Beschrijving Ervaring:

Hallo, mijn naam is Maria

Ik was met mijn ex-Man op vakantie in mijn geboorteland Bulgarije. Ik wist niet dat ik zwanger was (ongeveer twee tot drie maanden) en de hele dag had ik een grote koffer moeten sjouwen in de zomerzon van Bulgarije, vijfendertig tot veertig graden Celsius. We dronken 's avonds wat alcohol, omdat we op bezoek waren bij een collega uit Bulgarije en daar de nacht doorbrachten. 's Nachts kreeg ik vreselijke diarree en bloedingen. Het hele toilet zat vol met bloed. Uiteindelijk moest ik op de bank gaan liggen omdat het bloed als een vloed tussen mijn benen spoot en ik niet meer overeind kon komen. De Man van mijn collega bracht me naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis.

Daar besloten de artsen dat ik een miskraam had gehad en dat ik, zoals gebruikelijk is in dit soort gevallen, een baarmoederreiniging moest laten doen door een deskundige. Ik werd opgenomen en had tot de operatie geen toestemming om te eten of te drinken. De volgende dag zou ik geopereerd worden, maar de kamer zat vol met vrouwen die voorrang kregen omdat ze bekend waren met de doktoren, en ik bleef daar nog een dag en nog een dag... Ik moest drie dagen wachten in totaal, maar had nog steeds geen toestemming om te eten of te drinken. Hoe dan ook, het was al snel mijn beurt. Ik werd ook niet gewogen en liep de operatiekamer binnen, waar vrouwen op lopende band werden geopereerd; ze hadden de kamer voor mij nauwelijks opgeruimd, want overal hing de geur van bloed.

En toch dacht ik: eindelijk is dit zal snel over zijn, en ik had geen idee wat mij te wachten stond.

Ik werd op bed gelegd en de anesthesist gaf mij een flinke injectie met het verdovingsmiddel. Ik kon alleen maar hulpeloos toekijken dat de dosering tweemaal de gebruikelijke hoeveelheid leek te zijn (wat ik redelijk vond). De procedure verliep snel. Niemand vroeg mij naar mijn gewicht of iets anders. Ik kreeg de injectie en het was precies alsof ik wat zuur in mij had gekregen - het was als een brand die alles op zijn pad doodde. Mijn lichaam leek dood te worden vergast. Ik voelde dat ik begon te stikken: 'Ik ga dood.' Ik ga dood. Ik sta in brand.' Ik weet nog dat ik mijn keel vastklemde.

Toen werd ik zo boos en teleurgesteld op mezelf, maar ik kon nog steeds denken en voelen dat ik dacht, en ik kon zelfs mijn gedachten de hele tijd horen, soms heel sterk in mijn hoofd weergalmen: 'Waarom ben ik hierheen gekomen om mijn lichaam aan die idioten te geven! Ik ben helemaal gek! Hoe kon ik naar deze vreselijke plek komen en mijn lichaam aan hen overgeven!?' Ik was blijkbaar te streng voor mezelf en te teleurgesteld over mijn onverantwoordelijkheid.

Ik had mijn vertrouwen aan het verkeerde soort artsen gegeven en was heel erg boos op mezelf omdat ik zo goedgelovig was.

Toen leek het alsof ik in een kubistisch schilderij/kunstwerk zat. Ik werd ‘een driehoek’ en had moeite met de scherpe hoeken van de andere driehoeken. (Later hoorde ik dat de artsen me aan het einde van de procedure sloegen om me wakker te maken - ik werd vaak in mijn gezicht geslagen. Maar dit was nog in het begin van de ervaring.)

Ik begreep er niets van, maar ik was hulpeloos. Het was net als tijdens de zwangerschap (later in mijn leven). Het enige wat ik kon doen was het laten gebeuren. Je had geen keuze.

