nee.

Heb je een onaards licht gezien? Nee.

Leek het alsof je een andere, onaardse wereld binnendrong? Nee.

Leek je opeens alles te verstaan? Alles over het universum Ik kwam weg met het gevoel, wauw, er is iets na de dood.

Waren er beelden uit de toekomst? Nee.

Kwam je aan een obstakel of een fysieke structuur die je tegenhield? Nee.

Kwam je aan een grens of een punt waar je niet meer kon terugkeren? Ik kwam aan een barriere waar ik geen toegang kreeg om verder te gaan; ik werd teruggezonden tegen mijn zin.

God, Spiritueel en Religie:

Wat was je godsdienst vóór je ervaring? Onduidelijk. Geloof in God. Christen.

Veranderden je waarden en overtuigingen door de ervaring? Ja. Zeker meer vertrouwen dat de dood niets is om bang voor te zijn.

Leek het alsof je een mystiek wezen of aanwezigheid ontmoette? Of een stem hoorde die je niet kon identificeren? Ik zag duidelijk een wezen of ik hoorde duidelijk een stem van mystieke of onaardse origine.

In verband met onze levens op Aarde niet gerelateerd aan godsdienst:

Veranderingen in je leven na je BDE: Ongeveer hetzelfde gebleven.

Wat is er veranderd in je leven na je ervaring? Mijn spiritualiteit is meer afgestemd geworden.

Zijn je relaties specifiek veranderd door je ervaring? Het heeft mijn begrip beinvloed dat liefde en vergeving het enige zijn dat er echt toe doet, het deed me op zoek gaan naar een meer spiritueel leven.

Na de BDE:

Was de ervaring moeilijk te verwoorden? Ja, vooral het gevoel dat ik had.

Heb je helderziende, ongewone of andere speciale gaven gekregen na je ervaring die je niet had vóór je ervaring? Nee.

Is er één of zijn er verschillende delen van je ervaring die meer betekenis heeft/hebben voor jou? Het fysieke ongemak was het ergste. Het beste was om weg to komen met het gevoel dat de dood niet gevreesd hoeft te worden.

Heb je ooit deze ervaring gedeeld met anderen? Ja, ik heb de ervaring af en toe gedeeld. Ik weet niet of ze er door geraakt waren.

Heeft er ooit iets in je leven je hetzelfde gevoel gegeven als jouw ervaring? Nee.

Is er nog iets dat je wil toevoegen over je ervaring? Ja, Ik neig naar het wetenschappelijke – atijd een scepticus – vanwege mijn opleiding en mijn kennis dat veel variabelen gebeurtenissen en ervaringen kunnen beïnvloeden. Ik geloof niet dat dit een funktie van mijn hersenen was om de dood gemakkelijker te maken. In mijn gedachten klopt dat gewoon niet.

Zijn er andere vragen die we kunnen stellen om jouw ervaring beter te begrijpen? Blij dat je wetenschappelijk onderzoek naar dit onderwerp doet. Was blij om mijn ervaring bij te dragen.