Beschrijving Ervaring:

Ik was in het ziekenhuis voor acht tot tien uur voordat ze besloten om een verkennende procedure bij me uit te voeren om te zien wat de oorzaak was van alle pijn. Ik verloor het gevoel voor tijd en stelde dat pas weken later vast. De pijn was allesoverheersend. Ik herinner me nog dat ik in een gang buiten de operatie kamer op een brancard was. Ik kreunde van de pijn. Een korpschef kwam naar me toe en zei dat de pijn gauw zou moeten weggaan omdat ze me een pre-narcose gegeven hadden. Ik herinner me dat ik de operatiekamer werd binnengerold, de pijn werd minder. Er werd een masker op mijn gezicht geplaatste en ik hoorde dat ik diep moest inademen.

Het volgende dat ik wist, was dat ik buiten over een rivier was, maar voor een lichte verhoging van het land met een klein huisje aan de linker kant, en er was een Vrouw, donker lang haar (een beetje gekruld, schouderlengte), ongeveer mijn leeftijd, ze was erg blij om me te zien. Ik stond niet op de grond. Ze had haar handen aan beide kanten van mijn hoofd en kuste me een paar keer (niet seksueel, gewoon blij om me te zien). Ze omhelsde me. Ze sprak niet, maar vertelde me dat ze heel blij was om me weer te zien, dat ze wist dat ik me haar niet kon herinneren, maar dat was oké, want ze hield van me en ik zou het me herinneren als ik met haar meeging. Wat nog belangrijker was, ik moest een beslissing nemen – het was prima als ik terug wilde naar mijn leven en het zou prima zijn als ik met haar meeging. Het was mijn beslissing. Ik herinner me een gevoel van bijna overweldigende sereniteit, het was geweldig.

Ik merkte ook een oude Man op, wit haar, zwaar gebouwd met een neutrale uitdrukking op zijn gezicht. Hij wachtte op mijn beslissing. Hij was rechts van mij en een beetje naar beneden. Er was een houten deur achter hem en hij had een bos sleutels aan zijn riem. Hij keek me niet aan en communiceerde op geen enkele manier met me. Ik kreeg niet het gevoel of hij goed of slecht was, hij was gewoon geduldig aan het wachten. Ik wist ook dat als hij de deur zou openen, ik niet meer zou terugkeren. Ik kan me geen angst herinneren, maar ik wist dat hij tot stand zou brengen wat mijn beslissing ook zou zijn.

De plafondlamp was op dat moment nog steeds in mijn gezicht en ik wist dat ik nog steeds in de operatiekamer in het ziekenhuis was, maar ik was ook boven en buiten tegelijkertijd met deze twee mensen. Ik herinner me een gevoel van kalmte, een gevoel dat alles in orde was. Ik moest wel een beslissing nemen.

De Vrouw verzekerde me nog steeds dat ik gelukkig zou zijn en dat alles op zijn plaats zou vallen als ik met haar meeging, maar dat ze het ook zou begijpen als ik bleef. Ik herinner dat ik dacht dat ik nog niet klaar was. Dat er iets was dat ik nog moest doen. Wat dat was, wist ik niet, maar ik wist wel dat ik het nog niet afgemaakt had. Ik vertelde hen dat ik terug moest gaan. Ik draaide me om en voelde mezelf naar beneden geen – mijn beslissing was genomen. Het plafond licht werd steeds zwakker. Ik was blij dat het van mijn gezicht af was.

Ik herinner me dat ik terugging in mijn lichaam en zodra ik dat deed zat ik rechtop en een Vrouw legde een hand op mijn borst, duwde me neer en vertelde me dat ik moest neerliggen, de dokter was nog niet klaar. Ik zei oké en ging liggen. Ik hoorde de andere mensen in de kamer praten, maar ik kan me niet herinneren wat ze zeiden. Ik voelde dat er een masker over mijn mond en neus werd geplaatst. Ik wist ook dat het een verpleegster was en niet de donkerharige Vrouw. Ik wilde haar vertellen dat ik terugkwam, maar ik weet niet of ik dat deed of niet.

Achtergrondinformatie:

Geslacht: Man

Datum BDE: 25 April, 1975

Was er een levensbedreigende gebeurtenis op het moment van de ervaring? Ja, mijn dunne darm draaide 180 graden rond het weefsel dat het op zijn plaats houdt, mesenterium, een band van verkleving van een eerdere operatie, die de bloedtoevoer naar de rest van de darmen afsneed. Erg pijnlijk. Een kijkoperatie onthulde dat de dunne darm zwart was van het draaien – sneed de bloedtoevoer af die me doodde.

BDE elementen :

Hoe schat je de inhoud in van je ervaring? Positief

Kan drugs of medicatie de ervaring beïnvloed hebben? Nee. Ik was onder narcose maar geen andere medicijnen.

Leek de ervaring op één of ander manier op een droom? Nee.

Voelde je je afgescheiden van je lichaam? Ja Het zelfde.

Op welk moment tijdens je ervaring was je op je hoogste peil van bewustzijn en alertheid? Ik was net zo alert als ik nu ben.

