Beskrivelse af oplevelsen:

Op 10 sept. 1975 ben ik 10 meter van een dak gevallen bij het uitoefenen van mijn werk als loodgieter.

Op de straat ben ik tegen een teerketel aangevallen en daar is een golf teer uitgekomen die ik over mij heen kreeg.

Toen ik daar op straat lag was ik gewoon bij kennis en weet nog dat ik het heel erg warm had, geen pijn.

Van de rit naar het ziekenhuis weet ik helemaal niets meer.

In het ziekenhuis aangekomen zijn de artsen direct met me aan de gang gegaan en omdat ze dachten dat ik ontzettend veel pijn had hebben ze me direct een spuit morfine gegeven.

Ik weet nog goed dat ze het brandwondenziekenhuis in Beverwijk hadden gebeld voor instructie's en dat Dr. Hermans toen een assistent heeft gestuurd met een hoeveelheid verbandmiddelen en vlamocine zalf.

Toen ik op de eerste hulp lag had ik de eerste uitredings ervaring, ik zag mijzelf liggen op de tafel en hoorde het zenuwachtige geschreew van de doktoren en assistenten.

Wat ik al eerder zei over de spuit morfine, omdat ze dachten dat ik veel pijn zou hebben, ik had helemaal geen pijn omdat ik niet in mijn lichaam zat.

Ze waren bezig om me, als een worst, in een soort net te wikkelen toen de assistent van Dr.Hermans binnen kwam, die werd vreselijk kwaad en alles moest er weer af.

Ze waren ook bezig geweest om mijn T-shirt uit te trekken maar omdat dat vast met teer aan mijn huid zat trokken ze de huid ook stuk.

Ik heb werkelijk nog nooit iemand zo kwaad gezien en moest er eigenlijk wel om lachen ontdanks dat het mijn eigen lichaam was.

Na dat ik, voor zover ze konden, behandeld was werk ik overgebracht naar de intesive care en werd en een glazen kamertje gereden en op een bed gelegd wat geheel steriel gemaakt was.

In de eerste week na het ongeval hebben ze me letterlijk vol met morfine gespoten om me in een soort van coma te houden.

Later vertelde een arts maar ook mijn ouders me dat ik in die week geen moment bij kennis was geweest.

Het grappige is alleen wel dat ik alles wat er op de afdeling gebeurde kan herinneren.

Ik weet dat mijn ouders kwamen en dat mijn vader begon over te geven toen hij mij zag en dat mijn moeder niet wist wat ze moest doen en niet kon ophouden met huilen.

Er was bv. een verpleegster die zodra ze kon en tijd had bij m'n bed kwam zitten.

Ze was een vervolg opleiding aan het doen voor operatie zuster.

Ik heb haar en haar collega's de hele week bezig gezien met mij en met de andere patienten op de ic.

Ik wist op een gegeven moment precies wie welke medicijnen kreeg en hoe laat.

Toen ik na de eerste week nog steeds niet dood was zijn ze gestopt met de morfine en begonnen aan een peniciline kuur.

Doordat ik geen morfine meer kreeg kreeg ik ontwenningsverschijnselen en kwam ik langzaam bij kennis, toen begon ook de pijn.

Toen ik de zuster vertelde waarvoor ze aan het leren was, hoever ze was, en wat ze allemaal al gehad had reageerde ze vol ongeloof en heb haar niet meer gezien alsof ik een soort paria was.

Ander zuster heb ik verteld over de medicijnen en die reageerde ook heel vreemd.

Daarna heb ik er niet meer over gepraat.

Na 5 weken ben ik uit het ziekenhuis ontslagen en heb nog 3 maanden thuis gezeten om de wonden en de hersenschudding te laten genezen.

Daarna geen ervaringen meer gehad.

Was de ervaring moeilijk in woorden te vatten? Ja We zijn nu 31 jaar verder en ik kan er nog moeilijk over praten. Het eerste wat ik bij mensen merk als ik praat oeve mijn ervaringen is ongeloof en iets in de trant van "spoor jij wel".

Tijdens de ervaring was er een hiermee samenhangende levensbedreigende situatie? Ja Ja

Hoe stond dit hoogste niveau van bewustzijn en helderheid tijdens de ervaring in verhouding tot Uw normale alledaagse bewustzijn en helderheid? Neenrmal consciousness and alertness

Week uw gezichtsvermogen op een of andere manier af van uw normale alledaagse gezichtsvermogen (in om het even welk aspect, zoals helderheid, duidelijkheid, gezichtsveld, kleuren, contrast, diepte, doorzichtigheid van objecten, etc. )? Ja Ik weet niet of u weet hoe groot de letters op een medicijnflesje zijn? Maar vanaf het kamertje waar ik lag naar het andere eind van de ic. was het gauw 15 meter. Of ik stond ernaast als een patient medicatie kreeg toegedient of ik keek vanuit mijn kamer mee

