Beschrijving Ervaring:

Ik lag in bed, zoals altijd do vlak voordat ik ga slapen. Ik boog me voorover en deed mijn licht uit. Het volgende dat ik wist, was een scherpe pijn in mijn borst, en toen viel er een deken van duisternis over mij heen. Plotseling kwam er een ploffend gevoel uit mijn lichaam, en voor ik het wist zweefde ik boven mijn bed. Ik zweefde boven mijn lichaam. Ik kon mezelf zien zoals een ander dat zou doen. Het was niet als een spiegel, het was alsof ik door de ogen van iemand anders keek. Ik ontdekte dat ik kon bewegen, en ook met een grote snelheid. Ik onderzocht mijn lichaam, van boven naar beneden, van voren naar achteren. Ik had een gevoel van gewichtloosheid, geen gevoel meer. Mijn lichaam lag daar gewoon, de ogen gesloten, de hand om de borst geklemd waar het incident had plaatsgevonden.

Plotseling zag ik twee figuren, figuren zoals ik. Ik voelde dat ik ze kende, maar niet in dit leven. Sterker nog, in geen enkel leven. Ze begroetten me en vroegen me hoe ik dit allemaal had ervaren. Ik voelde me vredig, geen gevoelens van angst of enige vorm van pijn. Wij spraken niet. Er was geen noodzaak. Het leek op telepathie, maar was nog verder ontwikkeld dan dat. Ik herinnerde me tegen die tijd dat het engelen waren, mijn beschermers. Ze waren ook mijn beste vrienden vóór mijn leven, toen ik geen fysiek wezen was, maar toen ik net als zij was, vóór dit alles. De één vertrok al snel en de ander zei dat ik het pad moest volgen dat ik voor mezelf had gekozen. Hij vertelde me dat ik kon blijven, en dat doen velen vaak, om de dierbaren te troosten, of dat ik nu kon vertrekken, en dat God hen in mijn plaats kon troosten. Vervolgens is hij snel vertrokken.

Het volgende dat ik wist, was dat ik in een soort kielzog werd gezogen. Een tunnel van zwartheid, of duisternis. Maar het was niet beangstigend. Het was vredig en heel warm. Ik kon mij daar alleen maar goed in voelen. Ik weet niet hoe lang dat heeft geduurd, en zelfs niet of er op dat moment wel zoiets als tijd bestond. Ik werd toen uit de tunnel vrijgelaten in puur licht. Ik zag een figuur naderen. Niet echt, een figuur, want het was gewoon een wezen gemaakt van licht, zonder vorm. Het is moeilijk om uit te leggen. Op het moment dat ik hem zag, wist ik dat het Jezus was, de Christus. Hij nam me in zijn armen en vertelde me dat ik dit bestaan nog niet had mogen betreden. Hij vroeg me of ik vragen had over de wereld, en dat deed ik. Duizenden van hen. Ik vroeg het, en hij beantwoordde ze net zo snel als ik ze had gevraagd. Ik verwierf enorme kennis over de wereld en alles daarin. Over het bestaan van de mens en zijn doel. Toen vertelde hij mij dat hij mij naar de Vader moest brengen. Dat deed hij.

Toen ik de kamer van licht verliet, betrad ik een wereld, een nieuw universum, gevuld met een ontelbaar aantal kleuren. Ik merkte nu dat ik puur licht was. Het zag ook anderen. Andere overledenen. Ze waren allemaal van licht gemaakt. Ik werd naar een andere plaats gebracht. Het leek alsof het miljarden kilometers ver weg was, maar we waren er meteen. We gingen een enorme kamer binnen, nog een kamer van licht. Er was een soort troon. God zat erop en Jezus aan zijn rechterhand. De maagdelijke moeder was ook aanwezig, en ook Johannes de Doper. God stond op van zijn troon en begroette mij. Al die tijd, sinds ik Jezus voor het eerst had gezien, was er een ononderdrukbaar gevoel van liefde. Liefde voor elkaar en liefde voor de wereld en al haar mensen. Een gevoel van overweldigende vrede. Er waren geen slechte gevoelens tijdens deze hele ervaring.