Mijn teleurstelling over het feit dat ik mijn lichaam aan de idioten in het ziekenhuis had overgelaten, verdween en ik begon mijn nieuwe toestand te onderzoeken. Ik besefte dat ik niet 'dood' was. Ik had alleen mijn bewustzijnsstaat veranderd. Ik 'bestond' nog steeds! En ik begreep er niets van! Hoe is dit mogelijk?! Ik heb geen lichaam, maar ik 'leef'... Wat is er dan nog van mij over?

Ik was inmiddels behoorlijk geschokt over hoe snel dit allemaal over me heen kwam in de operatiekamer, dus ik dacht er niet aan om naar mezelf te kijken om de overblijfselen van mijn wezen verder te onderzoeken. Ik begon mezelf net vertrouwd te maken met mijn nieuwe toestand in de zin dat ik begreep dat ik 'slechts een stem' was - dit was voor mij duidelijk! En wat was die stem ‘HOOG’! Het soort 'ECHOED' - zo'n 'KRACHT'.

Het was zeker vreemd om geen lichaam meer te hebben en alleen je stemmetje nog over te hebben. Om getransformeerd te worden tot ‘een stem’ in heel je wezen. (De vrouwen uit mijn kamer vertelden me later dat ik alle zwangere dames op de afdeling bang had gemaakt omdat ik de hele procedure door zo hard had geschreeuwd. Maar in het begin hoorde ik een beetje 'glimpjes' ' hiervan, maar later tijdens deze fase zakte ik een beetje in mezelf weg en alle herinneringen uit de kamer 'vervaagden'.)

Het was vreemd om niet te leven, maar toch als stem te bestaan. Het was schokkend, deinend. Ik heb een sterke band met mijn lieve, zelfopofferende, warme Bulgaarse moeder, die de beste moeder van de hele wereld is. Maar vreemd genoeg dacht ik er niet over na om haar achter te laten, of mijn vader, of mijn Man, of mijn aardse leven. Geen spoor van spijt. Het was gewoon een hele opgave om de omstandigheden zo dramatisch te veranderen en mezelf in mijn nieuwe rol te bevinden als lichaamloos wezen, als pure 'stem'. En niets meer.

In deze halve fase had ik zeker gerouwd om mijn lichaam. Maar geen glimpen, geen films, geen herinneringen aan mijn aardse leven, niets dat ik heb gemist of zelfs maar aan heb gedacht.

Toen kwam het licht. Ik werd recht in het midden van de zon gegooid. Recht in het midden van het warmste, mooiste, meest gastvrije licht, waar ik meteen voelde: 'hier voel ik me goed'. Ik werd als een gigantische magneet aangetrokken door de oceaan van licht en verdronk in licht. Ik weet het niet zeker, maar ik heb misschien psalmen horen zingen. Het was alsof het licht op de een of andere manier aan het 'zingen' was. Maar niet echt. Het was niet geluid. Het zou telepathisch kunnen zijn geweest. Mijn ziel zou in contact kunnen zijn gekomen met de zielsmuziek van het licht. Het was licht en het was tegelijkertijd liefde. Er zat verborgen en gecodeerde hemelse muziek in het geheel. Het was Niet belangrijk. Het belangrijkste was dat ik me hier welkom en geliefd voelde. Ik kwam 'Thuis'. De intensiteit is zo onbeschrijfelijk in woorden, dat ik de ervaring op geen enkele manier kan overbrengen aan iemand die dit zelf niet heeft meegemaakt. Niets op aarde is vergelijkbaar. Alles op aarde vervaagt vergeleken met de kracht van deze ervaring.

Toen dacht ik zo: 'Het is hier niet zo erg. Ik wil niet terug naar de aarde. Nee. Nooit meer, daarginds! Nooit meer, terug naar de aarde! En waarom zou ik terug naar de aarde gaan (merk op dat ik in termen van 'naar beneden' dacht). Daar op aarde is alles zo materialistisch, alles moet heen en weer worden gesleept, naar rechts en naar links worden geschoven, je moet hard vechten voor resultaat; veel werk voor niets. Hier kon ik bewegen zoals ik wilde - WAAR ik wilde. Hier is het niet zo erg. Ik wil absoluut niet terug naar de aarde.' En terwijl ik genoot van mijn nieuwe toestand van totale Vrijheid en totale Liefde, werd ik naar beneden getrokken, alsof door een lijn, een lift, een zwaartekracht of 'een kracht' - iets dat mij terug naar mijn lichaam trok.

