Beskrivelse af oplevelsen:

Ik ben veearts en was bezig met een paard. Het paard steigerde en raakte onmiddellijk met 1 van zijn hoeven mijn hoofd, gezicht en ook mijn arm die ik had uitgestoken om mezelf te beschermen. Ik had verscheidene botten in mijn gezicht gebroken, een gescheurd netvlies en het spaakbeen in mijn arm was gebroken. Ik was korte tijd buiten bewustzijn. Mijn ervaring, die ik had tijdens die korte periode, leek veel langer te duren als we het zouden plaatsen in deze lichamelijke dimensie.

Ik bevond me meteen boven mijn lichaam en keek naar het tafereel beneden. Ik kon dingen zien buiten de stal waar ik was en dat was onmogelijk geweest als ik had gekeken vanaf de plek waar mijn lichaam lag. Het was net of je door een camera keek die volledig was uitgezoomd om een breder beeld van het geheel te krijgen. Ik werd me ervan bewust dat er 2(mogelijk 3) wezens bij me waren, aan elke kant eentje. Ze communiceerden rechtstreeks met me, via telepathie, wat ze te vertellen hadden kwam direct in mijn bewustzijn, zonder woorden en in nog minder "tijd". Ik wist dat ik op de een of andere manier verwijderd was van de gewone "regels" of manieren om een ervaring te verwerken. Hoewel ik geen terugblik kreeg in de letterlijke zin van het woord kreeg ik veel belangrijke dingen uit mijn leven te "zien", d.m.v. begrip, ik zag geen foto's of films. Ik "zag" alle goede en slechte dingen.

Alles was gericht op mijn bijdragen--- hoe ik omging met mezelf. Ik herinner me de bijna tastbare afwezigheid van alle angst. Ik kreeg te verstaan dat deze angst aan de wieg staat van veel van onze foute keuzes. Dat er niets is om bang voor te zijn. Ik voelde een erbarmen met mezelf dat ik nooit voor mogelijk had gehouden. Een soort liefde die ik nooit gekend had.

In voelend vermogen, medegevoel voor alles dat ik had ervaren en een nieuwe vastberadenheid om mezelf zo te laten leven als ik kon en zou moeten doen. Ik wist dat ik een duidelijk doel had en ik kreeg dit doel te zien zodat ik kon begrijpen hoe zeer ik nodig was. Ik voelde geen pijn. Ik weet niet zeker of ik, of mijn gidsen, een lichaam had, het leek niet belangrijk te zijn. Ik had toegang tot alle informatie, een absoluut begrip van alles. Maar waar ik mee verbonden was, was slechts het belang van het doel van mijn leven. Ik zag de toekomst(kan ik me niets van herinneren) en ik zag zelfs hoe moeizaam het herstel van het ongeluk zou verlopen. Maar het belangrijkste was dat ik wist dat ik er goed doorheen zou komen, dat ik door kon gaan met datgene te doen wat ik moest doen. Ik kon dat doel alleen maar bereiken als ik van mijn angsten af zou komen. De angst om afgewezen te worden, de angst om vanwege de standpunten die ik innam niet aardig gevonden te worden, de angst dat andere mensen zeggenschap hadden over allerlei zaken(die hebben wijzelf), etc. Pas dan zou ik kunnen handelen uit zuivere liefde---zonder verwikkelingen, zonder compromissen. Toen ik dat "allemaal eenmaal begreep" was ik weer terug in mijn lichaam en had ondragelijke pijn. Ik heb ook de kennis meegekregen dat deze gidsen er altijd zijn als we ze nodig hebben. Ze zijn de ultieme opvoeders.

Was er sprake van medicijnen of stoffen die mogelijk een effect op de ervaring zouden kunnen hebben? Nee. 

Was het moeilijk de ervaring in woorden uit te drukken? Ja, het was heel moeilijk om alles te verwerken. Er is het gevoel dat niemand het werkelijk kan begrijpen, tenzij ze het zelf hebben meegemaakt. 

Was er ten tijde van de ervaring sprake van een levensbedreigende situatie? Ja, zware verwondingen aan hoofd en lichaam. 

Wat was de mate van bewustzijn en waakzaamheid tijdens de ervaring? Lichamelijk buiten bewustzijn, maar toch meer waakzaam/bewust dan ik ooit of sindsdien heb ervaren. Te vergelijken met een raam, waarvan je niet wist dat het vies was, dat gelapt wordt en ineens zie je het verschil. 

Leek de ervaring in sommige opzichten op een droom? Helemaal niet. 

Heb je een scheiding van bewustzijn en lichaam ervaren? Ja, ik had het niet in de gaten, maar ik leek te weten dat het anders was, het kon me niet schelen. Het deed er niet toe. Het leek natuurlijk en vertrouwd. 

Welke emoties had je tijdens de ervaring? Zuivere liefde, invoelend vermogen. 

Heb je ongebruikelijke geluiden of lawaai gehoord? Nee. 

Ben je in of door een tunnel of besloten ruimte geweest? Nee. 

Heb je een licht gezien? Nee. 

Heb je andere wezens ontmoet of gezien? Ja, ze stonden allebei aan een kant van me. Ik had het gevoel dat ik ze altijd heb gekend, ik voelde me diep verbonden met hen. Begrip, liefde, het bijzondere van mijn wezen en mijn doel. Wat ik moest doen, de angst, die verhinderde dat ik uit zuivere liefde handelde moest ik uit mijn leven bannen. Zodat het zich niet meer kon mengen met mijn handelen uit zuivere liefde en het doen van wat ik hier moet doen. 

