In 1974, was ik een dienend lid van de ‘Royal Signals’. Ze waren gestationeerd n Cyprus en waren werkten samen met de Nationale Veiligheids Dienst. Op de avond van 28 november 1974, hadden ik (met een stel anderen) gezellig wat gedronken in de lokale kroeg. Ik bleef ’s-nachts ‘opstaan’ om naar het toilet te gaan. Een keer liep ik rond de kluisjes die over de kamer waren verspreid maar struikelde over een obstakel en viel plat op de grond. Helaas lag er een soldaten box op de grond, een klein kastje dat gemaakt was van geperst staal was gemaakt. Terwijl ik viel klapte mijn hoofd hard tegen een van de scherpe hoeken van het kastje. Voor een fractie van een seconde voelde ik een ongelooflijke pijn en stond daarna weer op.

Bij het opstaan voelde ik helemaal geen pijn. Ik raakte mijn hoofd aan en kon voelde geen echte schade. Ik liep zonder pijn en zonder uitvalsverschijnselen naar de kleine tafel die bij het raam stond voorin de barak. Ook al was het nog best donker, ik kon goed in de kamer kijken van de andere inwonenden. Het voelde alsof ik ernstig gewond was en dat ik iemand moest vinden die me kon helpen. Ik liep rond de kamer en keek naar de andere mensen die sliepen. Om de een of andere reden kon ik ze niet wakker maken. Ik ging aan de tafel zitten en probeerde een kinderpuzzel te maken die ik me nauwelijks kon herinneren: ‘Maak 23 van zoveel lucifers’. Ik deed dit om de tijd te verdrijven omdat ik iemand wilde vinden die me medische hulp kon geven.

Toen ik uit het raam keek leek het licht (ik weet dat dit gek gaat klinken) ‘te gelig’ of ‘goud’ en er leek een grens te zijn in hoe ver ik kon kijken (deze grens zou mogelijk de dauw kunnen zijn geweest). Na een tijdje (geen idee hoe lang), kreeg ik de gedachte dat mocht als iemand mijn lichaam zou vinden en ik hier zou zitten dat ze me zouden kunnen missen (een vreemde gedachte). Dus leep ik terug naar mijn eigen ‘bed ruimte’ (achter de kastjes, onderaan een hoogslaper). Ik keek naar een van de slapende mensen en dat is het laatste dat ik me herinner tot ik ‘wakker werd’ op 3 december 1974.  

Omdat het zo echt was had ik geen reden om te geloven dat wat was voorgevallen niet ‘lichamelijk’ was en nadat ik wakker was geworden verteld ik mijn verhaal aan een van de verpleegkundigen. Ze vertelde me dat ik gevonden was, ‘net na 5 uur’ en dat ik werd gevonden op de plek waar mijn hoofd de soldaten doos had geraakt. Ze zei dat het niet mogelijk was dat ik rond de kamer had gelopen en alle andere dingen die ik had gedaan, niemand kon bewegen na het letsel dat ik had opgelopen. Ze zei ook dat ik aan hypothermie had geleden en dat ik twee keer dood was gegaan: een keer in de ambulance en nog een keer in de operatiekamer.

Achtergrondinformatie:

Geslacht:    Man

Datum BDE:  28 november, 1974

Was er een levensbedreigende gebeurtenis op het moment van de ervaring?    Ja een ongeval, criminele aanval. Wie weet? Significante hoofdletsel.

BDE elementen:

Hoe schat je de inhoud in van je ervaring?     Gemengd.

Kan drugs of medicatie de ervaring beïnvloed hebben?   Ja   [Hij zei nee maar in feit zegt zijn verhaal dat hij die avond had gedronken.]

Leek de ervaring op één of ander manier op een droom?   Nee. Het was zo echt dat ik geloof dat het echt gebeurde. [Ik werd gedwongen om dit geloof te veranderen.] Nadat de verpleegkundige had verteld dat mijn lichaam had gelegen waar ik was gevallen en nadat zij en de dokters die erna kwamen me informeerden dat beweging niet mogelijk was geweest in mijn ‘conditie’.

De ervaring bevatte:   Uittreding (Uit-het-Lichaam) ervaring

Voelde je je afgescheiden van je lichaam?   Afgezien van de vreemde effecten die ik hiervoor heb benoemd, geloofde ik dat ik nog steeds ‘in’ mijn lichaam zat.

