Beschrijving Ervaring: Het is een lang verhaal, maar ik heb zoveel gelijkaardige verhalen gelezen, dat ik het mijne nu maar eens moest opschrijven. In het kort, het duurde an mijn 17de tot mijn 50ste om dit een plaats te geven, met wat hulp van boeken van alle godsdiensten, artikels, en het internet, en vooral dit laatste deed me inzien dat ik niet alleen ben!

Ik was 17 toen ik voor de eerste keer een andere realiteit ervoer. Ik was aan het bevallen (ja, ik weet het, een beetje jong) maar ik kreeg eclampsie. Ik stopte met ademen. En toen ik wakker werd met een vreselijke dorst, en de zuster mij water bracht, was het alsof ik het leven zelf dronk. Ik zei tegen de zuster dat ik niet bang was om te sterven. Ze vroeg me waarom en ik vertelde haar dat ik ergens anders was geweest. Ik probeerde het uit te leggen maar vond de juiste woorden niet. Maar in mijn hoofd herinnerde ik me dat ik in een grijze kamer met mensen was. De kamer leek op een wachtkamer. Er kwamen mensen naar me toe. Ik herkende sommigen als mogelijke familie, maar ik kende ze niet. En toch kenden zij mij.

Ik herinner me het fantastische gevoel van liefde en warmte, waarheid en zorgzaamheid. Er was een onvoorwaardelijk gevoel van heelheid en ik wilde bij deze mensen blijven. Er werden geen woorden gesproken omdat er een soort telepatisch begrip was. Het belangrijkste was dat ze me vertelden dat ik terug moest gaan. Ik smeekte hen. Ik kon het idee dat ik dit gevoel van volledige liefde en warmte moest verlaten simpelweg niet aan maar zij hielden aan, “Je moet terug, je hebt werk te doen.” Toen was ik terug in mijn lichaam met al de pijn en ongemakken die bij een bevalling horen. Dat was in 1969.

Ik heb daarna vele spirituele ervaringen gehad. Jong, getrouwd, en met jonge vrienden toen, hadden we veel feestjes. Op een zo’n feestje bij mij thuis had iemand cakes meegebracht, maar geen gewone cakes. Wat er ook in de mijne zat, ik was aan het lachen, en toen ineens sprak een man met een baard en mantel mij aan. Hij had een grijze baard. Ik herinner dat hij heel vriendelijk leek maar terwijl hij me vragen stelde, zag ik een tekening voor me. Het was een patroon. Ik keek diep in dit patroon, het was een tapijt. En ik kon de schering en inslag zien. Dit patroon was ik. Het voelde zoals IK. De man met de baard zei dat ik dichter moest kijken. Toen ik op elke kleurensteek inzoomde, zag ik mezelf in een scene uit mijn leven.

Ik zag mezelf in een voorbije situatie en elk scenario toonde me hoe mijn akties andere mensen hadden geraakt. Ik begon zoveel momenten te zien waarop ik egoistisch, gulzig, onvriendelijk, berekenend en onbedachtzaam was geweest dat ik me diep begon te schamen. Ik had een overweldigend gevoel van verdriet voor mijn gedrag naar anderen. Toen haalde de vriendelijke man mij uit mijn miserie en zei, "He, het is niet allemaal slecht," en we bezochten andere gedeeltes van het patroon en andere incidenten, teruggespeeld zoals een video. Ik zag scenes waar het ok was. Ik was vriendelijk, behulpzaam, liefdevol en grappig, en al die fijne dingen gaven me een beter gevoel. Toen liet hij mij de keerzijde van het tapijt zien. Er waren veel losse draden en het zag er een beetje slordig uit. Toen ik dit opmerkte zei hij, "Dat komt omdat het nog niet af is."

Toen ik wakker werd dacht ik dat ik dagenlang weg was geweest maar het kon maar een paar minuten zijn geweest. Ik was toen 18. Nu weet ik wat men bedoelt het het weefsel van het leven. Ik heb andere ervaringen gehad en vanaf het begin praatte ik met Jesus of zo. Ik wist gewoon dat ze er waren. Maar ik zei tegen mezelf dat ik het gewoon had gedroomd, ik had een levendige verbeelding, en ik was gek. Ik twijfelde soms of het echt was of niet. Ik praatte alleen maar hardop met Jesus als dingen erg waren. Ik bemerkte dat bidden echt hielp. Ik leered voorzichtig te zijn met waar ik voor bad. Mijn gebeden werden verhoord, maar niet zoals ik verwachtte. Ik moest lessen leren en sommige van die lessen waren erg moeilijk.

