Experience description:

ดิฉันยังจำติดตาได้ดีเลยว่า ทั้งหมอและพยาบาลต่างกรูเข้ามาที่ห้องผ่าตัด และตรงมาที่ฉันเลย ฉันนอนอยู่บนเตียงคนไข้ มีอาการ สลึมสลือ เดี๋ยวรู้สึกตัว เดี๋ยวก็ไม่รู้สึกตัวอีก วนเวียนไปมา จนในที่สุด ฉันก็หมดสติไม่รู้สึกตัวอีกเลย อาจกล่าวได้ว่า ฉันเสียชีวิตแล้วก็ว่าได้ ฉันยังจบได้ว่า ทั้งพยาบาลและหมอต่างก็ตะโกนใส่กันและกัน ฉันเห็นสามีของฉันนัยน์ตาเศร้าหมองไปด้วยความทุกข์ ฉันเริ่มรู้สึกตัวว่า ตัวฉันกำลังลอยเท้งเต้งอยู่เหนือร่างกายของฉันที่นอนอยู่บนเตียง และกำลังจ้องมองดูพวกเขาทำการผ่าตัดให้ฉันอยู่ และแค่ชั่วพริบตาเดียวเท่านั้น ฉันก็ดูเหมือนว่า ฉันกำลังอยู่ในโลกอีกโลกหนึ่ง ดูเหมือนว่า ฉันกำลังอยู่ในสถานที่แห่งหนึ่ง ซึ่งยากที่จะสามารถอธิบายได้ มันดูเหมือนว่า ไม่ใช่ห้อง หรือเป็นกลุ่มเมฆ หรือเป็นอะไรๆที่ฉันอธิบายไม่ถูก มันดูเหมือนว่างเปล่า ทุกๆอย่างดูเป็นสีขาวไปหมด มันก็ไม่ใช่แสงสีขาว แต่ดูเหมือนกับมันเป็นมิติสีขาว มันดูเหมือนว่า เป็นดินแดนสีขาว ที่มีแต่ตัวฉันกับชายแปลกหน้ารูปร่างทรงสูง สวมสูท ฉันขอยืนยันว่า ฉันไม่เคยเห็นชายคนนี้มาก่อนเลยในชั่วชีวิตของฉัน หากสังเกตจากหนวดเคราและลักษณะการแต่งกายแล้ว เขาดูเหมือน นายอับราฮัลลินคลอน (อดีตประธานาธิบดีของสหรัฐอเมริกา) เสียงของเขาค่อนข้างแปลกๆ เขายืนตรงข้ามกับฉัน แ

ถึงแม้ว่า ฉันไม่รู้จักเขา แต่ฉันก็ยืนยันได้ว่า เขาไม่ใช่พระผู้เป็นเจ้าแน่นอน ไม่ใช่พระเยซูคริสเจ้า ไม่ใช่พระโมหะเม็ด ไม่ใช่พระพุทธเจ้าหรือบุคคลอื่นๆในศาสนาเลย ฉันคิดว่า เขาอาจจะเป็นทูตสวรรค์ก็ได้

ฉันจำได้ว่า ฉันเริ่มถามคำถามชายผู้นี้ หลายๆคำถามมาก โดยเราสื่อสารผ่านทางจิตวิญญาณ ที่ฉันบอกว่า สื่อผ่านทางจิตวิญญาณ ก็เพราะเราทั้งสองคน ไม่ได้ขยับริมฝีปากเลยแม้แต่นิดเดียว และแล้วฉันก็ถามชายคนนี้ว่า “ตอนนี้ฉันอยู่ที่ไหน” เขาไม่ตอบแต่กลับจ้องมองหน้าฉันแทน มันดูเหมือนว่า เขากำลังจ้องมองทะลุปรุโปร่งในตัวฉันเลยทีเดียว ฉันเริ่มจำได้ว่า ในสมองของฉัน ฉันกำลังตะโกนสุดเสียงว่า “ฉันต้องกลับไป ฉันยังมีสามีและลูกสาวที่ยังเป็นห่วงตัวฉัน ฉันยังมีลูกชายอีกคน โอ้ พระเจ้าช่วยด้วย ลูกชายฉันอยู่ที่ไหนกัน ฉันจำต่อไปได้ว่า ฉันกุมที่ท้องแล้วตะโกนถามว่า ลูกชายฉันอยู่ที่ไหนกัน ชายคนหนึ่งกล่าวปลอบใจฉันว่า ไม่ต้องกังวลต่อสิ่งใดๆ และแล้ว ฉันก็รู้สึกว่า ฉันกลับมาอีกครั้ง ฉันกลับมานอนที่เตียงในโรงพยาบาลอีกครั้งหนึ่ง ทุกๆคนที่ห้อมล้อมตัวฉันอยู่ก็แสดงความห่วงใยในตัวฉัน สอบถามว่า ฉันสบายดีหรือไม่ ฉันเพียงแต่ต้องการรู้ว่า ทารกชาย ซึ่งเป็นลูกชายของฉันอยู่ที่ไหน สิ่งที่ต้องการที่สุดในขณะนั้นก็คือ การได้โอบกอดลูกชายของฉันในอ้อมแขนเท่านั้นเอง