Op welk moment tijdens je ervaring was je op je hoogste peil van bewustzijn en alertheid?    Volledig bewust maar ik voelde dat ik niemand wakker kon krijgen of met ze kon communiceren – ik hoopte gewoon dat iemand zou wakker worden en me zou vinden zodat ik de hulp kon krijgen die ik nodig had. Ik voelde geen pijn in mijn lichaam maar ik wist dat ik hulp nodig had.

 Leek het alsof de tijd sneller of trager ging?   Nee   

Vergelijk je gehoor tijdens de ervaring tegenover je alledaags gehoor die je had net vóór het moment van de ervaring.   Ik kon, zover ik me kan herinneren, geen geluiden horen.

Leek je bewust te zijn van zaken die elders gebeurden, zoals een buitenzintuiglijke waarneming?   Afgezien van de vreemde blikken die ik reeg van het medische personeel kon ik niets verifiëren - ik was een slachtoffer in nood en werd terug gebracht naar het Verenigd Koninkrijk.

Ben je in of door een tunnel gegaan?   Nee  

Was je bewust van of ben je overleden (of levende) wezens tegengekomen?     Nee, de enige andere wezens die ik gezien heb waren de andere levenden in de kamer.    

Heb je een onaards licht gezien?     Ja, het licht van de dageraad zag er erg vreemd uit.

Leek het alsof je een andere, onaardse wereld binnendrong?    Nee

Welke emoties voelde je tijdens de ervaring?     Gefrustreerd dat de mensen in de kamer niet wakker werden. Het leek alsof ik wachtte tot er iets zou gaan gebeuren.

Leek je opeens alles te verstaan?     Nee    

Waren er beelden uit de toekomst?    Nee    

Kwam je aan een obstakel of een fysieke structuur die je tegenhield?     Ja, ik voelde een grens die ik mezelf had opgelegd. Het voelde alsof ik te ver weg van de ‘scène’ aan het gaan was en als iemand me dan zou vinden en ik zou er niet zijn, dan zou de situatie echt serieus worden.     

Kwam je aan een grens of een punt waar je niet meer kon terugkeren?   Ik kwam aan een barrière waar ik geen toegang kreeg om verder te gaan; ik werd teruggezonden tegen mijn zin. Ik wist dat ik terug moest gaan naar de plek waar ik gewond was geraakt. Ik was bang om te gaan kijken maar had toch besloten terug te gaan.

God, Spiritueel en Religie:

Wat was je godsdienst vóór je ervaring?     Onduidelijk    Anglicaans (kerk van Engeland)

Welke godsdienst beoefen je nu?    Gematigd, ik ben een Anglicaan in een Romeins-Katholieke familie. (vrouw en kinderen)

Veranderden je waarden en overtuigingen door de ervaring?    Ja, ik geloof dat de ‘doden’ soms niet weten dat ze dood zijn.   

In verband met onze levens op Aarde niet gerelateerd aan godsdienst:

Veranderingen in je leven na je BDE:     Ongeveer hetzelfde.

Wat is er veranderd in je leven na je ervaring?   Mobiliteitsproblemen.

Zijn je relaties specifiek veranderd door je ervaring?   Eigenlijk niet.

Na de BDE: 

Ben je fysiek veranderd door je ervaring?     Lichamelijke nawerkingen.

Zijn je gevoelens veranderd door je ervaring?     Gevoelens over familie, vrienden en de maatschappij.

Was de ervaring moeilijk te verwoorden?     Nee    

Heb je helderziende, ongewone of andere speciale gaven gekregen na je ervaring die je niet had vóór je ervaring?     Nee    

Is er één of zijn er verschillende delen van je ervaring die meer betekenis heeft/hebben voor jou?     Overleven is het beste deel en de lichamelijke pijn (ervaren na het wakker worden vijf dagen later) was het slechtste deel.

Heb je ooit deze ervaring gedeeld met anderen?     Ja, mijn vrouw. Ze wil er niet over weten, hoe dan ook. Ik betwijfel de waarde om erover te beginnen aan het eind van mijn management vergaderingen.   

Heeft er ooits iets in je leven je hetzelfde gevoel gegeven als jouw ervaring?     Nee  

Is er nog iets dat je wil toevoegen over je ervaring?     Ik had het liever vermeden als ik de keus had gehad.