Deneyim Detayları:

Sıradan bir öğlen vaktiydi. İki ufak çocuklarımı öglen uykusuna yatırmıştım. İki gün öncesinde, ne zaman uyusam, uyanmakta zorluk çekiyordum. Eşimle de bu konuyu konuştum. O gün de uyumak istemedim, endişeliydim. Televizyon izlemeye karar verdim. En sevdiğim diziyi seyrederken bir anda biri bana uyanmam için bağırıyordu. Bir ses duyuyordum. Bana ‘Uyan Diane, uyanman lazim.” diyordu. Gözlerimi açıp, düzelip oturdum (uyuyakaldığımı sandım) karşımda büyük annem duruyordu. Büyük annem ben 3 veya 4 yaşımdayken vefat etmişti bundan dolayı hayal mayal hatırlıyorum kendisini. Ama o şu an karşımdaydı ve salonumdan çıkıp mutfağıma doğru gidiyordu. Bana bakıp, benimle konuşuyordu. Ama ağzı oynamıyordu. Özellikle dudaklarına bakıyordum çünkü küçüklüğümden beri insanların dudaklarını izlerim konuşurken. Onunki hiç kıpırdamıyordu ve duygularıyla benimle konuştuğunu anladım. Ne yaptığını sordum ve onunla gelebileceğimi söyledi. Tereddut ettim. Nereye götüreceğini bilmiyordum. “Nereye gidiyorsun?” diye sordum. “Gelebilirsin, hadi gel.” dedi ve dönüp yürümeye başladı. Küçük kızımın odasına gidiyormuş gibi yürüyordu. Kalkmazsam nereye gideceğimi bilemem diye düşündüğüm için kalktım.

Sonra, artık bedenime bağlı olmadığımı anladım. Hiç ağırlığım yokmuş gibi hafiftim. Hava gibi nerdeyse. Aşağa bedenime baktım ve benimle hareket etmiyordu. Büyük anneme baktım ama gitmişti. Bu beni korkuttu ve acele edip ona yetişmek istedim. Sonra salonumun tepesinde olduğumu farkettim. Bedenimi gördüm. İlk başta endişe duymam gerekiyormuş gibi geldi ama kötü görünmüyordu o yüzden onun orada kalmasında sorun yoktu diye düşündüm. Kiyafetimin rengini, eşyaları aynen bıraktığım gibi orada duruyor olması çok şaşırtıcıydı. Bir yere gittim. Tam neresi olduğunu bilmiyorum ama Büyük annem orada yoktu. Yanlızdım.

Sonra yine kendimi bedenimin üzerinde süzülürken buldum. Tam kendimi göremiyordum-ama genede görebiliyordum. Bilmiyorum anlayabilirmisin beni. Yanımda iki kişi vardı (sanırım ruh). Biri sağımda, diğeri solumda. İstersem gidebilir, veya kalabilirdim. Bana bırakıyorlardı. Aşağa ‘bana’ baktığımda biraz flu du görüntü. Geri döneyimmi diye düşünüyordum. Burası çok güzel, huzur verici, sevgi dolu bir yerdi. Sonra annem ve kızlarım aklıma geldi, ve onların bana ihtiyaçları olduklarını düşündüm. Hayatım boyunca acı çekecek olsam bile, bana ihtiyaçları vardı. Geri gitmem gerekiyordu. Bensiz bırakamazdım onları. O an geri dönmeye karar verdim ve birden karanlık bir yerden düştüğümü hissettim daracık bir delikten geçtim sanki ve bedenimdeydim tekrar. Hiç görmediğim bir siyahtı o karanlık. Nerdeyse korkacaktım ama bedenimi hissettim, o ağırlığı ve basıncı. Ciğerlerim çok ağrıyordu ve sanki yapamayacaktım. Sonra bağıran ses duydum. “Diane uyan, uyanman lazım, hadi uyan!” Gözlerimi açmaya çalışıyordum. O an derin nefes almaya çalıştığımı hatırlıyorum. ve pat diye bedenimdeydim yeniden. Sanki nefes almam gerekiyordu, ilk kez gibi. Ciğerlerim zorlanıyordu, yavaş yavaş havayı içime alıyordu. Birden derin bir nefes aldım ama çok acıdı canım. Bir nefes daha ve gözlerimi açtım. Hiçte iyi değildim. Olanları hatırladım. Büyük annemi gördüm, sarı çiçekli elbisesi vardı üzerinde. Onunla gelmemi istedi.

Koltukta oturdum. Heryerim ıslaktı. Kıyafetim, saçlarım, herşey. Koltuk bile ıslaktı. Kendime gelince, hemen telefona koşup annemi aradım. Kalbim hızlı atıyordu ve ona annesiyle gittiğini anlatmam gerekiyordu. Sonra yine ESP işaretleri olmaya başladı. Ve kendiliğinden günün herhangi saatinde birşeyler oluyordu bana. Cinayetler gördüm, evime yakın hastaneden kaçırılan bebek. İnsanların ne diyeceklerini biliyordum onlar söylemeden. Telefon çalmadan beni kimin arayacağını biliyordum. Yıllar geçtikçe daha fazlası olmaya başladı. 1986da ilk yeni evimize taşındık. Eski evdi ama bizim ilk evimizdi. Bir kaç ay orada oturdukdan sonra evde misafirlerimiz olduğunu anladım. Küçük misafir. Çocuktu bunlar. Sanırım biri oğlan biri kız. Biz yokken evde oynarlardı ama geldiklerimizde onları hala oynarken yakalardım. Ve dururlardı. 1993 veya 1994 de bir adam ziyaretime geldi. Bir ruhtu ve atlı arabalar döneminden geldi. Elini omuzuma koydu ve sıcaklığını, sevgisini ve acısını hissettim.

