Beskrivelse af oplevelsen:

Mijn tweede kind werd in november 1952 geboren in de Florence Nightingale kraamafdeling van het Baylor Ziekenhuis in Dallas Texas. Ik geloof dat wonderen ontstaan door een hogere werking van de universele wetten, soms via andere wezens uit andere dimensies, die sommige Engelen noemen. Ze staan nooit lijnrecht tegenover de wetten van God maar zijn een uitwerking van een hoger gebruik van de wet waarvan we ons op dit niveau niet bewust zijn. Ongeacht het kanaal dat wordt gebruikt voor een zgn. wonder of genezing, de eer gaat altijd naar God, de bron van ons leven.

Ik had de arts horen zeggen dat ze me kwijt was omdat ik zoveel bloed verloor en ze dat niet kon stoppen. Ze merkte op dat als iemand wist hoe hij/zij moest bidden hij/zij dat dan beter snel kon doen. Ik begon in gedachten het Onze Vader op te zeggen. Voordat ik daar mee klaar was bevond ik me al buiten mijn lichaam en stond ik in de kamer te kijken naar wat er allemaal gaande was. Ze hadden het bed tegen de muur geschoven en er stonds slechts 1 verpleegkundige bij me. Voor zover de dokter betrof had ik al mijn bloed verloren, ik gaf geen teken van leven meer en ik werd dood verklaard. Ze probeerde zelfs helemaal niets met me en er stond maar 1 verpleegkundige naast me. Ze ging de kamer uit naar mijn grootmoeder, tante en echtgenoot en vroeg wat ze wilden dat er met het lichaam gebeurde aangezien ik dood was en ze er niets meer aan kon doen.

Onmiddellijk nadat ik uit mijn lichaam was kwam er een straal helder licht naar beneden de kamer in en een prachtige vrouw met lang zwart haar, in een wit gewaad met goud afgezet kwam door het Licht naar beneden. Ze strekte haar handen naar me uit en gaf me de keus: of ik ging met haar omhoog het Licht in of ik bleef op aarde in mijn lichaam. Aanvankelijk wilde ik met haar het Licht in gaan omdat de ervaring zo mooi en vredig was. En terwijl het Licht om me heen was had ik ook absoluut geen pijn.

Het volgende dat ik me kan herinneren is dat ik weer buiten het licht in de verloskamer stond en dat ik zei:"ik kies voor het leven", wat naar ik aanneem een beslissing was om terug te komen op aarde omdat mijn opdracht nog niet af was. Ik kan me geen tijdsduur herinneren tussen het naar boven het Licht in willen gaan met de prachtige Dame en daarna de keus om terug te keren naar mijn lichaam vanwege de kinderen.

Nadat ik de woorden, ik kies voor het leven, waarmee ik bedoelde dat ik terugkwam om mijn leven in dit lichaam te leven, had uitgesproken, was er een uitbarsting van Licht in de kamer. Tegelijkertijd sprak ik die woorden vanuit mijn lichaam. Dit gaf nogal wat opschudding onder de aanwezige artsen. Ze renden naar me toe en begonnen op mijn ledematen en hartstreek te slaan om de bloedcirculatie en ademhaling weer op gang te brengen en mijn hart te laten kloppen. Dit gebeurde in 1952 en voordat ze de apparatuur hadden die ze nu hebben om in noodgevallen iemand in leven te houden, althans dat neem ik aan want er is bij mij niets gebruikt. Ik had blauwe plekken op mijn lichaam van hun pogingen om de circulatie op gang te brengen. Vier uur later werd ik wakker in mijn kamer terwijl er 5 artsen en verpleegkundigen naar me stonden te kijken. Mijn dokter zei:"Je hebt ons behoorlijk laten schrikken".

God was nog niet klaar met mijn leven en daarom ben ik er nu nog. Ik ben hier omdat God, Christus en Zijn Heilige Engelen voor me gezorgd hebben, me hebben beschermd en bewaakt. Daar ben ik oprecht dankbaar voor.