Beschrijving Ervaring:

Laat eens kijken hoe ik dit ga doen. Oké, ik denk dat ik met die van januari 2004 zal beginnen.

Ik voelde me zo depressief en zo alleen. Ik was de afgelopen vier jaar verkracht door een Man die mijn ouders al vanaf mijn tiende vertrouwden om voor mij te zorgen. Ik wilde weg uit een leven waarvan ik voelde dat mij niet wilde hebben. Ik sliep met iedereen die mij maar wilde hebben, gebruikte drugs en vocht dag in dag uit met mijn ouders. Destijds had ik het gevoel dat mijn vader mij als een ding om te slaan in de buurt hield en dat het hem niet kon schelen wat er met mij gebeurde.

Dus op een avond nam ik een mes en mijn zusje (die toen nog maar drie maanden oud was) mijn kamer in en deed de deur op slot. Ik wilde haar als pion voor mezelf gebruiken. Het duurde niet lang voordat mijn vader en zijn vriend op de deur bonkten en zijn vriend de deur open trapte (In die tijd werd mijn vader overgeplaatst door zijn baan en we woonden bij een oude vriend van hem totdat we een huis kregen). Ik had tegen mijn vader gezegd dat als hij de kamer binnenkwam, ik het mes in mijn borst zou steken en zelfmoord zou plegen. Ik vertelde hem ook dat als hij me probeerde tegen te houden, ik mijn zusje zou vermoorden. Mijn vader en ik begonnen te vechten om het mes en terwijl we dat deden, kwamen de oudste zoons van zijn vriend de kamer binnen en probeerden mijn zus uit de kamer te halen. Ik pakte het mes van mijn vader en sneed er vervolgens een in zijn linkerarm. Vervolgens stak ik het mes vier keer in mijn rechterborst en zei tegen mijn vader dat hij me moest verlaten. Ik vertelde hem dat als hij de ambulance zou laten komen, ik het mes opnieuw in mijn borst zou steken.

Ik lag op de grond terwijl het bloed uit me stroomde en mijn moeder huilde om hulp van het ambulancepersoneel. Eén van de zonen van de vriend van mijn vader begon tegen me te praten en kalmeerde me genoeg om de paramedici aan me te laten werken en me naar het ziekenhuis te brengen. Toen ik in het ziekenhuis aankwam, werd ik geopereerd. Deze duurde acht uur en het zou bijna twee weken duren voordat ik uit de beademing werd gehaald. Ik weet niet zeker hoeveel dagen er zijn verstreken vanaf het moment dat ik werd opgenomen tot het moment dat ik mijn eerste BDE kreeg. Een paar dagen daarvoor hoorde ik mijn ouders tegen me praten. Ik kon ze ook heen en weer over mij horen schreeuwen. Ik weet dat mijn vader een DNR (niet reanimeren) bij zich had en dat mijn moeder deze niet wilde ondertekenen.

Ik weet niet hoeveel dagen er verstreken zijn voordat ik mijn BDE had. Op dat moment wist ik niet eens wat er gebeurde. Ik had enig inzicht in wat er van je zou kunnen worden als je overlijdt, maar ik heb het nooit als de waarheid beschouwd. Ik heb me er destijds eigenlijk nooit druk om gemaakt.

Het laatste dat ik me herinner, was dat mijn vader tegen mijn moeder schreeuwde dat ze de DNR moest ondertekenen, maar zij wilde het niet ondertekenen. Toen had ik het gevoel dat ik flauwviel en niet genoeg lucht had en dat mijn longen krap werden. Toen voelde ik mij licht en kon ik helemaal niets meer voelen. De kamer werd wazig en het enige dat ik wist was dat ik voelde wat de mensen om me heen voelden. Ik voelde wat mijn vader en moeder voelden. Mijn moeder voelde liefde en pijn, en mijn vader voelde zich gekwetst en boos. Toen hoorde ik ze opnieuw schreeuwen, maar zwakjes, en ik hoorde mijn vader zeggen: 'Nee, raak hem niet aan. Laat hem gaan, dat is wat hij wil. Hij probeert al een tijdje zelfmoord te plegen, laat hem nu gaan.' Toen schreeuwde mijn moeder terug: 'Doe wat je moet doen om hem te redden! Hij is ook mijn zoon en ik wil hem levend hebben! Mike, als hij sterft, ga ik weg en neem ik Kelli mee en zal ik mijn zoon alleen begraven!' en toen leek alles om mij heen weg te smelten.