Beni ürkütmüştü ve korkup kaçtım diğer odaya. Benden ne istiyorsun diye sordum. Onun ayak seslerini ara sıra duyuyordum ve kızlarda geceleri onun gölgesini görüyorlardı, bende gördüm.

Kocam birşey görüp duymamıştı. Birisi bana demişti, eğer Tanrının ruhu değilse ve ismini söyleyerek gönderirsen, gider demişti. Ben de öyle yaptım. Bir kaç kez daha benimle konuşmak için geri döndü. Neden bana zarar verir diye düşündüğümü bilmek istiyordu. Şimdi daha fazla korkmuştum. Artık bunlarla ilgilenmek istemiyordum. O günden sonra olanları yokmuş gibi yapıyordum. Olanları beni etkilemesine izin vermiyordum. Kendi işlerime bakıyordum. Sonra bir süre ellerimle insanların iyi hissetmesini sağlıyordum. Ellerimdeki ısıyı hissetiyordum onların omuzlarına veya sırtlarına masaj yaparken. Mahalledeki herkes masaj yapmamı istemişti. Sonra ‘Chi’ hakkında öğrenmeye başlamıştım ve insanlara anlatıyordum ama olaylar tuhaflaşmıştı o yüzden ondan da vazgeçtim. Annem çok hastalandı ve hastanedeyken, bende yanındayken bir ruh geldi başucuna. Ben ona, annemi daha alamazsınız dedim ve gitti. Sonra her gün biraz daha iyileşip sağlığına kavuştu. Şimdi çok sağlıklı bir hayat yaşıyor. Benim burada olmamın bir nedeni olduğunu biliyordum.

Kişisel Bilgi:

Cins: Kadın

ÖYD Elementler:

Bu deneyimi yaşarken hayati tehlike yaratan olay vermıydı? Evet, odaya ısıtıcıdan gaz kokusu geliyordu. Bundan yaklaşık beş adım uzaklığındaydım. Bedenime geri geldiğimde nefes almadığımı biliyordum. Beni hayata getiren nefesimdi. sanki ilk defa nefes alan yeni doğmuş bebek gibi. Sonra kalbim öyle hızlı atmaya başladıki, sanki patlayacak gibiydi.

Kendini bedeninden ayrımı olduğunu hissettin? Evet, çok hafifti ve çok hızlı hareket ediyordu. Yukarıya ve aşağa. İnanılmazdı. Kendimi çok özgür hissediyordum. Çok saf ve temizdi. Bayıldım! Bu deneyim sürecinde, hangi anda kendini en yoğun olduğunu hissettin. En derin ne zamandın? Harika!! Hemen anında neler olduğunu anladım. Havada süzülüyordum ve geri dönüp dönmeme konusunda karar vermem gerekiyordu. Oradayken pek düşünmedim. Sonra nereye gittiğimi hatırlmaya calıştım ama hatırlayamadım.

Zaman hızlandımı, yavaşladımı? Herşey sanki aynı anda oluyordu. Veya zaman durmuştu. Tam emin değilim. O koltukta ne kadar yattım emin değilim. Sanırım bir kaç saniyeydi. verything Duyman da değişiklik oldumu? Bir ses bana uyan diyordu. Korkmuştum çünkü uyanamıyordum. Ama sonra kendimi zorlayınca uyanıverdim. Ses beni zorlamıştı, sinir olmuştum o sese.

Bir tünelden geçtin mi? Evet karanlık ve uzun bir tünelden aşağa iniyordum gibi. O karanlık beni korkuttu sanki sonu gelmeyecekmiş gibiydi. Bir nokta ışık yoktu.

Vefat etmiş birisini veya birilerini gördünmü? Evet ben üç veya dört yaşındayken vefat etmiş büyük annemi gördüm. Onu tanıyordum.

Neler hissetin bunları deneyimlerken? Korktum, kaybolmuş ama sonra da korunmuş hafif ve çok sevildiğimi hissettim.

Herşeyi öğrenip anladınmı oradayken? Evrendeki herşeyi öğrendim. Herşey bilindikti. Sorulacak soru yoktu, çünkü biliyordum. Evrende noktalarız, bunu biliyorum. Tanrının yüceliğini ancak ölünce anlayabiliriz. Öyle planlamış. Hayatımız bizim için planlanmış ve bunu değiştiremeyiz.

Geçmişini gördünmü? Evet, kontrolümün dışında oldu bu. Geleceğin ile ilgili peki? Dünyanın geleceği ve kendi geleceğimle iligli gördüm. Acı çekeceğimi gördüm. Fiziksel ve ruhsal olarak. Hemde eşimden.

Tanrı, Ruhsallık ve Din:

İnançların değiştimi bu deneyim sonunçunda? Evet, Tanrıya inanmak için kliseye gitmem gerekmedığini öğrendim. Çocukluğumdan beri inanıyordum ve kendimi hep Tanrıya yakın hissetmiştim.

ÖYD den sonra:

Eklemek istediğin birşeyler varmı? IHep merak ettim, acaba gaz sızıntısından mı oldu diye-uydurmuş olabilirmiyim acaba? Rüya mı gördüm. Nasıl herşey gelişti hiç bilmiyorum. Ama inanılmaz bir deneyimdi. Ölürken korkmayacağımı biliyorum artık. Keşke bu deneyimlediklerimi herkes yaşayabilse, hayatı çok farklı görürler. Herşeyi olduğu gibi kabul ederler