God vroeg mij: Hoe heb jij je medemens geholpen? Ik vertelde hem dat ik het niet wist. Op dat moment vulde mijn ziel zich met mijn hele verleden, en vrijwel onmiddellijk was het voorbij. Mijn hele leven werd bekeken en doorgenomen, en mijn hele leven werd in een oogwenk beoordeeld. God vertelde mij toen dat ik rechtvaardig was beoordeeld en dat ik welkom was in zijn hemelse koninkrijk, maar dat het niet mijn tijd was om het menselijk bestaan te verlaten. Hij verklaarde ook dat hij, aangezien ik hier al was, mij niet zou dwingen te vertrekken. Hij vertelde me dat als ik zou vertrekken, nadat ik zoiets had meegemaakt, ik alleen maar terug zou gaan naar een wereld waar de pijn nu zou toenemen. Ik was eerst boos toen ik deze beslissing nam, maar God vertelde me precies wat mijn doel zou moeten zijn. Hij vertelde me mijn doel, maar vertelde me toen dat de meeste kennis, inclusief de kennis van mijn doel, mij zou worden ontnomen als ik ervoor zou kiezen om terug te gaan. Ik herinner me de kennis die mij werd gegeven niet meer, noch het doel dat God in gedachten had. Maar ik vertrouw hem nog steeds.

Blijkbaar heb ik de keuze gemaakt om terug te komen. De wereld is nu pijnlijker dan ik me herinner. Maar ik heb volledige kennis van waar ik nu heen ga, en geen angst. Het is voor mij niet nodig om nu geloof in de Heer te hebben, omdat ik feitelijke informatie in mijn hoofd heb. Hoe dan ook, ik herinner me dat helemaal tot aan het punt van kiezen, en toen voelde ik een roes en een soort luchtstroom, alsof ik met supersnelheden reisde, en toen een ploffend gevoel. Toen werd ik wakker in een ziekenhuisbed, waar een laken over mij heen lag. Ik opende mijn ogen en er was meer duisternis, maar geen pure duisternis. Alleen maar nachtelijke duisternis. Ik voelde me zwaar. Ik voelde me koud en klam. Zweterig. Ik had een nare smaak in mijn mond en mijn borst deed pijn. Ik probeerde mijn arm op te tillen, maar het deed te veel pijn. Ik lag daar en hervond mijn kracht. Toen duwde ik het laken van me af en liep de kamer uit. Ik ging de deur uit en herkende het ziekenhuis als het ziekenhuis waar ik normaal gesproken naartoe ga voor mijn regelmatige afspraken en dergelijke.

Ik ging naar de wachtkamer waar mijn ouders zaten. Mijn moeder huilde en mijn vader zag er versuft uit. Ik zei iets en ze draaiden hun hoofden om. Een dokter en een verpleegster kwamen door de gang rennen, en nog meer uit een andere gang. Mijn moeder schreeuwde en viel toen flauw, en mijn vader schoot op, alsof hij doodsbang was. De dokter begon gewoon vragen te stellen en ik beantwoordde ze zo snel als ik kon. Ik was bijna vier uur dood. Het voelde alsof ik dagenlang in de hemel was. Ze dwongen me terug te gaan naar mijn kamer, en mijn vader volgde. Mijn moeder werd op haar eigen bed gelegd. Ze werd kort daarna wakker en kwam naar binnen rennen, me knuffelend en kussend. Ze stelden ook vragen. Ze vertelden me dat ze me dood hadden gezien. Mijn vader was 's nachts langsgekomen, kort nadat ik was overleden. Hij hoorde een schreeuw van mij die ik me niet herinnerde. Hij controleerde mijn pols en al het andere en kon niets vinden. De doktoren waren er honderd procent zeker van dat ik dood was. Ik had geen enkele activiteit in welk deel van mijn lichaam dan ook. Het is zowel een mysterie waarom ik gestorven was op de manier waarop ik dat deed, als waarom ik vervolgens opstond. Ik leef mijn leven nu zoals ik voorheen had, maar met een nieuwe kennis. Een kennis die niet alleen mij versterkt, maar iedereen met wie ik praat.

Achtergrondinformatie:

Geslacht: Man

Datum BDE: 2 januari, 2004

Was er een levensbedreigende gebeurtenis op het moment van de ervaring? Nee. Hart stopte gewoon met kloppen, ademhaling stopte, hersenactiviteit op 0,00%.

BDE elementen :

Hoe schat je de inhoud in van je ervaring? Positief.

Kan drugs of medicatie de ervaring beïnvloed hebben? Nee.

Leek de ervaring op één of ander manier op een droom? Nee, geen droom.

Voelde je je afgescheiden van je lichaam? Ja. Een beetje als een lichaam buiten het lichaam, maar gewichtloos en zwevend.