Kreeg je een terugblik op gebeurtenissen uit je leven? Ja, geen letterlijke terugblik, maar een terugblik van gevoelens, goed en slecht. En ik zag hoezeer angst de kern is van onze fouten. Ik heb nu een beter idee wanneer de angst weer de kop opsteekt. Ik doe een "zelfonderzoek" en neem soms moeilijke beslissingen om dicht bij mezelf te blijven, en om te handelen in eerlijkheid en liefde, zelfs als het problemen geeft. 

Heb je iets gezien of gehoord aangaande mensen of gebeurtenissen tijdens je ervaring dat later bevestigd kon worden? Ja, ik kon zien hoe een gebouw in elkaar werd gezet, iets dat je slechts met grote moeite kon zien vanaf de grond. Ik ben veel later teruggegaan om te verifi�ren of ik het echt goed had gezien. 

Heb je mooie of anderszins kenmerkende plekken, niveaus of dimensies gezien of bezocht? Onzeker. Niet ruimtelijk, maar die zuivere liefde dringt dusdanig door dat het bijna lijkt of hij een eigen niveau of dimensie heeft.

Had je enig besef van veranderde ruimte of tijd? Ja, het is absoluut onmogelijk dat ik zoveel informatie kon ontvangen in de korte tijd die voor mijn lichaam voorbij was gegaan. Ik voelde me op de een of andere manier "uitgespreid", maar ik kan dat niet echt met woorden uitleggen. 

Had je het idee dat je speciale kennis had, dat je wist van een wereldorde en/of doel? Ja, kennis over de angst en dat ieder van ons een doel heeft dat even belangrijk is als dat van anderen. Er zijn geen "kleine of onbetekenende" levens, we zijn allemaal met elkaar verbonden. Net zoiets als wanneer je een klein rolletje in een toneelstuk hebt, het valt misschien niet zo op als de hoofdrol. Maar voor het toneelstuk als geheel is het nodig dat elke acteur zijn eigen belangrijke rol speelt. 

Ben je een grens of beperkend bouwsel tegengekomen? Nee. 

Was je je bewust van toekomstige gebeurtenissen? Ja, ik kan me geen bijzonderheden herinneren, maar als er vandaag de dag dingen gebeuren, vooral als ik bepaalde mensen ontmoet, heb ik het gevoel dat het een onderdeel is van de dingen die ik heb gezien. 

Was je betrokken bij of je bewust van een beslissing om terug te gaan naar je lichaam? Ja, alleen dat ik een hernieuwd doel had en de verplichting had om te doen wat er van me verwacht wordt. Dat ik aan de slag moest. 

Heb je psychische, paranormale of andere speciale gaven na je ervaring die je niet had voor je ervaring? Ja, ik heb een electrisch gevoel, net een laag soort zoemen, in mijn handen als ik met pati�nten bezig ben en ook in de contacten met mensen. Het is moeilijk voor iemand om zich tegenover mij anders voor te doen dan hij/zij is. Ik kan het verschil bijna ruiken tussen goede mensen die uit liefde handelen en de slechte die uit angst handelen en er op uit zijn om je te kwetsen. Ik heb ook enige voorkennis, maar meer van gevoelens, niet van echte details van gebeurtenissen. 

Zijn je standpunten of overtuigingen veranderd na je ervaring? Ja, er is het gevoel van eenheid, van een doel dat veel groter is dan het hier en nu. Spirituele persoonlijkheid. Ik voel me nu een spiritueel wezen dat een menselijke missie heeft. 

Is de ervaring van invloed geweest op je betrekkingen met anderen, je dagelijks leven, religieuze gewoontes, carrierekeuzes, etc.? Ik neem nu notitie van mensen. Ik help waar ik kan. Zelfs als dat betekent om tegen een vreemde te zeggen dat hij/zij er leuk uitziet. Ik ben veel begripvoller in mijn relaties. Ik weet dat we allemaal die missies hebben en dat we allemaal worstelen. Dus ik kan de, tegen mij gerichte, kwetsende daden van anderen makkelijker loslaten. Omdat ik weet dat ze gewoon nog niet verbonden zijn met de liefde en ze "verloren" zijn en handelen uit de angst die overgebleven is. 

Heb je deze ervaring met anderen gedeeld? Ja, heel zorgvuldig. Niemand in mijn familie weet ervan. Dus ik neig er naar om het te vertellen tegen die weinige mensen die er klaar voor lijken te zijn om dit soort dingen te horen. Zij vertellen mij weer dat ze kleine gebeurtenissen in hun leven met andere ogen bekijken. Het verlies van geliefden, worstelingen, etc. 

Welke emoties had je na je ervaring? Ik had ze allemaal. 

Wat was het beste en wat het naarste deel van je ervaring? Om deze "bewustwording" van mijn wezen te krijgen. En de zekerheid die ik gevonden heb omdat ik al die dingen weet. 

Is er nog iets dat je wilt toevoegen aangaande de ervaring? Nee. 

Is je leven veranderd juist door je ervaring? Ja, ik heb een stichting in het leven geroepen om te helpen om de zorg voor dieren te verbeteren. Veel meer verantwoordelijkheid, geen verontschuldigingen. Ik zoek niet langer de goedkeuring van anderen. Ik werk alleen om op het met een oprecht doel gevulde pad te blijven. 

Zijn er na de ervaring andere gebeurtenissen in je leven, medicijnen of stoffen geweest die een of ander deel van de ervaring hebben gereproduceerd? Nee. 

Beschrijven de gestelde vragen en de informatie die je hebt verschaft uitgebreid genoeg je ervaring? Ja.