Mijn fysieke ogen gingen op een vreemde manier open. Mijn gezichtsveld begon de kamer vanaf de bovenkant naar beneden bloot te leggen. Dus het eerste wat ik zag waren de machines boven de bedden van mijn huisgenoten en daarna hun hoofden en zichzelf die daar lagen, en als laatste de poten van de bedden. Het was alsof iemand mij terugzette met een lijn in mijn fysieke lichaam, zonder dat ik er ook maar enige invloed op kon uitoefenen. Ik werd weer in de 'pop' gestopt, zonder dat iemand mij vroeg of ik het wilde of niet. De vrouwen verzamelden zich rond mijn bed: 'Meisje, je hebt ons allemaal bang gemaakt met je geschreeuw. Het hele ziekenhuis is bang. Wat is er met je gebeurd?' Iedereen zag bleek. 'Niets! Ik was aan het verkennen,' hoorde ik mezelf zeggen. Ik antwoordde automatisch. 'Wat voor onderzoek heb je gedaan?' Ik hoorde ze ironisch vragen: ze dachten dat ik gek was. 'Verkenningen over God' - antwoordde ik kortaf en zag dat ze verbaasd waren. Ze begrepen dat ik niet gek ben, maar dat mijn intellect nog steeds intact is.

(In de kamer praktiseerde de vrouwen het ondervragen van vrouwen die nog onder de anesthesie waren en stelden hen intieme vragen over hun vriendjes en seks - en ik had misschien het woord 'domme ganzen' tegen ze kunnen zeggen, want dat doe ik niet. zoals dit soort ‘grappen’). Ze konden me niet voor de gek houden, ik was klaarwakker en de moeite niet waard! Toen werd ik alleen gelaten.

Ik kon niet wachten tot de verpleegster naar onze kamer kwam. 'Verpleegkundige! Wat heb je me gegeven dat zo verschrikkelijk was?' Ik vroeg naar de verdoving. Ik hoorde haar alle zes of zeven Latijnse namen voor het verdovingsmiddel met hun complexe woorden aframmelen. Toen verliet ze de kamer. Het duurde vier maanden om weer tot leven te komen. Ik verlangde ernaar terug ‘thuis’ te komen. Ik wilde niet verder leven. Zo geweldig was de ervaring. Mijn familieleden keken me wantrouwig aan - misschien was ze gek! Maar ik was alerter dan zij. Ik waardeerde nog steeds de voortzetting van het leven en was erg geschokt en bang door de hele zaak. Op het eerste mogelijke moment ging ik een kaars aansteken voor God in de tempel Hram-pammetnik 'Alexandör Nevski' - in het centrum van Sofia.

Op dat moment besefte ik voor het eerst dat de kerken de enige instellingen op aarde zijn die gelijk hebben.

De ervaring veranderde mijn kijk op God. Van atheïst en niet-gelovig zijn; Hongerig stortte ik mij op spirituele literatuur; begon de Krsna-tempel te bezoeken; Ik ben drie jaar vegetariër geweest en zal dat nu weer zijn. Ik las zoveel, dat mijn spieren atrofieerden (vandaag heb ik last van fibromyalgie en reuma). De wil om kennis op te doen was en is enorm sterk. Vandaag ben ik ervan overtuigd dat God bestaat. Ik droom profetische dromen. Mijn grootvader komt vaak bij mij op bezoek en straalt licht en energie uit; hij duikt op op moeilijke momenten en waarschuwt mij soms. We knuffelen in elke droom.

Iedereen zou een BDE moeten doorlopen om spiritueel en persoonlijk te groeien. Materiële en lichamelijke zaken worden onbelangrijk. Je kijkt door de zielen van mensen. Ik kreeg een onbeperkte kijk op het leven, wat soms beangstigend kan zijn: je denkt op zeer grote schaal en mondiaal en ziet de verbanden duidelijker. Geld, carrière, intriges, sexappeal - dit alles is helemaal Niet belangrijk in mijn leven, zoals vóór de ervaring. Het enige waar ik naar streef is vegetarisme en de bevrijding van dieren uit de concentratiekampen.

