Beskrivelse af oplevelsen:

Ik wil je een heel heel heel speciaal, waar gebeurd, verhaal vertellen. Het gebeurde toen ik 16 jaar was(ik ben nu 28). Ik had verkering met een bijzondere jongen. Hij heette Edwin en hij was ook 16. We waren heel innig en we deelden echt elkaars hart en ziel. Ik weet dat als je 16 bent iedereen zegt dat je geen idee van liefde hebt, maar op de een of andere manier wisten wij het wel. We voelden ons zielsverwanten, ik kan het gevoel niet uitleggen, wij wisten toch dat we bijzonder waren. Op donderdagavond 2 juli 1987 haalde hij me op van mijn werk en bracht me naar huis. In de auto had ik de overweldigende angst dat ik hem kwijt zou raken en ik wilde niet uitstappen. Ik omhelsde en kuste hem en ik vertelde hem dat ik het gevoel had dat ik hem op de een of andere manier ging verliezen. Hij omhelsde mij ook, keek me in de ogen en zei: meisje, je zal mij nooit kwijtraken. Ik vroeg hem of hij me wilde bellen zodra hij thuis was zodat ik wist dat hij veilig was en dat deed hij. Het nare gevoel ging weg. De volgende avond, vrijdag 3 juli 1987, logeerde ik bij hem thuis, omdat mijn ouders dat weekend naar Atlanta waren om een huis te zoeken omdat we aan het eind van de zomer daar naar toe gingen verhuizen.

Hij haalde me die avond op van mijn werk en we gingen naar een feestje. Tijdens het feestje ontstond er een vechtpartij en hij werd, vermoedelijk per vergissing, neergestoken. Hij rende naar de telefoon om hulp te vragen en zakte toen ineen. Ik was bij hem en was hysterisch.

Uiteindelijk kwam er een ambulance en ik reed er in de auto van een vriendin en haar vriend achteraan. Ik begon te bidden, niet met mijn hoofd, maar met MIJN HART, MIJN ZIEL, MIJN GEHELE WEZEN. Ik bad niet alleen tot God, maar ook tot hem want ik wilde dat zijn ziel me hoorde. Ik wilde hem niet kwijtraken. In het ziekenhuis werden we naar een familie kamer gebracht. Ik zat met mijn gezicht naar de deur. Mijn vriendin, Michelle, zat naast me en ik zat voorovergebogen te bidden, harder dan ik ooit had gedaan. Michelle bleef me maar vertellen dat het wel goed zou komen met hem. Terwijl ik met mijn hele wezen aan het bidden was overkwam me een bepaald gevoel. Hij was het. Ik moet weer huilen terwijl ik dit schrijf. Hij kwam naar me toe en zei: ik hou van je. Ik kan nu niet bij je zijn, maar eens zullen we samen zijn. Hij zei: je komt hier doorheen. Ik huilde en smeekte hem om me niet te verlaten. En hij zei: onthoud dat ik altijd van je zal houden en geloof, en toen nam hij afscheid. Ik schreeuwde en Michelle zei: het komt goed met hem, maar ik zei: nee Michelle, hij is dood. Op dat moment kwam pastoor O'Brian de kamer in en zei: hij is bij de Heer, en ik viel op mijn knie�n.

Naderhand kwam hij bij me in mijn dromen, die zo echt waren dat ik wel zeker weet dat het echt was. Ik denk dat het God's manier was om me te helpen er mee om te gaan, door hem bij me te laten komen in mijn dromen. Uiteindelijk hielden de dromen op en soms nog vandaag de dag hoop ik dat hij terugkomt. Ik mis hem nog steeds en vraag me af hoe mijn leven zou zijn geweest met hem. Maar ik houd me vast aan wat hij tegen me heeft gezegd, dat we ooit samen zullen zijn. Ik ga door met mijn leven, ik ben getrouwd en heb een prachtig dochtertje. Maar de ervaring die ik met hem had zal ik nooit vergeten. ik geloof dat zielen elkaar kunnen bereiken.

Ik weet niet wie je bent en ik weet dat dit geen bijna dood ervaring was. Maar voor mij was het een hele bijzondere spirituele ervaring die ik de rest van mijn leven zal koesteren.

Bedankt voor de aandacht.