Toen dacht ik dat ik uit bed was, want ik zag mijn ouders in de gang tegen elkaar schreeuwen, maar ik kon niet verstaan wat ze zeiden. Ik zag mijn dokter in de deuropening van een kamer staan en naar mijn ouders kijken. Ik liep de kamer weer in en zag mezelf, mijn lichaam, stervend op bed liggen. Toen was het laatste wat ik van mijn vader hoorde: 'Oké, red hem, ik wil mijn zoon.' Toen werd alles zwart.

Deze plaats was zwart als de nacht. Er was niemand in de buurt die mijn hulpvraag hoorde. Ik wist niet waar ik was. Ik wist niet of ik in een kamer of een gang was of zoiets. Het enige wat ik me herinner is dat er alleen maar duisternis was. Er was geen boven of beneden, er waren geen muren, niets, alleen maar duisternis. Ik had het gevoel dat ik ergens verdwaald was en de weg wilde vinden naar een andere plek dan waar ik was.

Toen zag ik een lichtflits. Een flits zo helder en vol kleur dat ik het gevoel had dat ik blind zou worden. Ik merkte dat het naar me toe kwam en sterker van kleur werd, maar het was niet verblindend. In plaats daarvan was het warm en vol liefde, zorgzaamheid en vergevingsgezindheid.

Naarmate het licht dichter bij mij kwam, zag ik overal regenboogkleuren naar voren komen en hoorde ik muziek. Het soort muziek dat je op aarde gewoon niet kunt horen. Het was alsof engelen zongen. Terwijl de kleuren langs me heen gingen, hoorde ik ze zeggen dat het goed met me zou gaan, dat ik thuis was. Alles zou mij nu verteld worden. Ze spraken door middel van mentale krachten en ik kon ze begrijpen en ik herinner me dat ik ze vertelde dat ik blij was thuis te zijn waar zoveel liefde leefde. Het soort liefde dat op aarde niet gevoeld kon worden. Toen ik vlak voor het licht stond, merkte ik dat er een gouden centrum was dat tegen mij sprak; opnieuw door mentale krachten, en vroeg of ik wist waar ik was. Ik vertelde dat ik dacht dat ik thuis was om te blijven. Toen ging het licht over mij heen en zag ik foto's van mijn leven. Ik zag mijn ouders. Het centrum van het licht vroeg me of ik iets van de foto's kon voelen. Ik zei dat ik intense liefde en pijn van mijn moeder kon voelen. Van mijn vader voelde ik intense liefde en dat hij erg gekwetst was door wat ik had gedaan.

Er werd mij gevraagd wat ik op dat moment wilde doen. Er werd mij verteld dat als ik nog een beetje meer dichterbij kwam, er geen terugkeer mogelijk zou zijn. Toen kreeg ik een huis te zien. Ik kon erin kijken en ik zag mijn vader zo verdrietig en depressief zonder dat er iemand om hem heen was. Mijn moeder was nergens te vinden. Er werd mij verteld dat het zo zou zijn; mijn vader zo zou blijven als ik bleef. Ik kreeg toen een heel groene heuvel te zien en daarbovenop zag ik mijn moeder huilen en ik kon haar pijnlijke pijn voelen. Er werd mij verteld dat ze zo zou zijn als ik bleef. Ik wist op dat moment niet wat ik wilde doen. Het enige wat ik weet is dat ik niet terug wilde komen, maar ik wilde mijn ouders niet zien zoals ze waren.

Het licht bewoog zich toen een stukje weg en zei dat een engel met mij wilde spreken. Ik hoorde dat het me vertelde dat ze Mandy's moeder was. (Mandy is de dochter van de vriend van mijn vader met wie we destijds samenwoonden. Haar moeder overleed in november 2003 aan de gevolgen van een auto-ongeluk). Ze zei dat het misschien het beste was dat ik terugging naar mijn ouders, omdat ze van mij hielden en het pijn deed om ze te zien als ik bleef. Ik kan me niet herinneren dat ik heb gezegd dat ik terug wilde komen, ik herinner me alleen dat mij werd verteld: oké, je hebt verklaard dat je terug wilt gaan, dus dat doe je.

Toen kreeg ik te horen dat ik mijn ogen moest sluiten en gewoon moest blijven luisteren naar de muziek en de engelen die zongen. Toen ik mijn ogen sloot, voelde ik een grote duw en ik lag op mijn rug en viel in een cirkel. Ik herinner me dat ik zwarte lichtvlekken in mijn hoofd zag passeren. Toen ik terugkwam in mijn lichaam, had ik het gevoel dat ik een trottoir had geraakt, net zoals iemand zou slaan als hij van het dak van een huis valt. Ik had zoveel pijn. Als ik een cijfer van 1 tot 10 zou moeten geven, zou ik het een 2000 geven.