In mijn geval ben ik dankbaar dat ik goed karma had en naar het Licht werd gestuurd, ondanks het feit dat ik toen geen engel was. En toch was God barmhartig genoeg om mij hem te laten verkennen.

Wat de rest betreft, ik ben dankbaar dat ik helemaal geen Wezen heb ontmoet! Wezens zouden mij bang hebben gemaakt. Ik ben dankbaar dat grootvader zo nu en dan in dromen opduikt, dat we contact houden en dat God een aantal van mijn gebeden verhoort voordat ik ga slapen als ik twijfel. Ik ben er zeker van dat ik mijn relatie met God kan uitbreiden als ik fysiek de kans en de tijd heb om te doen wat ik graag zou willen doen.

Ik ben helemaal niet dom of naïef, maar gewoon een persoon die leergierig is en die nu behoorlijk belezen is, na al het zoeken en na deze verbijsterende ervaring, die met niets in dit leven te vergelijken is.

Bedankt dat ik mijn hart bij u mocht uitstorten!

Achtergrondinformatie:

Geslacht: Vrouw

Datum BDE: 1989

Was er een levensbedreigende gebeurtenis op het moment van de ervaring? Ja. Miskraam. dilatatie en curettage – operatie onder volle verdoving. Ik weet het niet zeker, omdat de dokters me niet bang wilden maken en me niets vertelden over wat er werkelijk was gebeurd. Lang geleden was ik van plan hen te bezoeken en in hun archieven te zoeken of het personeel te bezoeken om zoveel mogelijk te weten te komen over wat er werkelijk is gebeurd.

BDE elementen :

Hoe schat je de inhoud in van je ervaring? Positief.

Kan drugs of medicatie de ervaring beïnvloed hebben? Ja. Een grote hoeveelheid verdoving. Mogelijk een ouderwets soort verdovingsmiddel, dat het lichaam 'verbrandde'. Mijn gevoel was dat het veel te sterk was en dat het mij lichamelijk doodde.

Leek de ervaring op één of ander manier op een droom? NEE! ABSOLUUT NIET!!! KLARER DAN KLAAR WAKKER! Ik ben nog nooit zo alert geweest op aarde!!

Voelde je je afgescheiden van je lichaam? Ja. Ik heb er nooit aan gedacht om op mezelf neer te kijken of de richting te veranderen waarin ik keek, omdat ik een beetje werd gestuurd door deze onzichtbare kracht die de hele show leidde en me leidde waar hij wilde. Ik wist alleen dat ik 'een stem' was.

Op welk moment tijdens je ervaring was je op je hoogste peil van bewustzijn en alertheid? Ik ben in mijn wakkere, aardse leven nog nooit zo alert geweest als daar. ;)

Leek het alsof de tijd sneller of trager ging? Alles leek ineens te gebeuren; of tijd leek te stoppen of verloor alle betekenis. Dit was het meest schokkend: dat ik niet wist of ik twee seconden, twee uur of vijf uur aan de andere kant was geweest. Het tijdsperspectief was volkomen onbelangrijk. Het was daar gewoon Niet belangrijk!

Vergelijk je gehoor tijdens de ervaring tegenover je alledaags gehoor die je had net vóór het moment van de ervaring. Soms (ik had het me kunnen verbeelden) hoorde ik een soort telepathische, magnetisch aansprekende muziek. Het Licht 'zong'. Maar Ik weet het niet zeker. Het gevoel kan worden ingebed in de ervaring zelf. De muziek en het licht zijn in zekere zin één en dezelfde omgeving.

Ben je in of door een tunnel gegaan? Nee.

Was je je bewust van of ben je overleden (of levende) wezens tegengekomen? Nee. Dank U God!!!

