Experience description:

คนแบกน้ำที่ประเทศอินเดีย มีโอ่งบรรจุน้ำอยู่ 2 ใบ โดยที่แต่ละใบแขวนอยู่บนปลายไม้แต่ละข้างที่วางอยู่บนไหล่ของเขา โอ่งใบหนึ่งมีรอยแตก ส่วนโอ่งอีกใบหนึ่งสมบูรณ์สามารถบรรจุน้ำได้เต็มตลอดเวลา 

การแบกโอ่งบรรจุน้ำของชายคนนี้ เมื่อโอ่งซึ่งได้รับการบรรจุน้ำมาจากลำธารและมาถึงจุดหมายปลายทางแล้ว เจ้าโอ่งใบที่มีรอยแตก จะบรรจุน้ำได้เพียงครึ่งโอ่งเท่านั้น อันเนื่องจากรอยแตก มันจะเป็นเช่นนี้ ตลอดเวลา 2 ปีที่ผ่านมา วันแล้ววันเล่า ชายที่แบกน้ำมาที่บ้านก็จะได้รับน้ำเพียง 1 ½ โอ่งตลอด 

แน่นอนละ โอ่งที่สมบูรณ์ และไม่มีรอยแตก ก็ย่อมจะภาคภูมิใจในผลงานของตัวเอง แต่เจ้าโอ่งที่แตก กลับมีความละอายใจในผลงานของตัวเอง ซึ่งมันจะทำได้แค่บรรจุน้ำได้เพียงครึ่งโอ่งเท่านั้น 

หลังจากสองปีผ่านไป จากผลงานที่ไม่สมบูรณ์ของการที่โอ่งแตกแสดงออกมา เจ้าโอ่งแตกได้พูดกับคนแบกน้ำ ณ ลำธารที่กำลังตักน้ำอยู่ว่า “กระผมรู้สึกละอายใจเหลือเกิน กระผมต้องขอโทษท่านเป็นอย่างมาก ที่สามารถบรรจุน้ำให้ท่านได้เพียงครั้งละ ครึ่งโอ่งเท่านั้น อันเนื่องจากรอยแตกที่บริเวณตัวโอ่งของฉัน ทำให้เกิดน้ำรั่วตลอดทางที่ท่านแบกกระผมกลับถึงบ้าน มันเป็นความบกพร่องของกระผมเอง ที่ไปเพิ่มภาระให้แก่ท่าน ทำให้ผลงานที่ออกมาได้ไม่ได้มูลค่าดีเท่าที่ควร 

แต่คนแบกน้ำกลับพูดกับโอ่งใบที่มีรอยแตกว่า “เธอเคยสังเกตบ้างไหมว่า ตลอดทางเดินเท้าที่ผ่านมา จะมีดอกไม้ขึ้นเต็มไปหมด แต่อีกด้านหนึ่งกลับไม่มีดอกไม้เลย นั่นเพราะว่า ฉันรู้ว่าเธอมีจุดบกพร่อง ก็เลยเอาจุดบกพร่องของเธอมาใช้ให้เป็นประโยชน์ และฉันก็เลยนำเมล็ดพันธุ์ดอกไม้มาปลูกไว้ที่พื้นข้างทางเดิน และทุกวัน เมื่อเราเดินกลับบ้าน เธอก็จะเป็นผู้รดน้ำให้แก่ดอกไม้เหล่านี้ 

ตลอดสองปีที่ผ่านมา ฉันสามารถเด็ดดอกไม้ที่สวยงามนี้จากทางเดิน ไปประดับบนโต๊ะที่บ้าน หากไม่มีเธอแล้ว ฉันคงไม่สามารถหาดอกไม้สวยงามมาประดับไว้ที่บ้านแน่นอน

คุณธรรมความคิด

พวกเราแต่ละคน ย่อมมีจุดบกพร่องไม่เหมือนกัน เราทุกคนก็ล้วนแต่เป็นโอ่งที่มีรอยแตกเหมือนๆกัน แต่ข้อบกพร่องที่พวกเรามีอยู่นี้ อาจทำให้ชีวิตของเราน่าสนใจและมีคุณค่าต่อผู้อื่นได้เช่นกัน เราเพียงแต่ว่าให้มองหาจุดดีในตัวเขา แล้วนำมาใช้เป็นประโยชน์ต่อชีวิตประจำวันต่อเพื่อนร่วมโลก

สวัสดีเพื่อนโอ่งแตก