Ik vond een boek dat de “Tao of Physics” heette. Ik moest het gewoon kopen, want toen ik het doorbladerde zag ik een soort patroon van wat de schrijver de “Dans van Shiva” noemde. Ik krijg altijd een gevoel van stille tevredenheid en bevestiging als ik lees over iets wat ik heb ervaren. De dans van Shiva is een begrip van het leven waar niets verloren gaat of verspild wordt. Ik zag energie overal weerkaatsen, interageren en dan weer terug kaatsen. Energie werd steeds opnieuw aangetrokken. Het bouwde op, groeide, spatte uiteen en vloog weg om weer opnieuw te beginnen, niets ging verloren en alles was in beweging.

Ik herinnerde me toen ik dit zag dat ik wist hoe belangrijk wij allemaal zijn. We zijn allemaal een deel van iets waarlijk prachtigs en er is echt een plan. De laatste ervaring gebeurde toen ik dertig was. Hoewel niet de laatste openbaring, was dit de meest glorieuze. Ik was niet erg gelukkig. Ik vond dat ik er een rommeltje van had gemaakt; alsof ik niets juist deed, sterker nog, het verkeerde deed. Ik kon simpelweg de gedachte “JE HEBT WERK TE DOEN!” niet uit mijn hoofd krijgen. Als ik had geweten hoeveel werk ik moest doen zou ik er op gestaan hebben om aan de andere kant te mogen blijven.

Het leek alsof ik niet het werk deed van met van mij wilde. Maar soms sprak ik met mensen, na deze laatste openbaring, en vertelde ze dingen waar hun mond van open viel. En ik dacht dan, waar komen die woorden vandaan? Ik was in elk geval niet blij met mezelf en voelde me wanhopig, dus ik deed iets wat ik zelden doe. Ik ging naar de kerk in mijn dorp. Het was Goede Vrijdag en ik was diep verdrietig. Er waren kaarsen, gewaden, en een processie die naar de pastoor liep. Hij deelde een slok wijn en wat leek op rijstpapier uit. Ik volgde ze maar, diep in tranen. Ik stond in de rij, kreeg de zegening en aanvaardde de gaven.

Ik heb wel gehoord dat ik dit niet had moeten doen want ik ben nooit geconfirmeerd in deze kerk. Maar Jezus houd toch van me? Ik wist het oprecht niet. Paasmaandag. ‘S morgens vroeg schoot ik wakker. Mijn man vroeg wat er aan de hand was. Ik riep, “Jezus, ik heb Jezus gezien!” Hij zei, “Gewoon een droom, ga weer slapen.” Maar het was absoluut geen droom. Ik zag een heel helder licht. Het vulde mijn hele gezichtsveld zoals een atoombom maar het deed geen pijn aan mijn ogen. Ik was bang. In het midden van dit licht was een wezen. Hij stond daar met een wit gewaad (ik las deze beschrijving later in de bijbel, maar dit was wat ik zag). Hij had lang haar. Ik herinner me dat ik naar een koord rond zijn middel keek en er hing een flos aan de uiteinden.

Maar ik herinner me vooral zijn voeten. Ze waren van steen of marmer en zo perfect in sandalen. Ik voelde me zo klein, als een zandkorrel of stofje, gewoon toen ik naar zijn voeten keek! Toen sprak Hij tot mij. Ik kan totaal niet herinneren wat hij zei; ik herinner me alleen het geluid dat hij maakte, zoals een aardbeving - rommelend, diep, spraak was niet nodig. Hij leek niet erg tevreden over me hoewel hij mij aanwezigheid wel erkende en me duidelijk maakte wie hij was – maar ik was zo onder de indruk en angstig dat ik gewoon wakker werd. Daarom praat ik dus met Jesus, in dromen of werkelijkheid.

Achtergrondinformatie:

Geslacht: Vrouwelijk

Datum BDE: 1969

Was er een levensbedreigende gebeurtenis op het moment van de ervaring? Ja Bevalling Toxemie, oedeem Had een toeval, stopte met ademen, dochter geboren met forceps.

BDE elementen:

Hoe schat je de inhoud in van je ervaring? Gemengd

Kan drugs of medicatie de ervaring beïnvloed hebben? Niet zeker – ziekenhuis medicatie?

Leek de ervaring op één of ander manier op een droom? Ja

Voelde je je afgescheiden van je lichaam? Op welk moment tijdens je ervaring was je op je hoogste peil van bewustzijn en alertheid? Volledig alert

Leek het alsof de tijd sneller of trager ging? Nee 

Vergelijk je gehoor tijdens de ervaring tegenover je alledaags gehoor die je had net vóór het moment van de ervaring. Nee Niet dat ik me kan herinneren, maar het leek also communicatie zonder lipbeweging ging

Ben je in of door een tunnel gegaan? Ja Ik bevond me in een kamer met een paar mensen. De kamer was mistgrijs. Ik wist wel dat ik verder wilde gaan naar ergens anders maar ze hielden me tegen

Was jij je bewust van of ben je overleden (of levende) wezens tegengekomen? Ja Ze zagen er gewoon uit, maar spraken telepatisch.