Heb je een onaards licht gezien? Ja. Het licht leek precies op het centrum van de zon. Beinsa Douno [een Bulgaarse heilige Man, opmerking van de vertaler], en de oude Slavische mythologie zeggen dat zielen naar de zon worden getrokken. Het kan zijn dat deze lichtenergiebronnen – de sterren – de bakovens van het heelal zijn. Niet alleen voor alle elementen van het chemische systeem, maar ook voor de materiële belichaming. Het kan zijn dat het stations zijn die zielen verder de ruimte in sturen. Volgens MIJ bevindt de hemel zich niet in een andere dimensie. Ik denk dat we naar de dichtstbijzijnde ster worden getrokken en dan verder gaan naar een andere, of dezelfde planeet, of een andere plaats.

Leek het alsof je een andere, onaardse wereld binnendrong? Nee.

Leek je opeens alles te verstaan? Alles over het universum. Over GOD! Voor de eerste keer doet een atheïst die nooit religie heeft gestudeerd aan de Real-Socialistische Bulgaarse School, haar eigen verkenningen rechtstreeks op het veld van God Zelf!!! IS DIT geen kennis??? Een materialist wordt een spirituele zoeker? Gaat deze kennis niet over universele betekenis??? Dit was de belangrijkste transformatie van mijn leven!!

Waren er beelden uit de toekomst? Nee.

Kwam je aan een obstakel of een fysieke structuur die je tegenhield? Onduidelijk. Ik weet niet wat je bedoelt? Er zijn geen duidelijke grenzen in de ruimte!!! De grens is waar je worstelt met de teleurstelling van het achterlaten van je fijne, aardse stoffelijke lichaam. Dan zijn er helemaal geen grenzen!

Kwam je aan een grens of een punt waar je niet meer kon terugkeren? Ik kwam aan een barriere waar ik geen toegang kreeg om verder te gaan; ik werd teruggezonden tegen mijn zin. Ik kwam aan een barrière waar ik geen toegang kreeg om verder te gaan; ik werd teruggezonden tegen mijn zin. De beslissingen komen niet van jezelf, maar worden genomen door de Hogere Macht. Wij zijn slechts marionetten in de handen van de Macht!!! Je hebt daar geen eigen wil om omhoog of omlaag te sturen! Ik wilde niet naar de aarde, maar werd zonder verdere uitleg door iemand naar beneden getrokken!

God, Spiritueel en Religie:

Wat was je godsdienst vóór je ervaring? Onduidelijk. Ateist totdat ik kontakt met GOD maakte.

Welke godsdienst beoefen je nu? Conservatief/fundamentalistisch. Omdat ik niet in God geloofde, veranderde ik op het BDE moment. Vandaag GELOOF IK in GOD!

Veranderden je waarden en overtuigingen door de ervaring? Ja. Wat ik hierboven beschreef. Ik kan hieraan toevoegen dat ik in alle religies het essentiële zoek en niet het gevoel heb dat er maar één gelijk heeft. Het respect voor dieren en de desinteresse in de materie van het hindoeïsme passen bij mij. De magnetische aantrekkingskracht van de Liefde van Krishna past bij mij. De overweging van Petör Dönnov voor alle systemen in het universum, zijn respect voor de Slavische ziel en haar superieure volwassenheid (die de Slaven het Westen liefde, broederschap en mededogen en muzikaliteit gaan leren, aangezien ze door de geschiedenis heen veel hebben geleden) in het Watermantijdperk is de Nieuwe Waarheid in mijn leven. Beinsa Douno en Vanga zijn opmerkelijke geesten - twee heilige mannen die Bulgarije naar de hele wereld gaat exporteren.

Leek het alsof je een mystiek wezen of aanwezigheid ontmoette? Of een stem hoorde die je niet kon identificeren? Ik zag duidelijk een wezen of ik hoorde duidelijk een stem van mystieke of onaardse origine.

In verband met onze levens op Aarde niet gerelateerd aan godsdienst:

Veranderingen in je leven na je BDE: Vermeerderd.