Op welk moment tijdens je ervaring was je op je hoogste peil van bewustzijn en alertheid? Het was alsof ik leefde en klaarwakker was, maar in een ander gevoel van zijn.

Leek het alsof de tijd sneller of trager ging? Alles leek ineens te gebeuren; of tijd leek te stoppen of verloor alle betekenis Het was alsof tijd niet bestond.

Vergelijk je gehoor tijdens de ervaring tegenover je alledaags gehoor die je had net vóór het moment van de ervaring. Nee. Geen geluid op welke manier dan ook. Alle communicatie verliep op een manier die ik niet kan uitleggen.

Leek jij je bewust te zijn van zaken die elders gebeurden, zoals een buitenzintuiglijke waarneming? Wat ik niet heb uitgelegd, is dat mij kennis werd gegeven over wanneer deze wereld zal eindigen en de opname(wederkering) zal plaatsvinden. Die kennis mocht ik blijkbaar behouden, maar de details niet delen.

Ben je in of door een tunnel gegaan? Ja. Het was een tunnel van duisternis waar ik met hoge snelheid doorheen reisde. Het voelde alsof ik een miljoen kilometer per uur ging, maar ook helemaal niet bewoog. De tunnel gaf me een warm en vredig gevoel.

Was je je bewust van of ben je overleden (of levende) wezens tegengekomen? Ja. Ik ontmoette wezens die ik verwachtte te ontmoeten, waar ik verwachtte heen te gaan, en ik ontmoette wezens die ik niet verwachtte te ontmoeten in onverwachte plaatsen. Kijk hierboven om te zien wat er is gecommuniceerd en hoe.

Heb je een onaards licht gezien? Ja. Alles was in principe licht, licht en briljant in kleuren.

Leek het alsof je een andere, onaardse wereld binnendrong? Een duidelijk mystiek of onaards gebied.

Leek je opeens alles te verstaan? Alles over het universum. Ik had kennis, praktische kennis, van alles. Maar het is nu van mij weg.

Heb je beelden gezien uit je verleden? Mijn leven werd beoordeeld door het enige Rechtvaardige wezen in het universum. De enige echte rechter van zielen. Ik heb geleerd dat waar ik in geloof echt is.

Waren er beelden uit de toekomst? Beelden van de toekomst van de wereld. Ik ben er voor 98 procent zeker van hoe en wanneer deze wereld zal eindigen, en hoe iedereen zal sterven. Maar ik kan de details niet uitleggen.

Kwam je aan een obstakel of een fysieke structuur die je tegenhield? Ja Ik verliet de grens van mijn eigen fysieke wezen en toen dat was gebeurd, ontstonden er talloze mogelijkheden.

Kwam je aan een grens of een punt waar je niet meer kon terugkeren? Ik kwam aan een barriere waar ik geen toegang kreeg om verder te gaan; ik werd teruggezonden tegen mijn zin. Ik herinner me dat ik de beslissing nam, maar niet meer de reden waarom.

God, Spiritueel en Religie:

Wat was je godsdienst vóór je ervaring? Onduidelijk. Katholiek/Christelijk.

Welke godsdienst beoefen je nu? Liberaal. Hetzelfde.

Veranderden je waarden en overtuigingen door de ervaring? Ja. Mijn geloof was met feiten bewezen.

Leek het alsof je een mystiek wezen of aanwezigheid ontmoette? Of een stem hoorde die je niet kon identificeren? Ik zag duidelijk een wezen of ik hoorde duidelijk een stem van mystieke of onaardse origine.

In verband met onze levens op Aarde niet gerelateerd aan godsdienst:

Veranderingen in je leven na je BDE: Vermeerderd.

Zijn je relaties specifiek veranderd door je ervaring? Ik deel nu mijn ervaring met alle anderen die erom vragen, en op hun beurt wordt hun geloof versterkt.

Na de BDE:

Was de ervaring moeilijk te verwoorden? Nee.

Heb je helderziende, ongewone of andere speciale gaven gekregen na je ervaring die je niet had vóór je ervaring? Nee.

Is er één of zijn er verschillende delen van je ervaring die meer betekenis heeft/hebben voor jou? Het beste was om mijn lichaam te verlaten en bij God te zijn. Het ergste was terug komen.

Heb je ooit deze ervaring gedeeld met anderen? Ja.

Heeft er ooit iets in je leven je hetzelfde gevoel gegeven als jouw ervaring? Nee.