Mijn ouders hadden het ziekenhuis verlaten toen ze te horen kregen dat ik was overleden. Ze hadden geen idee dat ik bij hen terugkwam. Het duurde een paar uur voordat ze teruggingen naar het ziekenhuis en me lieten weten dat ik nu weer deel uitmaakte van de levende wereld. Een paar weken nadat ik uit het ziekenhuis werd ontslagen, heeft een dronken chauffeur mijn moeder vermoord.

Mijn tweede poging leek veel op mijn eerste. Ik had een mes door mijn linkerborst gehaald en mezelf opgehangen. Destijds had ik het gevoel dat mijn vader niet om me gaf of van me hield, en dat hij beter af was zonder mij. Hij en de buurman vonden mij en sneden mij van het touw af. Mijn vader hield mij vast en begon te huilen. Ik werd met spoed naar het ziekenhuis gebracht en vervolgens naar de operatiekamer, waar mijn milt werd verwijderd. Toen ik werd geopereerd, kwam mijn moeder naar me toe en vertelde me dat mijn vader van me houdt en zoveel om me geeft. Ze speelde het terug en liet me voelen wat mijn vader voelde toen ze me van het touw afhakten. Ze liet me zelfs zien dat hij huilde in de wachtkamer en bad dat ik er doorheen zou komen. De tweede keer had ik geen andere keus dan terug te komen.

Toen ik voor de tweede keer in mijn lichaam terug kwam, bevond ik me in een kamer met een ventilatieopening en kon ik mijn vader een paar minuten zien en hij zei dat alles goed zou komen. Hij veegde het haar van mijn voorhoofd, gaf me een kus en zei dat we alles zouden oplossen.

Achtergrondinformatie:

Geslacht: Man

Datum BDE: 25-1-2004/13-7-2004

Was er een levensbedreigende gebeurtenis op het moment van de ervaring? Ja. Zelfmoordpoging. Allebei waren zelfmoord pogingen.

BDE elementen :

Hoe schat je de inhoud in van je ervaring? Positief.

Kan drugs of medicatie de ervaring beïnvloed hebben? Nee.

Leek de ervaring op één of ander manier op een droom? Nee.

Voelde je je afgescheiden van je lichaam?

Op welk moment tijdens je ervaring was je op je hoogste peil van bewustzijn en alertheid? Ik was alert toen ik overging.

Leek het alsof de tijd sneller of trager ging? Alles leek ineens te gebeuren; of tijd leek te stoppen of verloor alle betekenis. De eerste keer dacht ik dat ik maar een paar seconden weg was. Het blijkt dat ik negentig minuten weg ben geweest.

Vergelijk je gehoor tijdens de ervaring tegenover je alledaags gehoor die je had net vóór het moment van de ervaring. Ja. Muziek.

Leek jij je bewust te zijn van zaken die elders gebeurden, zoals een buitenzintuiglijke waarneming? De ruzies tussen mijn ouders over de vraag of ik gered zou worden of niet. Getoond worden wat mijn ouders eigenlijk voelden over mijn mogelijke dood. Getoond worden wat mijn vader voelde toen ze me uit het touw sneden - bij mijn tweede zelfmoordpoging.

Ben je in of door een tunnel gegaan? Ja. De 'plaats van duisternis' leek op een tunnel of omheining.

Was je je bewust van of ben je overleden (of levende) wezens tegengekomen? Ja. Zie hoofdverhaal.

Heb je een onaards licht gezien? Ja. Zie hoofdverhaal.

Leek het alsof je een andere, onaardse wereld binnendrong? Een duidelijk mystiek of onaards gebied.

Leek je opeens alles te verstaan? Alles over het universum. Ik weet en besef dat niet alleen mijn leven op aarde een geschenk van God is, maar dat alles een geschenk van God is. Mijn familie, mijn vrienden, mijn huisdier, de bloemen op de snelwegen die we allemaal passeren, de zingende vogels, de vissen die zwemmen in meren, rivieren, beken en de oceaan, het water dat we drinken, het voedsel dat we eten. Ik weet en besef dat ik niet degene ben die mijn geschenk kan afpakken. Ik besef dat God mij dit leven op aarde met zulke prachtige gaven heeft gegeven. Mijn beide ouders zijn prachtige geschenken en alles wat ze mij hebben laten zien is een prachtig geschenk dat ze hebben gekregen en aan mij hebben doorgegeven. Mijn moeder maakt geen deel uit van deze wereld, maar zij en mijn vader zullen veel geschenken blijven doorgeven aan mijn zus en mijzelf. Ik heb ook een veel diepere behoefte gekregen om over God te leren. Ik heb ook een veel diepere liefde voor mijn familie, vrienden en de wereld om me heen.