Wat is er veranderd in je leven na je ervaring? Ik ben veranderd van een ongelovige en materialist, carrièrepersoon, naar spiritueel, gelovige, heb contacten met de doden en hecht niet zoveel belang aan hoe ik hier op aarde leef. Dierenrechten en de rechten van de zwakken en armen zijn voor mij het allerbelangrijkste. Ik vecht voor de zwaksten!

Zijn je relaties specifiek veranderd door je ervaring? Relaties? - Ik maak me meer zorgen om mijn overleden familieleden dan voorheen. Ik probeer met hen in contact te komen. Dagelijks leven? - Het maakt niet uit welke vooroordelen Bulgaren hebben over Zweden. Het maakt niet uit welke vooroordelen Zweden hebben over Oost-Europeanen. Geef niets om conventies over carrière of de 'Rich and Famous' waar mensen offers aan brengen. Religieuze praktijken? - Alles waar kennis is en waar mijn BDE of reïncarnatie past, is belangrijk en ik verwelkom het allemaal. Het is stom dat religies onderling strijden, aangezien ze toch allemaal op hetzelfde spoor zitten.

Na de BDE:

Was de ervaring moeilijk te verwoorden? Ja. De intensiteit. Niets werelds is te vergelijken met de pracht, pracht en kracht van het gevoel. Het schudde me wakker en zette mijn kleine ‘wereldje’ op zijn kop.

Heb je helderziende, ongewone of andere speciale gaven gekregen na je ervaring die je niet had vóór je ervaring? Ja. Profetische dromen die mij gedetailleerde informatie geven over wat er gaat gebeuren en mij vooraf waarschuwen. Ik ben niet mediaal in de wakende toestand, maar blijkbaar een 'slapende profeet' [Maria verwijst naar Edgar Cayce, die de 'Slapende Profeet' werd genoemd, opmerking van de vertaler]. O ja. Dat wilde ik vergeten. Tijdens een depressie een paar jaar geleden kwam ik via automatisch schrijven in contact met Kattenmensen van UFO's in de vorm van 'sigaren'. Ze zonden signalen voor ongeveer drie maanden lang (ik schreef zelfs op het werk, het krachtveld lag als een deken over me heen) beschrijvingen van hun expeditie en kosmische kaarten, signalen in de ruimte etc. uit. Dit resulteerde uiteindelijk in afschuw en ik stopte met het contact met hen, omdat het bleek dat ze contact hadden met nog vier mensen over de hele wereld in verschillende landen. Ik wilde daar niet mee bezig zijn, en op de duur zijn het prachtige schilderijen van planeten en het heelal geworden. Ik ben geïnteresseerd in Vanga [Bulgaarse heilige Man, opmerking van vertaler], Edgar Cayce en ik geloof in de profeet van de Balkan - de profetieën van Mitar Tarabic - die de profetieën van Nostradamus overtreffen - en ik lees er heel veel over. De geestelijke dorst wordt enorm. Ik ben veranderd van atheïst, ongelovige en materialist, een competitieve carrièrepersoon, in een spirituele zoeker, attent, vriendelijk voor dieren, zielsbewust, scherp van geest, doorziend van mensen - mondiaal en diep, wijs.

Is er één of zijn er verschillende delen van je ervaring die meer betekenis heeft/hebben voor jou? Het beste was het laatste gedeelte. Het ergste was het eerste gedeelte.

Heb je ooit deze ervaring gedeeld met anderen? Ja. People think that it's all about 'the last hallucinations of the brain before the light goes out for good' and about 'drugs'. Ik kan mensen die geen BDE hebben gehad niet beïnvloeden, omdat zij sceptisch zijn. Mensen geloven nergens in voordat ze het zelf hebben ervaren. Ik zou ook nergens in geloven voordat ik het zelf had meegemaakt. Dus ik begrijp hun scepsis. Maar ze hebben het MIS!!!

Heeft er ooit iets in je leven je hetzelfde gevoel gegeven als jouw ervaring? Nee.

Is er nog iets dat je wil toevoegen over je ervaring? Op dit moment niet.