OPIS DOŚWIADCZENIA:

1990, New Delhi, Indien:

Mialem 19 lat i bylo po lekcjach.Wracalem wlasnie z powrotem do domu autobusem ze szkoly.Autobus mial boczne okno awaryjne(rozmiar okna ..2ft x 1,5 ft).Jechal predko i wlasnie skrecal; na zakrecie,awaryjne okno otworzylo sie, a ja ,tylem ,glowa naprzod ,wypadlem z autobusu....to ostatnie co pamietam z wypadku.W nastepnej chwili,zauwazylem ze stoje obok mojego ciala (lezacego na ziemi) a pierwsza mysla jaka mi przeszla przez glowe to "dzieki Bogu,jednak nie wypadlem,ktos inny tam lezy".Chwile pozniej znalazlem sie juz w moim ciele nadal lezac na ulicy i ocknalem sie.

W tym czasie,bedac poza cialem,pamietam ze czulem radosc z tego ze to nie ja jestem ranny.Bylem calkowicie zdezorientowany,nie rozpoznalem wlasnego ciala lezacego na ziemi tylko je obserwowalem.Nic mnie nie bolalo i bylem szczesliwy ze nie jestem ranny. Mysle,ze trwalo to tylko z minute.

Sposob w jaki doswiadczenie mnie zmienilo jest taki,ze nie boje sie juz smierci,bo juz wiem ze smierc nie jest zwiazana z bolem a po drugie ze nie bede sie smucil pozostawiajac ukochanych,chce byc wolny.