Heb je beelden gezien uit je verleden? Zie hoofdverhaal.

Waren er beelden uit de toekomst? Beelden van de toekomst van de wereld. Zie hoofdverhaal.

Kwam je aan een obstakel of een fysieke structuur die je tegenhield? Ja, mij werd verteld dat als ik nog maar een beetje meer doorging, er geen terugkeer mogelijk zou zijn.

Kwam je aan een grens of een punt waar je niet meer kon terugkeren? Ik kwam aan een barriere waar ik geen toegang kreeg om verder te gaan; ik werd teruggezonden tegen mijn zin. Zie hoofdverhaal.

God, Spiritueel en Religie:

Wat was je godsdienst vóór je ervaring? Katholiek door mijn vader en moeder, maar ik volg het zelf niet.

Welke godsdienst beoefen je nu? Sterk Katholiek vanwege mijn vader. Mijn moeder werd in februari 2004 gedood door een dronken chauffeur, dit was na mijn eerste.

Veranderden je waarden en overtuigingen door de ervaring? Ja. Ik geloof in wat mijn vader en moeder mij hebben geprobeerd te leren over religie.

Leek het alsof je een mystiek wezen of aanwezigheid ontmoette? Of een stem hoorde die je niet kon identificeren? Ik zag duidelijk een wezen of ik hoorde duidelijk een stem van mystieke of onaardse origine.

In verband met onze levens op Aarde niet gerelateerd aan godsdienst:

Veranderingen in je leven na je BDE: Vermeerderd.

Wat is er veranderd in je leven na je ervaring? Heb nu meer liefde en begrip voor mijn vader. Zowel mijn vader als ik krijgen counseling. We hebben allebei elke week één-op-één- en familie- en rouwbegeleiding. Hij begreep dat we allebei hulp nodig hadden om onze problemen op te lossen en om weer een gezin te worden. Er is één geschenk dat vrienden mij hebben laten zien. Ik weet dat wanneer ik gevoelens van depressie of verdriet heb en ik mijn vader gewoon niet kan vinden of dat ik niet met hem kan praten, ik weet dat ik naar hen toe kan gaan en dat zij er zullen zijn om mij te helpen mijn problemen te verwerken. Gevoelens. Ik ga ook naar Bijbelstudies met Mandy en twee vriendinnen van mijn school. Ik weet dat ik mijn volwassen leven zal besteden aan het dienen van God, maar op dit moment moet ik een pad vinden dat mij naar Hem zal leiden.

Zijn je relaties specifiek veranderd door je ervaring? Ik hou zoveel van mijn familie en vrienden. Probeer dagelijks zoveel mogelijk om ze heen te zijn, inclusief met mijn vader naar de kerk gaan.

Na de BDE:

Was de ervaring moeilijk te verwoorden? Nee.

Heb je helderziende, ongewone of andere speciale gaven gekregen na je ervaring die je niet had vóór je ervaring? Ja. Ik weet wat mensen gaan doen voordat ze dat doen. Ik kan iemands idee afmaken. Weet wat iemand gaat vragen voordat hij of zij het vraagt. Weet wat er op een toets gaat staan en wat de antwoorden zijn. Ik kan ook emoties van mensen zien. Ik kan de emoties zien met licht.

Is er één of zijn er verschillende delen van je ervaring die meer betekenis heeft/hebben voor jou? Het beste van mijn eerste poging was de wetenschap dat er een hiernamaals is en dat degenen die zijn overleden op ons wachten en er zijn om ons in deze wereld te helpen wanneer we het nodig hebben. Het ergste van de eerste poging was het terugkeren naar een wereld van pijn. Het beste aan de tweede poging was dat ik bij mijn moeder was en mijn vader hoorde zeggen dat alles goed zou komen, dat we er wel uit zouden komen. Het ergste van de tweede poging was dat ik twee dagen aan de beademing moest liggen, omdat ik zo graag meteen met mijn vader wilde praten.

Heb je ooit deze ervaring gedeeld met anderen? Ja. Sommige mensen horen graag wat ons te wachten staat in een ander leven. Anderen denken gewoon dat ik gek ben.

Heeft er ooit iets in je leven je hetzelfde gevoel gegeven als jouw ervaring? Nee.

Is er nog iets dat je wil toevoegen over je ervaring? Ik weet niet of de tweede als een BDE zou gelden, omdat ik nooit dood werd verklaard.