Week uw gehoor in enig opzicht af van uw normale gehoor (in om het even welk opzicht zoals duidelijkheid, mogelijkheid om de bron van het geluid te identificeren, toonhoogte, volume, etc. )? Uncertain Ik kan mij niet herinneren of mijn gehoor anders was. Inn oor zat teer dus zal dat wel minder geweest zijn

Maakte U een scheiding mee van uw bewustzijn en uw lichaam? Ja

Welke emoties voelde U tijdens de ervaring? Ik weet nog goed dat ik voor de keuze werd gesteld. Ik kon overgaan of kon blijven. Ik heb gekozen voor het blijven omdat ik mezelf nog veel te jong vond om dood te gaan

Kwam U in een tunnel of buis terecht? Neen 

Hebt U een licht gezien? Neen 

Nam U andere wezens waar, of kwam U die tegen? Neen 

Ervoer U een soort samenvatting van vroegere gebeurtenissen uit uw leven? Ja Vertrouw mezelf dat komt het allemaal wel goed

Kon U iets waarnemen of horen ten aanzien van mensen of gebeurtenissen dat U later kon verifiëren? Ja Door het de desbetreffende mensen te vertellen

Hebt U mooie of anderszins specifieke plaatsen, niveaus of dimensies gezien of bezocht? Neen 

Had U een gevoel van veranderde tijd of plaats? Neen 

Had U het gevoel bijzondere kennis te hebben, of een algemene onderliggend beginsel te ervaren, of een doel te kennen? Neen 

Kwam U bij een grens of een soort gebouwde afscheiding terecht? Neen 

Werd U zich bewust van toekomende gebeurtenissen? Neen

Had u enige paranormale of andere speciale gaven na deze ervaring, die U eerder niet had? Ja Helderziende zeggen dat ik de gave ook heb. Ik heb het eerlijk gezegt nooit geprobeerd.

Hebt U Uw ervaring aan anderen medegedeeld? Ja In het ziekenhuis al; ongeloof en daarna gemeden worden Een paar jaar later aan mijn vriendin(later vrouw); in eerste instantie ook ongeloof en later interesse.

Had U al enige kennis aangaande bijna dood servaringen (BDE) voor Uw eigen ervaring? Neen 

Hoe zag U de realiteit van Uw ervaring kort (enige dagen of weken) nadat het gebeurd was? Experience was definitely real Ik kon alles zien en horen wat er om mij heen gebeurde inclusief datgene wat er met mijzelf gebeurden. Ik zat zelfs mee te lezen in de boeken van de zuster die tegenover me zat.

Waren een of meerdere delen van de ervaring bijzonder betekenisvol of significant voor U? Het heeft mij doen inzien dat er meer is dan dit leven. Ik geloof nu dat een mens niet leven leid maar meedere en misschien wel vele.

Hoe beoordeelt U tegenwoordig de werkelijkheid van uw ervaring? Experience was definitely real zie boven

Zijn Uw relaties met anderen veranderd specifiek als een gevolg van Uw ervaring? Neen 

Zijn Uw religieuze overtuigingen of gewoontes veranderd op grond van deze ervaring? Ja Het heeft mij doen inzien dat er meer is dan dit leven. Ik geloof nu dat een mens niet ?n leven leid maar meedere en misschien wel vele.

Heb je na deze ervaring nog andere gebeurtenissen meegemaakt, of geneesmiddelen of andere middelen gebruikt die de ervaring of een deel ervan reproduceerden? Ja In maart 2004 is mijn vader overleden. Ik had mijn ouders door ruzie's 8 jaar niet meer gezien en toen we het bericht kregen dat hij dood was zijn we s'avonds naar mijn moeder gegaan en hebben de vete bijgelegd. Misschien geen BDE maar s'nachts kwam mijn vader op bezoek en zei dat het goed was zo. Daarna nog 3 keer contact gehad.

Is er nog iets wat U zou willen toevoegen over Uw ervaring? Is there anything else you would like to add concerning the experience? Ja, na ong. 4 maanden na het ongeluk begonnen mijn nachtmerries. Elke nacht droomde ik over het ongeval. Ik zag mijzelf vallen en tegen de teerketel aanklappen. Toen ik op de grond lag zat mijn baas bij me met mijn hoofd op zijn schoot en toen de verpleegkundige van de ambulance kwamen moesten ze mijn haar losknippen van zijn broek vanwege de teer die in mijn haar zat. In dezelfde tijd kwamen de hoofdpijn aanvallen. Deze waren zo erg dat ik naast mijn bed plat op de grond ging liggen wachten tot het voorbij was. Tijdens deze aanvallen was ik weer terug in het ziekenhuis en zat ik te gillen van de pijn door de brandwonden. De littekens gloeiden op die momenten ook echt.

Geven de antwoorden op de gestelde vragen en de informatie die U totnogtoe gaf een nauwkeurig en volledig beeld van Uw ervaring? Ja