Heb je een onaards licht gezien? Nee 

Leek het alsof je een andere, onaardse wereld binnendrong? Een duidelijk mystiek of onaards gebied

Welke emoties voelde je tijdens de ervaring? Elke emotie die je maar kan bedenken

Waren er beelden uit de toekomst? Beelden van de toekomst. Soms krijg ik een soort flash of gevoel dat ik weet wat er gaat gebeuren, maar waarschijnlijk niet meer dan andere mensen. Een beetje zoals intuitie, hoewel ik weinig dromen heb gehad die ook zijn uitgekomen

Kwam je aan een obstakel of een fysieke structuur die je tegenhield? Ja Ik mocht niet verder dan de kamer gaan, ze zeiden dat ik terug moest keren

Kwam je aan een grens of een punt waar je niet meer kon terugkeren? Ik kwam bij een barriere waar ik geen toegang kreeg om verder te gaan; ik werd teruggezonden tegen mijn zin. Ik was erg teleurgesteld, het gevoel van liefde, warmte, zorgzaamheid was overweldigend

God, Spiritueel en Religie:

Wat was je godsdienst vóór je ervaring? Onduidelijk 

Welke godsdienst beoefen je nu? Vrij 

Veranderden je waarden en overtuigingen door de ervaring? Ja Eerst probeerde ik het te negeren. Ik was toen pas 17. Er waren zo veel dingen die ik wilde doen in mijn leven. Ik probeerde het allemaal af te doen als een levendige droom. Maar door de jaren heen is het steeds sterker geworden, en hoe meer ik lees en met mensen praat, hoe meer ik besef dat ik niet de enige ben

Wat is er veranderd in je leven na je ervaring? Het is er altijd, vooral als je het probeert te onderdrukken

Zijn je relaties specifiek veranderd door je ervaring? Ja, diep veranderd, maar het is moeilijk om daar mee om te gaan in het dagelijks leven. Je moet het onder controle houden. Door mijn “openbaringen” weet ik dat we allemaal een onderdeel zijn van iets veel groters, alles wat we doen is aan elkaar gelinkt, en we moeten zoveel mogelijk zorgen voor waar we in geloven

Na de BDE: 

Zijn je gevoelens veranderd door je ervaring? Gevoelens over familie, vrienden of de maatschappij

Is je angst voor de dood veranderd door je ervaring? Gevoelens over de dood

Is je levensdoel veranderd door je ervaring? Levensdoel

Was de ervaring moeilijk te verwoorden? Ja Niets in het leven is vergelijkbaar....ik ben gewoon beperkt in verbale uitleg en opvoeding om een precies verslag te doen....

Heb je helderziende, ongewone of andere speciale gaven gekregen na je ervaring die je niet had vóór je ervaring? Ja Hierboven beschreven

Is er één of zijn er verschillende delen van je ervaring die meer betekenis heeft/hebben voor jou? Alles

Heb je ooit deze ervaring gedeeld met anderen? Ja De pastoor reageerde niet echt, hij luisterde en gaf me de zegen.....Ik heb tegen mijn kinderen gezegd – de jongste is nu 24 – ze vinden me een beetje eccentriek maar nu beseffen ze het...ik praat er nu regelmatig over....als iedereen zich bewust zou zijn van hun verantwoordelijkheid!!! En tot nu toe zijn de mensen aan wie ik dit vertel ofwel stil en bedachtzaam, of ze geven me een of andere plausibele reden waarom het allemaal tussen mijn oren zit.

Heeft er ooits iets in je leven je hetzelfde gevoel gegeven als jouw ervaring?  Ik heb verschillende dingen beschreven die mijn overkomen zijn die initieel binnen de BDE gebeurd zouden kunnen zijn. Gebed en gebruik. Of ze zijn veroorzaakt door het gebed, of door wat er in de cakes zat.

Is er nog iets dat je wil toevoegen over je ervaring? Toen ik Jezus zag, in de gebedsservaring. Het leek op atomisch licht, maar zelfs dat doet er geen recht aan.  Iedereen zou een BDE moeten hebben.

Zijn er andere vragen die we kunnen stellen om jouw ervaring beter te begrijpen? Het zijn niet zozeer de vragen die tellen, het is het begrip van de mensen die deze antwoorden lezen.