Leek het alsof de tijd sneller of trager ging? Alles leek ineens te gebeuren; of tijd leek te stoppen of verloor alle betekenis. Tijd was er, maar op dit moment Niet belangrijk – ik kan het niet echt anders beschrijven dan te zeggen dat ik wist dat ik bij het plafond in de operatiekamer was en dat ik ook buiten bij een rivier was met twee mensen die ik niet kende.

Vergelijk je gehoor tijdens de ervaring tegenover je alledaags gehoor die je had net vóór het moment van de ervaring. Anders dan de hele ervaring, nee.

Was je je bewust van of ben je overleden (of levende) wezens tegengekomen? Ja. Er waren twee mensen, een Vrouw met donker haar die erg blij was om me te zien (zij kende mij, maar ik kende haar niet), en een oudere Man met wit haar die niet me me communiceerde, maar ik wist dat hij wachtte, geduldig, neutraal, voor mij om te besluiten om te blijven of niet.

Heb je een onaards licht gezien? Onduidelijk. Het was de plafondlamp vlak naast mijn gezicht, het scheen in mijn ogen.

Leek het alsof je een andere, onaardse wereld binnendrong? Een duidelijk mystiek of onaards gebied.

Leek je opeens alles te verstaan? Alles over het universum. Alles wat bestaat is met elkaar verbonden. De aarde is slechts een deel van een levend, levendig al het andere.

Waren er beelden uit de toekomst? Nee

Kwam je aan een obstakel of een fysieke structuur die je tegenhield? Ja. Ik stak niet over, maar deed het bijna wel. Ik weet ook dat als ik door de deur zou gaan, ik niet terug zou komen.

Kwam je aan een grens of een punt waar je niet meer kon terugkeren? Ik kwam aan een barriere waar ik geen toegang kreeg om verder te gaan; ik werd teruggezonden tegen mijn zin. Teruggaan lag helemaal aan mij. Ik kreeg de verzekering dat als ik bleef, alles goed zou zijn. Ik had die geruststelling niet nodig. Ik wist het. Ik weet niet hoe, maar ik wist het en voelde het.

God, Spiritueel en Religie:

Wat was je godsdienst vóór je ervaring? Onduidelijk.

Welke godsdienst beoefen je nu? Liberaal. Ik heb geen vertrouwen in geïnstitutionaliseerde religie.

Veranderden je waarden en overtuigingen door de ervaring? Ja. Maar ik kende ze echt van tevoren. Het deed me beseffen wat belangrijk was, niet te verwarren met de kost verdienen, ook al moet je nog steeds je rekeningen betalen.

Leek het alsof je een mystiek wezen of aanwezigheid ontmoette? Of een stem hoorde die je niet kon identificeren? Ik zag duidelijk een wezen of ik hoorde duidelijk een stem van mystieke of onaardse origine

In verband met onze levens op Aarde niet gerelateerd aan godsdienst:

Veranderingen in je leven na je BDE: Ongeveer hetzelfde gebleven.

Wat is er veranderd in je leven na je ervaring? Ik weet bijvoorbeeld wat belangrijk is in mijn leven, ik ben nog ver weg van financiële onafhankelijkheid, maar ik maak me geen zorgen om geld (ik betaal ook mijn rekeningen). Ik ben absoluut een beter, meer vergevingsgezind persoon tegenover anderen en ik maak me niet druk over de kleine dingen. Ik heb een open geest.

Zijn je relaties specifiek veranderd door je ervaring? Het heeft me meer over het leven nadenken dan ik anders zou hebben gedaan. Ik weet dat verantwoordelijkheid ten aanzien van anderen belangrijk is. Religie is de adem die je inademt, maar niet waar je voor bidt.

Na de BDE:

Was de ervaring moeilijk te verwoorden? Ja, je klinkt alsof je gek bent, dat je misschien aandacht zoekt of erger, eigenroem.

Heb je helderziende, ongewone of andere speciale gaven gekregen na je ervaring die je niet had vóór je ervaring? Nee.

Is er één of zijn er verschillende delen van je ervaring die meer betekenis heeft/hebben voor jou? Terugkeren naar mijn leven. Ik wist dat ik een doel had om terug te komen, maar ik wist ook dat ik een betere plek heb achter gelaten.

Heb je ooit deze ervaring gedeeld met anderen? Ja. Vier verschillende keren – beleefd luisteren, niet geloven. Om eerlijk te zijn ik weet niet wat ze echt over mijn evaring dachten.

Heeft er ooit iets in je leven je hetzelfde gevoel gegeven als jouw ervaring? Nee.

Zijn er andere vragen die we kunnen stellen om jouw ervaring beter te begrijpen? Ik heb u mijn achternaam, telefoonnummer, adres, of werkinformatie niet gegeven. Ik heb u wel mijn e-mail adres gegeven. Ik weet niet of ik mijn naam hierop wil hebben of hoe het vertellen van mijn ervaring mijn toekomst zal beïnvloeden. Ik was niet van plan om dit in te vullen.